เคพกูสเบอรี่ (Cape gooseberry)

เคพกูสเบอรี่เป็นหนึ่งในผลผลิตจากงานส่งเสริมและพัฒนาไม้ผลขนาดเล็ก  มูลนิธิโครงการหลวงที่ชาวเขาปลูกเป็นการค้าบนพื้นที่สูง  เพื่อเป็นพืชทดแทนฝิ่นในการสร้างรายได้  

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Physalis peruviana L. 

 ไม้ผลขนาดเล็ก รสชาติเปรี้ยวอมหวาน กลิ่นหอม มีถิ่นกำเนิดจากประเทศบราซิล เป็นพืชตระกูลเดียวกับพริก มะเขือ มะเขือเทศ มันฝรั่ง ยาสูบ

พิทูเนีย

 

แต่เดิมเคพกูสเบอรี่มีชื่อภาษาไทยว่า “โทงเทงฝรั่ง” เนื่องจากมีลักษณะเหมือนกับต้นโทงเทงที่เป็นวัชพืชในบ้านเรา ต่อมามีการเรียกชื่อใหม่ คือ “ระฆังทอง” หรือ “Golden Bell”

เคพกูสเบอรี่อุดมด้วยวิตามินซี ช่วยป้องกันไข้หวัด, วิตามินเอ ช่วยบำรุงสายตา เหมาะสำหรับการรับประทานผลสด ชุบช็อคโกแลต จุ่มน้ำผึ้ง ใส่ในสลัด ทำน้ำผลไม้ หรือนำไปทำเป็นแยมก็ได้

 

 

แปลงเคพกูสเบอรี่ของเกษตรกรชาวไทยภูเขาเผ่าม้ง ที่บ้านขุนกลาง ดอยอินทนนท์ 

เคพกูสเบอรี่พันธุ์ที่ส่งเสริมให้เกษตรกรปลูกในปัจจุบัน ทรงพุ่มมีความสูง 1.20 เมตร
กว้างประมาณ 1.50 เมตร ผลมีขนาดใหญ่รูปทรงกลม

สามารถปลูกได้ดีในพื้นที่ที่มีความสูง 700 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล




ลักษณะดอกเคพกูสเบอรี่




เมื่อผลสุก กลีบเลี้ยงหุ้มผลจะเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเหลืองฟางข้าว

ฤดูกาลเก็บเกี่ยวอยู่ในช่วงเดือนพฤศจิกายน-เมษายน



ลักษณะเนื้อด้านในของเคพกูสเบอรี่ที่สีเหลืองสวย ฉ่ำ น่ารับประทาน...

 

 ประโยชน์ในทางการแพทย์ของสตรอเบอรี่ดอย (เคพกูสเบอรี่)

 

                ในทางการแพทย์จากอดีตนั้นพบว่าส่วนต่างๆ  ของ เคพกูสเบอรี่  (Wild  Strawberry)  ทั้งประเภท  Fvirginiana

  สามารถใช้เป็นประโยชน์ในการป้องกันรักษาโรคต่างๆ  ได้  เช่น  รากที่มีความฝาดในรักษาอาการท้องร่วง  และใบแปรรูปเป็นชาชงดื่ม

รักษาโรคบิด  เป็นต้น

 

จากข้อมูลของกระทรวงสาธารณสุขของประเทศไทยในปัจจุบันรายงานว่า  โรคมะเร็งเป็นสาเหตุทำให้คนไทยเสียชีวิตเป็นอันดับหนึ่งมาโดยตลอด  8   ปีทีผ่านมา  คาดว่าในปี  พ.ศ.  2551  จะมีผู้ป่วยจากโรคมะเร็งมากถึง  120,000  ราย  และพบว่ามีผู้ป่วยที่มีอายุน้อยลงกว่า  40  ปีในปริมาณที่สูงขึ้น  การรับประทานผักและผลไม้สดรวมทั้งผลิตภัณฑ์ที่ได้จากผักและผลไม้  พบว่ามีผลต่อการต้านทานของโรคเรื้อรังบางชนิดได้เช่น  โรคหลอดเลือดหัวใจและโรคมะเร็งบางชนิด  จากผลของการค้นพบในทางการแพทย์ยุคปัจจุบันนี้  นับว่าการค้นพบสารที่ต้านออกซิเจนไปรวมตัวกับสารอื่นแล้วทำลายตัวมันเองหรือเรียกว่า  สาร  Antioxidants  นั้น  เป็นการค้นพบที่สำคัญอย่างยิ่ง  เพราะเหตุว่าสารขจัดอนุมูลอิสระพวกนี้จะเป็นสารที่ทำให้ระบบทำงานได้ดีขึ้น  อันเป็นการเสริมสร้างชีวิตให้มีคุณภาพและพลังกายให้เกิดความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น  จึงทำให้คนเราไม่เกิดความเจ็บป่วยได้ง่าย  มีผลกระทบให้ระบบภายในของร่างกายทำงานได้ดีขึ้น  อันเป็นการเสริมสร้างชีวิตให้มีคุณภาพและพลังกายให้เกิดความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น  ผลสตรอเบอรี่สดถูกพบว่าเป็นแหล่งธรรมชาติที่ดีของสารต่อต้านอนุมูลอิสระ  (antioxidants)  ซึ่งประกอบไปด้วยวิตามินซี  สาร  anthocyanins,  flavonoids  และ  phenolic  acids  ในปริมาณที่สูงมาก  เมื่อเปรียบเทียบกับผลไม้ชนิดอื่น ๆ  มีรายงานการวิจัยที่พบว่า  anthocyanins  สามารถลดการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็งประเภท  HT-29  และ  HCT-116  ในคนเราได้  และหยุดยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์เนื้องอกได้อย่างชัดเจน  โดยทั่วไประดับและปริมาณของสารต่อต้านอนุมูลอิสระที่สกัดได้จากผลสตรอเบอรี่จะผันแปรไปตามประเภทของสายพันธุ์  ซึ่งปรากฏจากความเป็นจริงของผลการวิจัยว่า  สตรอเบอรี่พันธุ์ลูกผสม  (F.x ananassa  Duch.)  ที่ได้จากการผสมพันธุ์ใหม่ ๆ  โดยผู้บริโภคนิยมและผลิตเป็นการค้าทั่วโลก  จะมีปริมาณสารต่อต้านอนุมูลอิสระน้อยกว่าสตรอเบอรี่พันธุ์ดั้งเดิมหรือสตรอเบอรี่ดอย  (wild  strawberry)  อย่างชัดเจน  จอกจากนี้สตรอเบอรี่ลูกผสมเช่นพันธุ์  “Allstar”  ก็ยังพบว่ามีปริมาณของสารต่อต้านอนุมูลอิสระน้อยกว่าพันธุ์  “Ovation”  ทั้ง ๆ  ที่เป็นพันธุ์ลูกผสมประเภทเดียวกัน

