ไม่มีประชาธิปไตย ประเทศไทยอยู่ไม่ได้

การปฏิรูปประเทศต้องเริ่มที่กติกาก่อน กติกาที่ว่า ก็คือ รัฐธรรมนูญปี ๒๕๕๐ ซึ่งเป็นต้นเหตุของการคอรัปชั่น เพราะเป็นรัฐธรรมนูญที่มาจากการรัฐประหาร การรัฐประหารเป็นคอรัปชั่นขั้นสูงสุด เพราะเป็นการคอรัปชั่นอำนาจ
ต่อจากนั้น ก็ต้องปฏิรูประบบราชการ เพราะระบบราชการที่ไร้ประสิทธิภาพ เช้าชามเย็นชาม และเจ้าขุนมูลนาย เป็นเป็นเหตุของระบบอุปถัมภ์ และระบบอุปถัมภ์เป็นบ่อเกิดของการคอรัปชั่น
ระหว่างการแต่งตั้งผู้มีอำนาจในบ้านเมืองภายใต้ระบบอุปถัมภ์ดั้งเดิม กับการซื้อเสียงเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยสมัยใหม่ ดูเผินๆ แล้ว บางคนอาจจะอ้างว่า การซื้อเสียงเลือกตั้งนำมาซึ่งการถอนทุน อันเป็นบ่อเกิดของการคอรัปชั่น การแต่งตั้งไม่ต้องซื้อเสียงจึงไม่ต้องถอนทุน และดังนั้น จึงไม่มีการคอรัปชั่น ถือเป็นตรรกะแบบ "เอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น"
เพราะจริงๆ แล้ว การแต่งตั้งในระบบอุปถัมภ์อาจไม่ต้องเอาเงินไปเที่ยวแจกให้คนในพื้นที่จำนวนเป็นพันเป็นหมื่นคน แบบเดียวกับการซื้อเสียงเลือกตั้งก็จริง แต่การแย่งชิงกันเข้ารับตำแหน่งในการแต่งตั้ง ก็ทำให้ต้องแข่งกันเสนอเงินจำนวนมากจนผู้มีอำนาจในการแต่งตั้งพอใจ มิหนำซ้ำ ยังมีค่านายหน้าอีกต่างหาก ที่ร้าย คือ เงินค่าซื้อขายตำแหน่งและเงินค่านายหน้าวิ่งเต้น ไปตกอยู่ในมือของคนเพียงแค่หยิบมือเดียวหรือไม่กี่คน ซึ่งคนเหล่านั้น เมื่อได้เงินมาแล้ว ก็ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย ใช้ชีวิตหรูหรา เงินไหลเวียนอยู่ในวงแคบๆ
ที่สำคัญ คือ ผู้ที่ได้ตำแหน่งมาจากการ "ซื้อตำแหน่ง" นั้น นอกจากจะไม่ต้องดูแลเอาใจใส่ประชาชนที่มาติดต่อราชการแล้ว ยังรีดไถและเรียกรับผลประโยชน์จากประชาชน หรือจากนายหน้าที่หากินกับการวิ่งเต้นกับกับประชาชนอีกด้วย
ในขณะที่การซื้อเสียงเลือกตั้ง ถ้ามีอย่างน้อยมันก็กระจายไปในหมู่คนจนจำนวนมาก ซึ่งถ้าไม่ดัดจริตจนเกินไปก็น่าจะเห็นเป็นเรื่องดี เพราะคนจนมีจำนวนมาก ร้อยวันพันปีไม่เคยมีคนเอาเงินมาให้ ส่วนที่ว่าเมื่อคนเหล่านั้นรับเงินแล้ว แน่ใจหรือว่าเขาจะกาคะแนนให้ ดีไม่ดีพอเขารับเงินจากผู้สมัครพรรคหนึ่ง แต่อาจจะไปกาให้ผู้สมัครอีกพรรคที่เขาชอบ เนื่องจากมีผลงานที่เขาจับต้องได้ อย่างที่ชอบพูดเชิงเยาะเย้ยผู้สมัครที่ชอบใช้เงินซื้อเสียงว่า "รับเงินหมา กาเบอร์นั้นเบอร์นี้" เป็นต้น
การเลือกตั้งที่ไม่ต่อเนื่อง เดี๋ยวก็ปฏิวัติ เดี๋ยวก็ปฏิวัติ นั่นแหละ ทำให้เกิดการซื้อเสียง เพราะประชาชนไม่ได้รับประโยชน์เป็นชิ้นเป็นอันจากผลของการเลือกตั้ง
