เรื่องเล่าของครูขี้โม้ จอมสร้างภาพ กับไอ้บอย นักเรียนจอมเกเร

เรื่องเล่าของครูขี้โม้ ขี้อวด จอมสร้างภาพกับนักเรียนเกเร

ไอ้บอยเพื่อนผม 55555!!!! เริ่มต้นไม่ถูกเลย แค่หนึ่งวันจะกลายเป็นความทรงจำของผมตลอดชีวิต ไอ้บอย ในสายตาคนอื่น หรือผมเองเมื่อก่อน มันคือคนที่ดื้อ มึน เกเร พูดอะไรไม่เคยจะรู้เรื่องรู้ภาษา มิหนำซ้ำ เรียนไม่เก่ง อ่านหนังสือไม่ออก ไม่ค่อยจะมาเรียน ทำตัวเกเรให้ปวดหัวในแต่ละวัน ใช่ครับ!! นั่นแหละครับมันเลยไอ้บอยเพื่อนผม แต่พอเริ่มรู้จักกัน สนิทกันมากขึ้น ผมเริ่มเห็นและเข้าใจอะไรบางอย่าง เฮ้อออออ!!! เพราะแบบนี้นี่เอง

นั่นคือสิ่งที่ผมเข้าใจ ไอ้บอยเพื่อนผม มันเติบโตมาจากครอบครัวที่ยากจน การที่เห็นไม่มาเรียนก็เพราะต้องเอาแรงไปแลกเงิน เพื่อเลี้ยงชีพ เลี้ยงครอบครัว พอได้เงินก็เลยไม่อยากมาเรียน บวกกับพยายามบอกตัวเองว่าเรียนหนังสือไม่เก่ง อ่านหนังสือไม่ออก ก็เลยไม่อยากมาโรงเรียน สิ่งแวดล้อมทำให้เกิดการเรียนเรื่องราวต่างๆมากมาย จนหลายครั้งคิดว่า มันไม่รอดแน่ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมรู้จักมัน ถ้าไม่รู้จักกันจริงๆบอกเลยไอ้นี่กวนส้นตีนยิ่งนัก55555 วันนี้หนึ่งวัน ทำให้ชีวิตที่น่าเบื่อมากๆกลายเป็นความสุขขึ้นมาเอามากๆเสียจริงๆ

เรื่องมีอยู่ว่า ที่โรงเรียนผมจัดสอบออนไลน์ แต่บอยมันต้องมาสอบที่โรงเรียน เพราะที่บ้านมีโทรศัพท์เครื่องเดียว มันเสียสละให้น้องใช้มือถือสอบ แล้วมันก็มาสอบที่โรงเรียน ด้วยความเห็นใจและเป็นการขอบคุณที่ครั้งนึงในตอนเช้าที่ผมรอรับนักเรียน ไอ้บอยได้เอาผักที่ปลูกเองที่บ้าน เอามาฝากผมหน้าประตูโรงเรียน ตอนนั้นผมรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก เพราะผมไม่รู้ว่าทำไมมันเอามาให้ เอามาให้ทำไม ก็แอบดีใจจนตัวสั่น ถึงแม้ผมจะไม่ชอบกินผักก็ตาม วันนี้ผมเลยนัดมันว่า ถ้ามึงสอบเสร็จมาหากูนะ เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าว พอสอบเสร็จมันก็มาตามนัด มันเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์ ผมเป็นคนซ้อน ระหว่างทางผมก็สังเกต ไอ้นี่ปกติจะขับรถเร็วมาก ยกล้อ ท่อดัง กวนชาวบ้านไปทั่ว แต่วันนี้อากาศร้อน ทำไมมันขับช้าจังว่ะ ผมก็เลยถามมัน ปกติเห็นขับรถเร็ว ทำไมวันนี้ขับช้าจังว่ะ คำตอบที่ได้ทำผมสตั้นชั่วครู่ “อ้อ ถ้าปกติผมขับเร็วไปแล้ว

แต่ครูมาซ้อนผมกลัวครูเกิดอันตรายครับ” ไอ้เ...้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!! ผมนี่แบบ ความที่มึงห่วงกู ทำให้มึงคิดได้ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ผมนี่ยิ้มและมีความสุขในใจระดับนึง แต่ก็ลืมสังเกต ว่ารถที่มันเอามารับผม มันคนละคันกับที่มันขับประจำ ผมก็เลยถาม ว่ารถมึงไปไหน มันบอกว่า “รถผมโดนตำรวจยึดครับ ต้องใช้เงินประกันหลักพัน” แม่งเอ้ยยยยยยกูมีความสุขได้แปปเดียว ก็มาทุกข์ใจกับมึงอีก จนที่สุดก็ได้กินข้าวด้วยกัน พออิ่มเสร็จ ผมก็บอกมันว่า พากูไปเซเว่น กูจะไปกดเงิน เดี๋ยวกูไปจ่ายค่าปรับให้จะได้เอารถออกไปใช้ พอออกจากร้านมันถามผมว่า จอดเซเว่นไหน ในใจผมไอ้เหี้ยนี่กวนตีน

