หัวใจบ่มรัก ตอนที่ 3 ออกอาการ (5)

15 พฤศจิกายน 2565 (04:38)เนื้อหาโดย maikwan

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

++++++++

“ถ้าแกยืนยันอย่างนั้น ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะ เดี๋ยวมานะพวก”
เอ่ยจบธนภูมิก็เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ สั่งคอกเทลสีสวยทั้งหมดหกแก้ว แต่ถือติดมือไปแค่แก้วเดียว ส่วนอีกห้าแก้วชายหนุ่มให้บริกรตามไปเสิร์ฟให้สาวๆ ในกลุ่มทีหลัง โดยมีสายตาของพศวัตมองตามด้วยท่าทีหงุดหงิดในหัวใจ

“เครื่องดื่มสักแก้วไหมครับคนสวย”
เสียงทักและแก้วคอกเทลสีสวยถูกยื่นมาตรงหน้า ทำให้วรรณวลีผงะเล็กน้อยพลางหันขวับไปมองเจ้าของเครื่องดื่ม ตอนแรกกะว่าจะปฏิเสธแต่พอเห็นว่าคนคนนั้นเป็นใคร หญิงสาวถึงเบิกตากว้างพร้อมกับเปิดยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“พี่ภูมิ! พี่ภูมิใช่ไหมคะเนี่ย” เขาหัวเราะน้อยๆ พลางพยักหน้ารับอย่างขี้เล่น “ดีใจจังที่น้องเปรี้ยวคนสวยยังจำพี่ได้”
“สวัสดีค่ะไม่คิดว่าจะมาเจอพี่ภูมิที่นี่ แล้วนี่มากับสาวคนไหนล่ะคะเนี่ย”
ถามเสียงล้อเลียนอย่างค่อนข้างรู้นิสัยของอีกฝ่ายในระดับหนึ่งดีว่าขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง ก่อนจะยกคอกเทลสีสวยที่เพิ่งรับจากชายหนุ่มขึ้นจิบ
“สาวหรือเปล่าไม่รู้ แต่พี่มากับโน่นไง”
ธนภูมิพยักพเยิดไปที่พศวัตที่แสร้งจิบเบียร์ทอดสายตามองทางอื่น ทั้งที่เมื่อครู่เขายังแอบเห็นว่าเพื่อนรักมองมาทางนี้อยู่เลย
“พี่พต…”
“ใช่…มันฟอร์มนักก็ปล่อยมันไว้ตรงนั้นแหละ” ตอนท้ายธนภูมิเลือกที่จะเข้าไปกระซิบ นอกจากต้องการให้ได้ยินเพียงแค่สองคนแล้วยังต้องการยั่วพศวัตเล่นด้วย
“เขาคงอายมั้งคะที่จะเข้ามาทักเด็กกะโปโลอย่างเปรี้ยว แต่ก็ช่างเขาเถอะค่ะ” บอกพลางเลิกสนใจ
“ว่าแต่น้องเปรี้ยวไม่คิดจะแนะนำสาวสวยทั้งห้าคนนี้ให้พี่ได้รู้จักบ้างเหรอครับ”
ธนภูมิรีบเบี่ยงเบนความสนใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงความน้อยใจของวรรณวลีที่แสดงออกมาทางน้ำเสียงและสีหน้า แม้เจ้าตัวจะพยายามเก็บอาการก็เถอะ
และก็ได้ผลเมื่อหญิงสาวหันมาหรี่ตามองเขาอย่างล้อเลียนพร้อมกับรอยยิ้มสดใสนิดหนึ่ง ก่อนจะหันไปแนะนำเพื่อนในกลุ่มทีละคน
“พวกเรานี่พี่ภูมิ เป็นพี่ชายสุดหล่อของฉันเอง พี่ภูมิคะนี่นิ่ม เก๋ ตาร์ พิมพ์ แล้วก็แคทค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักสาวสวยทั้งห้าคนนะครับ และนี่สำหรับมิตรภาพ”
ธนภูมิรับแก้วคอกเทลจากบริกรไปวางลงตรงหน้าทั้งห้าสาวพร้อมกับโปรยยิ้มหว่านเสน่ห์อย่างเอาใจ เล่นเอาสาวๆ แต่ละคนหน้าแดงก่ำอย่างเขินอายไปกับรอยยิ้มและสายตาแพรวพราวนั้น
“พวกเราก็ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ…ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะคะเนี่ยว่ายัยเปรี้ยวจะมีพี่ชายหล่อขนาดนี้” เป็นฐานีย์ที่คุยเก่งกว่าใครเพื่อนเป็นคนเอ่ยปากชม โดยมีอีกสี่สาวพยักหน้าเป็นลูกคู่อย่างเห็นด้วย
“ผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกันครับว่าน้องเปรี้ยวจะมีเพื่อนสวยๆ อย่างพวกคุณเหมือนกัน”
ชายหนุ่มหยอดคำหวานกลับ เล่นเอาสาวๆ หัวเราะคิกคักกันอย่างชอบใจ
