ปรัชญาแห่งความรัก
...นิยาม...
" ความรัก " เป็นสายรุ้งเพียงเส้นเดียวบนเมฆสีดำทมึนของชีวิต มันคือดาวรุ้งและดาวฤกษ์
มันเปล่งแสงสว่างอยู่เหนือนเปลทารก และส่องรัศมีของมันเหนือนหลุมฝังศพอันวิเวก
มันเป็นมารดาแห่งศิลปะ...เป็นแรงบันดาลใจของกวี...ผู้รักชาติและนักปราชญ์
มันเป็นลมหายใจและแสงสว่างของหัวใจทุก ๆ ดวง มันเป็นความฝันอันแรกสุดของความอมตะ
มันบรรจุโลกด้วยเสียงดนตรี เนื่องจากดนตรีคือเสียงแห่งความรัก
ความรักคือสิ่งมหัศจรรย์...คือผู้วิเศษ...ที่เปลี่ยนสิ่งที่ไร้ค่าให้กลายเป็นความสุข
เปลี่ยนสามัญชนให้เป็นราชาและราชินี มันคือความหอมของดอกกัลปพฤกษ์ " หัวใจ"
และถ้าหากปราศจากสิ่งนี้เสียแล้ว กามารมณ์ที่พระเจ้าทรงประทานมาให้
จะทำให้เราต่ำกว่าสัตว์เดรัจฉาน แต่ด้วยความรักโลกจึงเป็นสวรรค์และเราคือพระเจ้า.
อินเกอร์ซอล.
๐.......................................................................๐
" อันที่จริงแล้วความรักเป็นแสงสว่างที่ส่องลงมาจากสวรรค์
เป็นประกายของไฟที่เป็นอมตะและอิทธิฤทธิ์ของเทพยดา
ที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้เพื่อยกตัณหาราคะของเราขึ้นสูงพ้นจากความป่าเถื่อน
ความซื่อสัตย์พัดพาจิตใจให้สูงขึ้น แม้แต่สวรรค์ก็ยังโน้มลงมาหาความรัก
ความรู้สึกจากพระเจ้าเข้ามาจับเพื่อให้ละจากความคิดที่เลวทรามของตนเอง
รัศมีหนึ่งของพระองค์ผู้ทรงสร้างสรรพสิ่ง ความประเสริฐอันเจิดจ้าอยู่รอบพระวิญญาณ "
ไบรอน.
๐......................................๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐........................................๐
๐๐๐ปรัชญาแห่งความรัก๐๐๐
ของ คาลิล ยิบราน
...............๐๐๐๐๐๐๐..............
๐๐๐เมื่อความรักร้องเรียกเธอ จงตามมันไป
แม้ว่าทางของมันนั้น จะขรุขระและชันเพียงใด
และเมื่อปีกของมันโอบรอบกายเธอ จงยอมทน
แม้ว่าหนามแหลมอันซ่อนอยู่ในปีกนั้นจะทิ่มแทงเธอ
และเมื่อมันพูดกับเธอ จงเชื่อตาม
แม้ว่าเสียงของมันจะทำลายความฝันของเธอ
ดั่งลมเหนือพัดกระหน่ำสวนดอกไม้ให้แหลกลาญไปฉะนั้น๐๐๐
..........๐๐๐.........
๐๐๐ความรักจะรวบรวมเธอเข้าดังฝักข้าวโพด
มันจะแกะเธอออกจนเปลือยเปล่า
แล้วมันจะล่อนเพื่อให้เธอหลุดจากเปลือก
มันจะบดเธอจนเป็นผงขาว
แล้วก็จะขยำจนเธออ่อนเปียก
แล้วมันก็จะนำเธอเข้าสู่ไฟอันศักดิ์สิทธิ์ของมัน
เพื่อว่าเธอจะได้กลายเป็นอาหารทิพย์ของพระเจ้า๐๐๐
...........๐๐๐............
๐๐๐ความรักไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง
และก็ไม่รับเอาสิ่งใด นอกจากตนเอง
ความรักไม่ครอบครอง และก็ไม่ยอมถูกครอบครอง
เพราะความรักนั้นพอเพียงแล้วสำหรับตอบความรัก๐๐๐
.............๐๐๐.............
๐๐๐จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก
และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทธอันเคลื่อนไหว
อยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง
จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง
แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว
แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองคนตรีเดียวกัน
จงมอบดวงใจ แต่มิใช่อีกฝ่ายหนึ่ง
เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้
และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาหินของวิหาร ก็ยืนอยู่ห่างกัน๐๐๐
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้.
ซ้ำขออภัยค่ะ