คำโปรย…

 

จากคุณหนูสูงส่งกลับต้องตกอับกลายเป็นตัวขัดดอกใช้หนี้เเทนพ่อถูกส่งตัวให้มาเฟียใจชั่วทรมานขืนใจจนฉันท้อง!…

ทุกครั้งที่ฉันถูกคนอื่นมองว่าฉันสวยและมีฐานะดีการเรียนเป็นเลิศ ทุกคนต่างเชิดชูฉันดั่งนางฟ้านางสวรรค์เเต่ไม่รู้เลยว่าในตอนนี้ครอบครัวของฉันจะล้มละลาย!!!

พ่อฉันไปติดหนี้มาเฟียที่ไม่มีใครกล้าจะต่อต้านเขามีอิทธิพลมากในต่างเมืองได้ข่าวว่าเขาโหดเหี้ยมอำมหิตมากฆ่าคนทิ้งเป็นว่าเล่น นั่นละคือประเด็น! พ่อฉันไม่มีทางเลือก เลยยกฉันให้กับมาเฟียทำไมพ่อถึงทำกับฉันเเบบนี้ T T

ฉันไม่อยากจะเชื่อมันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ยอร๊ากกก!! จากนี้ไปชีวิตฉันจากที่เคยคนรวยมีฐานบันดาศักดิ์กลับกลายเป็นว่าฉันไม่เหลืออะไรเลยในชีวิต นั่นไม่สำคัญเท่ากับที่ฉันต้องถูกส่งตัวไปอยู่กับมาเฟียใจชั่วนั่นในวันพรุ่งนี้ เเถมไม่เคยเจอหน้าเขาเลยสักครั้งจะเป็นเสี่ยเเก่ๆ ร่างอ้วนๆ ตัวดำหนังหน้าเหี่ยวหิวผู้หญิงสาวสวยไปทั่วหรือปล่าวก็ไม่รู้ TOT

เมื่อฉันถูกจับตัวมาอยู่คฤหาสน์ของมาเฟียเขา        ทรมานเเละทำร้ายจิตใจฉันสารพัดชีวิตช่างเล่นตลกกับฉันส่ะจริง>O<

เวลาผ่านไปไม่นานในท้องฉันก็ได้ให้กำเนิดเด็กน้อยขึ้นมาซึ่งเป็นลูกของฉันกับเขาอย่างไม่ตั้งใจ เรื่องราวนี้จะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม...

 

ตอนที่1:ล้มละลาย

หัวใจของฉันถูกสั่งให้รักเธอคนเดียว ฮื้มฮือฮื่อ🎶

"คุณหนูเเต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเเล้วยังรถมารอเเล้วนะคะคุณหนู "

" เสร็จเเล้ว ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ "

ก่อนอื่นเลยขอเเนะนำตัวให้ทุกคนได้รู้จักก่อนละกันฉันคือลูกสาวนักลงทุนชื่อดังเมืองโซล ฉันชื่อ’ จินนี่’ วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆ เลยเพราะอะไรรู้มั้ยวันนี้คือวันเกิดของฉันยังไงล่ะ ปีนี้พ่อต้องซื้อของขวัญชิ้นใหญ่มาเซอร์ไพรส์จัดงานวันเกิดใหญ่ๆเหมือนทุกปี^O^

อีกอย่างปีนี้ฉันอายุ22ปี เต็มโตขึ้นเป็นสาวสวยที่สมบูรณ์เเบบเป็นอะไรที่แฮปปี้มากๆ คุณพ่อต้องซื้อ กระเป๋าเเบรนด์เนมที่ฉันชอบมาให้เป็นของขวัญเเน่ปีนี้อร้ายอยากได้ไม่ไหวแล้ว >O<

ฉันนั่งรถหรูเดินทางไปมหาลัยอย่างเฉิดฉายมาถึงมหาลัยสาวๆหนุ่มๆในมหาลัยต่างกวาดสายตามองมาที่ฉันเเค่คนเดียว

ฉันเป็นดาราเเละเป็นดาวโรงเรียนที่เเท้ทรูที่ทุกคนต่างคลั่งไคล้ ปกติก็ไม่เคยว่างมาเรียนเท่าไหร่หรอกเพราะงานถ่ายเเบบเเต่ละวันคือแน่นมากๆทำไงได้ล่ะฉันก็ต้องทำเพื่อตัวเองบ้างเดี๋ยวจะเป็นคนไม่มีการศึกษาตอนนี้ฉันเป็นดาวมหาลัยครองสมัยมาสองปีเต็มด้วยความสวยสง่าในตัวฉัน

หนุ่มๆหน้าไหนเห็นฉันเเล้วต้องมาปรนนิบัติฉันดุจดั่งเจ้าหญิง อย่าว่าเเต่หนุ่มๆสาวๆเลยขนาดผอ. มหาลัยยังต้องเคารพให้เกียรติเพราะพ่อฉันมีหน้าตาในสังคมเป็นอย่างมากเรื่องของธุรกิจนะโห๊ะๆๆ^0^ (หลงตัวเองอีกเเล้ว -_-;)

"กรี๊ดดดดดดดด!"

