"แปะก๊วย" ผลไม้วิเศษที่นางฟ้าประทาน!!

' #แปะก๊วย
~~~🌿✨✨🌿~~~

#ผลไม้วิเศษที่นางฟ้าประทานให้

กาลครั้งหนึ่ง…

หญิงสาวนางหนึ่ง มีฉายาว่า 'แม่สาวแซ่แปะ' หรือ 'แปะโกวเนี้ย' ต้องทำงานหนักในฐานะคนต้อนแกะให้เศรษฐีตระกูลหนึ่ง เพราะครอบครัวเธอมีฐานะยากจน วันหนึ่งเธอป่วยเป็นหวัด ทั้งไอ ทั้งมีเสมหะ อยู่ดีๆ นางก็ไอค่อกแค่กขณะต้อนแกะมายังบริเวณต้นไม้ประหลาด ซึ่งเธอเก็บผลของมันได้เมื่อหลายปีก่อน เธอปลูกมัน ณ ที่แห่งนี้ ประคบประหงมมัน จนกระทั่งต้นไม้ต้นนี้สูงเสียดฟ้าและออกผลสะพรั่งเต็มต้น

.
ทันใดนั้น เทพีโฉมงามก็ลอยลงมาตรงที่เธอยืนอยู่ ในมือของนางมีผลจากต้นไม้นั้น นางแกะเปลือกและป้อนเนื้อผลไม้นั้นเข้าปากสาวแซ่แปะ เสมหะและหวัดของเธอก็หายไปในพริบตา เทพีองค์นั้นไม่ได้กล่าวอะไร นางเพียงยิ้มให้ และเหินขึ้นฟ้าจนลับตาไป

.
แปะโกวเนี้ยนำผลไม้นี้ไปที่หมู่บ้าน ชาวบ้านคนใดที่ป่วยเป็นไข้และกินผลไม้นี้ ล้วนหายเป็นปลิดทิ้ง ข่าวผลไม้วิเศษนี้จึงสะพัดไปทั่ว ภายหลังผู้คนเรียกผลไม้นี้ว่า 'แปะโกวเนี้ยสั่งตีก้วยจื่อ' แปลว่า 'ผลไม้ที่แปะโกวเนี้ยมอบให้มา' หรือเรียกย่อว่า 'แปะก๊วย' มาจากคำว่า 'แปะ' (สีขาว อันเป็นแซ่ของแม่นาง) และ 'ก๊วย' (ผลไม้)

.
นอกจากชื่อดั้งเดิมว่าแปะก๊วย ยังมีชื่ออื่นตามมาภายหลัง เช่น กงซุนฉิ่ว (ต้นปู่หลาน) เพราะเป็นต้นไม้ที่เติบโตช้า ต้องใช้เวลา 20 ปีหลังปลูกจึงจะออกดอก และอีก 20 ปีจึงจะออกผล รวมเป็น 40 ปี
.
บันทึกสมัยราชวงศ์หมิงชื่อ ประวัติอุทยานลื่อน้ำ ของ จินบุนฮั้ว (โจวเหวินหัว) นิยามว่า ต้นไม้นี้ "ปลุกรุ่นปู่ ได้กินรุ่นหลาน" จึงนำคำว่า กง (ปู่) และ ซุน (หลาน) มาผสมกันเป็นชื่อต้นแปะก๊วย นอกจากนี้ ต้นแปะก๊วยยังได้ชื่อว่า อะคาฉิ่ว (ต้นตีนเป็ด) เพราะมีใบเหมือนเท้าเป็ด และ งึ้งเงง (ผลแอพริตอตสีเงิน) เนื่องจากผลแปะก๊วยเป็นสีเงิน ต่อมาคำว่า งึ้งเงง (yinxing) ในภาษาจีน กลายเป็นคำว่า อิงโจว (ginkyo) ในภาษาญี่ปุ่น และทับศัพท์ผิดเป็นคำว่า กิงโกะ (Ginkgo) ในภาษาอังกฤษ.
.
.
อ้างอิง :

หนังสือ หอเจี๊ยะตึ้ง ตำนานอาหารจีน
โดย ฮ. ศุภวุฒิ จันทสาโร