เรื่องเรามันเศร้าค่ะ ผู้ชายบอกเลิกหลังรู้ว่าเราไม่ใช่ผู้หญิงแท้

เรื่องมีอยู่ว่าเราเองได้มีโอกาสรู้จักแฟนคนนี้จากในเฟสคะ เขาเป็นผู้ชายใต้หวัน อายุ 28 ปี ส่วนตัวเราอายุ 26 คะเป็นคนไทยแท้ ฝ่ายชายทำงานธุรกิจของตัวเองเปิดร้านปิ้งย่างเนื้อสมุนไพรที่เชียงใหม่ เราสองคนอยู่เชียงใหม่ด้วยกันทั้งคู่ ท้าวความว่าแฟนเป็นคนจีนใต้หวันแท้ๆเลยคะ พ่อแม่เป็นคนใต้หวัน แต่พ่อแม่หย่าร้างกัน ทุกวันนี้ เขาอยู่บ้านกับพ่อ น้องชาย และก็แฟนน้องชาย ส่วนแม่เป็นครู บินไปกลับใต้หวัน-ไทยอยู่บ่อยๆ.

8 มิ.ย 58 ตอนแรกพอได้รู้จักกันเขาก็เริ่มชวนคุยบอกอยากรู้จักชวนไปกินข้าว ครั้งแรกก้เป็นไปได้ด้วยดีเหมือนคนออกเดททั่วไป กินข้าวดูหนังปกติ เดทครั้งแรกเขาขอจับมือคะ ในโรงหนัง หลังจากหนังจบก้แยกย้ายกันบอกลากันไป / เวลาไปเที่ยวกันแฟนจะเลี้ยงข้าว เลี้ยงหนัง ค่าใช้จ่ายออกให้ทุกครั้ง

**** เดทครั้งที่สองเป็นเป็นวันเกิดเราพอดีคะ ก้ไปดู จูราสสิคเวิลกัน พอหนังจบระหว่างเดินไปที่รถเขาก้ขอเราเป็นแฟนคะ แล้วก้จูบกันตรงลานจอดรถเลยอายมาก แต่ตอนนั้นหลังเที่ยงคืนแล้วไม่มีคน ก้ตอบตกลงไปคะ ต่อจากนั้นอีกไม่กี่วันแฟนก้ชวนเข้าบ้านคะ ตอนนั้นไม่มีคนอยู่บ้านเลย แล้วเขาก้ชวนเราอาบน้ำด้วย สุดท้ายก้มีอะไรกัน <ส่วนตัวผ่าแล้วนะคะ> หลังจากนั้นก้คุยกันทุกวันคะ เจอกันทุกครั้งต้องมีอะไรกันทุกครั้ง เขาก้ไม่ได้สงสัยทักท้วงแต่อย่างใด ทุกวันหลังจากเขาปิดร้าน ก้จะโทรคุยกัน แฟนจะบอกรักบอกคิดถึงก่อนนอนทุกคืน *****

หลังจากนั้นก้มีไปเที่ยวไกลๆค้างคืนนอกบ้านบ้าง ไปเที่ยวน้ำตกภูเขากัน คือ ถึงแม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็มีความสุขมาก เขาเทคแคร์เราดีมาก เดินด้วยกันไม่ควงแขนก้จะมางอนว่าไม่กอดไม่ควงเขาเลย แฟนไม่เคยบ่นเรื่องค่าใช้จ่ายเลยคะเวลาไปเที่ยวกัน มีแต่จะสอนว่าขยันทำงานลำบากตอนนี้ + ใช้เงินให้เป็นนะ แก่มาจะได้ไม่ลำบาก

ต่อจากนั้นประมาณอาทิตย์ต่อมาคือไวมากเขาพาไปเปิดตัวกับที่บ้านไปเจอแม่เขา ตอนเดือนก่อนแม่เขาบินมาไทย และเเม่เขาเป็นคนรีเควสอยากจะเจอเราเองคะ ตอนแรกก็ไม่อยากไปเลยเพราะกลัวความแตกสุดท้ายก้ต้องยินยอมไปเพราะแฟนคะยั้นคะยอจะต้องไปเจอให้ได้ วันนั้นไปกินข้าวกันพร้อมหน้าเลยคะ แม่แฟน น้องชาย แฟนน้องชาย และแฟนเรา เราก้บอกแฟนตลอดนะว่าถ้าเกิดพ่อแม่เธอไม่ชอบเราขึ้นมาสั่งให้เลิกกันจะทำยังไง เขาก็บอกว่าเขาขอเลือกเอง ความรักเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี แต่ก้มีคำทักท้วงจากน้องแฟนมาบ้างว่า น้องแกสงสัยว่าเราใช่ผู้ญ.จริงๆรึป่าว แฟนก้พยายามถามแต่แรกว่าเราเป็นกะเทยจริงมั้ย นี่เลยลองหยั่งเชิงดูฟีตแบคนางก่อนคะ แฟนบอกว่าเคยมีกะเทยมาจีบเขาที่ร้านแต่เขาไม่ชอบ รังเกียจมาก say no ไป ไอ้เราได้ยินแบบนั้นก้ใจลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย ใจนึงก้อยากเอาชนะด้วยแหละ ตอนนั้นยอมรับว่าผิดที่ไม่บอกไปแต่แรกปล่อยให้เรื่องมันบานปลายมาถึงตอนนี้

