ซายูริ (さゆり)

             เรื่องราวของฉันไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเล่า เพราะโลกของฉันมันทั้งต้องห้ามทั้งเปราะบางนัก และถ้ามันไม่ลึกลับมันก็จะถูกลืม แน่นอน..ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อจะเป็นเกอิชา อย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่าเกอิชารักใครไม่ได้ เราทำได้เพียงเก็บไว้เท่านั้น ชีวิตอันแปลกประหลาดของฉันถูกกำหนดด้วยโชคชะตาพาไป จากริมทะเลชนบทแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น ครอบครัวของฉันอยู่ด้วยกันอย่างอัตคัด ครั้งแรกที่ทราบว่าแม่ของฉันป่วย ก็คือตอนที่พ่อของฉันโยนปลากลับลงทะเล คืนนั้นเราหลับทั้งที่หิว พ่ออ้างว่าเพื่อให้เราเข้าใจความว่างเปล่า แม่พูดเสมอว่า ซัสสึ พี่สาวของฉันเปรียบเสมือนต้นไม่ที่หยั่งรากลึกดุจดั่งต้นซากุระ และท่านบอกว่าฉันเปรียบเสมือนน้ำ และน้ำสามารถเซาะผ่านแม้กระทั่งหิน เมื่อเจอทางตัน น้ำก็จะเซาะเส้นทางใหม่ แต่ดูเหมือนว่าเส้นทางใหม่ที่ฉันกำลังจะไป ไม่ได้เป็นเส้นทางที่ฉันเลือก พ่อขายฉันและพี่สาวให้กับชายคนหนึ่งเพื่อนำเงินมารักษาแม่ จากทะเลสู่เมืองหลวง ฉันถูกนำมาถึงมิยาโกะพร้อมกับพี่สาวของฉัน แต่โชคชะตายังเล่นตลกกับเราไม่สาแก่ใจ จึงแยกเราจากกัน ฉันถูกนำมาถึงสถานที่หหนึ่งที่ถูกเรียกว่า "สำนักเกอิชา"

               ณ ที่แห่งนี้ฉันได้พบเพื่อนในรุ่นราวคราวเดียวกัน เพื่อนผู้ใฝ่ฝันจะเป็นเกอิชา ความทรงจำแรกที่มาถึงฉันได้พบกับใครคนหนึ่งที่ฉันต้องเรียกว่า "คุณแม่" ในขณะที่คนทั่วไปเรียกหล่อนว่า "นิตะ" ฉันจะพูดเมื่อเขาสั่งให้พูด ฉันจะทำเมื่อเขาสั่งให้ทำ นั่นคือสิ่งที่สาวรับใช้คนแก่คนหนึ่งได้บอกกับฉัน คุณแม่สั่งให้ฉันมองหน้า เพียงแวบเดียวเธอเอ่ยออกมาว่า "ธาตุน้ำ" ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด แต่ฉันรู้ดีจากสีหน้าของเธอว่าไม่พอใจ อีกหนึ่งบุคคลในสำนักที่มีอิทธิพล คือ ฮัตสึโมโม่ เกอิชาผู้เลื่องชื่อ ด้วยความงามที่เกินจะหาสิ่งใดเปรียบแต่เธอกลับแสดงกริยากับความงามนั้นด้วยการเย่อหยิ่ง ครั้งหนึ่งเธอบอก ว่าเธอรู้ว่าพี่สาวของฉันอยู่ที่ไหน แต่ฉันต้องยอมเป็นพวกของเธอ

ฮัตสึโมโม่

                      ฉันตอบตกลง ในคืนหนึ่งที่ฉันกำลังซ้อมดนตรี ฮัตสึโมโม่กลับมาพร้อมกับเพื่อนของเธอด้วยความเมามาย เธอดูไม่เหมือนเกอิชา แต่ฉันก็ไม่กล้าเอ่ยคำว่า "โสเภณี" ออกไปเธอกลับมาพร้อมกับบางสิ่ง มันคือ กิโมโน เธอสั่ง ! ให้ฉันเอาหมึกเขียนลงบนกิโมโนนั่น และนำฉันพร้อมกับกิโมโนไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง บ้านหลังหนึ่งที่สวยงามในแบบของญี่ปุ่น เธอสั่ง ! ให้ฉันเดินขึ้นบันไดและนำกิโมโนไปวางไว้ที่ประตู แต่โชคร้ายที่ประตูเปิดออกให้เห็นเจ้าของบ้านหลังนั้น เกอิชาผู้เป็นตำนาน "มาเมฮา"