ก็เลยถามมันว่า ที่ดงรักนี่มีเซเว่นกี่ที่ มันตอบวหลาย ที่บ้านมันก็มี ผมนี่ยิ้มหัวเราะในใจเลย5555 ผมก็เลยให้มันจอดที่เซเว่น แล้วผมก็เดินข้ามไปกดเงินเซเว่นอีกฝั่ง 555566 (ก็โลตัสนั่นแหละครับ ไม่ต้องงง55) พอกดเงินเสร็จก็ถามมันว่ากินขนมไหม? ก็ชวนมันเข้าเซเว่น มันบอกไม่กล้าเข้า เพราะมันไม่เคยเข้า ผมถามว่าทำไม มันบอกหนาว!!!!! 55555 พอเข้าไปผมบอกเอาอะไรก็ได้หยิบเลย

มันไปหยิบเอาน้ำกระป๋องนึง ผมก็ถามเอาอะไรอีกไหม? มันบอกว่าไม่ ผมก็ถามไหนมึงบอกจะเอาขนม มันบอกเอาแค่นั้นพอ ผมก็เลยหยิบขนมเท่าที่คิดว่าเขาจะพอกิน จากนั้นก็เดินทางไปที่สถานีตำรวจ พอเห็นสภาพรถผมนี่แบบบ 55555 มันก็สมควรโดนจับ ถึงตรงนี้ตัวกระผมเองอยากกราบขอบพระคุณเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกท่านที่ได้ให้ความรักความเมตตากับไอ้บอย ได้ช่วยแนะนำ ว่ากล่าวตักเตือน อบรมสั่งสอนบอย ผมเองก็หวังว่าความเมตตานั้นจะทำให้บอยได้บทเรียนชีวิต เติบโตเป็นผู้ที่ดีในวันข้างหน้า

ระหว่างการสนทนา ตำรวจถามว่า โดนจับตอนไหน สถานการณ์ตอนนั้นผมเคารพในการทำหน้าที่ของพี่ตำรวจ เขาเข้มงวดตามกฎหมายมาก แต่คำตอบไอ้บอย ทำให้ผมยิ้มร่าเลย มันตอบว่า “โดนจับตอนเว็นครับ”555555 อะไรของมึงอีกกกกกก!!! ตอนเว็น หลังจากนั้นผมก็ไปเสียค่าปรับ และนำรถออกมาให้ไอ้บอย แล้วก็ยันรถกลับบ้านกันสองคน ระหว่างทางก็ได้คุยกันหลายๆเรื่อง รถมันก็ไม่มีอะไรเล้ยยยยยย!!! จะหยุดรถทีต้องใช้เท้าเหยียบลาดยางยาวเป็น20 เมตร ผมกับมันมองหน้ากัน ต่างคนต่างหัวเราะ 5555 จนมาถึงบ้าน

ผมก็ได้ถามมันว่า มึงนอนตรงไหน มันก็ตอบว่านอนทางเทิ่ง 555555 ถึงตรงนี้ผมต้องรีบกลับมาทำหน้าที่คุมสอบละ ผมก็ได้ตกลงกันว่า จะไม่ทำรถให้เสียงดังรบกวนชาวบ้านเขาอีก บอยจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร จะตั้งใจเรียนให้จบ นั่นคือสัญญาระหว่างผมกับมัน ก่อนกลับ ผมถามมันว่า ถ้ากูไม่ช่วยมึงวันนี้ มึงจะไปเอารถออกมายังไง มันตอบว่า “ไม่รู้ครับ ผมอาจจะขาดเรียนไปรับจ้างหาเงิน” ไอ้บอยก็คือไอ้บอยนั่นแหละครับ

ทั้งหมดผมไม่ได้มาอวด ไม่ได้มาโม้ ไม่ได้มาสร้างภาพ หรือบอกเล่าว่าตัวผมเองเป็นพระเอก เก่ง ดี มันไม่ใช่ครับ สิ่งที่ผมอยากจะบอกคือ ถึงมันจะเป็นคนยังไงในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผม คำพูดที่ว่า “ผมไม่ขับรถเร็ว เพราะครูนั่งซ้อนท้าย ผมกลัวเกิดอันตรายกับครู เลยไม่กล้าขับเร็ว” สำหรับผมแล้วคนที่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อใครสักคน มันบอกว่าเขารักคนนั้นจริงแน่นอน มันคือความรักที่มีค่าสำหรับผมจริงๆ

สุดท้ายผมก็หวังว่าทุกคนที่ได้อ่านจะรักและเมตตาไอ้บอยเหมือนกันกับผมนะครับ