โพสท์จังในสายตาชาวไซเบอร์

เป็นอันว่า ปัจจุบันนี้ เป็นที่ยอมรับโดยดีว่าโลกอินเตอร์เนตนั่นเป็นสังคมขนาดใหย่ที่ไม่สามารถวัดได้ว่าขอบข่ายมันกว้างไปแค่ไหน และยิ่งใหญ่คับฟ้าเพียงใด แต่เท่าที่ได้ยินได้เห็นได้เห็นมานั้น คนส่วนใหญ่(ที่มีคอมพ์ และเช่าคอมพ์ )ต่างขาดการติดต่อไม่ได้ในโลกอินเตอร์เนต ไหนจะกลัวเสียเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือไปกินข้าวด้วยกัน ไหนจะกลัวหมูที่เลี้ยงไว้โดนขโมย และอีกมากมาย

สำหรับในสังคมบอร์ดสีชมพูแห่งนี้  ที่เรียกกันเก๋ๆว่าโพสท์จัง สำหรับในสายตาชาวไร้พรมแดนแล้ว บอร์ดหรูนี้มีคุณค่าเพียงใดเรามาดูกัน หรือท่านใดจะเพิ่มเติม ติชม ก็เม้นท์กันมาได้เลย

1 บอร์ดสีชมพูนี้คือ แหล่งเพาะพันธุ์ศัพท์แสลงใหม่ๆของสังคม  เพรานี่คือศูนย์รวมของประชาชนมวลรวมของชาติที่ยังอยู่ในวัยรุ่นและวัยเปรี้ยว(ไม่อยากแก่) เมื่อ ทุกคนทุกนาง มารวมตัวกันพูดคุยกัน ศัพท์แสงที่ใช้ก็จะวิจิตรพิศดารไปตามชั้นของตนเองที่เคยผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นศัพท์สูงเช่น คุณครับ ตลอดจนไปศัพท์ชั้นต่ำอันมีความหมาย ถึงสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่งที่มีลิ้นสองแฉกนิยมกินซาก  อีกทั้ง ยังเป็นสังคมที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นใหม่ภายใต้ความเป็นชาติไทยที่มีการประดิษฐ์ภาษา เป็นของตนเอง ตัวอย่างภาษา ก็เช่น ตะเองกินรายยางอ่า    คนรายน่าร้าก  เป็นต้น ชนเหล่านั้น เราเรียกเขาว่า ชาวไทยลิ้นสั้น (แต่จะชอบใช้ลิ้นหรอไม่ อันนี้ยังไม่ได้รับการศึกษษที่ชัดเจน หากข้อมูลเพียงพอเราจะนำเสนอใหม่)

2 แหล่งนัดพบเพื่อนใหม่วัยคัน จาก 70+ จังหวัดของไทย คนส่วนหนึ่งได้รวมตัวกัน ผ่านหน้าจอคอมพ์ที่มีความกว้างไม่เกินศอก แต่มีพละกำลังมหาศาลในการ เชื่อมโยงแลกเปลี่ยนข้อมูล ไปจนถึงการนัดพบเจอ เซไฮ จนกลายเป้นเนตเวิร์คที่สอดประสานกันอย่างลงตัว(ส่วนใครสอดใครอันนี้ไม่อาจนำมากล่าวได้)  ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มชายหน้าหม้อ ที่ชอบจีบหญิงไปเรื่อย หรือจะเป็นแม่หญิงไทย ที่รักการผจญภัยกับคนแปลกหน้า ตลอดเป็นจนแม่เก้งแม่กวาง ที่ยึดเอาบอร์ดสีชมพูนี้ เป็นป่าซาฟารี ในการหากิน   ส่วนป้าทอมป้าดี้ ก็ยึดเอาพื้นที่เล็กๆนี้ทำการอนุรักษ์ดนตรีไทยเดิม ด้วยความเกรงกลัวว่าจะหายไปจากแผ่นดิน (อันนี้น่าชื่นชม)

