หน้าแรก ตรวจหวย เว็บบอร์ด ควิซ Pic Post แชร์ลิ้ง หาเพื่อน Chat หาเพื่อน Line หาเพื่อน Skype Page อัลบั้ม แต่งรูป คำคม Glitter สเปซ ไดอารี่ เกมถอดรหัสภาพ เกม วิดีโอ คำนวณ การเงิน
ติดต่อเว็บไซต์ลงโฆษณาลงข่าวประชาสัมพันธ์แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสมเงื่อนไขการให้บริการ
เว็บบอร์ด บอร์ดต่างๆค้นหาตั้งกระทู้

พี่ชายเพื่อนแอบแซ่บ PWP

คุณหนูดาริน

 

            นาทีนี้ไม่มีใครไม่ซุบซิบข่าวของไฮโซสาวอย่าง ‘ดาริน พิชัยเวช’

            พ่อบังเกิดเกล้าล้มละลายแล้วชิงฆ่าตัวตายหนีหนี้ ชีวิตยังบัดซบได้มากขึ้นไปอีก เมื่อแม่เลี้ยงฮุบสมบัติทุกอย่างที่เธอเคยมีเอาไปจนหมด

            หญิงสาวไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแม่เลี้ยงเริ่มวางแผนยักยอกถ่ายเททรัพย์สินไปตั้งแต่ตอนไหน สถานะตอนนี้ของเธอคือสิ้นเนื้อประดาตัว

            ไม่มีแม้ที่ซุกหัวนอน

            ดารินร้องไห้ที่เสียพ่อไปน้ำตายังไม่ทันแห้ง กลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ไม่เหลืออะไร โลกสดใสของเธอถล่มลงมาเหมือนกำลังนอนหลับฝันดีแล้วถูกทอร์นาโดเข้าพัดถล่ม

            ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว ไม่ทันตั้งตัว

            เธอช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้นไปหลายวัน เครื่องมือสื่อสารทุกอย่างถูกปิด ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องนอน

            ครั้งนี้เธอเจ็บหนัก

            ชีวิตที่ไม่เคยสะกดคำว่าลำบากมาก่อน กลับพลิกผันเพียงพริบตา แม้ตอนนี้ทางกายเธอยังไม่ลำบาก แต่ด้านจิตใจกลับเป็น แผลลึก

            บางครั้งความตายอาจดูง่ายกว่า เหมือนที่พ่อเธอทำลงไป

            เธออยากตาย

            ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตที่เหลือยังไงด้วยซ้ำ คุณหนูที่เคยผลาญเงินเล่นเป็นเศษกระดาษ วันหนึ่งกลับเหลือเงินติดบัญชีไม่พอซื้อคอนโด ไว้ซุกหัวนอนด้วยซ้ำ

            แม้กระทั่งคอนโดหรูหราที่พ่อเคยซื้อไว้ให้แต่ไม่ใช่ชื่อของเธอ   ก็ไม่มีเหลือ

            ‘ถ้าว่าง...รินก็ไปเก็บข้าวของที่คอนโดแล้วย้ายออกไปซะ แม่จะขายมันทิ้ง’ คำพูดเรียบเรื่อยของนภาลัยดังขึ้น

            หล่อนนั่งไขว่ห้างยื่นมือขาวสะอาดพิจารณาเล็บเจลสีแดงสด ที่เพิ่งไปทำมา

            ดารินกลับมาถึงบ้านหลังจากนำกระดูกของบิดาไปลอยอังคาร ไม่มีแม้แต่เงาของแม่เลี้ยง

            ใจดำผิดมนุษย์

            ดารินไม่คิดจะต่อความด้วยแค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว เธอมีเวลาเก็บข้าวของและความทรงจำทุกอย่างอีกไม่ถึงหนึ่งเดือน

            ทุกอย่างกำลังจะกลายเป็นอดีต คิดมาถึงตรงนี้น้ำตาก็ตกใน ความคับข้องสุมอยู่ในอก มันอัดแน่นจนแทบระเบิดออกมา

            ร่างบางกำลังจะเดินจากไป ถ้านภาลัยไม่จี้จุดที่ทำให้ดาริน  สติหลุด

            ‘ขอร้องฉันให้ยกคอนโดให้เธอก็ได้นะ เผื่อว่าฉันจะเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นแม่ลูกกัน” น้ำเสียงรื่นหูเจือความเย้ยหยันในที เหมือนคนที่รู้ตัวว่ายังไงก็เป็นผู้ชนะวันยังค่ำ

            นังเด็กร้ายกาจ หยิ่งผยองยามที่พ่อมันตามใจจนไม่เคยเห็น หัวใคร เธอเกลียดมันจนอยากจะเหยียบให้จมดิน

            สาแก่ใจ!

