ประกาศิต Drakon King ตอนที่ 16

ซ่าาาา.....

พริบตาเดียว คนทั้งงานต่างตกอยู่ในอาการตะลึงค้าง ทั่วทั้งหงเฉิง ยังไม่เคยมีใครเคยกล้าทัดทานเจตนาของท่านหู่ แต่วันนี้ เฉินผิงที่ดูธรรมดาสามัญกลับไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่น้อย!

สีหน้าของหลินเทียนหู่เคร่งขรึมลง แววตาฉายรังสีอำมหิต!

เซียวเหล่ยที่ยืนอยู่อีกด้านแทบอยากจะหัวเราะให้ตาย ในใจของเขามีเสียงโห่ร้องกู่ก้องอยู่ตลอดเวลา 

"เอามันให้ตาย เอามันให้ตาย"

"คุณเฉิน คุณ... คุณีบขอโทษท่านหู่เถอะค่ะ"

ซูอวี่ฉีรีบดึงแขนเสื้อของเฉินผิง เธอกระวนกระวายจนเหงื่อไหลออกมาแล้ว

"ไอหนุ่ม แกกล้าขัดคำสั่งท่านหู่ อยากตายรึ..."

ผู้ใต้บังคับบัญชานายหนึ่งข้างกายหลินเทียนหู่คำรามขึ้น พลางง้างหมัดพุ่งใส่เฉินผิง

"ท่านหู่ ผมต้องขอโทษแทนคุณเฉินด้วยครับ"

เมื่อเห็นลูกน้องของหลินเทียนหู่เตรียมลงมือ ซูเหวินจงร้อนใจแทบบ้าแล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าสั่งให้ลูกน้องของตนโต้ตอบ ถึงแม้เวลานี้เขาจะเอาชีวิตเข้าแลก แต่ลูกน้องของตนก็แค่พนักงานรักษาความปลอดภัยไม่กี่สิบนายเท่านั้น ไหนเลยจะสู้คนนับร้อยของหลินเทียนหู่ได้ ผลลัพธ์ก็คงเหมือนกัน รังแต่จะทำให้ตระกูลเซียวโดนหางเลขไปด้วย!

หลินเทียนหู่ยังคงนิ่งเงียบ เขาไม่ได้สนใจซูเหวินจงเลยแม้แต่น้อย และก็ไมไ่ด้ห้ามลูกน้องของตนด้วยเช่นกัน!

ลูกน้องของหลินเทียนหู่นั้นสูงใหญ่ อย่างน้อย ๆ ก็สูงกว่าเฉินผิงอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งกล้ามเนื้อทั่วร่างกายที่ปูดโปน หมัดนี้ หากเฉินผิงไม่ตาย ก็เกรงว่าอาจจะพิการได้!

เซียวหล่ยและเกิ่งซานซาน มองดูสภาพน่าเวทนาของเฉินผิงด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ยังมีฟู่เหว่ยและเจี่ยงเหวินจิ้งที่กำลังรอดูสภาพชวนหัวร่อของเฉินผิง โดยเฉพาะฟู่เหว่ยที่เพิ่งจะถูกฝ่ามือของเฉินผิงฟาดจนกระเด็น ถึงตอนนี้เขายังรู้สึกปวดมาก เขาต้องการเห็นเฉินผิงถูกซ้อมจนพิการ

แต่ทว่า ในขณะที่กำปั้นของลูกน้องของหลินเทียนหู่พุ่งถึงตรงหน้าของเฉินผิง เฉินผิงกลับยื่นมือออกไปคว้าหมัดที่หนักดังกระสอบทรายของลูกน้องหลินเทียนหู่เอาไว้ ไม่ว่าลูกน้องคนนั้นจะออกแรงขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย!

เวลานี้ ทุกคนต่างตะลึงงัน แม้กระทั่งหลินเทียนหู่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเฉินผิง!