ในทางกลับกัน ถ้าไม่มีการปฏิวัติ แล้ว ปล่อยให้มีการเลือกตั้งอย่างต่อเนื่อง ประชาชนก็จะพึ่งพารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ได้ประโยชน์อย่างเป็นชิ้นเป็นอัน และต่อเนื่อง จะเลือกตั้งกี่ครั้งๆ ก็ไม่ต้องใช้เงิน เพราะเอาเข้าจริงแล้ว เงินซื้อได้แค่เสียง แต่ซื้อใจชาวบ้านไม่ได้ ที่ซื้อใจชาวบ้านได้ คือ นโยบายที่จับต้องได้ต่างหาก
การที่ม็อบ กปปส. ซึ่งเคลื่อนไหวขับไล่ระบอบทักษิณมาตลอด จนมีคนคลั่งไคล้บูชาราวกับเป็น "เจ้าลัทธิ" อ้างว่า ถ้ากำจัดระบอบทักษิณ แล้ว จะไม่มีคอรัปชั่น ก็มีคนเชื่อกันจนหัวปักหัวปำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกผู้ลากมากดี ไฮโซไฮซ้อทั้งหลายนั้น ติดกำนันสุเทพ ราวกับติดละครน้ำเน่าหลังข่าว เพราะต่างเคลิ้มว่าตัวเองเป็นพระเอกนางเอกในละคร โดยลืมไปแล้ว หรือไม่เคยรู้เลยว่า คนอย่างนายสุเทพ เทือกสุบรรณ ก็ไม่ต่างอะไรกับคนอย่างนายเนวิน ชิดชอบ ซึ่งครั้งหนึ่งพวกผู้ลากมากดี ชนชั้นสูงผู้ที่ชอบนึกว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่น เคยดูถูกเหยียดหยาม และตราหน้าว่าเป็นพวกเขี้ยวลากดิน หรืออย่างน้อยก็ตราหน้าว่านักการเมืองน้ำเน่า แต่เวลานี้กลับเห็นนายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นเทวดามาเกิด เพียงเพราะบทละครที่นายสุเทพและพวก แต่งให้ฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองของตนเป็นซาตานไปได้
นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เล่นการเมืองโดยเป็น ส.ส. มาตั้งแต่ปี ๒๕๒๒ โดยไม่เคยสอบตกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่ไม่มีอะไรเลย จนมั่งคั่งร่ำรวยมีที่ดินในป่า บนเขา บนเกาะ และมีกิจการต่างๆ มากมาย ผ่านมาแล้วทั้งในเรื่องคดี ปรส. ที่ทำให้ประเทศสูญเงินไปกว่า ๖๐๐,๐๐๐ ล้านบาท คดี สปก. ๔ - ๐๑ ที่แสนจะอื้อฉาว และเกี่ยวพันกับที่ดินบนเขาผืนงามติดทะเลที่เกาะภูเก็ต มูลค่านับพันล้านบาท เกี่ยวข้องกับโครงการโฮปเวลในสมัยที่เป็น รมช. คมนาคม ที่มีนายมนตรี พงษ์พานิช เป็นรมต.ว่าการคมนาคม เคยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ซึ่งคุมงบประมาณในการสร้างถนนและโครงการโทรคมนาคมมูลค่านับแสนล้าน คดีสร้างโรงพัก ๓๙๖ แห่ง ที่ยังมีแต่ตอจนตราบเท่าทุกวันนี้ สร้างแฟลตตำรวจอีกไม่รู้เท่าไร นี่ยังไม่นับการกักตุนน้ำมันปาล์มจนขาดตลาด แล้วขึ้นราคาขวดละเกือบยี่สิบกว่าบาท รวยไม่รู้เรื่อง ทั้งหมดนี้ ไม่ใช่คอรัปชั่นหรือ นายสุเทพไม่ได้มาจากการเลือกตั้งหรือ ?
