ประกาศิต Drakon King ตอนที่ 15

"ท่านหู่ อย่าเพิ่งฆ่ามันให้ตายทันทีนะ ต้องค่อย ๆ ทรมานจนกว่ามันจะตาย...."

เมื่อเห็นหลินเทียนหู่มาถึงแล้ว เซียวเหล่ยร้องตะโกนขึ้นอย่างอวดดี

"แกกำลังสอนงานฉันหรือ"

หลินเทียนหู่ขมวดคิ้วขึ้นพลางมองไปที่เซียวเหล่ย!

สายตานี้ ทำให้เซียวเหล่ยตกใจกลัวจนปัสสาวะแทบเล็ด "ไม่กล้าครับ ไม่กล้า...."

"ไอ้สารเลว แกพูดแบบนี้กับท่านหู่ได้ยังไง" เซียวเหยียนตบหน้าเซียวเหล่ยอย่างแรง จากนั้นจึงปั้นหน้ายิ้มและพูดขึ้นว่า "ท่านหู่สุนัขตัวนี้โง่เขลา หวังว่าท่านหู่จะไม่ถือสา!"

"เซียวเหยียน ผมบอกให้คุณรู้ไว้นะ ผมหลินเทียนหู่ติดหนี้บุญคุณพวกคุณตระกูลเซียว แต่ผมไม่ใช่ลูกน้องของตระกูลเซียว ได้โปรดเข้าใจไว้ด้วย!"

หลินเทียนหู่น้ำเสียงเย็นเยียบ!

"ครับ ๆ เข้าใจครับ ท่านหู่เป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลเซียว จะเป็นลูกน้องได้ยังไงกันครับ!"

เซียวเหยียนตกใจกลัวจนเหงื่อซึม ดวงตาจ้องเขม็งไปที่ลูกชายของตน!

เดิมทีแขนที่หักก็เจ็บปวดอยู่แล้ว ตอนนี้โดนเซียวเหยียนตบหน้าเข้าอีก เซียวเหล่ยถึงกับก้มหน้านิ่ง และไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย!

เมื่อเห็นว่าท่าทีของเซียวเหยียนเป็นที่น่าพอใจแล้ว หลินเทียนหู่จึงเบนสายตาไปที่เฉินผิงอีกครั้ง!

"ท่านหู่ คุณเฉินเพียงหุนหันพลันแล่นไปชั่วครู่เท่านั้นเองครับ เจ้าสาวนั่นเป็นแฟนสาวของคุณเฉิน แต่กลับถูกเซียวเหล่ยแย่งไป คุณเฉินจึงรู้สึกโกรธแค้นครับ!"

ซูเหวินจงรีบรุดเข้ามา พยายามอธิบายให้หลินเทียนหู่เข้าใจด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ !

"อ้อ!" หลินเทียนหู่ผงกศรีษะ ในที่สุดก็เข้าใจว่าเพราะอะไรชายหนุ่มที่ดูธรรมดามาก ถึงกล้ามาก่อกวนในงานมงคลของตระกูลเซียว ที่แท้ก็เพราะแฟนสาวถูกแย่งไปนั่นเอง

แต่ทว่า ไม่นานนัก หลินเทียนหู่ก็ได้สติ และรู้สึกตกใจ เขาหันไปถามซูเหวินจงว่า "คุณเรียกเขาว่าอะไรนะ"

ซูเหวินจงเป็นถึงมหาเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของหงเฉิง เหตุใดจึงเรียกชายหนุ่มท่าทางบ้าน ๆ วัยยี่สิบต้น ๆ ว่า "คุณ" เรื่องนี้จะต้องมีสาเหตุ

"เรียกว่าคุณเฉินครับ!" ใบหน้าของซูเหวินจงงุนงง แต่เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าหลินเทียนหู่หมายถึงอะไร ดังนั้นจึงอธิบายไปว่า 

"คุณเฉินช่วยชีวิตผมไว้ครับ ไม่ว่าจะอย่างไร วันนี้ผมจะปกป้องเขา"

ตอนนี้ หลินเทียนหู่เข้าใจเรื่องราวอย่างถ่องแท้แล้ว จะว่าไป เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ดันเป็นความขัดแย้งระหว่างตระกูลเซียว และตระกูลซู จึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ดังนั้น ตระกูลเซียวจึงขอให้เขามาที่นี่!

