สังวาล ลวดลายกล้ามเนื้อและเครื่องแต่งกายในจิตรกรรมไทย!?!

จากความสงสัยในอดีต ที่เห็นภาพจิตรกรรมไทย มักจะสวมสายสังวาลอยู่แทบทุกตัว(ที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์)ทั้งๆที่บางครั้งตัวละครบางตัวไม่ได้สวมเสื้อ แต่ก็ยังอุตส่าห์ห้อยสายสังวาลให้เกะกะเวลาเคลื่อนไหว แต่ด้วยความเชื่อที่ว่า คนโบราณไม่ทำอะไรโดยไร้เหตุผล จึงทำให้คิดว่า การวาดสายสังวาลตามๆกันมาน่าจะมีนัยยะบางอย่างที่คิดไม่ออก(ก่อนหน้านี้เคยวาดภาพโดยตัดสายสังสาลออกก็รู้สึกว่าภาพมันโล่งจนเกินไป) และดังที่เคยแจ้งแล้วว่า ตอนนี้เราตีความเรื่องสายสังวาลออกแล้วว่า แท้จริงสายสังวาล คือ ร่องรอยของกล้ามเนื้อช่วงอกและท้อง(ซิคแพ็ค) โดยสังเกตจากจุดที่เรียกว่า"ทับทรวง"เป็นเกณฑ์ แต่ตรงจุดทับทรวงนี้เองก็ยังเป็นจุดทับซ้อนอีก เพราะนอกจากเป็นกล้ามเนื้อแล้ว ทับทรวงยังเป็นพวงมาลัยด้วย(งานอินโด-บาหลีใช้ทับทรวงคล้องคอด้วย) จึงได้ลองออกแบบเกี่ยวกับสายสังวาลคร่าวๆดู ซึ่งถาพทั้งหมดเป็นการขับเน้นที่ลายเส้นให้ดูชัดเจน หากจะนำไปใช้งานจริง เส้นกล้ามเนื้อเหล่านี้ สามารถลดความคมชัดรึการเชื่อมต่อของลายเส้นลงได้(คาดว่าสมัยก่อนภาพเหล่านี้คงร่างด้วยเส้นสีขาวและมีการเน้นจุดที่เป็นเงาด้วยการลงสีขาวในจุดนั้น ทำให้เกิดการตีความพลาดนำจุดที่เป็นร่องเงาไปพัฒนาเป็นเครื่องประดับติดแทน) ถ้าคิดออกอีกจะวาดมาลงเรื่อยๆ

ทดลองวาดหลายๆแบบ

เจ้าของนิ้วเพชร(นิ้วเทียมอาวุธ)

สังวาลอีกรูปแบบหนึ่ง คือ รูปแบบของเครื่องประดับที่ใช้แถบผ้ายาวรึเส้นเชือกใหญ่ๆมัดผูกใต้ราวนมแล้วรวบสายที่ห้อยลงมาทั้ง๒ข้างไปรวบผูกที่ด้านหลัง ลักษณะจะคล้ายกับสายสังวาลตามลายไทยมาก