ละลายรักระยะเมตรครึ่ง EP3.
พี่จะพาไปกินอาหารทะเล เธอว่าไงไอ หรือว่าไปกินอาหารญี่ปุ่นกันดี
แล้วแต่พี่เถอะฉันกินได้หมดแหละ แค่อิ่มท้องฉันก็สบายแล้ว แต่ไม่อยากไปไกลมาก ขอใกล้ๆ ก็พอนะพี่อุ่น
ก็ดีพี่ยังไงก็ได้เหมือนกันงั้นไปร้านอาหารญี่ปุ่นกัน ไออุ่นออกรถทันที โดยไม่ถึง ยี่สิบนาทีก็ถึงที่หมาย
ทั้งสองคนเดินไปพร้อมกัน ไอลดาเกาะแขนพี่ชายชี้โน่น ชี้นี่ให้ดู อย่างสนุกสนาน และก็เดินตามพนักงานไปนั่งโต๊ะพิเศษ
อาหารมาเสริฟจนเต็มโต๊ะของทั้งสองคน ไอลดาถึงกับตาโต มันเยอะจริงๆ นี่พวกเราจะกินหมดเหรอคะ
หรือพี่กำลังจะฆ่าปิดปากไอไม่ให้รับมรดกใช่มั้ยคะ
พี่ว่าฆ่าเธอด้วยการกินดูจะยุ่งยากไปหน่อย แต่ถ้าจับเธอกรอกยาตอนนอนน่าจะง่ายกว่านะ
พี่ชายทำท่าบีบปากไอลดาแล้วแล้วป้อนชิ้นแซลมอน เข้าไป ทั้งสองคนหยอกเอินกันไปมาเหมือนคู่รัก
ผลัดกันป้อนคนละคำอย่างสนุก
ฉันว่าพี่ตั้งใจจะขุนให้อ้วนแล้วค่อยลงมือซีนะ
เลิกพูดเล่นเถอะ ดูตัวเองตอนนี้ซีเหมือนจะผอมลงไปหลายโลเลย วันนี้พี่อยู่ก็กินเยอะๆ หน่อย
แล้วเดี๋ยวไปซื้อของจำเป็นไว้ใช้พี่อยู่ที่นี่จะได้ช่วยหิ้วขึ้นไปได้
แต่ของฉันมีครบแล้วจริงค่ะ เมื่อวานนี้เพิ่งซื้อไปเอง
ไม่ได้ เดี๋ยวพี่จัดการเอง เธอแค่ทำตามก็พอ
พี่อุ่น ฉันโตแล้วนะคะดูแลตัวเองได้
นั่นซีนะ ดูแลตัวเองได้แต่ดูซีผอมเหมือนปลาจำศีลเลย หัวก็โต ตัวก็เล็กแล้วใช้มือจิ้มไปที่เอวไอลดา จนเธอสะดุ้ง
ชายหญิงคู่หนึ่งนั่งดูอยู่นานตั้งแต่พวกเขาเข้ามาสายตาไม่เป็นมิตร คนหนึ่งเจ้านายไอลดาอีกคนคือเรยาคู่ปรับล่าสุด
ทั้งสองโต๊ะนังอยู่นานจนแยกย้ายกันกลับ ไออุ่นและไอลดาดูมีความสุขต่างกับ สองคนหลังคนหนึ่งสายตาดุดัน
อีกคนเกรี้ยวกราดโกรธเคืองเหมือนคนบ้า เรยาอิจฉาไอลดาที่มาทีหลังแต่ได้ไปกินข้าวกับคีรีสองต่อสอง
ซึ่งต่างกับเธอที่พยายามใกล้ชิดคีรีเป็นปี ชวนไปกินข้าวก็ถูกเขาปฏิเสธมาโดยตลอด แต่มาวันนี้หล่อนกลับควงมา
กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คีรี เรยาจะต้องเอาเรื่องนี้และคลิปที่ถ่ายไว้เอาไปให้คีรีดู ว่าเค้าจะว่ายังไง “คอยดู”
เรยากำมือจนแน่นด้วยความเจ็บใจ
สองพี่น้องถึงที่พักแล้วก็ต่างคนต่างไปห้องของตัวเองเพื่อพักผ่อน ไออุ่นต้องออกเดินทางตอนเช้าตรู่จะได้ถึงไร่ไม่เย็นมากนัก
พอหัวถึงหมอนเขาก็หลับทันที
คิมหันต์ขับรถเข้าไปจอดในคฤหาสหลังใหญ่ และเดินยาวๆ ขึ้นบันไดไปยังห้องของตน ใบหน้าดูไม่สบอารมณ์นัก
โดยเฉพาะภาพของไอลดากับชายหนุ่มคมเข้มคนนั้นที่หยอกเย้ากันตลอดเวลา ยิ่งคิดก็ยิงหงุดหงิด
วันไปทำงานจะต้องทำโทษให้หลาบจำที่หล่อนแสดงความรัก หยอกล้อกับชายคนอื่นโดยไม่อาย
ถ้ารู้ทั้งบริษัทมันจะเกิดภาพลักษณ์ที่ไม่ดีได้ เขาต้องจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาด (แล้วเขาจะหงุดหงิดเพื่ออะไร)