"ก็แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง พวกคุณดูสิว่าพวกคุณสองตระกูลทำอะไรลงไป พวกคุณทั้งคู่ เป็นคนมีหน้ามีตาในหงเฉิง คิดถึงผลกระทบบ้างสิในเมื่อไอ้หนุ่มนั่นมาก่อความวุ่นวายในงานแต่งงานของตระกูลเซียว ทั้งยังทำร้ายลูกชายของตระกูลเซียวด้วย เช่นนั้นก็ไม่ควรจะปล่อยเขาไปง่าย ๆ แต่โทษของเขาก็ไม่ถึงตายหรอก แค่ให้เขาตัดแขนข้างหนึ่งทิ้งไว้แล้วกล่าวขอโทษต่อหน้าสาธารณชน ยอมรับความผิดแล้วก็ไล่ไปให้พ้นเสียก็พอแล้ว!"

หลินเทียนหู่ตำหนิซูเหวินจงและเซียวเหยียน ทั้งคู่ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง!

สามารถขึ้นแท่นเป็นจักรพรรติโลกใต้ดินแห่งหงเฉิงได้นั้น หลินเทียนหู่ไม่ได้อาศัยเพียงสองกำปั้นของเขาเท่านั้น ยังต้องพึ่งพาสมองด้วย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ อันที่จริง หลินเทียนหู่สามารถทำให้เฉินผิงหายไปได้อย่างง่ายดาย แต่แบบนั้นก็ต้องผิดใจกับตระกูลซู ถึงแม้เขาจะไม่ได้เกรงกลัวตระกูลซูก็ตาม แต่เมื่อชั่งน้ำหนักดูแล้ว ผลที่ได้ย่อมไม่คุ้มเสีย ตระกูลเซียวเพียงแค่ต้องการรักษาหน้า การให้เฉินผิงตัดแขนตัวเองต่อหน้าผู้คนเป็นการไถ่โทษ ก็ถือว่ายังเห็นแก่หน้าตระกูลเซียว และยังสามารถให้เซียวเหล่ยได้ระบายความแค้นเคืองอีกด้วย!

หากเป็นเช่นนี้ ตระกูลเซียวก็จะไม่เสียหน้า ตระกูลซูก็จะไม่ขุ่นเคือง สำหรับหลินเทียนหู่แล้ว ถือเป็นการดีต่อทั้งสองฝ่าย!

"คุณทั้งสองคิดว่าที่ผมพูดนั้นโอเคไหม"

เมื่อเห็นซูเหวินจงและเซียวเหยียนยังคงนิ่งเงียบ หลินเทียนหู่จึงถามย้ำอีกครั้ง

เขาไม่ได้ถามเฉินผิงที่เป็นตัวต้นเรื่องเลย เพราะในสายตาของเขา เฉินผิงเป็นเพียงเบี้ยหมากตัวหนึ่งที่จะบังคับให้เดินไปทางไหนก็ได้

"ก็ตามที่ท่านหู่ว่าแล้วกันครับ!"

ทั้งซูเหวินจงและเซียวเหยียนไหนเลยจะกล้าโต้แย้ง

"แค่นี้ก็จบเรื่องแล้วไหมล่ะ ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต ทำอย่างกับเป็นเรื่องคอขาดบาดตายไปได้!"

หลินเทียนหู่หัวเราะหึ ๆ แล้วจึงหันไปทางเฉินผิง "ไอ้หนุ่ม นายก่อกวนงานแต่งงานของคนอื่น ทำร้ายร่างกายลูกชายเขา ตอนนี้ตัดแขนของตัวเองเพื่อเป็นการขอโทษพวกเขาเสีย แล้วฉันจะปล่อยนายไป ไม่อย่างนั้น เกรงว่าวันนี้ นายจะไปไหนไม่รอด!"

เฉินผิงมองไปที่ใบหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องของเซียวเหล่ย ซึ่งตอนนี้เขากำลังรอให้เฉินผิงตัดแขนของตัวเองอยู่ แล้วหลังจากนั้นก็มาขอโทษเขาซะ

"พวกมันไม่คู่ควร...."

เฉินผิงถ่มคำพูดนี้ออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน