แนะนำ-รีวิวหนังนอรเวย์ป่วยจิตยอดเยี่ยม Sick Of Myself สะท้อนสภาวะคนหิวแสงและเบื่อตัวเอง มีสปอยล์

ภาพยนตร์เรื่อง SICK OF MYSELF เป็นภาพยนตร์สายประกวดจากนอรเวย์และคว้ารางวัลให้ผู้กำกับได้มาสองรางวัลจากเทศกาล Valladolid มีโอกาสเข้าฉายเมืองไทยตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤศจิกายน 2565 หลังจากที่โฆษณาโปสเตอร์ผู้หญิงพันผ้าหน้าตาเป็นมัมมี่สูบบุหรีปุ๋ยๆ เรียกร้องความสนใจอยู่นานหลายเดือน เอาเข้าจริงหนังได้ฉายแค่ไม่กี่สาขา ไม่กี่รอบ และเพียง 5 วันเท่านั้น ทั้งๆ ที่เรื่องนี้ได้คะแนนสูงจากนักวิจารณ์ในเว็บมะเขือ ROTTEN TOMATOES ชอบกันถึง 92% (จาก 13 รีวิว) และใน IMDb นักวิจารณ์ให้เฉลี่ยที่ 80/100 คนดูกว่าพันคนให้เฉลี่ย 7.3/10 คนพิมพ์ให้ 7 น้อยกว่าค่าเฉลี่ยต่ำสุดเล็กน้อย

หนังมีความยาว 1 ชั่วโมง 35 นาที ประเภท ตลก ชีวิต (หรือตลกร้าย ไม่ใช่ตลกโรแมนติก) เป็นเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีแฟนเป็นผู้ศีลเสมอกัน ทำอะไรบ้าๆ ด้วยกันเช่นวางแผนขโมยของเพื่อความสนุกสนาน จนรักกันดี แล้วต่อมา แฟนหนุ่มก็เริ่มมีชื่อเสียงขึ้นจากผลงานสร้างสรรค์ในฐานะศิลปิน ในขณะที่ตัวเธอยังคงเป็นบาริสต้าโนเนมในร้านกาแฟ จนวันหนึ่ง มีอุบัติเหตุที่เธอได้เป็นพลเมืองดี จนได้รับคำชมจากเจ้าหน้าที่ ทำให้เธอรู้สึกติดใจกับคำชื่นชม เธอกลับบ้านทั้งชุดที่เปื้อนเลือดพลเมืองที่ประสบอุบัติเหตุจนได้รับความสนใจจากผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา เธอจึงคิดอยากรักษาแสงที่ส่องมาหาเธอนี้เอาไว้ แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไปสักพัก คนก็เริ่มเลิกให้ความสนใจในวีรกรรมของเธอ แสงยังคงตกอยู่ทีแฟนของเธอผู้ที่กำลังก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าเธอจะพยายามขัดใจหรือเรียกร้องความสนใจเท่าไหร่ ก็เหมือนไม่มีใครให้ความสำคัญกับเธอเลย แม้แต่พยายามจะทำให้หมากัด หมายังไม่สนใจ จนเจ้าของหมาต้องด่าเธอว่าอีเฮีย (ซับไทยแปลได้แรงมาก)

ในที่สุดเธอจึงตัดสินใจกินยาที่มีผลข้างเคียงร้ายแรงต่อผิวหนัง จนเกิดอาการทางผิวหนังที่แปลกประหลาด แต่เธอก็ยังไม่ให้หมอตรวจ แถมทำตนให้เป็นข่าวด้วยการอ้างว่าเธอเป็นโรคประหลาดที่ควรค่าแก่การศึกษา ยิ่งคนให้ความสนใจเธอก็ยิ่งต่อยอดไปเรื่อยๆ จนเธอได้กลายเป็นนางแบบ ได้เป็นนักเขียนวรรณกรรมอัตชีวประวัติชั้นยอด ชีวิตเธอประสบความสำเร็จเหนือกว่าแฟนหลายเท่า จนแฟนต้องพยายามง้อขอใช้เธอสร้างงานศิลปะ พ่อที่ทิ้งไปกลับมาสำนึกผิด เพื่อนที่เมินเฉยใส่เธอกลับมาขอโทษ

สปอยล์ละนะครับ

เรื่องมันสนุกตรงที่ คนดูก็งงว่าอะไรวะ นังนี่มันบ้ามันป่วยจิตขนาดนี้แต่ทำไมใครๆ พากันอวยยกย่องเทิดทูน สุดท้ายเมื่อเปิดเผยว่าชุมนุมที่นางเข้าคอร์สอยู่เป็นกลุ่มบำบัดผู้ป่วยจิต และความสำเร็จต่างๆ ที่เล่ามานั้นเป็นการมโนต่อยอดจากเหตุการณ์เล็กๆ ที่เธอได้รับความสนใจในเบื้องต้นทั้งสิ้น

เรื่องนี้อยากให้ทราบว่า สาเหตุที่ตัดสินใจสปอยล์เพราะเจอกับตัวเองว่า มีคนเตือนว่าหนังเรื่องนี้มันป่วยจิต ถ้าคิดว่ามันจะเป็นหนังตลกสนุกสนานเบาสมองคลายเครียดมีสิทธิ์ที่จะผิดหวังได้ ซึ่งหลังจากที่ได้ดูก็เห็นว่าจริงครับ ถ้าไม่รู้ไปก่อนอาจไม่ได้รับความบันเทิง การรู้ไปก่อนจึงเป็นเรื่องที่ดี ไปดูมันว่าจะวางแผนทำตัวเองอย่างไรและจะมโนไปได้ถึงขนาดไหน ความสนุกมันอยู่ที่ตรงนี้ ส่วนเนื้อเรื่องรู้จนจบแล้วก็ไม่เป็นไร