น้ำใจพาเที่ยว เดอะพีค จุดชมวิวสูงสุดและ Mid Level Escalator ในเกาะ Hong Kong

มาแชร์ ประสบการ์ณและบันทึกการเดินทางของน้องน้ำใจ เผื่อครอบครัวไหนมีลูกเล็กๆ แล้วอยากพาไปเที่ยวที่ต่างๆ
ใครที่สนใจกิจกรรมต่างๆ ที่มีมาแชร์เรื่อยก็ กดเข้าไปแอ็ด Page ได้เลยนะครับ http://www.facebook.com/namjaipainai
หรือตามดูใน Profile PostJung ได้เลยจ้า

วันนี้จะมาแชร์ประสบการ์ณ การเที่ยวที่เกาะ ฮ่องกง คือ The Peak และ Mid Level Escalator ซึ่งไม่ไกลกัยมากนักครับ

The Peak คือจุดชมวิวที่สูงที่สุดของ Hong Kong จะมีการเดินทางขึ้นไปที่นักท่องเที่ยวนิยมคือ The Peak Tram
หรือรถรางที่ลากขึ้นภูเขาแบบลาดชัน ระหว่างทางก็พอจะเห็นวิวข้างทางบาง ใช้เวลาเดินทางประมาณ 15 นาที
แต่จะลำบากตอน ต่อคิวขึ้นและลง ที่บางทีอาจจจะต้องรอถึงครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมง
แต่ในทริปนี้ผมตัดสินใจขึ้นรถ Bus ไป ซึ่งไม่มีคิว รถบัสค่อนข้างว่าง แต่ใช้เวลาค่อนข้างนานเลย ประมาณครึ่งชัวโมง

จุดสูงสุดที่ตั้งของตึกชมวิวนี้ สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 550 เมตร ตั้งอยู่บนภูเขาที่สูงที่สุดของเกาะ Hong Kong


ตัวอย่างภาพที่ไดจาก จุดชมวิว The Peak ครับ


เริ่มต้นวันจากการ ที่ต้องนั่ง Ferry เดินทางกลับจาก มาเก๊า ครับ นั่งเรือประมาณ ชั่วโมงครึ่งก็ถึง
น้ำใจก็นั่งเล่นเกมส์เพลินไป


แวะมาเก็บกระเป๋ากันที่ โรงแรมก่อนอยู่ฝั่งเกาลูนครับ ตอนแรกว่าจะหาที่ฝากกระเป๋าแล้วไปเที่ยวต่อเลย
แต่ Hong Kong ไม่เหมือนญี่ปุ่นครับ เรื่องฝากกระเป๋านี้ถือว่าลำบากมากถึงมากที่สุด เลยตกลงใจกลับโรงแรมก่อน


ฝั่ง Hong Kong จะไฮโซกว่าฝั่ง เกาลูรค่อนข้างเยอะครับ ตึกราบ้านช่องจะดูเป็นระเบียบ
ดูเป็น ออฟฟิชมากกว่า ฝั่งเกาลูนจะเป็นตึกแถวร้านค้าซะมากกว่า


เดินหากันแทบตายนะครับกว่าเจอทางขึ้นของ Mid Level Escalator

จริงๆ Mid Level Escalator ไม่ได้ทำมาเพื่อเป้นแหล่งท่องเที่ยวนะครับ แต่เหือนว่ามันฮิตขึ้นมาเอง
มันคือ บันได้เลื่อนแบบมีหลังคาคลุม สำหรับคนท้องถิ่นที่จะใช้เดินทางขึ้นลงไปที่พัก ซึ่งอยู่ขึ้นไปบนเขาครับ
ความยาวประมาณ 800 กว่าเมตร และขึ้นไปสูงถึง 135 เมตร เลยทีเดียว
สร้างขึ้นมาเพื่อให้บริการสำหรับประชาชน 27000 คนต่อวัน แต่ ณ วันนี้คาดว่ามีใช้บริการมากกว่า 60000 คนต่อวัน
ระหว่างทางจะมีช่องให้ออกเป็นพักๆครับ แลพก็มีร้านข้าง ร้านอาหารตลอดทางเลย

