ชายสี่ บะหมี่เกี๊ยว เติบโตได้ เพราะคน 101 รู้หรือเปล่า

ผมว่า "เครือข่าย" นี่สำคัญมากเลยนะครับ ผมว่าถ้าคุณพันธ์รบ ไม่มีเครือข่ายเพื่อนฝูงชาวร้อยเอ็ดมาบุกเบิกชาย 4 ในตอนแรก ก็คงไม่ได้เติบโตจนถึงทุกวันนี้ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า คุณพันธ์รบจากร้อยเอ็ดมาขุดทองกรุงเทพ เริ่มต้นขายก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้น แต่เห็นน้องชายซึ่งขายบะหมี่เกี๊ยวอยู่แล้ว แล้วรายได้ดี จึงเข็นรถอีกคันมาขายบะหมี่เกี๊ยวด้วย จนสุดท้ายยอดขายบะหมี่เกี๊ยวแซงก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้น กอปรกับว่า เส้นบะหมี่ที่รับมาคุณภาพไม่ค่อยดี และอยากลดต้นทุนด้วย เลยหาสูตรบะหมี่เกี๊ยวของตัวเอง ผลิตเอง

ใช้เวลาแค่ 2 ปีหลังจากผลิตเส้นได้เอง คุณพันธ์รบกลับบ้านพร้อมเงินเก็บ 6-7 แสนบาท แล้วก็ได้แวะมาเยี่ยมบ้าน เพื่อนบ้าน คนในหมู่บ้านที่ร้อยเอ็ดเห็นคนพันธ์รบมีตังค์โดยใช้เวลาแค่แป๊บเดียว ก็ว่าไปทำอะไรมา พอรู้ว่าขายบะหมี่ จึงขอคุณพันธ์รบว่าขอรับไปขายด้วย เอาด้วย ๆ ๆ

ผมว่าชุดบุกเบิกจากร้อยเอ็ดนี่แหละครับ ที่เป็นหัวหอกสำคัญที่ทำให้ชาย 4 เป็นที่รู้จักไปทั่ว เคยได้ยินมาบ่อย และเยอะ เรื่องว่า ถ้าหมู่บ้านทำอะไรแล้วมันดี ก็จะพามาชวนกันไปทำด้วย เช่นหมู่บ้านที่เลยขายล็อตเตอรี่ หรือแถบคนน่านคนดอยมาขายน้ำเต้าหู้ ซึ่งหัวบุกเบิกชายสี่เป็นเพื่อนฝูงชาวร้อยเอ็ดมาเริ่มขายบะหมี่ ผมว่านี่แหละครับ เหตุผลแห่งการเติบโต

ผมว่าโมเดลนี้ดี สมมติผมไปเจอสูตรอะไรเด็ด ๆ สักสูตร แล้วอยากหาเฟรนไชน์ เริ่มต้น ผมอาจจะเดินทางไปตามหมู่บ้านต่างจังหวัดอาจจะเป็นแถบอีสาน แล้วบอกว่า ผมมีคำแนะนำ พร้อมสูตรอยากให้ช่วยบุกเบิกขายของให้ผมหน่อย รับประกันรายได้ ช่วยลงทุนให้เขา หรือเริ่มแรกก็เอากำไรน้อย ๆ แล้วให้เป็นสัดส่วนว่า ถ้าเขาขยันเขาจะหาเงินได้มาก ผมว่าน่าจะเป็นวิธีที่ดี เพราะคนเขาก็อยากมีเงิน อยากเติบโต ไม่อยากลำบาก และผมคิดว่า คนที่คิดจะซื้อเฟรนไชน์ คือคนที่มีเงินอยู่แล้ว อยากจะลงทุนเพิ่ม อาจจะไม่จริงจังเท่าคนที่จากบ้านจากช่องมาขุดทองที่ กทม. เพราะเฟรนไชน์จะแข็งแรงได้ คนขายควรต้อง "ตั้งใจ" ก่อน แบบที่ลงทุนไปงั้น ๆ เฟรนไชน์ก็อาจจะไม่แข็งแรง