นอนคิดไปพลาง ภาพต่างๆ ของไอลดากับชายหนุ่มแปลกหน้าก็คิมหันต์โมโห ยิ่งอยากนอนก็ยิ่งตื่น
เขาจะคิดถึงหล่อนทำไม หล่อนมีใครก็ไม่เกี่ยวกับเขา เขาพยายามสลัดความคิดออกจากหัวก็ใช้เวลาอยู่ร่วมชั่วโมงกว่าจะนอนหลับได้
ค่ำคืนที่เงียบสงัดทำให้เขาหลับไปจนถึงตอนเช้า แสงแดดส่งผ่านเข้าทางช่องหน้าต่างปลุกให้เขาต้องลืมตาตื่น
วันแรกของสัปดาห์มาถึงทุกคนก็สนใจก้มหน้าทำงานของตัวเองอยู่ที่โต๊ะตัวเอง เรยาเดินเข้ามายังแผนกฝ่ายการตลาดตรงดิ่ง
ไปห้องของคีรี เสียงแหลมเล็กมาก่อนเห็นตัว พอถึงโต๊ะทำงานก็รับถามเรื่องคลิปที่เธอส่งมาให้เขาเมื่อวันก่อน
อย่างใจร้อน
คีรี ตอบว่า เห็นเล้วครับ
แล้วคุณคิดว่าไง เรยาถาม หล่อนไม่เหมาะกับคุณ ใช้ไม่ได้จริงๆ ที่ทำกับคุณแบบนี้นะคะ แล้วคุณยังอยากจะคบกับยัยนั่น
อีกเหรอ ทำเสียงเธออ่อนลง หลังจากที่พูดใส่ไฟเสร็จ และแอบยิ้มกับความสำเร็จของตัวเอง
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ไอลดามีสิทธิ์ออกไปไหนกับใครก็ได้ มันไม่ใช่เรื่องของผมจริง
นี่คุณไม่โกรธจริงๆ เหรอค่ะ เธอนอกใจคุณนะ
ผมว่าไม่นะ ไอลดากับผมไม่ได้เป็นอะไรกัน เราก็แค่ทำงานที่เดียวกัน มันแปลกตรงไหน เขาถามเรยา
ฉันคิดว่าคุณมีใจให้เธอ เห็นวันนั้นหัวเราะกันสนุกสนานฉันคิดว่า......
เปล่า เปล่า ผมกับไอลดาเป็นแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น อีกอย่างผมเป็นหัวหน้าเธอจะคิดอย่างงั้นได้ไง
ผมว่าคุณคิดมากไปนะ กลับไปพักผ่อนที่บ้านคุณเถอะ ที่นี่ที่ทำงาน ทุกคนต้องการความเงียบ เขาไล่เธอกรายๆ
เรยากรีดร้องด้วยความโมโห เดินกระแทกเท้าออกไปอย่างไวแล้วก็ตรงไปยังห้องทำงานของพี่ชายเพื่อหวังจะฟ้อง
ให้เขาช่วยหล่อนเหมือนที่ผ่านมา แต่คิมหันต์ยังไม่เข้ามาหล่อนยิ่งโมโหหนักเข้าไปอีก กระแทกประตูดังปัง
แต่พนักงานก็ก้มหน้าไม่สนใจเพราะเห็นความเอาแต่ใจของเรยาจนชิน
บ่ายแก่ๆ ไอลดาถูกเรียกตัวให้ไปพบรองประทานที่ห้องอย่างกระทันหัน
ไอลดา พอจะรู้ว่าเรื่องอะไร เธอส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายกับความวุ่นวายของสองพี่น้องนี้ ไอสูดอากาศเข้าปอด
แล้วเคาะประตูเบาๆ และเดินเข้าไปหาคิมหันต์ที่รออยู่แล้ว ไอลดาไม่รู้สึกกลัวต่อใบหน้าที่เงียบขรึมและไม่สะทกสะท้านกับหน้าบูดๆ
ดูดุดันนั้น
ท่านรองมีอะไรจะใช้ดิฉันหรือคะ เธอถามเขาทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเรื่องอะไร เพราะเมื่อกลางวันทุกคนก็พูดกันไปทั่ว
คุณก็รู้ว่าฉันจะถามอะไร ไม่ต้องแกล้งเฉไฉ เขามองหน้าเธออย่างคาดคั้น
ฉันไม่มีอะไรจะต้องพูดนี่ค่ะ อีกอย่างคุณอยากรู้เรื่องไหนก็ต้องถามเรื่องนั้นค่ะฉันจึงตอบได้
หล่อนกัดเขาเบาด้วยคำพูด รอยยิ้มหล่อนช่างเหลือร้ายนัก เจ้าเล่จนเขาต้องจนมุมในยกแรก
