ตำนานรัก นางศกุนตลา และ พระราชาทุศยันตร์

(เครดิตภาพ : กูเกิล)

 

บทชมโฉม นางศกุนตลา

 

                         นี่ฤๅบุตรีพระดาบส       งามหมดหาใครจะเปรียบได้

       อนิจจาบิดาท่านแสร้งใช้          มารดต้นไม้พรวนดิน

                      ดูผิวสินวลละอองอ่อน     มะลิซ้อนดูดำไปหมดสิ้น
       สองเนตรงามกว่ามฤคิน            นางนี้เป็นปิ่นโลกา

                   งามโอษฐ์ดังใบไม้อ่อน      งามกรดังลายเลขา
              งามรูปเลอสรรขวัญฟ้า                งามยิ่งบุปผาเบ่งบาน

                          ควรฤๅมานุ่งคากรอง         ควรแต่เครื่องทองไพศาล
       ควรแต่เป็นยอดนงคราญ               คู่ผู้ผ่านแผ่นไผท

 

เรียบเรียงโดย บรามี

 

 

 

 

 สำหรับเรืองรัก โรแมนติค เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง สัญญากันไว้ ว่าจะเล่าเรืองคู่รัก สามคู่ที่แสนจะอมตะ สำหรับคู่รักในตำนานชาวฮินดู

เริ่มจาก คู่ของ สาวิตรี และ สัตยาวัน

ต่อด้วย คู่ของพระกฤษณะ และ พระแม่ราดา  ตามด้วย

คู่ของนางศกุนตลา และ ราชาทุศยันตร์  ความรักของทุก ๆ คู่ก็แล้วแต่มีที่มาต่าง ๆ กันไป จะซาบซึ้ง หรือว่าประทับใจแค่ไหน มาอ่านกันเลยดีกว่า

 

ความรักของคนสมัยก่อนก็มักจะเริ่มจากป่าเขา พระราชารูปหล่อที่มีนามว่า ทุศยันตร์ก็วันนึงได้เดินทางไปเข้าป่าล่าสัตว์ แล้ว บุพเพก็อาละวาด ท่านกามเทพ ผู้เป็นบุตรแห่งพระพรหม ก็ได้แผลงศรเข้าใส่ หนุ่มสาวคู่นี้เข้าอย่างจังค่ะ 

ทั้งสองตกหลุมรักกันทันทีที่ได้พบหน้า แล้วก็พระราชาของเรา ก็ไม่รอช้า ขอแต่งงานกับพ่อของนางศกุนตลาซะเลย อะไรจะวัยรุ่นใจร้อนขนาดนั้นกันหนา เอาเป็นว่า คุณพ่อของศกุนตลาก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร ที่จะยกลูกสาวให้กับพระราชาทุศยันตร์ ทำให้พระราชาวัยรุ่นใจร้อนท่านนี้ก็ได้ ทำการแต่งงานกับนางศกุนตลา โดยจัดพิธีที่เรียกว่า ‘ กันดาวา’  ซึ่งก็คือการจัดพิธีรดน้ำสังข์แบบโบราณโดยแม่แม่ธรณีเป็นพยานถือเป็นอันจบ นางศกุนตลาก้ได้ร่วมหอกับพระราชาตามประสงค์ค่ะ

 

ธรณีนี่นี้ก็ได้เป็นพยานให้กับคู่รักสายฟ้าแลบคู่นี้ พระราชาท่านก็เมือได้สมรัก สมรสแล้ว ก็ตามระเบียบต้องกลับเข้าวังค่ะ ท่านสัญญากับนางศกุนตลาว่า เมือท่านจากไปแล้ว ไม่ได้ไปลับนะ จะส่งขบวนขันหมากมาสู่ขอแน่นอนไม่ต้องกังวลใจไป ว่าแล้ว ท่านพระราชาหนุ่มก็ได้ฝากแหวนแทนใจไว้ให้นางศกุนตลา หนึ่งวง เอาไว้เป็นตัวแทนความรักแห่งพระองค์ แหวนวงนี้เป็นแหวนลงยา พร้อมสลักชือพระราชาเอาไว้เสร็จสรรพค่ะ

 