3 จุดนัดพบของคนเหงา เชื่อว่าเกินครึ่งของคนที่มาเล่นสเปซ คือคนเหงาไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีเพื่อน ขาดแคลนแฟน อารมณ์ว้าเหว่ อีเหล่อีกัง ต่างๆนาๆ  เมื่อไร้หนทางไม่รู้จะไปไหนดี ก็คลิ๊กมาที่ บอร์ดสีชมพูแห่งนี้ บางคนก็ได้เพื่อนไป พอบรรเทา บางคนก็มาระเบิดความเกรียนใส่ บอร์ดจนคนอ่านหน้ายับหน้ายู่ ดีไม่ดี ก็ทำให้บอร์ดกลายเป็นเวทีมวยสยามอ้อมน้อย  จะอย่างไรก็ตาม บอร์ดสีชมพูก็ยังยินดีต้อนรับทุกคน  เหงาเมื่อไหร่ก็เข้ามา

4 แหล่งทำธุรกิจของ คนอยากรวย คงปฎิเสธไม่ได้ว่า คนที่ธุรกิจเข้าเลือดเข้าตาจะไม่มีในบอร์ดสีชมพูนี่ อย่างที่เห็นๆ กันเช่น เจ๊บิ๊กอาย ขายกันตาหลุด ขายกันทุกกระทู้ ยาลดความอ้วนตราควายผยอง ก็โฆษณากันจนเขาเกี่ยวเถาวัลย์และอีกอย่างอาจไม่เกี่ยวเนื่องกัน แต่ก็คล้ายๆ คือจดหมายลูกโซ่ ที่พยายามหนักหนาที่จะเอามาปล่อย อันนี้สงสัยจริงๆว่าที่บ้านเป็นเจ้ามือเก็บแชร์ด้วยหรือเปล่า

5 แหล่งเรียนรู้ นอกห้องเรียน บอร์ดนี้ทำหน้าที่เป็นครูที่รู้จริงมั้งไม่จริงมั้ง อันนี้ผู้อ่านตองกรองเอาเอง แต่ในหลายๆครั้งข้อมูลที่เอามาฝากกัน ก็เชื่อถือได้ เพราะหากใครเอาข้อมูลผิดๆมาแปะไว้เตรียมตัวกรวดน้ำให้ตัวเองพร้อมไปเกิดใหม่ได้เลย เพราะเท่าที่รู้ พบว่า มีศาสตราจารย์หลายท่านเล่นบอร์ดนี้ด้วย เก่งไปทุกเรื่อง รู้ไปทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องตนเองที่ถูลู่ถูกัง ไม่ค่อยถูกทาง แต่อย่างไรเสียก็ขอขอบคุณที่อุตตาส่าห์แสดงความเห็นกัน ทำให้เราทุกคนคุ้นชินกับเวทีแสดงความคิดหรือ ที่เรียกว่า ประชาธิปไตยทางปัญญา

6 บอร์ดแห่งครอบครัว อันนี้ก็คงไม่ไกลเกินคำว่า ครอบครัวจริงๆ เพราะ ถ้าใครเล่นสเปซ จะพบว่า มีการส่งเข้านอนกันทุกคืน มีการแนะนำเมนูอาหารในแต่ละวัน บางวันก็มีการมาปลุกกันในสเปซให้ไปทำงาน มีการอวยพรในโอกาสพิเศษต่างๆ (ไม่รู้เป็นญาติกันตอนไหน) แต่ยังไงก็สร้างความรู้สึกดีๆให้คนที่ไกลบ้านได้อย่างงดงาม

7 แหล่งรวมเทพ เราจะเห็นเทพได้จากบอร์ดสีชมพูกันดาษดื่น ไม่ว่าจะเป็นเทพ ทางหน้าตาที่หล่อเหลา จนละลายตายที่ตรงนั้นเมื่อใครสบตา เทพแห่งมุขทั้งฝืนทั้งฮา เทพแห่งเกรียน ที่พกบัตตาเลียนติดตัวมากะไม่ให้ผมงอกเลยสักเส้น เทพแห่งความร่ำรวย ที่มีอะไรดีที่บ้านถ่ายรูปลงมาโชว์ไว้หมด เทพตนนี้ภาวนาเหลือเกินว่าขอให้พบกับเทพแห่งโจรสักที หุๆ  จะอย่างไร เมื่อเทพทุกองค์มาพร้อมกัน แล้ว ก็ทำให้บอร์ดนี้กลายเป็นสวรรค์ในโลกไซเบอร์ได้อย่างดี

คิดและเขียนโดย บอส ลูกชายนายอำเภอ

ขอบคุณภาพจากกูเกิลเด้อ