     มาเมฮา       

                 เหตุการณ์หลังจากนั้นคือความเจ็บปวด ฉันถูกคุณแม่ตี แต่ไม่อาจปริปากว่าใครคืนคนบงการ เพราะความหวังที่จะได้พบพี่สาว สิ่งที่คุณแม่พูดพลางหวดฉันด้วยไม้อย่างไม่ยั้งมือคือ "กิโมโนนั่นแพงกว่าชีวิตแกอีก" นั่นหมายความว่าฉันต้องรับภาระหนี้เพิ่มจากการทำให้กิโมโนชุดนั้นเสียหาย แต่มาเมฮาไม่ได้เอาผิดหรือเรียกร้องสิ่งใดๆนับว่าโชคดี ฉันคงลืมบอกไปการเป็นเกอิชาในสมัยนั้นต้องเข้าโรงเรียนเกอิชา คุณแม่จะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดหมายความว่าเราจะต้องติดหนี้คุณแม่ไว้ก่อน แล้วจึงนำมาคืนนับตั้งแต่การออกแขกครั้งแรกจนตลอดชีวิตถึงแม้ว่าจะใช้หนี้หมดแล้วก็ตาม ก็ถือว่าเป็นเกอิชาของสำนักนี้ (ออกแขก ไม่ใช่ขายตัวแต่หมายถึงการขายศิลปะการแสดงเฉพาะตัวของเกอิชา) ในคืนนั้นฉันติดตามฮัติสึโมโม่ไปที่โรงน้ำชา เธอบอกที่อยู่ของพี่สาวและอนุญาตให้ฉันไปได้ เธอบอกว่าเป็นสำนักเกอิชาสำนักหนึ่ง แต่สิ่งที่ฉันเห็นคือซ่องโสเภณีชั้นต่ำ ฉันตามหาอยู่นานก็ไม่พบ แต่โชคชะตาก็เข้าข้างเพียงแวบเดียวจากซี่ประตู ซัสสึอยู่ตรงนั้น เรานัดแนะจะหนีกันโดยมีจุดนัดที่สะพานในคืนถัดไป

                  ฉันตัดสินใจที่จะหนี กลางดึกสงัดฉันปีนหลังคาออกมาจากสำนัก ค่อยๆไต่ไปเรื่อยๆ ในใจก็ภาวนาให้ซัสสึอยู่รอจนกว่าฉันจะไปถึง แต่โชคชะตากลับเล่นตลกฉันตกลงมา คุณแม่นำฉันกลับและเรียกหมอมารักษา แต่ค่ารักษานั้นแพงเกินกว่าเด็กคนหนึ่งจะหาได้ ฉันจึงต้องติดหนี้เพิ่ม สิ่งหนึ่งที่คุณแม่บอกที่ทำให้ฉันถึงกับน้ำตาไหล คือ พี่สาวของฉันได้หนีไปโดยไม่รอ ได้ก็ไม่เทียบเท่าสิ่งที่ส่งมาจากบ้านเกิดของชั้น ห่อผ้าที่ภายในมีไม้สลักชื่อพ่อ และแม่ของฉัน ท่านได้จากไปจากฉันตลอดกาล

                       คุณแม่จึงเปลี่ยนแผนใหม่สำหรับฉัน ฉันจะต้องชดใช้หนี้ปีแล้วปีเล่าไม่ใช่ในฐานะเกอิชา แต่ทว่าคือทาส ฉันรู้สึกสลดไม่มีที่พึ่ง ไม่มีใครให้กลับไปหา ไม่มีใครให้คิดถึงอีกแล้ว ในช่วงเวลาที่เศร้ามักมีใครคนหนึ่งเข้ามาเพื่อปลอบใจ ฉันได้พบชายคนหนึ่ง เขามาปลอบโยนฉัน ซื้อไอศกรีมให้ฉันกิน เขามอบผ้าเช็ดหน้าพร้อมเงินทอนที่ทำให้ฉันมีกินไปได้ทั้งเดือน ฉันเลือกจะเก็บผ้าเช็ดหน้าไว้และนำเงินไปทำบุญ ฉันหลงรักเขา และสิ่งที่ฉันขอคือเคยงคู่เขาในสักวัน วัยเด็กผ่านเลยไป ฉันก้าวสู่วัย 15 ปี กำลังสาวสะพรั่งในวันนั้นเป็นวันที่เพื่อนของฉันฟักทองจะต้องออกแขกครั้งแรกตามธรรมเนียมเกอิชา เธออกเดินทางไป แต่เธอลืมพิณ ฉันจึงนำไปให้ยังโรงน้ำชาที่เธอแสดงและลอบมองผ่านซอกประตูที่ปิดไม่มิด ใครคนหนึ่งเปิดประตูออก ฉันจ้องมองฉันรู้สึกคุ้นเคย คือเขาคนนั้นที่ฉันเฝ้ารอ แต่ด้วยความตกใจฉันจึงวิ่งหนีไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง

      แต่นั่นไม่ใช่เรื่องประทับใจเดียวของฉัน ท่ามกลางฤดูหนาวที่หิมะโปรยปรายได้มีผู้มาเยือน ใครคนนั้นคือ มาเมฮา ผู้ที่ฉันเคยเขียนกิโมโน เขามาขอฉันจากคุณแม่เพื่อฝึกเป็นเกอิชา โดยมีข้อเสนอว่าจะฝึกฉันให้เป็นเกอิชาใน 1 เดือน และถ้าฉันปลดหนี้ไม่ได้ในการประมูลพรหมจรรย์ เธอยินดีจะจ่ายหนี้แทนฉันให้กับคุณแม่เป็นเงินจำนวน 2 เท่า เป็นอันตกลงเธอถ่ายทอดสิ่งต่างๆให้ฉัน การเดิน ยืน นอน คำนับ แม่กระทั่งรินชา โดยมีจุดหมายเพื่อให้ฉันได้รับสืบทอดสำนักจากคุณแม่แทนฟักทองซึ่งมีฮัตสึโมโม่หนุนหลัง

                     จนกระทั่งฉันได้เป็น ไมโกะ (เกอิชาฝึกหัด) และเปลี่ยนชื่อจาก ชิโย่ เป็น ซายูริ ตลอดเวลาที่ฉันออกแขก ไม่ว่าที่ไหนฮัตสึโมโม่ก็ตามรังควานไปทุกที่ คุณพี่(มาเมฮา)จึงมีแผนที่จะเปิดตัวฉันต่อสารธารณะก่อนการประมูล ด้วยการแสดงที่มีฉันเป็นตัวเอก ผู้ชายทุกคนในเมืองมาพร้อมกันแม้กระทั่งเขาคนนั้นฉันหวังว่าเขาจะเป็นคนประมูลพรหมจรรย์ฉันเป็นราคาสูงสุด และรับฉันอุปถัมภ์ หลังจากการแสดงชื่อเสียงฉันดังขจรขจายไปทั่วทั้งมิยาโกะ จนท่านนายกเชิญฉันร่วมงานดอกซากุระที่บ้านของท่าน แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือแผนของฮัตสึโมโม่ ฉันต้องเปลือยตัวต่อหน้าท่านนายกจากความพึงพอใจของท่าน ทำให้มีข่าวฉาวก่อนการประมูลพรหมจรรย์เพียงวันเดียวว่า ฉันเสียบริสุทธิ์

         วันประมูลมาถึง คุณพี่ถือใบประมูลมาถึงที่สำนัก และเปิดออก คุณแม่บอกว่า "ต้องไม่ใช่ราคานี้แน่" สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ฉันได้ทำประวัติศาสตร์เกฮิชาที่มีพรหมจรรย์แพงที่สุดถึง 15,000 เยน (ในสมัยนั้น) ทุกคนตะลึงงันกันทั้งสำนัก ฉันปลดหนี้ได้ตามข้อตกลง แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ไม่คาดคิดคือคุณแม่ยกสำนักนี้ให้ฉัน และเปลี่ยนชื่อจากซายูริ เป็น นิตะ ซายูริ 

เรื่องราวของฉันยังมีอีกมากมายที่ยังเล่าไม่จบนี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเพื่อให้คุณได้รู้จักฉัน ท่ามกลางความสวยหรูที่โชคชะตากำหนด แต่มันก็เจ็บปวดเกินว่าใครจะรู้ได้ ถ้าอยากรู้ตอนจบของฉันว่าเป็นอย่างไร คุณสามารถติดตามได้ตามชื่อเรื่อง เพราะฉันไม่อยากทำให้อรรถรสของคุณขาดหายไป ชีวิตของคุณโชคดีมากกว่าฉันมากหลายเท่าตัวอย่างน้อยคุณก็ไม่ต้องถูกโชคชะตากำหนดเพื่อเป็นเกอิชา

-さゆり-