บาทหลวงผู้ศรัทธา

            มีบาทหลวงผู้หนึ่งศรัทธาในพระเจ้ามาก เป็นคนเคร่งที่สุดในหมู่บ้าน บังเอิญกรมอุตุนิยมวิทยาส่งข่าวมาว่าจะเกิดน้ำท่วมใหญ่ภายในสิบ ยี่สิบวัน ให้ทุกคนเตรียมตัว เตรียมเรือ เตรียมย้ายข้าวของ ชาวบ้านต่างก็เตรียมตัวกัน

ชาวบ้าน         : หลวงพ่อ ได้ฟังข้าวที่น้ำจะท่วมในหมู่บ้านเราหรือยัง

บาทหลวง     : ก็ทราบอยู่

ชาวบ้าน         : หลวงพ่อต้องเตรียมตัวนะ ถึงเวลาเราค่อยอพยพกัน

บาทหลวง     : ไม่เป็นไรหรอก...พ่อมีความศรัทธาในพระเจ้า พ่อจะสวดอ้อนวอนให้พระองค์ช่วย...อภินิหารต้องมีจริง หลวงพ่อไม่ไปหรอก

(ชาวบ้านก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรเพราะหลวงพ่อศรัทธา...แต่ถึงเวลาฝนฟ้าลมแรง น้ำเริ่มเจิ่งขึ้นมาเรื่อยๆถึงครึ่งแข้ง ชาวบ้านต่างเตรียมตัวกันหนี ใครมีเรือท้องแบนก็เตรียมเอาออกมาจากครึ่งแข้งกลายเป็นถึงหัวเข่า)

บาทหลวง     : (ยืนพนมมืออยู่หน้าโบสถ์แหงนหน้ามองดูท้องฟ้า...สวดพึมพำๆขอให้พระเจ้าช่วย)

ชาวบ้าน         : (ขับเรือผ่านมา...)หลวงพ่อ...ขึ้นเรือด้วยกันเถอะไป เดี๋ยวจะท่วมมากกว่านี้อีกนะ

บาทหลวง     : โยมไปเหอะ...ไม่เป็นไร หลวงพ่อเชื่อว่าพระเจ้าต้องช่วย

(ว่าแล้วชาวบ้านก็พายเรือออกไป...สักพักน้ำขึ้นมาถึงเอว)

ชาวบ้าน         : (ก็ผ่านมาอีก)...หลวงพ่อขึ้นเรือเถอะ ถึงเอวแล้วนะเนี่ย ท่าจะไม่รอดแล้ว

บาทหลวง     : ไปเถอะ...ลูกๆ ไปเถอะ พระเจ้าจะต้องช่วยแน่นอน

(อีกชั่วโมง...น้ำท่วมสูงถึงคอ)

ชาวบ้าน         : (ก็ผ่านมาอีกราย)...หลวงพ่อ ถึงคอแล้วนะ ขึ้นมาเถอะ ขึ้นมาเลย คราวนี้ไม่รอดแน่

บาทหลวง     : ลูกไปเหอะ อภินิหารต้องมีจริง

(ผ่านไปอีกชั่วโมง น้ำท่วมจนมิดและแล้ว หลวงพ่อไม่แคล้วต้องจมน้ำตาย... พอตายก็ไปพบพระเจ้า)

อ้าว...พระเจ้า ทำไมทำกับผมยังงี้ล่ะ ผมมีศรัทธาเปี่ยมล้น สวดอ้อนวอนท่านตลอดเวลา ทำไมท่านไม่สร้างอภินิหารช่วยผมบ้างล่ะ

พระเจ้า          : อะไร ก็ช่วยแล้วไง

บาทหลวง     : ช่วยยังไง

พระเจ้า          : ก็ส่งคนไปช่วยตั้งสามครั้งแล้ว...ไม่ขึ้นมาเอง