🇰🇷 โดนด่าเหมือนหมา! แรงงานลาวน้ำตาร่วงกลางแดนกิมจิ เกาหลีไม่ใช่สวรรค์อย่างที่คิด

สวัสดีครับ วันนี้ผมมีคลิปมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังกันครับ

เรื่องนี้บอกเลยว่า ดุเดือดสะเทือนใจสุด ๆ ครับ เพราะมันคือเรื่องราวของแรงงานลาวที่ไปทำงานในประเทศเกาหลีใต้ แล้วเจอกับพฤติกรรมสุดช็อกของนายจ้าง ที่ตะโกนด่าเสียงดังลั่นเหมือนหมา ไม่มีความเป็นมนุษย์หลงเหลือเลยสักนิด!

คลิปเหตุการณ์ดังกล่าวกำลังเป็นไวรัลในโซเชียลลาวตอนนี้ครับ เป็นภาพของแรงงานคนหนึ่งที่กำลังโดนดุแบบไม่มีเยื่อใย จนชาวลาวหลายคนถึงกับดูแล้วน้ำตาร่วง บางคนถึงขั้นบอกว่า “ฟังไม่ออก แต่เจ็บแทน” เลยทีเดียว

ค่าแรงสูง = ต้องแลกกับทุกอย่าง?

ประเทศเกาหลีใต้นั้นถือเป็นจุดหมายปลายทางยอดฮิตของแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านเรา ไม่ว่าจะเป็นลาว เมียนมา หรือแม้แต่ไทย เพราะค่าแรงที่สูงล่อตาล่อใจสุด ๆ

แต่ในความเป็นจริง มันต้องแลกมากับหลายอย่างครับ:

• สภาพอากาศที่โหดร้าย หนาวจับกระดูก

• อาหารที่ต่างจนกินไม่ลง

• ภาษาที่ฟังไม่ออก พูดไม่ได้

• และที่สำคัญคือ “ความกดดันจากนายจ้าง” ที่บางครั้งก็โหดร้ายยิ่งกว่าสภาพอากาศ

คลิปไวรัลที่สะเทือนหัวใจคนลาว

ในคลิปนั้น มีเสียงตะโกนว่า “빨리 빨리 해! 자기야 이씨 어디야! 이 새끼야!”
ฟังไม่ออกหรอกครับ แต่น้ำเสียงชัดเจนว่า “ไม่ใช่คำชมแน่ ๆ”

ชาวลาวหลายคนที่เห็นคลิปก็ถึงกับออกมาคอมเมนต์ว่า:

“ดูแล้วร้องไห้เลย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้เสียงแบบนั้น”
“เหมือนด่าหมาด่าแมว ไม่ใช่ด่าคน”
“แรงงานเราก็มีศักดิ์ศรีนะ”

บางคนก็พยายามปล่อยมุกให้เบาลงว่า:

“หรือเขาจะชมอยู่ก็ได้นะ แบบว่า ‘โอ้ เก่งมาก ทำดีมาก’  ถ้าชมยังขนาดนี้ ดุจะขนาดไหนเนี่ย”

คอมเมนต์ชาวลาว: เจ็บแต่ต้องทน

เสียงสะท้อนจากคนลาวที่เคยไปทำงานที่เกาหลีใต้ ก็บอกตรงกันครับว่า
“เจ็บ เจอแบบนี้บ่อย ต้องอดทนเพื่อลูก เพื่อครอบครัว”

บางคนก็บอกว่า:

“ไปแล้วก็เหมือนทาส โดนดูถูก โดนบ่น โดนด่าเป็นประจำ”
“คนเกาหลีบางกลุ่มหยิ่งยโส ใช้อำนาจ แต่ความสามารถจริง ๆ ก็ไม่ได้เก่งอะไรนักหนา”
“เราไม่อยากไปอยู่ที่นั่นตลอดหรอก แต่เราต้องหาเงินให้ครอบครัว”
“รายได้เยอะก็จริง แต่ทุกเดือนโดนหักจนเหลือไม่กี่บาท เหมือนทำฟรีเพื่ออยู่รอดไปวัน ๆ”

บางคนเตือน บางคนให้กำลังใจ

ก็มีเสียงจากชาวลาวบางกลุ่มที่ออกมาเตือนเพื่อนร่วมชาติว่า:

“ถ้ายังไม่เคยฝึก ยังไม่พร้อม ก็อย่าเพิ่งไปทำงานต่างประเทศ”
“ถ้าไม่มีเอกสารถูกต้องก็อันตราย อาจโดนโกง โดนลอยแพ”

แต่ส่วนใหญ่ก็มาให้กำลังใจกันมากกว่าครับ:

“อดทนเด้อพี่น้อง อีกไม่นานก็จะได้กลับบ้านแล้ว”
“สู้เพื่ออนาคตของลูกหลาน”
“ถึงจะโดนดูถูก แต่เราไปทำงาน ไม่ได้ไปขอทาน ใจต้องนิ่ง”

หรือเราจะอยู่บ้านทำกิน?

คอมเมนต์หนึ่งน่าสนใจมากครับ:

“จริง ๆ แล้วบ้านเราก็พออยู่พอกินได้นะ ถ้าขยัน”
“ทำไร่ ทำนา เลี้ยงวัวเลี้ยงไก่ ปลูกผักปลูกข้าว อยู่ได้ถ้ามีตลาด”

แต่ก็มีคนแย้งทันทีว่า:

“ปัญหาอยู่ที่รัฐบาลไม่ส่งเสริม ไม่มีตลาดรับซื้อ ไม่มีทุน เครื่องมือแพง ปุ๋ยแพง เมล็ดพันธุ์แพง แรงก็ไม่มี”
“ถึงผลิตได้ก็ขายไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องไปทำงานที่อื่นอยู่ดี”

 สรุปแบบบ้าน ๆ: ไปหาฝัน…แต่เจอฝันร้าย

เรื่องนี้มันสะท้อนชัดเลยครับว่า
“เกาหลีใต้ไม่ใช่สวรรค์ของแรงงานต่างชาติ” อย่างที่หลายคนฝันไว้

ไปทำงานก็ต้องแลกกับทุกอย่าง — ความเหนื่อย ความหนาว ความเหงา ความกดดัน และที่เจ็บที่สุดคือ คำพูดดูถูกที่ทำเหมือนเราไม่ใช่คน

แล้วเราจะทำยังไงต่อ?

1. ถ้ายังอยากไปทำงานต่างประเทศ ต้อง “เตรียมตัวให้พร้อม” ทั้งร่างกาย เอกสาร ภาษา และสภาพจิตใจ

2. ถ้ายังไม่พร้อม ลองพิจารณาหาอาชีพในบ้านเรา ปรับวิธีคิดใหม่ อาจมีทางรอดที่ไม่ต้องไปไกล

3. และที่สำคัญคือ “เคารพในศักดิ์ศรีของตัวเอง” ไม่ว่าคุณจะอยู่ประเทศไหนก็ตาม

เพื่อน ๆ คิดยังไงกับเรื่องนี้?
แรงงานต่างชาติสมควรได้รับการปฏิบัติแบบนี้ไหม?
หรือพวกเขาควรได้รับความเคารพเหมือนมนุษย์คนหนึ่ง?

มาพูดคุยกันใต้กระทู้เลยครับ

สำหรับวันนี้ผมขอลาไปก่อน
เจอกันใหม่ในคลิปหน้า สวัสดีครับ