            เธอไม่คิดร้องขอความเมตตาจากคนอย่างนภาลัย เธอหันกลับมาจ้องมองคนที่ยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ก่อนจะสาดวาจาเผ็ดร้อนออกไป

            ‘ฉันไม่เคยนับเธอเป็นแม่ นิสัยขี้ขโมยแก้ยังไงก็ไม่มีวันหาย นานเข้าก็กลายเป็นสันดาน’ เธอกดเสียงเน้นหนัก แล้วสะบัดหน้าเดินจากไป

            ไม่ใช่เพราะนภาลัยหรอกเหรอ แม่เธอถึงต้องตรอมใจตาย เพื่อนทรยศที่ขโมยทุกอย่างไปจากแม่ของเธอกระทั่งลมหายใจ

            เลี้ยงไม่เชื่อง

            นภาลัยแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความแค้นเคือง แววตามาดร้ายมองตามแผ่นหลังตั้งตรงที่เดินขึ้นไปยังชั้นสอง

            เหลือแต่ตัวยังไม่วายปากดี

            “แกจะได้เห็นดีกับฉันนังดาริน”

           

            หลังจากเข้ามาในห้องล็อคประตูเรียบร้อย ความเข้มแข็งที่มีก็พังทลาย เธอทรุดตัวลงบนพื้นเย็นเฉียบ ร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

            ยามนี้เธอไม่เหลือใคร

            ไม่มีพี่น้อง ญาติที่เหลือก็เหมือนปลิงที่คอยแต่จะสูบเลือดเนื้อ ตอนนี้เธอไร้ประโยชน์ให้พวกเขาจะมีใครอยากเกี่ยวข้องด้วย

            ‘รินให้เราไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ย หรือจะมาพักที่บ้านเราก่อน        ก็ได้นะ’

            เธอนึกถึงเพื่อนสนิทคนเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ในชีวิต พราวพริ้มดีกับเธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะเคยเอาแต่ใจขนาดไหนเพื่อนก็ไม่เคยถือสา

            ยิ่งพราวพริ้มดีกับเธอมากเท่าไหร่ ดารินก็ไม่อยากเป็นภาระให้ใครอีก เธอควรจะเดินไปตามทางของตัวเอง ต้องยืนให้ได้ด้วยตัวเองสิเธออายุ 23 ปีแล้ว

            มือบางป้ายน้ำตาออกจากใบหน้า สูดหายใจเข้าลึก เธอจะอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้

            ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่เธอไม่ร้องไห้ ปล่อยตัวเองจมอยู่กับความทุกข์ที่ไร้การปลดปล่อย เมื่อก่อนเคยเป็นสาวปาร์ตี้สุดเหวี่ยง ถึงยังไงเหล้าก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีในช่วงชีวิตบัดซบแบบนี้

            ขอไปปลดปล่อยตัวเองส่งท้ายให้กับชีวิตพัง ๆ อีกสักครั้งเถอะ ถือเป็นการส่งท้ายชีวิตหรูหราของคุณหนูดาริน

            หญิงสาวลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เธอยังเหลือเวลาอีกเกือบอาทิตย์ตามที่พินัยกรรมระบุเอาไว้

            ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างเธอยังมีสิทธิ

            คลับหรูหราที่เคยมาประจำกลายเป็นที่สิงสถิตของหญิงสาวมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ เธอมาถึงเป็นคนแรก ๆ พยายามเลือกโต๊ะด้านในที่ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่านเป็นที่นั่งดื่ม

            รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก

            ร่างกายขาวผ่องอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีดำปักเลื่อมทั้งตัว เรียกสายตาผู้คนได้ไม่น้อย เธอไม่สนใจเสียงซุบซิบนินทาที่เล็ดลอดเข้าหู ทั้งจากคนที่ตั้งใจและไม่ทันเห็นว่าเธอมีตัวตนอยู่ตรงนี้

            ใช้ทุกนาทีให้คุ้มค่าซึมซับโลกหรูหราที่ใกล้จะกลายเป็น    เพียงอดีต

            เธอไม่มีเงินมากมายพอที่จะมาถลุงในสถานที่แห่งนี้อีกแล้ว แต่ตอนนี้เธอยังสามารถเบิกเงินส่วนกลางออกมาใช้ได้ เพียงแต่มันถูกจำกัดวงเงิน