เชือว่า คงไม่มีใครอยากจากคนรักเมือได้พบกันเพียงประเดี๋ยวเดียวหรอก นางศกุนตลา เมือท่านพระราชาเสด็จมาก็ไม่ได้ตั้งเนื้อตั้งตัว พอท่านพระราชาจากไป ก็ไม่ได้ตั้งตัวหนักเข้าไปใหญ่ แต่จะทำอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะว่า ท่านก็สัญญาจะมาสู่ขอ แถม ภาระกิจแห่งพระราชาก็คงรอไม่ไ้ด้ นางเอกผู้แสนดี ก็ได้แต่หวังว่า ท่านพระราชาจะกลับมาตามสัญญาพร้อมกัับ กำแหวนไว้แน่นไม่ยอมห่างไปจากตัวเลยค่ะ ก็คนมันคิดถึงน จะทำไงได้

 

(เครดิตภาพ : กูเกิล)

แหวนวงนี้ล่ะคะ ที่จะมีบทบาทสำคัญมากในเรืองต่อไปจากนี้ เพราะ่ว่า โชคชะตากำลังจะเล่นตลกแล้ว

คนเราเนีย เผลอแป๊บเดียวไม่ได้ เผลอเป็นได้เรื่อง ก็ทำไมล่ะ จำท่านฤาษีทุรวาสได้ไหม

ฤาษีท่านนี้ขึ้นชือนักหนากับความเจ้าอารมณ์ใจร้อน และีที่สำคัญ สาปเก่งนักหนาล่ะคะ คุณ โมโหเป็นสาป ทันที แล้ว สาปหนัก ๆ ด้วยนะคะ คำสาปของเหล่าฤาษีนี้่ น่ากลัวนักหนาค่ะ เพราะว่าไม่มีใครสามารถล้างคำสาปได้แม้แต่ตัวผู้สาปเอง  ฤาษีทุรวาสวันนั้น บังเอิญผ่านมาหน้าบ้านนางศกุนตลาพอดิบ พอดี  แล้วท่านก็จะขอเข้ามาพักในบ้านหน่อย  เผอิญ ศกุนตลากำลัง อินเลิฟ สุด ๆ ก็เลยมัวแต่ใจลอย มิไยที่ฤาษีทุรวาสจะเรียกเท่าไหร่ นางก้ไม่ได้ยิน ท่านฤาษีก็ยั๊วะสุดขีด ก็เลยสาปนางศกุนตลาไปว่า

 

"หนอยแน่ะ นางศกุนตลาเจ้าบังอาจละเลยเสียงเรียกแห่งข้า ดีล่ะ ข้าขอสาปให้ใครก็ตามที่จิตใจของเจ้าใฝ่หาถึงอยู่ตอนนี้ ขอให้เขาลืมเจ้าไปจนหมดสิ้นจากใจ ณ บัดนี้"

 

ได้ผลค่ะ ศกุนตลาตืนจากฝันเลยค่ะ นางตกใจเป้นอันมากที่ได้ล่วงเกินฤาษีเฒ่าแบบไม่ได้ตั้งใจ  นางร้องไห้พร้อมขอโทษขอโพยท่านฤาษีเป็นการใหญ่ เรียกว่า กราบแล้ว กราบอีกจนท่านฤาษีใจอ่อนขึ้นมานิดนึง ก็เลยยอมผ่อนผันให้ว่า

 

เอาล่ะ คำสาปของข้าอาจจะแรงไป  เอาเป็นว่า ขอให้คนที่เจ้านึกถึงเมือครู่ ถึงแม้จะลืมเจ้าไปแล้วจนหมดใจ แต่เมือใดที่เขาเห็นของสำคัญที่เขาฝากไว้เป็นตัวแทนแห่งรักเมือใด เมือนั้น ความทรงจำทั้งหลายก็จะกลับมาเหมือนเดิม

 

ศกุนตลาก็ยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตาเลยค่ะแ้ล้วก็กราบขอโทษท่านฤาษีเป็นการใหญ่ แต่ว่าคำสาปมันมีผลซะแล้ว ไม่มีขบวนขันหมากจากท่านพระราชาทุศยันตร์ เพราะท่านได้ลืมคนรักคนนี้ไปแล้ว ตามคำสาปเป๊ะเลย ไม่เชืออย่าลบหลู่นะคุณ ๆ กับคำสาปของฤาษีท่านนี้