" พวกเราคุณจินนี่มาเเล้ว! อร้ายสวยที่สุดเลยค่าาา!!" ทุกคนต่างพากันกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

"ดีจ้ะทุกคน” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลดั่งนางงามจักวาล

"กรี๊ดดดดดด!! ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะคุณจินนี่"

"โห๊ะๆ วันนี้ฉันจัดการเลี้ยงวันเกิดเชิญทุกคนไปร่วมงานกันนะ ^0^ "

"ได้เลยค่าาพวกเราจะไปเเน่นอน กรี๊ดด ^>^”

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

ระหว่างที่ฉันกำลังเฉิดฉายต่อหน้าประชาชีอย่างมีความสุขมีสายโทรศัพท์ซึ่งเป็นสายของคุณพ่อหรือคุณพ่อจะมีของขวัญเซอร์ไพรส์ฉันนะกรี๊ด

ฉันรีบรับสายโทรศัพท์ทันที

" ฮัลโหลค่ะคุณพ่อวันนี้มีของขวัญมาเซอร์ไพรส์หนูเป็นกระเป๋าแบรนด์เนมหรือปล่าวคะ ^^ "

"เอ่อ....คือ...พะ..พ่อมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยนะลูก.."

"เรื่องอะไรคะ?จะมีเซอร์ไพรส์สุดพิเศษใช่ม้าาา ^0^ "

"ลูกมาหาพ่อก่อนนะ...พ่อรอหนูอยู่ที่บ้าน "

“โอเคค่ะพ่อ หนูจะกลับไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ^O^ "

หลังจากวางสายคุณพ่อ ฉันก็หันไปบอกลาสาวๆเเล้วมุ่งหน้ากลับบ้านทันที เมื่อมาถึงที่บ้านพ่อนั่งรอฉันที่ห้องโถงรับเเขกเเต่พ่อกลับมีสีหน้าที่ดูเคร่งเครียด

"ว่าไงคะพ่อ...มีเรื่องอะไรคะ ไหนเซอร์ไพรส์หนูล่ะ^^ "

ฉันมองหน้าพ่อที่ดูเคร่งเครียดมาก พ่อเป็นอะไรไปมีเรื่องอะไรกันนะ

"จินนี่..."

"ค่ะพ่อมีเรื่องอะไรหรือปล่าวคะ ทำไมพ่อถึงดูเครียดจัง" ฉันเอ่ยถามพ่อด้วยความเป็นห่วง

"ฟังพ่อดีๆนะ จินนี่พ่อมีเรื่องจะบอกเเละไม่ว่ายังไงก็ตามพ่อขอโทษนะลูก พ่อเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำลงไป พ่อไม่ต้องการให้ลูกอภัยให้เพราะพ่อจำเป็นต้องทำ พ่อไม่มีทางเลือกอื่นเเล้วจริงๆ..."

"ทำไมพ่อต้องขอโทษด้วยคะ พ่อไม่ได้ทำผิดอะไรนี่ หนูรักพ่อมากๆนะเรามีกันเเค่สองคนพ่อลูกจะให้หนูเกลียดพ่อได้ยังไงกัน "

"ลูกไม่เข้าใจ ถ้าลูกรู้เรื่องที่เกิดขึ้นลูกคงไม่พูด เเบบนี้กับพ่อเเน่ๆ "

"อ่าๆหนูเข้าใจ เเล้วตกลงมันคือเรื่องอะไรคะ"

พ่อนั่งกุมมือตัวเองเเน่นเเละมองฉันด้วยสายตาที่เศร้าหมองปนเคร่งเครียด

"เรื่องที่พ่อจะพูดคือบ้านเรา...กำลังล้มละลาย"

"ห๊ะ!! ล้มละลาย! มันเกิดอะไรขึ้นคะพ่อ ทำไมถึงเป็นเเบบนี้ไป ได้พ่อล้อเล่นหนูใช่มั้ย!"

ฉันตกใจอย่างหนักจนเข่าทรุดน้ำตาเริ่มคลอเบ้าเอ่อล้นจนเป็นสายเมื่อรู้เรื่องราวข่าวร้ายที่สุดชีวิตมันเกิดอะไรขึ้นทำไมเป็นเเบบนี้ไปได้มันคือความฝัน..มันไม่จริงใช่มั้ย

"พ่อไม่ได้โกหกลูกมันคือเรื่องจริงพ่อขอโทษ "

พ่อในตอนนี้ก็ไม่ต่างจากฉันพ่อร้องไห้ออกมาหนักมาก มือที่ใหญ่เเละอบอุ่นของพ่อมาจับที่เเก้มของฉันด้วยความเสียใจ

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะพ่อ ทำไมเราต้องล้มละลายด้วย เรามีสมบัติตั้งมากมายฐานะเราก็ดีพร้อมเเล้วทำไมถึง...TOT"

ฉันเงยหน้าขึ้นพูดกับพ่อทั้งน้ำตามันกับเหมือนความฝันที่ฉันไม่เคยนึกถึงเลย พ่อพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นอย่างหนัก

"พ่อขอโทษ...พ่อโง่เองที่ไปยืมเงินเจ้าพ่อมาเฟียมาหมุนเงินบริหาร หลายเดือนมานี้ธุรกิจเราถดถอยลงจนพ่อต้องไปยืมเงินเพื่อมาพยุง พ่อขอโทษจริงๆ"

"ทำไมพ่อถึงไม่เคยบอกหนูเลย เราช่วยกันหาทางกหนิทำไมพ่อถึงไปยืมเงินเขามาด้วย เรามีกันเเค่สองนะพ่อมีอะไรต้องปรึกษากันสิ TOT"

"เราไม่เหลืออะไรเเล้วลูก พ่อยังมีเรื่องที่สำคัญที่สุดจะบอกกับลูกอีกเรื่องหนึ่ง..”