แล้วทำไม มาถึงทุกวันนี้ นายสุเทพหลอกผู้คนว่า ในชีวิตไม่เคยโกง ไม่เคยซื้อเสียงเลือกตั้ง แล้วคนก็เชื่อกันราวกับต้องมนต์สะกด
ถามว่า นายสุเทพลงเลือกตั้งทุกครั้ง ไม่ได้ใช้กติกาที่เรียกว่ารัฐธรรมนูญมาทุกฉบับหรือ ? โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รัฐธรรมนูญปี ๒๕๕๐ ก็เป็นรัฐธรรมนูญที่นายสุเทพ และพรรคประชาธิปัตย์ เห็นดีเห็นงาม และช่วยกันผลักดัน ขนาดหลอกประชาชนว่าให้รับๆ ไปก่อน แล้วแก้ทีหลังแท้ๆ นายสุเทพยังมีหน้ามาหลอกประชาชนว่า ตราบใดที่ยังไม่แก้กติกาเลือกตั้งกี่ครั้งๆ ก็แพ้ระบอบทักษิณ เพราะระบอบทักษิณซื้อเสียง เรื่องของเรื่อง คือ พรรคประชาธิปัตย์เลือกตั้งกี่ครั้งๆ ก็แพ้ทุกครั้ง ก็เลยไม่อยากให้มีการเลือกตั้ง ก็เลยมาหลอกประชาชนว่า ต้องขัดขวางการเลือกตั้ง เพราะการเลือกตั้งจะช่วยระบอบทักษิณให้โกงบ้านโกงเมือง
แต่แท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่นายสุเทพ นายอภิสิทธิ์ รวมทั้งผู้ที่อยู่เบื้องหลังต้องการ ก็คือ "อำนาจ" แบบเดียวกับที่เคยได้ในการปฏิวัติเมื่อปี ๒๕๔๙ นั่นแหละ เพียงแต่ว่าคราวนี้ขอทำให้สะเด็ดน้ำ คือ เมื่อได้อำนาจแล้วก็จะปราบปรามและกำจัดศัตรูทางการเมืองของตนให้ราบคาบ เสร็จแล้วก็จะสถาปนาระบอบการเมืองใหม่ ที่ถึงแม้จะให้มีการเลือกตั้ง เพราะต้องหลอกสายตาชาวโลกว่า ประเทศไทยยังเป็นประชาธิปไตย แต่ก็ต้องเป็นการเลือกตั้งที่สามารถ "จับวาง" ให้พรรคประชาธิปัตย์ชนะเลือกตั้งและเป็นรัฐบาลได้ทุกครั้ง
เพราะฉะนั้น ใครที่เข้าใจว่าพรรคประชาธิปัตย์ไม่ต้องการการเลือกตั้ง ก็ขอได้โปรดเข้าใจเสียใหม่ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่คนพรรคประชาธิปัตย์ซึ่งหากินกับการเลือกตั้ง จนเป็นใหญ่เป็นโต มั่งคั่งร่ำรวย มาตลอดเป็นเวลาเกือบ ๗๐ ปี เข้านี่แล้ว จะไม่เอาเลือกตั้งจริงๆ
พรรคประชาธิปัตย์จะเอาเลือกตั้ง ก็ต่อเมื่อมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าจะชนะเลือกตั้ง หรือได้เปรียบคู่ต่อสู้อย่างสุดๆ นั่นแหละ แต่ถ้าเมื่อไรที่แน่ใจว่าจะแพ้เลือกตั้ง ก็จะบอยคอตการเลือกตั้ง แล้วทำแบบปี ๒๕๔๙ นั่นแหละ มาในคราวนี้ ก็เช่นกัน คือ รู้ว่าเลือกตั้งไปก็แพ้ ก็เลยบอยคอตการเลือกตั้ง เมื่อบอยคอตการเลือกตั้งไปแล้วก็ทำตัวเป็น "หมาหวงก้าง" พูดง่ายๆ คือ ฉันไม่ลงเลือกตั้ง พรรคอื่นก็อย่าหวังเลย ว่า จะได้มี ส.ส. ในเขตที่เป็นฐานเสียงของพรรคประชาธิปัตย์
นี่จึงเป็นสาเหตุของการขัดขวางการเลือกตั้ง และนี่เป็นขบวนการโค่นล้มทำลายรัฐบาลนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่เป็นการร่วมมือกันระหว่างม็อบ กปปส. พรรคประชาธิปัตย์ องค์กรอิสระ ศาลรัฐธรรมนูญ ซึ่งทั้งหมดอยู่ภายใต้การนำของ "มือที่มองไม่เห็น"
มันเป็นละครชัดๆ แต่เป็นละครที่ทำลายมาตรฐานทางจิตใจของผู้คน ทำให้คนไทยแตกแยก และเกลียดชังกันอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
เป็นละครซึ่งจะนำมาซึ่งการเสียกรุงครั้งที่ ๓ อย่างแน่นอน ถ้าประชาชนไม่สามารถรักษาประชาธิปไตยไว้ได้ในคราวนี้
อีกไม่นานเราก็จะรู้ว่า ประเทศไทยจะเสียกรุงครั้งที่ ๓ จากผลปฏิบัติการของม็อบ กปปส. พรรคประชาธิปัตย์ องค์กรอิสระ ศาลรัฐธรรมนูญ และ ส.ว.สรรหา ภายใต้การกดปุ่มของ "มือที่มองไม่เห็น" หรือไม่ ?
ถ้าเราสูญเสียประชาธิปไตยคราวนี้ เท่ากับเสียกรุงครั้งที่ ๓
เพราะถ้าไม่มีประชาธิปไตย ประเทศไทยอยู่ไม่ได้หร็อกครับ

บทความนี้เขียนเมื่อ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