 

แย่ละสิคะ เมือเหตุการณ์ผ่านไป นางศกุนตลาก็พบว่านางตั้งครรภ์กับพระราชาแล้วค่ะ ดังนั้น พ่อของนางจึงสังให้นางเดินทางเข้าเมืองไปหาพระราชาซะเลย มัวมารอขันหมากไม่ไหวแล้ว พร้อมกำชับให้นาง นำแหวนแทนใจไปด้วย เพราะว่าจะได้หักล้างคำสาปไปได้

 

โชคชะตาเล่นตลก นางศกุนตลาพลาดทำแหวนตกหายไปในแม่น้ำระหว่างแวะพักดื่มน้ำ ไม่มีแหวนพระราชาทุศยันตร์ก็จำนางไม่ได้ แล้วก็พาลไ่ม่ยอมรับนางเป็นภรรยา หาว่า นางมาต้มตุ๋น นางศกุนตลาเสียใจอยากจะตายเสียให้ได้นางก็เลยขอร้องให้แม่ธรณีมารับนางไปอยู่ด้วย ประมาณว่าให้ธรณีสูบไปซะดีกว่า ที่จะอยุ่โดยไม่มีคนรัก หรือคนรักจำไม่ได้ ได้ผลค่ะ คำสาปของฤาษีทุรวาสหมดลงทันที ที่แม่ธรณีรับคำร้องของนาง เพราะว่าได้มีชาวประมงได้นำแหวนที่ผ่าเอามาจากท้องของปลาที่จับได้ แล้วชาวประมงก็รีบนำมาถวายพระราชา เพราะว่าแหวนวงนี้ มีชือของพระราชาทุศยันตร์ สลักไว้เด่นชัดค่ะ มาทันเวลาพอดีเลย ไ่ม่งั้นแย่เลย

 

เมือมีแหวนก็มีความทรงจำ เรื่องราวก็ลงเอยด้วยดี พระราชก็จำคนรัีกได้แล้วก็ัรับนางเป็นภรรยา นางศกุนตลาได้ครองรักอยู่กับพระราชาตามที่ได้หวัง แล้วลูกชายของนางก็คลอดออกมามีนามว่า พระรถ ซึ่งก็ได้ครองเมืองต่อจากบิดาค่ะ

 

ก็ถือว่าเป็นการจบซีรี่ส์เรืองรักแห่งชาวฮินดูนะคะ เรืองราวนางศกุนตลาเป็นเรืองย่อย จากมหากาพย์มหาภารตะค่ะ  อ่านไว้ประดับความรู้นะคะ เรืองรักอมตะไม่ว่าจะนานเท่าใด แต่ก็ยัีงกินใจผู้ที่ได้อ่าน หรือได้ฟังเสมอ ๆ นะคะ  คุณ ๆ ที่ความจำไม่ได้เสื่อม ก็อย่าหาเรืองมาแกล้งลืมคนรักนะคะ กว่าจะตามหากันเจอก็ยาก รักกันไว้นาน ๆ ดีกว่าค่ะ

 

เนื้อเรื่องย่อ ศกุนตลา

 

นางเป็นธิดาของพระฤาษีวิศวามิตรกับนางอัปสรเมนกา

 ก่อนที่นางจะกำเนิด พระวิศวามิตรได้ออกบำเพ็ญตบะจนแก่กล้า เทวดาเดือดร้อน พระอินทร์จึงส่งนางอัปสรเมนกาผู้มีความงดงามยิ่งมาใช้ความงามยั่วยวนพระฤาษี จนฤาษีหลงใหลในตัวนางจนได้อยู่กินกัน...

 นางอัปสรเมนกาให้กำเนิดธิดา ในตอนนั้นพระฤาษีคิดได้จึงขอตัวจากไป เมนกาหมดหน้าที่เพียงเท่านี้จึงจำใจทิ้งธิดาไว้บนโลกมนุษย์

 ต่อมาพระกัณวะดาบส ผ่านมาพบนางเข้า เกิดเอ็นดูจึงนำนางไปเลี้ยงที่อาศรม ให้นามว่า “ศกุนตลา” หมายถึง นางนก

 ศกุนตลามีพี่เลี้ยงสาวสองนางเป็นเพื่อน คือ “นางอนุสูยา” และ “นางปิยวาท”