พ่อโผล่เข้ามากอดฉันไว้เเน่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันรู้สึกมีลางสังหรณ์ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเเน่ๆ

"เรื่องอะไรอีกคะ มีเรื่องอะไรที่มันเเย่กว่านี้อย่างนั้นเหรอ"

"คือ พะ...พ่อยกลูกให้กับเจ้าพ่อมาเฟีย.."

"อะไรนะ!!O_O พ่อ!!! "

"พ่อขอโทษ พ่อผิดไปเเล้ว"

"พ่อทำเเบบนี้กับหนูได้ยังไง! "

ฉันสตั๊นไปช่วงขณะที่มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน!

"มันคือทางเดียวที่จะรักษาลูกไว้นะพ่อไม่อยากให้ลูกต้องลำบาก พ่อไม่มีทางเลือกเจ้าพ่อเขาสัญญากับพ่อเเล้วว่าเขาจะดูเเลลูกอย่างดี "

"พ่อยอมหนูไปใช้หนี้เเทนอย่างนั้นเหรอหนูถามจริงๆนี่พ่อรักหนูเหรอคะที่พ่อทำเเบบนี้ พ่อจะยกหนูให้ไปเป็นเมียไปเป็นนางบำเรออีตาเเก่ที่ไหนก็ไม่รู้แม้เเต่หน้าตายังไม่เคยเจอเลยด้วยซ้ำ ทำไมพ่อทำเเบบนี้กับหนูได้ลง!"

"พ่อทำเเบบนี้เพื่อหนูนะลูก สักวันลูกจะเข้าใจสิ่งที่พ่อทำลงไป"

"พ่อยังจะให้หนูเข้าใจอีกเหรอ พ่อทำลายชีวิตหนูพ่อทำลายทุกอย่างที่หนูมีเเล้วยังจะให้หนูเข้าใจพ่อไปเพื่ออะไร TOT "

พ่อเข้ามากอดฉันอีกครั้งในขณะที่ฉันรู้สึกเคว้งคว้างน้ำตาก็ไหลพร่าไม่ขาดสายเสียงสะอื้นยังดังอยู่ด้วยความเสียใจ

"พ่อเสียใจพ่อทำดีที่สุดเเล้ว เดี๋ยวจะมีรถมารับลูกนะไปหาเจ้าพ่อมาเฟีย...พ่อรับรองเขาจะดูเเลลูกดีเเน่นอน"

"หนูไม่ไปพ่อหนูไม่ไปไหนทั้งนั้น! หนูจะอยู่ที่นี่หนูไม่ยังพร้อม หนูไม่อยากไปอยู่กับคนเเปลกหน้า หนูขอร้องนะพ่อTOT"

ฉันร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก ฉันไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อนให้ชีวิต ฉันขอร้องอ้อนวอนพ่อเหมือนกับร้องขอชีวิตแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยในขณะที่ฉันขอร้องอ้อนวอนพ่ออยู่นั้น

จู่ๆ ก็มีรถมาจอดหน้าบ้านเเละมีผู้ชายร่างสูงใส่สูทสีดำราวสามคนเข้ามาด้วยความเร่งรีบเเละล็อคตัวฉันไว้เเบบไม่ทันตั้งตัว ฉันกรีดร้องให้พ่อช่วยอย่างสุดเสียง เเต่พ่อกลับยืนมองนิ่งดูฉันโดนลากขึ้นรถไปต่อหน้าต่อตาอย่างไม่มีทางขัดขืน

"พ่อช่วยหนูด้วย!! พ่อ!!!"

"...."

ฉันขัดขืนสุดฤทธิ์เเต่ก็ไม่เป็นผลพวกนั้นมีรางกำยำมาก ฉันไม่สามารถจะตอบโต้หลีกหนีได้เลยจนในที่สุดโดนลากขึ้นรถมาสำเร็จ ชีวิตฉันในตอนนี้มันมืดมนไปหมดไม่มีทางออกเหมือนทุกอย่างเป็นความฝันเเต่มันคือความจริง นี่เป็นวันเกิดที่เเย่ที่สุดในชีวิตที่ฉันจะไม่เหลืออะไรอีกเเล้ว

ฉันตัดพ้อด้วยความโศกเศร้าจะพาฉันไปไหนก็เชิญมีเเค่น้ำตาที่หลั่งรินกับเสียงสะอื้นด้วยความเสียใจจนเผลอหลับไป...