Lost Generation  ยุคสมัยที่ไร้ซึ่งความหวัง

    อ่านชื่อเรื่องแล้วคล้ายๆกับว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับการล่มสลายของโลกยังไงยังงั้นเลย แต่ที่จริงแล้ว บทความนี้คนแต่งตั้งใจจะสื่อถึงมุมมองความคิดของคน ผ่านมุมมองของการอ่านที่ต่างกัน  ถ้าคิดลบ(ลองอ่านจากบนไปล่าง)เรื่องต่างๆก็เลวร้ายลงเรื่อยๆ  ในขณะที่เรื่องเดียวกันถ้าคิดบวก(ลองอ่านจากล่างขึ้นบน)เรื่องราวมันก็มีแต่เรื่องดีดี  สะท้อนอะไรหลายๆอย่างในสังคมโลกปัจจุบันได้ดีทีเดียวครับ

     บทความนี้ผมได้รู้จักก็ตอนที่รายการตี10 นำเสนอในช่วง FW-mail ตอนปี 2552 มั้งถ้าจำไม่ผิด  ผ่านไป 3 ปีอยู่ๆก็นึกถึงบทความนี้ เห็นว่าเหมาะกับสังคมเราตอนนี้ดี เลยลองเอามาให้อ่านกัน เผื่อบางคนเกิดไม่ทัน ^^  ลองอ่านกันดูครับ

 
Read it and then read it again in reverse(เขาบอกว่าอ่านมันเสร็จแล้วก็อ่านย้อนอีกที)

 

I am part of a lost generation
and I refuse to believe that
I can change the world
I realize this may be a shock but
“Happiness comes from within.”
is a lie, and
“Money will make me happy.”
So in 30 years I will tell my children
they are not the most important thing in my life
My employer will know that
I have my priorities straight because
work
is more important than
family
I tell you this
Once upon a time
Families stayed together
but this will not be true in my era
This is a quick fix society
Experts tell me
30 years from now, I will be celebrating the 10th anniversary of my divorce
I do not concede that
I will live in a country of my own making
In the future
Environmental destruction will be the norm
No longer can it be said that
My peers and I care about this earth
It will be evident that
My generation is apathetic and lethargic
It is foolish to presume that
There is hope.

And all of this will come true unless we choose to reverse it

เก่งมากครับสำหรับคนที่อ่านแบบภาษาอังกฤษจนจบ   สำหรับผมขอบาย..ฮ่าฮ่า  อ่านตอนนี้กว่าจะเข้าใจก็ปีหน้า  เลยไปหาแบบแปลมาให้ เอ้าๆ มาอ่านแบบไทยกัน(บางอันผมก็เกลาๆคำเล็กน้อยให้มันเข้าใจง่ายขึ้นนะ)

 

 

ฉันเป็นส่วนหนึ่งของยุคสมัยแห่งความสิ้นหวัง

และ ก็ฉันไม่เชื่อว่า

ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้

ฉันรู้ว่านี่อาจจะน่าตกใจ แต่ว่า

“ความสุขนั้นอยู่ที่ใจ”

เป็นเรื่องโกหก และ

“เงินเท่านั้นที่จะทำให้ฉันมีความสุขได้”

ดังนั้นใน30ปีข้างหน้า ฉันจะบอกกับลูกๆฉันว่า

พวกเขาไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉัน

เจ้านายของฉันจะรู้ว่า

การให้ลำดับความสำคัญของฉันนั้นถูกต้อง เพราะ

งาน

นั้นสำคัญกว่า

ครอบครัว

ฉันอยากจะบอกว่า

ครั้งหนึ่งในอดีต

ครอบครัวนั้นเคยอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า

แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้นในยุคของฉัน

เดี๋ยวนี้สังคมเราเน้นความรวดเร็วสะดวกสบาย

ผู้มีประสบการณ์หลายคนบอกฉันว่า

อีก 30 ปีต่อจากนี้ ฉันจะเฉลิมฉลองวันครบรอบ 10 ปีการหย่าร้างของฉัน

ฉันไม่ยอมรับว่า

ฉันจะได้อยู่ในโลกที่พวกเราใฝ่ฝัน

ในอนาคต

การทำลายสิ่งแวดล้อมจะเป็นเรื่องปกติ

พูดไม่ได้แล้วว่า

พวกเราทุกคนใส่ใจในโลกใบนี้

เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า

ในยุคฉัน ผู้คนนั้นล้วนไม่กระตือรือร้นและยังเฉื่อยชา

มันเป็นเรื่องโง่มาก ที่จะคิดว่า

โลกนี้ยังมีหวัง

 

และทั้งหมดนั่นจะกลายเป็นจริง ถ้าหากพวกเราไม่เลือกที่จะคิดมองย้อนกลับไป

 

 

 เอ้า....อย่าเพิ่งอ่านบรรทัดนี้สิ  อ่านย้อนกลับไปก่อน ตั้งแต่ “โลกนี้ยังมีหวัง

”  => “มันเป็นเรื่องโง่มาก ที่จะคิดว่า” จนถึงบนสุด  กลับไปอ่านก่อน และจะเห็นว่าทุกอย่างดีขึ้นมาทันที  ^^

 

 

 

ผมลองเอามาเรียบเรียงและเกลาคำนิดหน่อย ถ้าแปลกๆอย่าว่ากันนะ
บทความเรื่อง Lost Generation แต่งโดย Jonathan Reed
แหล่งอ้างอิง : http://daodavi.exteen.com/20110208/lost-generation-poem?n=y