 เมื่อเติบโตเป็นสาวรุ่น ศกุนตลาได้พบรักกับท้าวทุษยันต์ กษัตริย์แห่งหัสตินาปุระ เมื่อครั้งที่ท้าวทุษยันต์มาช่วยปราบมารที่มากวนใจเหล่าฤาษีได้สำเร็จ

 ก่อนจากไป...ท้าวทุษยันต์ได้ให้แหวนวงหนึ่งแก่นาง และให้สัญญาว่าจะรับนางเป็นชายา

 เคราะห์ซ้ำกรรมซัด...วันหนึ่งนางศกุนตลาเกิดป่วยเป็นไข้ ด้วยตรอมตรมที่คนรักจากไป เป็นวันเดียวกับที่ฤาษีทุรวาส (ฤาษีตนนี้ หากใครทำให้พอใจจะมอบพรวิเศษให้ แต่หากใครทำให้ไม่พอใจจะสาปในทันที) มาเยี่ยมเยือนที่อาศรม รออยู่หน้าอาศรมเสียนานไม่มีใครมารับ ก็โกรธ คิดว่านางศกุนตลาไม่เคารพนับถือ จึงสาปนางว่า

 “ไม่ให้คนรักของนางจำนางได้”

 นางอนุสูยาและนางปิยวาทมาเห็นตอนที่พระฤาษีสาปเสร็จพอดี จึงเกาะขาขอร้องให้พระฤาษีถอนคำสาปโดยอธิบายว่า “น้องศกุนตลามิได้ไม่เคารพท่าน หากแต่นางกำลังป่วยไข้ ลุกมาต้อนรับไม่ได้”

  ฤาษีทุรวาสไม่อาจถอนคำพูดได้ จึงให้พรศกุนตลาว่า “หากคนรักของนางได้เห็นของที่ให้ไว้เป็นที่ระลึกก็จะจำนางได้เอง”

 ตั้งแต่วันนั้น นางศกุนตลาก็เก็บแหวนไว้ไม่ให้ห่างกาย จนมารู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ พระกัณวะดาบสจึงส่งนางไปที่หัสตินาปุระ

 เพราะคำสาปอันศักดิ์สิทธิ์ของฤาษีทุรวาส ท้าวทุษยันต์จึงจดจำนางไม่ได้ อีกทั้งระหว่างทางแหวนของศกุนตลาถูกปลากลืนหายไปแล้ว

 ท้าวทุษยันต์กล่าวว่าพี่เลี้ยงของนางว่า

 “เรายอมรับว่าหญิงสาวผู้นี้งดงามปานนางอัปสร แต่เราไม่เคยรู้จักนางมาก่อน แล้วจะให้เรารับบุตรของนางเป็นบุตรของเราได้อย่างไร”

 ศกุนตลาร้องไห้เสียใจที่คนรักจำตนไม่ได้ นางกล่าววาจาว่า “ในเมื่อไม่มีใครต้องการเรา ก็ขอให้เทวดานางฟ้ามารับเราไปเดี๋ยวนี้”

 ทันใดนั้น นางอัปสรนางหนึ่งก็มาอุ้มพาศกุนตลาไปต่อหน้าทุกคน (ตอนนั้นพ้นสายตาท้าวทุษยันต์แล้ว)

 ต่อมาแหวนวงนั้นได้กลับคืนมาสู่ท้าวทุษยันต์ พระองค์จำทุกอย่างได้ ความรักความห่วงใยที่เคยมีต่อกันกลับมาสู่พระราชหฤทัย พระองค์รำพึงว่า

“ศกุนตลายอดรัก...พี่ได้ทำร้ายจิตใจเจ้าอย่างแสนสาหัสไปเสียแล้ว...”

  

ภายหลังพระเทพบิดรและพระเทพมารดรบนสรวงสวรรค์ได้ช่วยให้ทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง พร้อมกับโอรสตัวน้อยวัยหนึ่งขวบ...

 

ท้าวทุษยันต์รับศกุนตลาเป็นมเหสีเคียงกาย และให้นามโอรสว่า “ภรต” เป็นที่มาของคำว่า ภารตะ ในมหากาพย์ภารตะ เพราะท้าวภรตเป็นต้นวงศ์ของพวกปาณฑพและเการพ