ถามว่าจำเป็นต้องขึ้นไปสูงสุดมั้ย ไม่จำเป้นนะครับเพราะถึงสูงสุดก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษเลย
แถมขากลับต้องเดินลงมาเองอีกตั้งหาก



เดี๋ยวก็เป็นทางเลื่อน เดี๋ยวก็เป้นบันไดเลื่อนครับ คนใฃ้งาค่อนข้างเยอะเลย



ข้างๆก็เป้นตึกเก่าๆ แต่จะมีช่วงนึงมีร้านกาแฟ ผับ บารืเยอะ และจะเห้นฝรั่งเยอะครับ
เหมือนว่าคงมีพวกฝรั่งอาศัยอยู่แถวนี้ค่อนข้างเยอะเลย



ทางเลื่อนมีแต่ขึ้นนะครับ ขาลงเดินเอาแต่เดินลงเขาไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอกครับ
พอไหว


ลงมาก็เดินทางต่อมาที่ Bus Terminal ครับเพื่อจะขึ้นรถต่อไปที่ The Peak แม่กับยายแวะ Shop ถุงเท้า
ไม่รู้จะดูทำไม เมืองไทยคู่ละ 30 บาทยังถูกไม่พออีกเหรอเนี้ย


ครับ ขึ้นรถเมลสองชั้นเพื่อที่จะขึ้นไปข้างบนครับ ไม่แน่ใจว่าขึ้นผิดถูกยังไง รถวิ่งอ้อมภูเขาใช้เวลามากกว่าครึ่งชัวโมงอีกกว่าจะถึง The Peak.
ตอนขึ้นยังสว่างอยู่เลยนะครับ แต่สังเกตุอยู่ด้กว่าจะถึงก็มืดแล้ว เสียเวลาชะมัด



ถึงแล้วครับ นี้ครับ ตึกที่สร้างมาไว้สำหรับเป็นจุดชมวิว หน้าตาเหมือนชามก๋วยเตี๋ยวอันใหญ่ๆนี้ละครับ
ข้างบนดาดฟ้าเค้าเป้นจุดชมวิวที่สวยที่สุดของ Hong Kong เลยละ


ข้างบนมีสถานีจำลองของ รถรางให้ได้ถ่ยรุปกันด้วยครับ คนค่อนข้างเยอะเลยละ เห็นว่ายิ่งดึกยิ่งเยอะ


ฝั่งตรงข้าม ตึก The Peak จะเป็นห้างนะครับ จะมีร้านอาหารและร้านค้าสามชั้นเลย
เดินไปเดินมาตัวตึกก็จะมีทางออกไป ชมวิว แต่จะมุมไม่ดีเท่าตึกอีกฝั่งครับ




นี้ครับ วิวฟรีๆ ถ้าไม่อยากเสียเงินขึ้นไปบน The Peak Terrace


มองลงมาเห็น คิวขึ้นรถราง นั้นไงครับ มีต้องรอกันเป้นชั่วโมงอะ


นี้จุดสูงสุดของตึกนี้ โดน อีตึก the peak บังเต็มๆ เลยครับ





นั่งรถมานานผมเลยพาครอบครัวไปหาอะไรทานกันก่อน พยายามมองร้านที่ วิวสวยๆ
ได้เป็นร้านเวียดนามครับ อาหารงั้นๆเลย แต่วิวใช้ได้ นั่ง Outdoor ด้วย



นั้นไง ออกมาระเบียงอีกฝั่งเจอ สนามเด็กเล่น เสร็จเลยน้ำใจก็วิ่งเข้าใส่ซิครับ
เสียเวลาไปอีก 20 นาที แต่เอาเถอะเด็กเค้าไม่ได้สนุกที่เห้นวิวเหมือนผู้ใหญ่หรอก
เค้าสนุกกับอะไรเล็กๆแบบนี้ละครับ



