ภาพถ่ายในกล่องเก่า
“ภาพถ่ายในกล่องเก่า”
เรื่องนี้เป็นเรื่องของ “ออม” เด็กหญิงอายุ 10 ขวบที่เติบโตขึ้นมาในบ้านเล็ก ๆ กับพ่อของเธอ คุณแม่จากไปตั้งแต่เธอยังจำความไม่ได้ ทำให้พ่อกลายเป็นทั้งพ่อและแม่ที่ดูแลเธออย่างดีที่สุด แม้พ่อจะทำงานหนักทุกวัน แต่เขาไม่เคยบ่นหรือตัดพ้อต่อโชคชะตา
ออมรู้ดีว่าพ่อทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ เธอมักเห็นเขาเดินออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ กลับบ้านอีกทีก็มืดค่ำ มีบ้างที่พ่อจะกลับมาด้วยอาการเหนื่อยล้า แต่ก็ยังพยายามยิ้มและเล่นกับเธอเสมอ
วันหนึ่งหลังจากโรงเรียนเลิก ออมกลับมาบ้านแล้วพบกล่องไม้เก่ากล่องหนึ่งที่มุมห้อง เธอเปิดมันออกมาอย่างอยากรู้ แล้วพบกับกองภาพถ่ายเก่า ๆ เต็มกล่อง เมื่อเธอหยิบภาพหนึ่งขึ้นมา เธอก็เห็นรูปถ่ายของพ่อกับแม่ตอนยังหนุ่มสาว ภาพนั้นพ่อกำลังกอดแม่ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและอบอุ่น ออมรู้สึกแปลก ๆ ในใจ เหมือนมีบางอย่างที่ไม่เคยรู้กำลังจะถูกเปิดเผย
ออมจึงนำภาพนั้นไปหาพ่อ และถามเขาว่า “พ่อคิดถึงแม่ไหมคะ?” พ่อหยุดนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มบาง ๆ และตอบว่า “พ่อคิดถึงแม่เสมอ แม่ของลูกเป็นคนที่พ่อรักมากที่สุด”
วันนั้น พ่อเล่าเรื่องราวความรักระหว่างเขากับแม่ให้ฟัง ทั้งสองรักกันมาก และฝันว่าจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน แต่ชีวิตกลับพาให้พ่อเสียแม่ไปเร็วกว่าที่ควรจะเป็น “ตั้งแต่วันที่แม่จากไป พ่อก็รู้สึกเหมือนโลกของพ่อหายไปครึ่งหนึ่ง แต่พ่อรู้ว่าพ่อยังมีลูก…คนที่พ่อจะดูแลและรักแทนแม่” พ่อพูดพลางลูบหัวออมเบา ๆ ดวงตาของพ่อมีแววเศร้าแต่ก็มีความอบอุ่นที่ออมสัมผัสได้
เมื่อออมโตขึ้น เธอเริ่มเข้าใจว่าพ่อได้เสียสละความสุขส่วนตัวมากแค่ไหน เขาทำงานหนักเพื่อเธอ ละทิ้งความรักและชีวิตส่วนตัวทั้งหมดเพียงเพื่อให้เธอได้มีอนาคตที่ดี ทุกสิ่งที่พ่อทำ ไม่ใช่เพราะหน้าที่ แต่เป็นเพราะความรักที่มีให้เธอ และในตอนที่ออมเริ่มทำงาน มีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว เธอก็มักจะหวนคิดถึงภาพถ่ายเก่า ๆ ในกล่องไม้ใบนั้น ภาพที่พ่อกอดแม่อย่างเต็มไปด้วยความรัก เธอได้เรียนรู้แล้วว่า ความรักแท้จริงไม่ใช่เพียงการอยู่เคียงข้างกันเท่านั้น แต่คือการเสียสละและทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่เรารักได้มีชีวิตที่ดี
ทุกครั้งที่เธอนึกถึงพ่อ หยดน้ำตาก็มักจะไหลโดยไม่รู้ตัว และเธอรู้ว่าความรักและการเสียสละของพ่อจะเป็นสิ่งที่เธอเก็บไว้ในหัวใจตลอดไป