 

การวิจัยที่เป็นข้อมูลสำคัญและใหม่ล่าสุดโดย  Wang  และ  Lewer  ในปี  2007  และ  Wang  กับคณะในปีเดียวกันที่ห้องทดลองทางด้านไม้ผลของ  U.S. Department  of  Agriculture  ได้ค้นพบว่า  สารสกัดจากผลสดพันธุ์ดั้งเดิมประเภท  F.  virginiana  สามารถหยุดยั้งการขยายตัวของของเยื่อบุเซลล์มะเร็งปอด  (A549)  ของมุนษย์ได้มากถึง  34%  ซึ่งมากกว่าสารสกัดจากผลสตรอเบอรี่สายพันธุ์พื้นเมือง  (F. chiloensis)  และพันธุ์ลูกผสมที่เกิดขึ้นใหม่  (F. X ananassa  Duch.)    ที่สามารถหยุดยั้งได้เพียง  26  และ

25%  ตามลำดับ  (นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  P < 0.0001)  นอกจากนี้ยังรายงานว่า  สารสกัดจากผลสตรอเบอรี่ของ  F. virginiana  มีกิจกรรมของเอ็นไซม์ของสารต่อต้านอนุมูลอิสระมากกว่าในส่วนของสตรอเบอรี่ทั้งสองประเภทข้างต้นที่นำมาเปรียบเทียบกันอย่างมีนัยสำคัญ

...รับประทานเคพกูสเบอรี่เพื่อสุขภาพที่ดีแล้ว...  ท่านยังได้ช่วยชาวเขา  ช่วยชาวเรา  ช่วยชาวโลก...

 

                                                                                            

 

คุณค่าทางอาหารของเคฟกูสเบอรี่ต่อส่วนที่รับประทานได้น้ำหลัก  100  กรัม

ความชื้น	85.9  g.	ฟอสฟอรัส	21.0  mg.
คาร์โวรอยด์	49  Cal	เหล็ก	1.7  mg.
โปรตีน	1.5  g.	คาร์โรทีน	1.613  g.
ไขมัน	0.5  mg.	ไทอะมีน	0.101  g.
กาก	0.4  mg.	โรโบฟราวิน	0.17  mg.
เก้า	0.7  g.	ไนอะซีน	0.8  mg.
แคลเซียม	0.9  mg.	กรดอะโคลิก	20.0  mg.
คาร์โบไฮเดรท	11.0  mg.	วิตามินเอ	1730  U.I.

 

 

นำมาเป็นอาหารเพื่อสุขภาพก็อร่อยนะ

 

คามาโบโกะเสิร์ฟกับเคพกูสเบอร์รี่และมะกอกดำ

 

ส่วนผสม
คามาโบโกะ 300  กรัม
ผักคอส  200  กรัม
เคพกูสเบอร์รี่สด 80  กรัม
มะเขือเทศเนื้อ 150  กรัม 
มะกอกดำ  60  กรัม
หอมแดง  30  กรัม
ขนมปังฝรั่งเศสหั่นชิ้นบาง อบกรอบ 100  กรัม
น้ำมันมะกอก  6  ช้อนโต๊ะ
น้ำส้มสายชูหมักจากองุ่นเขียว 3  ช้อนโต๊ะ
กระเทียมสับ  2  ช้อนชา 
พาสลี่ย์สับ    2 ช้อนชา 
น้ำตาลทราย  1/2  ช้อนชา 
เกลือและพริกไทยป่น  ตามชอบ

 

                                                    ว่างๆก็ลองไปหาซื้อทำทานกันดูนะ  

 

แหล่งที่มา 

 

ฝ่ายส่งเสริมการเกษตร 

สำนักวิจัยและส่งเสริมวิชาการการเกษตร