ฉันกำลังถามเธอถึงเรื่องเมื่อวันเสาร์ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น …................กับชายหนุ่มคนนั้น...................คุณไม่อายรึงัย
เป็นสาวเป็นแส้เปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำแต่ละทีที่เจอ
ฉันว่าคุณชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวฉันมากไปรึเปล่าคะ ทั้งที่เป็นเรื่องของฉันมันไม่เกี่ยวกับคุณสักหน่อย
หล่อนยื่นหน้าไปใกล้เขาหรือว่าครั้งหน้าคุณอยากเป็นผู้ชายคนถัดไปที่อยากจะไปกินข้าวด้วยกันกับฉันมั้ยคะ
เผื่อว่ามันจะอร่อยกว่าทุกวันก็ได้ หล่อนยิ้มอย่างเชิญชวน แบบกวนๆ
คิมหันต์มองค้างนานไม่นึกว่าหล่อนจะกล้าพูด ไอลดาจึงย้ำอีกครั้งว่า ตกลงว่าคุณจะไปกับฉันใช่มั้ยคะฉันจะได้เตรียมตัว
พร้อมกับจับที่เนคไทของเขาอย่างยั่วๆ ไม่เคยมีใครกล้าเข้าใกล้ได้เขาขนาดนี้ ทำให้หัวใจกระตุกจนยากจะควบคุม
เขารู้สึกสับสนเจ็บหน้าอกเป็นครั้งที่สอง แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่ามันเต้นจนแทบจะหลุดออกมา
เขานิ่งเงียบพยายามไม่แสดงสีหน้าใดๆให้หล่อนรู้ แล้วไล่ไอลดาออกไป หล่อนชนะเขายกสอง
ไอลดาไม่ออกไปง่าย ยังหันมาเย้ยเขาด้วยความกวนของเธอ ครั้งหน้าถ้ามีอะไรอย่าลืมเรียกใช้ไอลดานะคะ
เธอยิ้มอย่างผู้ชนะและสับเท้าอกไป
คิมหันต์เดินออกไปขึ้นรถอย่างรวดเร็วโดยมีคนสนิทเอารถมารออยู่ด้านหน้า ไปโรงพยาบาล
ครับนาย ตอบอย่างงง
หมอนนท์เดินเข้ามาทักอย่างสนิทสนม นายมาหาใครที่นี่หรือเปล่า เขาถามคิมหันต์
ฉันมาหานาย ครั้งที่แล้วหาคำตอบไม่เจอ เพราะฉะนั้นครั้งนี้ฉันจะให้นายตรวจให้ใหม่อย่างละเอียด
หมอนนท์ยิ้ม ฉันว่านายน่าจะโดนผีหลอกมากกว่า นายคิดดูว่านายทำอะไรกับใครแล้วที่หัวใจนายเต้นจนแทบหลุด
นายอยู่กับใคร กับคนคนเดียวกับครั้งแรกหรือเปล่า เขาถาม
คนเดิม ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ คิมบอกเพื่อนบอกอย่างไม่ปิดบัง
ฉันว่าหัวใจนายถูกใครบางคนทำให้ตื่นแล้วล่ะเพื่อน หมอนนท์กระเซ้าคิมหันต์ แต่คนสนิทกับหัวเราะจนท้องแข็ง
และรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ ตอนไอลดาเข้าไป
นายกลับไปคิดดูดี แล้วนายจะเข้าใจหัวใจตัวเอง หมอนนท์แนะนำเพื่อนรักแล้วก็เดินไปทำงาน
::
ที่ทำงานพนักงานพากันซุบซิบเรื่องของไอลดา ที่เพิ่งเข้ามาทำงานไม่นานก็ถูกคิมหันเรียกไปคุยตั้งสองครั้งแล้ว
คงต้องทำเรื่องใหญ่ให้ท่านรองไม่พอใจแน่ ดีนะพวกเราทำงานที่นี่มาหลายปี ยังไม่เคยโดนเรียกเลย ช่างโชคดีจริงๆ
อีกไม่นานเจ้านายคงไล่เธอออกแน่ ช่างน่าสงสารไอลดาจริงที่ต้องหาที่ทำงานใหม่ทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงครึ่งปีด้วยซ้ำ
.....โธ่ ไอลดาผู้น่าสงสาร …...
by: SierraN
czsierra