ลงมาอีกครั้ง ได้เวลาที่จะขึ้นไปบนเจ้าตึกชมวิวแล้วครับ จะเป็นบันได้เลื่อนขึ้นไปรุ้สึกซัก 7-8 ชั้นได้
ก็จะเจอะจุดซื้อตั่วก่อนที่จะขึ้นไปบนดาดฟ้าชั้นสูงสุด


ขึ้นมาก็เจอภาพนี้ครับ คนเยอะแยะไปหมด จะแทรกเข้าไปดูก็ยากนัก



มาดูด้านข้างๆก่อนครับ เห็นเหมือนจะเป้นบ้านและ Apartment ครับ เห้นว่าคนที่จะอยู่บน
ภูเขาไหล่เขา ฮองกงได้ต้องเป็นพวก ไฮโซ เท่านั้นครับ แต่ก่อนช่วงที่ยังปกครองโดย อังกฤษ
ก็จะเป้นพวกเจ้านายฝรั่งนี้ละที่จะอยู่บนยอดตึกเหล่านี้



ในที่สุดก็ แทรกฝูงชนเข้ามาถ่ายวิวยอดฮิตได้แล้วครับ มองลงไปที่ ตัวอ่าวเลยผ่านตึกระฟ้าของฮ่องกง
ไฟสวยงามเลยทีเดียว


น้ำใจขึ้นมาก็ตื่นเต้นนะครับ และลมมันแรงน้ำใจจะดิ้นๆ คุณยายเหนื่อยเลยละ


และแน่นอนครับ เราไม่กลับรถรางหรอกเพราะรอคิวเป็นชัวโมง นั่งรถบัสลงเหมือนเดิม ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีครับ



กลับมาฝั่งเกาลูนเพื่อจะกลับมาพักผ่อนที่โรงแรมครับ ผมชอบฟิวฝั่ง เกาลูนมากกว่าจริงๆ
ดูมีชีวิตชีวามากกว่า และ ดึกดื่นแค่ไหนก็ยังมีรานมีรวงให้เข้า



ส่ง ยายและน้ำใจเข้านอนแล้วก็ หนีออกเที่ยวตลาดกลางคืนกันสองคนครับ
เจอร้านของหวานก็แวะซะก่อน เป็น สาคูมะม่วง เครื่องดืมถั่วแดงกับนมสด ไม่ได้ต่างกับเมืองไทยเท่าไหร่ครับ



เดินมาถึง Temple Street ครับ พูดตรงๆ ว่าเฉยๆมากไม่ประทับใจเท่าไหร่ สินค้าเหมือนเมืองไทย
ราคาก็เหมือนเมืองไทยครับ เดินเล่นพอได้แต่ให้ช็อปไม่มีอะไรน่าสนใจเลยครับ



เดินมาถึงปลาๆ ตลาดเห้นคนนั่งกิน Seafood กันเต็มเลยตัดสินใจลองกินดูบ้างๆ
ก็เหมือนเมืองไทยอีกอ่ะครับ เหมือนร้านข้าวต้มกุ้ยรอบดึกเลย ฮาๆๆๆๆ


กลับมาถึงโรงแรมเห็นน้ำใจนอนท่าเนี้ย เห้ย จะตกลงไประหว่างร่องเตียงแล้วลูก
สงสัยขาดความอบอุ่นเลยต้องแทรกเตียงเข้าไปอุ่น

ขอจบบันทึกการเดินทาง ณ ตรงนี้เลยนะครับ ขอบคุณมากๆครับที่ติดตาม

ติมตาม review แนะนำ แชร์ประสบการ์ณการท่องเที่ยวแบบครอบครัวที่มีลูกเล็กๆ กันนะครับ

ขอบคุณครับ บายยย