เมื่อวานวันที่ 8 ก.ค 58 เป็นวันที่คบกันได้ 1 เดือนพอดี เมื่อคืนกำลังโทรคุยกันดีๆ พ่อเขาก้เรียกไปหาละคุยไรกันไม่รู้ กลับมาเขาก้ทำเนียนคุยต่อไม่ยอมบอก นี่เลยถามว่าพ่อคุยอะไร เขาบอกว่าพ่อเขาถามว่าแฟนเป็นผู้ญ.หรือเป็นกะเทยวะ คราวหลังไม่ต้องมาพาแล้ว พ่อไม่ชอบ แล้วเขาก้บอกว่าจะแก้ปัญหายังไงดีให้พ่อเชื่อ เพราะเขาก้ไม่รุ้จะบอกพ่อเขายังไง สรุปก้บอกว่าขอดูบัตรประชาชนให้ส่งในไลน์แล้วเขาจะเอาไปให้พ่อดู แล้วก้บอกว่าน้องเขาก้ถามว่าเป็นกะเทยรึป่าว ทำไมไม่ขอดูบัตรไปเลย

สรุปสุดท้ายก้ โป๊ะแตกบอกความจริงเลยคะ ว่าชั้นเป็นกะเทยนะ / สรุปนางช้อคคะ นางรับไม่ได้ นางบอกว่าทำไมไม่บอกแต่แรกต้องโกหกกันด้วย นี่เลยอธิบายไปว่าถ้าบอกแต่แรกเราก้คงไม่ได้คบกันไม่ไ้ด้รู้จักกัน เรารู้สึกผิดก้ขอโทษเขาไป เขาบอกว่า เป็นเพื่อนกันนะได้ แต่เป็นแฟนคบกันแบบเดิมคงไม่ได้แล้ว ไหนจะครอบครัวไม่ยอมรับเราอีก น้องชายเขาก้มีเมียแต่ดันไม่มีลูก แล้วเขาก้เป็นพี่ชายคนโตด้วย

สุดท้ายเขาก้ได้แต่บอกขอให้เราโชคดี เจอคนที่รับเราได้ รับเราแบบที่เราเป็นได้ และขอให้เราบอกผู้ชายคนอื่นแต่แรกที่คบกัน นี่ก้ขอบคุณสำหรับเวลาดีๆ ความจริงใจ ความรู้สึกดีๆ ที่ยอมเปิดเผยเรากับคนอื่น พาไปตลาดบอกพ่อค้าแม่ค้านี่แฟนๆๆเขานะ ส่วนตัวเกิดมาไม่เคยโมเม้นนี้เลย กับผู้ชายคนนี้คนแรก ถึงจะไม่ได้หล่ออะไรมาก แต่ก้คิดว่ามันเป็นผู้ชายคนที่ดีมากที่สุดที่เคยเจอมา

เสียใจคะ นอนไม่หลับทั้งคืน ร้องไห้ก้ร้องไม่ออก นอนคิดทั้งคืนยันเช้า จนเหนื่อย แต่ก้ต้องยอมรับความจริง เขารับเราไม่ได้ยังไงก้คือต้องจบ ดีไม่ด่าไม่มาทำร้ายเรา อย่างน้อยก้จากกันด้วยดี คำพูดสุดท้ายที่เขาบอกคือ ชีวิตคนเราอีกยาวเดี่ยวมันก้ผ่านไป

ล่าสุดเขาลบรูปคู่ด้วยกันในเฟส+ลบเพื่อนเราออก เหลือแต่ไลน์คะที่เขายังไม่บล้อค

ส่วนตัวเมื่อคืนก้ได้สั่งเสียบอกลากันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วคะว่าขอโทษที่ไม่ได้บอกว่าเป็นแบบนี้แต่แรก ไม่ได้มีเจตนาจะมาหลอกให้รัก แต่เราก้กลัวว่าถ้าบอกไปแต่แรกก็คงไม่มีโอกาสได้มาคบกันจนถึงวันนี้ เขาเป็นคนดีนะแต่เราอาจจะไม่ได้เกิดมาคู่กัน

เรื่องของเรามันเศร้าค่ะ แต่ก็ต้องอยู่ไป

ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหา