Club Friday : ตกลงเราเป็นอะไรกัน

            สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคนครับ ผมชื่อยีนส์ ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนว่า ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง และนี้เป็นครั้งแรกที่ผมมาเล่าเรื่องผ่าน social network แบบนี้ เรื่องที่ผมจะเล่านี้ เกิดกับตัวผมเอง สมัยเรียน มหาวิทยาลัย

            ผมเป็นเกย์ครับ ใครๆที่อยู่รอบตัวผมก็คงรู้ทันที เพราะตัวผมไม่ได้ปิดบังอะไร ผมมีเพื่อนเป็นชายจริง หญิงแท้มาตลอด มาตลอดชีวิต ที่ผ่านมาผมก็เคยมีแฟน แต่ก็แยกทางกันไป ตามประสาเกย์วัยรุ่น  จนผมเข้าสู่ช่วงมหาวิทยาลัย ช่วงปี2 ผมมีโอกาสได้เป็นคณะกรรมการนักศึกษา เป็นการรวมกลุ่มของนักศึกษาที่ชอบในการทำกิจกรรม จากสาขาต่างๆ ในคณะ ในกลุ่มนี้เรามีกันอยู่ 5 คนที่สนิทกันครับ ในกลุ่มประกอบไปด้วย โอม , ครีม , ขิม , วัฒ และผม พวกเรา 5 คนสนิทกันมากครับ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอด มันเป็นช่วงที่ผมมีความสุขมากครับ เพราะผมได้อยู่กับเพื่อนๆ ตลอด ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ช่วงที่เรา 5 คนจะไม่เจอกัน ก็แค่ช่วงเรียน และแยกย้ายกลับบ้าน เท่านั้นเอง

             วันเวลาผ่านไปเกือบปีครับ ตัวผมเอง เริ่มรู้สึกชอบวัฒ หนึ่งในเพื่อนสนิทของเรา วัฒเป็นผู้ชายมาดแมน ตี๋ สูง สุภาพ ฉลาด วัฒมักจะโทรหาผม เกือบจะทุกวัน ยิ่งถ้าวันไหนไม่ได้เจอกันก็จะโทรหาผม และใช้เวลาคุยกันเกือบๆ ชั่วโมงเสมอ  เรื่องส่วนใหญ่ที่วัฒโทรมา ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับกิจกรรมที่เราทำครับ เป็นการปรึกษากัน หรืออาจจะมีเรื่องการใช้ชีวิตปกติ เช่น ทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง วันนี้ไปไหน เราคุยกันแบบนี้ตลอดครับ ผมเองเล่าเรื่องนี้ให้ ครีม และขิม ฟัง ทั้ง2 คนเชียร์ และอยากให้ผมกับวัฒ เป็นแฟนกัน มีแซวกันบ้างตามประสา แต่ที่สำคัญคือ พวกเราไม่รู้ครับ ว่าวัฒ เป็นเกย์หรือเปล่า แต่ทุกอย่างที่วัฒทำกับผม ยิ่งทำให้ผมชอบวัฒมากขึ้นทุกที เช่น

            - มีอยู่วันนึงฝนตกหนัก ผมกับวัฒต้องรีบวิ่งไปที่รถ ระหว่างทางต้องกระโดดลงทางต่างระดับ วัฒวิ่งนำหน้ามา และกระโดดลงไปก่อน  วัฒหันหลังกลับมา และยื่นมือมาให้ผมจับ (พระเจ้า!!! นี่มันคนรักกันแท้ๆ ถึงทำกันแบบนี้) ทั้งโอม ครีม ขิม เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พวกนั้นแซวก็กันไปตามประสา ผมยื่นมือไปจับวัฒ แบบเขินๆ

            - วันนี้ผมก็ออกจากบ้านไปมหาลัยเหมือนปกติ แต่รถดันสตาทไม่ติด ผมก็ไม่รู้จะทำไง เลยโทรไปหาวัฒ  วัฒถามอาการแล้วก็รู้ทันทีว่าแบตหมด วัฒบอกว่าเดี๋ยวจะซื้อแบตไปเปลี่ยนให้ (บ้านวัฒอยู่แถวสามย่าน ส่วนผมอยู่รัชดา) ตอนนั้นผมยิ้ม มีความสุข ไม่เคยมีใครดูแลผมดีแบบนี้จริงๆ

             ผมและวัฒยังคงอยู่ในสถานะแบบนี้เรื่อยมา วัฒดูแลผมมาตลอด ผมเองก็ดูแลวัฒเช่นเดียวกัน บางครั้งพวกเราทั้ง 5 คนทำกิจกรรมกันจนดึก ต้องไปนอนด้วยกัน เพื่อนๆที่แสนดีก็จัดที่จัดทางให้ผมกับวัฒนอนข้างๆกัน ทุกอย่างมันดีมากครับ ดีจนผมรู้สึกว่า [b]ตกลงเราเป็นอะไรกัน[/b] ผมปรึกษากับครีมและขิม ว่าจะถามวัฒไปตรงๆ ว่าวัฒคิดกับผมยังไง (ตอนนั้นผมมั่นใจมาก ว่ายังไงวัฒต้องชอบผมแน่ๆ) เราตกลงกันว่าผมจะโทรไปหาวัฒ และถามวัฒไปตรงๆ ว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน เพราะผมไม่กล้าที่จะถามต่อหน้า มันเขิน เกินไปครับ

              คืนนั้นผมกำลังขับรถกลับบ้าน เพิ่งแยกย้ายกันจากมหาวิทยาลัย วัฒโทรหาผมเหมือนปกติที่เคยทำ ผมก็ชวนคุยไปตามปกติ และแล้วผมก็ตัดสินใจถามวัฒไป  "วัฒ...ยีนส์ไม่รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่วัฒคอยดูแลยีนส์ โทรหายีนส์ วัฒคิดยังไงกับยีนส์  วัฒรู้ใช่ไหมว่ายีนส์คิดยังไงกับวัฒ ตกลงเราเป็นอะไรกัน"  วัฒเงียบไป ใจผมตอนนั้นคิดว่า วัฒคงเขิน หรืออาจจะไม่กล้าพูดความจริง ว่าวัฒก็ชอบผม  ผมจึงพูดต่อไปว่า "เงียบทำไม บอกมาเหอะไม่ต้องเขินหรอก"  และวัฒก็ตอบผมมาว่า  "คุณยีนส์...สมัยตอนเรียกมัธยมมีคนแบบคุณยีนส์ชอบผมตั้งเยอะ  แต่ผมไม่ได้ชอบพวกแบบคุณยีนส์  แต่ผมไม่ได้รังเกียจนะ"  ผมหยุดรถข้างทาง มือเย็นไปหมด น้ำตาไหล  ผมไม่ได้เตรียมใจที่จะเจอคำตอบแบบนี้เลย  ผมได้แต่พูดไปว่า "แค่นี้ก่อนนะ" 

               ผมขับรถกลับบ้านไปแบบช้าๆ ร้องไห้ไปตลอดทาง และผมก็ร้องหนักขึ้นกว่าเดิม เพราะวัฒโทรกลับมา ผมได้แต่มองหน้าจอโทรศัพท์ วัฒโทรมาไม่หยุดจริงๆ สุดท้ายผมก็รับสาย  "เราขออยู่คนเดียวสักพักนะวัฒ"  วัฒตอบกลับมาว่า "คุณยีนส์อย่าทำแบบนี้ ผมเป็นห่วงนะ"  ผมโกรธ และไม่อยากฟังคำพูดแบบนี้อีกแล้ว "เพราะวัฒเป็นแบบนี้ไง  เพราะพูดแบบนี้ไง พอสักทีเถอะ วัฒไม่มาเป็นเราวัฒไม่เข้าใจหรอก มันเจ็บนะ"  ผมวางสายไป ไม่รู้จะทำอะไรต่อ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปมหาลัย ไปเจอหน้ากัน จะทำหน้ายังไง ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ พอผมถึงบ้าน ครีมกับขิม ก็โทรมาหาผม วัฒโทรไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแล้ว ทั้ง 2 คนให้กำลังใจ บอกว่าไม่ต้องคิดมาก พรุ่งนี้ไปเจอกันตามปกติ เดี๋ยวเพื่อนๆ จะจัดการเอง ไม่ต้องกังวล

                วันรุ่งขึ้นผมก็ไปมหาวิทยาลัย ตามปกติครับ พยายามทำใจ ไม่ร้องไห้ ไม่อยากให้พวกเรา 5 คนต้องไม่เหมือนเดิม พอไปถึงโอม ครีม ขิม ก็จัดสถานที่ ให้ผมกับวัฒได้คุยกันตามลำพัง เพื่อที่จะได้เคลียกันให้เข้าใจ ผมเองก็อยากให้ทุกอย่างมันโอเค อย่างน้อยวัฒก็ไม่ได้ทำอะไรผิด "คุณยีนส์...ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้"  ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆครับ ได้แต่พูดไปว่า "อืมมม ไม่เป็นไรหรอก เราโอเคแล้ว"  ผมคิดว่าหลังจากนี้ผมก็แค่ทำใจ ทุกอย่างจะโอเคขึ้น แต่คำพูดต่อไปของวัฒทำให้ผมต้องยิ้ม แต่โคตรเจ็บหัวใจ "ผมชอบคุณขิม ชอบมาตั้งแต่เห็นวันแรกแล้ว"  พระเจ้า!!! ขิมเป็นผู้หญิง ลุยๆ สนุกสนาน อยู่ด้วยแล้วมีความสุข แต่... (ตอนนั้นผมคิดได้แค่ว่า ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงดิ มันถูกแล้ว) ผมยิ้มครับ ทำได้แค่นั้นจริงๆ ผมบอกกับวัฒไปว่า "เราจะช่วยวัฒเองนะ เราจะทำให้วัฒมีความสุข"  ผมคิดว่ายังไงขิมก็ต้องดีใจ อย่างที่บอกไปครับ วัฒเป็นผู้ชายในฝันจริงๆ และที่สำคัญ ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงครับ

                 วันต่อมาผมนัดเจอกับขิม ตั้งใจว่าจะบอกขิม เรื่องวัฒชอบขิม "...... กูคุยกับวัฒละนะ  เรื่องที่กูจะบอก...ต่อไปนี้ ...จำไว้นะ ว่ากูไม่มีวันโกรธ... ไม่มีวันโกรธวัฒ ... วัฒบอกกูว่า วัฒชอบ...  ชอบมาตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว"  ตามสไตล์ของขิมครับ มันโวยวาย บอกว่าไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ แต่ขิมดูมีความสุขครับ ผมรู้สึกได้ ผมเลยบอกให้ทั้งคู่ไปคุยกันเอง  และเป็นไปตามที่ผมคิดไว้ครับ วัฒกับขิม เป็นแฟนกัน  

                  หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนแฟนบ่อยมาก ในระหว่างที่วัฒและข้าวเป็นแฟนกัน เราทั้ง 5 คนยังคงไปไหนมาไหนด้วยกันครับ แต่มันเปลี่ยนจากที่ทุกคนแซวผมกับวัฒ  ไปเป็นแซวขิมกับวัฒแทน  เรื่องราวระหว่าง ขิมกับวัฒ ผมเองก็ไม่รู้ว่าเขาทั้งคู่เจออะไรกันมาบ้าง แต่หลังจากนั้นอีกประมาณ 1 ปี ขิมกับวัฒ ก็เลิกกัน เพราะวัฒแอบไปครบคนอื่น และวันที่ขิมจับได้ ขิมเดินเข้ามากอดผม และร้องไห้ ขิมคนที่ร่าเริง หายไปเลยครับ มันเศร้าอยู่หลายเดือน และสุดท้ายพวกเราก็เหลือกันแค่ 4 คน

                  ถึงตอนนี้ก็ผ่านมา เกือบ 8 ปีแล้วครับ ผมมีแฟนคบกันมา 5ปีแล้ว แน่นอนครับแฟนผมเป็นเกย์  และที่ตลกไปกว่านั้น ขิมก็มีแฟนแล้วครับ และแฟมขิมเป็นทอม  ลืมไปได้เลยครับที่ผมเคยคิดเมื่อ 8 ปีก่อน ว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง  ทั้งผม และขิมเรามีความสุข ไม่ต่างจากคู่รักชายหญิงเลย

                   ผมหวังว่าเรื่องราวที่ผมแชร์ ทั้งหมดนี้ จะเป็นกำลังใจ ให้เพื่อนๆทุกคน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง เกย์ ทอม เลสเบี้ยน หรือใครก็แล้วแต่ที่มีความรัก เพราะความรักไม่ใช่เรื่องเพศ  ขอบคุณมากครับ...