            ยิ่งดึกผู้คนยิ่งพลุกพล่าน เป็นที่รู้กันดีว่าสถานที่แห่งนี้เป็นที่รวมตัวของเหล่าไฮโซทั้งหลาย เหมือนยังเจ็บไม่พอเธอจึงเลือกที่จะพาตัวเองมาให้คนสมน้ำหน้าซ้ำ

            เป็นความสะใจที่เธอตั้งใจเชียวหละ

            เจ็บเท่าไหร่ยิ่งดี จะได้มีแรงฮึดสู้มากขึ้น

            มุมปากเคลือบลิปสติกสีน้ำตาลเข้มเหยียดยิ้มให้โชคชะตาของตัวเอง

            เธอยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มแบบแก้วต่อแก้ว ดื่มชนิดที่เรียกว่าอาบเลยก็ว่าได้

            เธออยากเมา เมาให้สติขาดไปเลยก็ยิ่งดี

            คล้ายมีเงาของใครบางคนเดินใกล้เข้ามา เขายืนค้ำหัวจนเธอต้องเงยหน้ามอง

            ใคร! ไร้มารยาทสิ้นดี

            เธอไม่คุ้นหน้า และไม่เคยรู้จัก

            “เชิญคุณดารินไปพบเจ้านายผมสักครู่ครับ”

            “ทำไมฉันต้องไป ฉันไม่รู้จักเจ้านายคุณ” ถึงจะเมาแต่เธอก็มีสติครบถ้วน ใช่ว่าไม่เคยดื่มแบบหัวราน้ำมาก่อน คอเธอไม่ได้อ่อนขนาดนั้น

            “อย่าให้มีเรื่องกันเลยนะครับ”

            เธอรู้สึกไม่พอใจที่อยู่ ๆ ก็มีคนเข้ามาคุกคามโลกสงบสุขของตัวเอง

            “เจ้านายคุณน่ะใคร” อย่างน้อยเธอก็ต้องรู้ชื่อของเขา ถ้าไม่ใช่คนรู้จักก็ไม่มีวันไปหรอก แต่ถึงจะรู้จักก็ขอคิดอีกที

            “คุณกรวิทย์ครับ”

            เธอทบทวนความจำว่าเคยรู้จักใครชื่อนี้หรือไม่

            “ฉันไม่รู้จัก เลิกมารบกวนเวลาส่วนตัวของฉันได้แล้ว”

            เธอตัดบทก่อนที่ผู้ชายร่างสูงคนนั้นจะเดินจากไปเงียบ ๆ   หญิงสาวถอนหายใจออกมา ทำไมจะจำไม่ได้กับผู้ชายเจ้าชู้คนนั้น  คนที่พยายามหาวิธีจะเอาเธอไปบำเรอกามอย่างไม่คิดปิดบัง

            เธอควรจะกลับได้แล้ว ดารินบอกตัวเอง สัญชาติญาณบางอย่างบอกว่าต้องระวังตัว

            เธอเดินออกมายังลานจอดรถเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อย กำลังจะสตาร์ทเครื่องยนต์ประตูฝั่งคนขับก็ถูกกระชากออก

            เธอตกใจไม่น้อยและก็โมโหมากเสียด้วยที่สะเพร่าไม่ได้ล็อคประตู

            “ทำบ้าอะไรของแกฮะ” เธอโวยวายเผลอตัวตามความเคยชิน คิดว่ายังเป็นคุณหนูผู้มีแต่คนตามใจ

            ท่อนแขนเรียวถูกมือหนาฉุดรั้งให้ออกมาจากรถ เธอดิ้นรนขัดขืน สายตาเหลือบเลยไปเห็นรถเอสยูวีสีดำทั้งคันไม่เว้นแม้แต่ฟิล์มจอดขวางอยู่ไม่ไกล ขนอ่อนบนต้นคอลุกเกลียว

            เธอกำลังจะถูกลักพาตัว

            จากใคร?