เมื่อเขาพินิจมองอย่างถ้วนถี่ หนังหัวของหลินเทียนหู่ก็แทบจะระเบิดออกมา!

เขาเห็นแหวนสีทองสัมฤทธิ์โบราณบนนิ้วของเฉินผิง และบนแหวนก็มีคำว่า "ประกาศิต"  สลักอยู่ด้วย!

ประกาศิตมังกรฟ้า นี่คือประศิตมังกรฟ้า!

ผู้ใดที่สวมใส่ประกาศิตมังกรฟ้า ผู้นั้นก็คือประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้า!

หลินเทียนหู่สติหลุดลอยไปเล็กน้อย จากนั้นจึงคำรามลั่น "ไสหัวไปให้พ้น  ใครให้แกลงมือ!"

เมื่อสิ้นเสียงคำราม เขายกเท้าขึ้นเตะลูกน้องคนนั้นจนกระเด็น!

"คุณเฉินครับ ลูกน้องกระผมไม่รู้ความ ล่วงเกินท่านแล้ว!"

หลินเทียนหู่รีบร้อนขอโทษขอโพยเฉินผิง เขาคาดไม่ถึงเลยว่า ประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้าจะมาเยือนเมืองเล็ก ๆ อย่างหงเฉิงแห่งนี้ด้วยตัวเอง ตำหนักมังกรฟ้าเป็นองค์กรที่ลึกลับที่สุดในโลก แค่เพียงย่ำเท้าเบา ๆ ก็จะสะเทียนไปทั้งแผ่นดิน

ทั่วทั้งอาณาจักรต้าซย่า ตำหนักมังกรฟ้า มีเครือข่ายอยู่ด้วยกันทั้งสิ้นสิบสามสำนัก สำนักจวี้อี้ของหลินเทียนหู่ เป็นเพียงหนึ่งในสิบสามเท่านั้น โดยปกติหากไม่มีการเรียกรวมตัวกันจากประมุขแล้วละก็ สำนักต่าง ๆ เหล่านี้จะปกครองกันโดยเสรี และไม่มีการเปิดเผยตัวตน!

ดังนั้น ในสถานการณ์นี้ หลินเทียนหู่จึงทำได้เพียงเรียกเฉินผิงว่า "คุณเฉิน" เท่านั้น

ทุกคนต่างงุนงง เมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันของหลินเทียนหู่ ต่างไม่เข้าใจว่าหลินเทียนหู่จะมาไม้ไหน!

แม้แต่เฉินผิงเองก็ทำตัวไม่ถูกด้วยเช่นกัน!

"ไม่ต้องให้ผมขอโทษแล้วหรือ"

เฉินผิงมองหลินเทียนหู่และถามหยั่งเชิง

"มิบังอาจ จะกล้าให้คุณเฉินกล่าวขอโทษได้อย่างไรกัน คุณเฉินต้องการสิ่งใด โปรดบอกมาได้เลยครับ!"

หลินเทียนหู่ตกใจจนรีบส่ายศรีษะ ต่อให้ฆ่าเขาให้ตาย เขาก็ไม่กล้าให้ประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้าต้องเอ่ยคำขอโทษเด็ดขาด!"

"ผมเคยพูดไว้ว่า ถ้าให้ผมเข้าร่วมงานแต่งงาน งานแต่งนี้ของพวกเขาก็จะไม่สำเร็จลุล่วงไปได้"

เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ  

หลินเทียนหู่พยักหน้าหงึก ๆ แล้วหันหลังไปป่าวประกาศ "งานแต่งงานในวันนี้ ยกเลิก ทุกคนออกไปให้หมด.... "

"ท่านหู่...."

เซียวเหยียนมองหลินเทียนหู่ด้วยสีหน้าตกตะลึง

หากงานแต่งถูกยกเลิกเช่นนี้ มีหวังตระกูลเซียวได้กลายเป็นที่น่าขบขันของคนทั้งหงเฉิงเป็นแน่