เทียนสิ้นไข-ไฟสิ้นเชื้อ

* เทียนสิ้นไขไฟสิ้นเชิ้อเหลือริบหรี่
แสงที่มีก็เหลือน้อยด้อยคุณค่า
ไม่รู้ร้อนห่อนสุขทุกข

เวทนา
บวงสรวงฟ้าบูชาดินถวิลกรรม
อนิจจังสังขารนี้ไม่มีเที่ยง
ยากจะเลี่ยงหลีกหลบตบลงต่ำ
ถลากเถลือกกระเสือกกระสนดิ้นรนทำ
ถลาถลำจิตตกสะทกสะเทือน

ในอดีตกาล ยุคสมัยที่ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ แสงสว่างยามค่ำคืนนอกจากตะเกียงน้ำมันแล้ว ยังมีเทียนไข ซึ่งประกอบด้วยแท่งไข ซึ่งทำจากขี้ผึ้ง หรือพาราฟิน มีไส้ที่ทำจากเชือกฟั่น เป็นเชื้อที่นำพาให้ไขละลายซึมไปตามไส้ เมื่อติดไฟจะเกิดเป็นเปลวไฟให้แสงสว่างขจัดความมืดมิด

มีผู้เปรียบเทียบเอาไว้ว่า ชีวิตคนเรานั้นเหมือนกับเทียนไขที่นับวันจะสั้นลง เพราะยอมจุดตัวเองให้ติดไฟเพื่อให้แสงสว่างแก่ผู้อื่น แท่งเทียนย่อมหลอมละลายเพราะความร้อน ยิ่งสั้นลงเหมือนชีวิต

ไม่มีผู้ใดจะรู้ว่า เทียนเล่มนี้จะดับลงเมื่อใด ทั้งๆที่ยังไม่สิ้นไขหรือสิ้นเชิ้อ บางทีอาจะเป็นเพราะแรงลมที่ทำให้ไฟดับลาลับลง ก่อนถึงเวลาอันควร
กรรมเป็นตัวกำหนดและแยกแยะคนออกจากกัน