            ความทรงจำบางอย่างผุดขึ้นมาชั่วขณะ

            ไอ้สารเลวนั่น! ที่มันกล้าทำขนาดนี้ก็เพราะรู้ว่าเธอไม่มีใครคุ้มครองอีกแล้ว เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวที่ไร้สิ้นทุกอย่าง

            ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างแค้นเคือง

            สุดท้ายเธอก็แพ้แรงของผู้ชาย ร่างบางปลิวตามการฉุดรั้งจนถลาออกมานอกรถเบนซ์สปอร์ตสีแดงเพลิง

            กรวิทย์เปิดประตูก้าวออกมาจากตัวรถ เขานั่งมองเธอพยศมาครู่ใหญ่ มุมปากกดรอยยิ้มลึก พึงพอใจกับความพยศของดาริน ผลไม้บนต้นไม้สูงที่ไม่คิดว่าจะมีวันร่วงหล่นลงพื้นดิน

            “เบา ๆ หน่อยสิวะ” เขาแสร้งทำเป็นดุลูกน้องต่อหน้าเธอ หวังให้เธอซาบซึ้งงั้นหรอ ฝันไปเถอะ

            เมื่อท่อนแขนเป็นอิสระดารินก็ทำท่าจะวิ่งหนี

            กรวิทย์รู้ทันจึงเข้ามาขวางเอาไว้

            “พี่เสียใจกับรินด้วยนะกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้าหากว่า...มีอะไรที่พี่พอจะช่วยรินได้พี่ยินดี” เขาเสนอตัวเหมือนพ่อพระ แต่เธอรู้จักธาตุแท้ของเขา

            ซาตานในคราบนักบุญดี ๆ นี่เอง

            “รินไม่รบกวนคุณกรวิทย์หรอกค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ทำใจดี   สู้เสือ ข่มโทสะที่พุ่งพราดไว้ในใจ เธอมองหาทางหนีซึ่งมันดูจะหมดหวัง

            ชายหนุ่มหรี่ตาลง เมื่อเห็นว่าไม้อ่อนคงจะใช้ไม่ได้ผลกับม้าพยศตัวนี้

            “รู้ไหมว่าผู้หญิงตัวคนเดียวที่ไม่มีใครปกป้องมันอันตราย     แค่ไหน” สายตาหื่นกระหายไล่มองตามหน้าอกอวบอิ่มกับรูปร่างที่น่าฟัดของดารินลงมาจนถึงปลายขา เนื้อตัวทุกส่วนของเขาก็รุ่มร้อนขึ้นมา

            เธอไม่ต่อความด้วยกำลังจะวิ่งหนี แต่ท่อนแขนถูกดึงรั้งเอาไว้

            เสียงกรีดร้องดังอยู่แค่ในลำคอเมื่อมือหนาของกรวิทย์รวบเอวเอาไว้พร้อมฝ่ามือใหญ่ที่ปิดปาก เธอหายใจแทบไม่ออกมือของเขาใหญ่เกินไปสำหรับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ จมูกจึงถูกปิดไปด้วย

            เธอดิ้นรนทุกวิถีทางยังไม่สามารถทำให้คนที่หิ้วเธอสะท้านสะเทือน ร่างกายเขาสูงใหญ่จนแทบจะต้องเงยหน้ามอง

            “ทำอะไรในพื้นที่คลับของผม” เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งแทรกเข้ามาในขณะที่ดารินหูอื้อตาลาย เธอมองคนมาใหม่ผ่านม่านน้ำตา เขาเหมือนอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้

            กรวิทย์เหลือบมองก่อนจะยอมปล่อยดาริน ริมฝีปากเม้มเข้าหากันจนกรามเป็นสันนูน ปรับอารมณ์เพียงนิดก่อนจะแย้มยิ้มเป็นปกติ

            “สวัสดีครับคุณลีนวัตร”

            “เกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มใบหน้าเข้มเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ดารินมองเลยไปทางด้านหลังของเขาเห็นการ์ดคุมคลับยืนอยู่อีกสองคน คงเป็นลูกน้องของเขา

            ไม่ต้องรอให้ใครเชื้อเชิญเธอรีบย้ายตัวเองไปอยู่อีกฝั่งทันที

            “ช่วยฉันด้วยค่ะ” น้ำเสียงแทบจะกระซิบบอกเมื่อเดินผ่านร่างสูงไปยืนซ้อนด้านหลังของเขา หวังใช้ชายหนุ่มเป็นที่กำบัง อย่างน้อยก็รู้สึกอุ่นใจกว่าอยู่กับไอ้เลวพวกนั้น

            “เข้าใจผิดกันนิดหน่อยครับ ผมต้องขอตัวก่อน” กรวิทย์ตัดบท เขาไม่อยากมีปัญหากับเจ้าพ่อไนท์คลับอย่างลีนวัตร ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าผู้ชายตรงหน้าคลุกคลีอยู่ในวงการสีเทามาตั้งแต่รุ่นพ่อ การสร้างปัญหาให้ลีนวัตรขัดใจเท่ากับฆ่าตัวตาย