“เตือนไว้ก่อนนะคะพี่ภูมิ ถ้าไม่คิดจะจริงจังจริงใจกับเพื่อนเปรี้ยวล่ะก็อย่ามาเจ๊าะแจ๊ะเพื่อฆ่าเวลาเล่นๆ เชียว ไม่งั้นเปรี้ยวเอาพี่ตาย” วรรณวลีขู่อย่างไม่จริงจังนัก
“แหม…หวงเพื่อนจังเลย งั้นเปลี่ยนใจมาที่น้องเปรี้ยวแทนได้ไหมล่ะ”
ว่าพลางหันมาจ้องหญิงสาวตาหวานฉ่ำ แต่แทนที่วรรณวลีจะเคลิ้มไปกับสายตานั้นเหมือนกับเพื่อนๆ เธอกลับหัวเราะคิกเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายล้อเล่นมากกว่าจะพูดจริงจัง ดังนั้นเธอจึงรับมุกด้วยการขยับเข้าไปนั่งจนชิดแล้วดึงแขนแข็งแรงของธนภูมิมากอดเอาไว้พร้อมกับเอนศีรษะซบลงกับไหล่กว้างเป็นการหยอกเย้า เพียงเท่านั้นก็ได้รับเสียงโห่แซวจากเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน
ซึ่งผิดกับพศวัต ภาพระหว่างเพื่อนรักกับวรรณวลีทำให้แก้วเบียร์ที่ถูกยกขึ้นจรดริมฝีปากครั้งแล้วครั้งเล่าถูกกำเอาไว้แน่นตามแรงอารมณ์ความไม่พอใจที่ปะทุขึ้นมาในอก แม้จะพยายามบอกตัวเองว่าไม่ต้องไปสนใจมองหาอะไรที่มันรื่นรมย์เจริญหูเจริญตาดีกว่า แต่สุดท้ายมองอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด เพลงที่เคยฟังแล้วเพราะพานไม่เพราะเอาซะงั้น ไม่เว้นแม้แต่เบียร์ยี่ห้อดังรสชาติดีตอนนี้ก็พานรสชาติแย่ไปด้วย นับหนึ่งถึงสิบไปหลายรอบอาการร้อนรนทนไม่ไหวดูเหมือนจะไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นก็ยิ่งฉุนยิ่งไม่ชอบใจและในที่สุดชายหนุ่มก็ทนต่อไปไม่ไหวลุกขึ้นเดินหน้าตึงตรงไปหาธนภูมิที่ยังคงมีความสุขกับการห้อมล้อมไปด้วยสาวๆ
“ไอ้ภูมิ”
“อ้าว ไอ้พต” ธนภูมิทักพร้อมกับดึงร่างสูงของเพื่อนรักเข้ากลุ่ม จากนั้นก็จัดการแนะนำตัวให้กับสาวๆ เพื่อนของวรรณวลีได้รู้จัก
“สาวๆ ครับนี่ไอ้พตเพื่อนสนิทของผมเอง และที่สำคัญเป็นพี่ชายข้างบ้านของน้องเปรี้ยวด้วย ไอ้พตนี่เพื่อนๆ ของน้องเปรี้ยว คนนี้ชื่อน้องนิ่ม น้องเก๋ น้องตาร์ น้องพิมพ์ แล้วก็น้องแคท ส่วนน้องเปรี้ยวคงไม่ต้องแนะนำเพราะแกคงรู้จักน้องเขาดีกว่าใครเพื่อน”
“ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนครับ” พศวัตทักทายด้วยรอยยิ้มบาดใจ เล่นเอาสาวๆ ในกลุ่มถึงกับใจเต้นตึกตักและรีบละล่ำละลักทักทายกลับพร้อมกันชนิดที่ที่ไม่ต้องนัดหมาย
“ยินดีเช่นกันค่ะ”
“เอ่อ…ผมขออนุญาตยืมตัวเปรี้ยวแป๊บหนึ่งได้ไหมครับ”
“ตามสบายค่ะ” และก็เป็นอีกครั้งที่ห้าสาวพร้อมใจกับตอบเล่นเอาวรรณวลีหันขวับมาปรามเหล่าเพื่อนๆ ตาเขียว
“ขอบคุณครับ” พศวัตหันไปยิ้มให้กับห้าสาวเล็กน้อย ก่อนจะหันมาที่วรรณวลีด้วยสีหน้าที่ต่างกับเมื่อครู่ลิบลับ “ตามพี่มา” บอกอย่างนั้นแต่พศวัตกลับเดินเข้าไปดึงร่างบางให้ลุกขึ้นแล้วลากให้ตามตนเองออกไป โดยมีสายตาของเพื่อนๆ ที่พอได้เห็นกิริยาท่าทางของทั้งสองคนเริ่มรู้สึกจะเป็นห่วง
“ปล่อยให้สองคนนั้นไปตามลำพังมันจะดีแน่เหรอคะ ดูท่าทาง…”
“พวกเขาเป็นแบบนี้ประจำแหละครับ โกรธกันงอนกันเป็นกิจวัตร…อย่าไปสนใจเลย ผมว่าพวกเราออกไปสนุกกันดีกว่านะครับ”
ธนภูมิเอ่ยชักชวนสาวๆ เมื่อจังหวะเพลงในผับกลับมาเป็นจังหวะมันๆ อีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ และก็ได้ผลเมื่อทั้งห้าสาวไม่เกี่ยงงอนไม่ติดใจเรื่องของวรรณวลีกับพศวัตต่างทยอยลุกออกจากโต๊ะตรงไปที่ฟลอร์เต้นรำทันที