หัวใจบ่มรัก ตอนที่ 3 ออกอาการ (1)

10 พฤศจิกายน 2565 (06:15)เนื้อหาโดย maikwan

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

ตอนที่ 3
ออกอาการ
วรรณวลีใช้เวลาว่างที่มี ก่อนอาทิตย์หน้าจะต้องไปเริ่มทำงานกับพศวัตด้วยการออกไปเดินเที่ยวห้าง ช็อปปิ้ง ดูหนัง ฟังเพลงกับกลุ่มเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ยังคงติดต่อพูดคุยกันตลอด
และวันนี้ก็เป็นวันเสาร์ในช่วงกลางวันวรรณวลีไม่ได้ออกไปไหน เพราะคืนนี้หญิงสาวได้นัดรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ในก๊วนทุกคน ทั้งคนที่เจอกันแล้วและคนที่ติดงานยังไม่ได้มาเจอกันได้แต่พูดคุยผ่านโทรศัพท์ไปดื่มฉลองต้อนรับการกลับมาเมืองไทยแบบถาวรของเธอที่ผับดังแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นผับที่เมื่อสองสามวันก่อนเธอเคยไปนั่งฟังเพลงกับเพื่อนในกลุ่มบางคนมาแล้ว
“คุณพ่อคุณแม่เปรี้ยวไปก่อนนะคะ และคืนนี้เปรี้ยวขอกลับดึกคืนหนึ่ง”
ร่างบอบบางที่เดินมานั่งลงข้างๆ คนเป็นแม่ยกนิ้วชี้ขึ้นมาประกอบคำพูด ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างอย่างออดอ้อน แม้เรื่องนี้เธอจะได้บอกบุพการีทั้งสองเอาไว้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วก็ตามที
“เรื่องนั้นพ่อไม่มีปัญหาหรอก แต่ชุดที่ใส่น่ะพ่อว่ามันดูโป๊ไปหน่อยไหม”
นายอายุธติงลูกสาวเสียงเข้ม วรรณวลีจึงลุกขึ้นยืน แล้วก้มลงมองชุดเดรสคล้องคอสีน้ำเงินใต้อกติดโบว์มีริบบิ้นยาวมาถึงระบายกระโปรงที่ยาวเหนือเข่าขึ้นมาประมาณคืบหนึ่ง ก่อนจะหมุนรอบตัวเองช้าๆ อีกหนึ่งรอบให้คนเป็นพ่อได้เห็นทุกมุมว่ามันไม่ได้โป๊อย่างที่ท่านบอก
“เปรี้ยวว่าก็ธรรมดานะคะ”
“ธรรมดาตรงไหน พ่อว่าคอเสื้อลึกไปไหม และกระโปรงก็สั้นมากไป”
นายอายุธมองความยาวของกระโปรงแล้วเลยไปที่คอเสื้อที่พาดทับกันเป็นรูปตัววีคว้านลึกจนเห็นเนินอกโผล่มาเล็กน้อยแล้วส่ายหน้าอย่างบอกว่าในสายตาของท่านชุดนี้ไม่ผ่าน
“โธ่…คุณพ่อถ้าเปรี้ยวหน้าอกดูมๆ แล้วมันล้นทะลักออกมาก็ว่าไปอย่าง แค่นี้เองหยวนๆ นะคะ ส่วนกระโปรงถึงจะสั้นไปนิดแต่สบายใจได้ค่ะพ่อเพราะเปรี้ยวใส่กางเกงขาสั้นไว้ข้างใน”
ไม่พูดเปล่า เพื่อความสบายใจมือบางจึงถลกกระโปรงขึ้นเล็กน้อยพอให้คนเป็นพ่อเห็นกางเกงขาสั้นสีดำพอดีที่ซ่อนอยู่ข้างใน
“แต่พ่อว่า…”
“เอาเถอะน่าคุณลูกเราก็ไม่ใช่เด็กๆ ซะหน่อย และชุดนี้ฉันเองก็มองว่ามันไม่ได้โป๊อะไรสักนิดแค่เซ็กซี่เล็กๆ เท่านั้นเอง…แล้วนี่ขับรถไปเองหรือเพื่อนมารับล่ะ”
นางอมลวรรณเอ่ยปากแย้งความคิดของคุณพ่อที่ขี้หวงขี้ห่วงลูกสาวคนเดียวอย่างเข้าใจในการแต่งตัวของวัยรุ่นสมัยใหม่ อีกทั้งวรรณวลีไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปีเรื่องการแต่งตัวก็เลยออกจะเปรี้ยวนิดหนึ่ง แต่ตราบใดที่ไม่โป๊จนเกินขอบเขตและอยู่ในขั้นที่รับได้นางก็คงไม่ว่ากัน และในตอนท้ายนางก็เลิกสนใจสามีที่นั่งหน้าบึ้งแล้วหันมาถามลูกสาวที่ตอนนี้มานั่งกอดเอวคนเป็นพ่ออย่างออดอ้อน
“ขับรถไปเองค่ะ เผื่อยัยพวกนั้นอยากจะไปต่อ ที่ห้องของใครคนใดคนหนึ่งเปรี้ยวจะได้ขอแยกกลับมาก่อนและจะได้ไม่ต้องรบกวนให้ใครมาส่งด้วย”
“งั้นก็อย่าดื่มจนเมาล่ะเดี๋ยวจะขับรถกลับไม่ไหวหรือถ้าไม่ไหวจริงๆ ห้ามขับรถกลับเองเด็ดขาดโทร.มาหาพ่อ แล้วพ่อจะให้ไอ้มิ่งไปรับเข้าใจไหม”