            รถเอสยูวีสีดำเคลื่อนออกสู่ถนนใหญ่พร้อมกับรถยนต์อีกคันที่หายไปกับการจราจรบนถนนหลวง ดารินก็ถอนหายใจ

            “ขอบคุณนะคะที่ช่วย” หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มที่คิดว่าน่าจะอายุมากกว่าเธอเป็นรอบ ถ้าไม่ได้เขาเธอคงแย่

            “อย่าขอบคุณผมเลย คุณควรขอบคุณเขาต่างหาก” ลีนวัตรพยักเพยิดไปทางผู้ชายที่กำลังเดินใกล้เข้ามา

            เธอมองตามสายตาของคนตัวสูงไป

            ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น ขนอ่อนหลังต้นคอแข่งกันชูชันคล้ายเห็นผี

            ยิ่งกว่าเห็นผีซะอีก

            ใบหน้าคมเข้มมืดครึ้มไร้รอยยิ้ม ดวงตานิ่งลึกสุดหยั่ง มันดำมืดลงอย่างน่ากลัว ถ้าผู้ชายที่เธอคิดว่าช่วงเวลาปกติเขาก็ดุอยู่แล้ว วันนี้เธอไม่รู้จะเทียบเขากับอะไร

            “พี่พี”

           ...............................

 

โปรดติดตามที่ RAW >>https://www.readawrite.com/a/Z5qsmp-%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B9%81%E0%B8%AD%E0%B8%9A%E0%B9%81%E0%B8%8B%E0%B9%88%E0%B8%9A?r=search_article

มี E-book วางจำหน่าย ฝากอุดหนุนกันครับ>>http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTU5MzA2OSI7czo3OiJib29rX2lkIjtpOjIxNTk1Mzt9

 

พี่ชายเพื่อนแอบแซ่บ PWPพี่ชายเพื่อนแอบแซ่บ PWP

พี่ชายเพื่อนแอบแซ่บ PWP

ขอบคุณเนื้อหา และสามารถติดตามเพิ่มเติมได้ที่: https://www.readawrite.com/?action=user_page&user_id_publisher=5584319
⚠ แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสม 
imm6imm's profile


โพสท์โดย: imm6imm
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้โดยการ VOTE และ SHARE
5 VOTES (5/5 จาก 1 คน)
VOTED: imm6imm
Hot Topic ที่น่าสนใจอื่นๆ
สารก่อมะเร็ง 4 อย่าง ที่ลูกคุณอาจจะได้รับทุกวันลาวขุดพบเจอหีบกะไหล่โบราณ รอการเปิด คาดว่าน่าจะเป็นที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ!จดไว้เลย!! 2ตัวล่าง 78ให้มาตรงๆ 1 เมษายน 2567สาวสั่งอาหารผ่านแอพฯ แต่ไรเดอร์แชทบอกเธอให้เปลี่ยนร้าน เพราะร้านนี้สกปรกมาก 😌รพ.แม่ลาน แจง! "บังชาติ"หรือ"แม่หญิงลี" ไม่ได้เป็นบุคลากรรพ.แม่ลาน หลังบุคคลดังกล่าวทำให้เกิดความเข้าใจผิด!มหาวิทยาลัย ที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ มากที่สุดในประเทศ!Whoscall เปิดให้เช็กข้อมูลหลุด โดยการกรอกเบอร์มือถือCIB ร่วม อย. ทลายแก๊ง ขายอาหารเสริม อาหารหลอกรักษาโรคร้าย มูลค่ากว่า 10 ล้านบาทโรคฮิตสาวโรงงาน
Hot Topic ที่มีผู้ตอบล่าสุด
รวบแล้ว 1 มือวางเพลิงป่วนใต้10 เคล็ดลับในการฮีลใจตัวเอง สามารถทำได้อย่างไรบ้าง มาดูกันจ้าประเทศในทวีปเอเชีย ที่มีมูลค่าการส่งออกทองคำมากที่สุด
กระทู้อื่นๆในบอร์ด นิยาย เรื่องเล่า
"ซีอิ๊วแบบเม็ด" ฉีกทุกกฎของซอส..นวัตกรรมใหม่จาก "เด็กสมบูรณ์"บ้าไปแล้ว! โพสต์ขายดินสอ 5 ล้าน..อึ้งกว่าคือ มีคนแย่งซื้อถึง 4 คนทาสแมวใจสลาย..รับไม่ได้ เอาแมวมาขอทานรีวิว นิยายอิงประวัติศาสตร์ 'ศรีศิขเรศ ภูวาลัย'
ตั้งกระทู้ใหม่