หนุ่มร่ายยาว อยากให้คนได้ลองมาใช้ชีวิต แบบไม่มีตังค์ซักบาทที่บ้านนอกดู
เอาจริงๆ นะ
ผมเป็นคนหนึ่งที่เกิดและเติบโตอยู่ที่ภาคอีสาน จังหวัดที่ได้ชื่อว่าโคตรบ้านนอก ไกล แร้นแค้น ชายแดน ฯลฯ
มีหลายอย่างที่ความเจริญเข้าไม่ถึง ไม่มีสนามบิน ไม่มีทางรถไฟ การเดินทางใช้รถยนต์อย่างเดียว อยู่ห่างไกลกรุงเทพมหานครถึง 653 กิโลเมตร
อยู่ในเมืองก็ feel หนึ่ง แต่ถ้าอยู่อำเภอรอบนอก (บ้านปู่ย่าตายาย อยู่อำเภอหนองสูง อำเภอที่ขึ้นชื่อว่า จนที่สุด มีรายได้ต่อหัวของประชากรต่ำที่สุดในจังหวัดมุกดาหาร) ในอำเภอรอบนอกที่ผมอยู่ มีทุ่งนา มีป่าไม้ มีภูเขา มีวิวสวยๆ ที่คนอย่างคุณอ๊อฟ พงษ์พัฒน์ และคนอื่น ๆ ที่ชอบวิถีชีวิต “ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ฟุ้งเฟ้อ” อาจจะฟินน้ำแตก เมื่อได้มาเจอบรรยากาศที่นี่ ชีวิตชนบท ชาวบ้านยังดำรงชีวิตเกษตรกรรม เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย กินผักกินหญ้า แหล่งช๊อปปิ้งที่ดีที่สุดมีแค่ร้าน 7-11 เพียงแห่งเดียวในอำเภอ นอกนั้นก็มีแต่ตลาดสดกับของป่า
แต่คุณคงอาจจะลืมไปว่า ชีวิตคนเรา มันต้องการอะไรมากกว่านั้น
ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ฟุ้งเฟ้อ
ไม่ได้เท่ากับ ไม่มีห่าอะไรเลย ไม่มีจะแดก ไม่มีการศึกษา หรือสาธารณูปโภคที่ดี ไฟฟ้า น้ำประปา สามวันดี สี่วันดับ ฝนตกเท่าแมวเยี่ยว ไฟดับ น้ำประปาที่มีสีเหมือนเบียร์ราคาแพงที่ทองหล่อ และมีกลิ่นปลักโคลนผสมมาด้วย ถนน ที่ขับรถผ่านไปไม่รู้ช่วงล่างจะพังเมื่อไหร่ อาชญากรรมที่ไม่รู้จะถูกปล้นถูกฆ่าเมื่อไหร่ การโจรกรรมที่เกิดขึ้นประปราย อันเป็นผลสืบเนื่องมาจากปัญหาการแพร่ระบาดของยาเสพติด ระบบยุติธรรมเบื้องต้น ที่ชาวบ้านมักจะพึ่งพาไม่ได้จนต้องปกป้องตัวเอง
ผมไม่ได้พูดลอยๆ นะ คนในพื้นที่ทราบดีว่าปัญหาพวกนี้มันหนักแค่ไหน ในมุมดีๆ มันมี แต่มุมแย่ๆ เราก็มองข้ามไปไม่ได้ กราบขออภัยข้าราชการ นักปกครอง คนที่เกี่ยวข้องในพื้นที่(ที่เป็นเพื่อนกับผมในเฟส)ด้วยที่ผมต้องออกมาพูดเช่นนี้ ก็เพราะปัญหาเหล่านี้มันมีอยู่จริงๆ
คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพมหานครมาโดยตลอด ถูกหล่อเลี้ยงมาโดยระบบ Propraganda มาโดยตลอดว่า ต้องพอเพียงนะ ต้องไม่ฟุ้งเฟ้อนะ ไม่ฟุ่มเฟือยนะ เคยหันมามองสภาพสังคมจริงๆ มั้ยว่าเอาอะไรมาฟุ้งเฟ้อวะ แค่จะทำมาหากินในแต่ละวันก็ลำบากจะตายห่าแล้ว
ถ้ามีทางเลือกที่ดี ถ้ามีคุณภาพชีวิตที่ดี ผมจะอยากพรากจากครอบครัวที่ผมรัก มาทำงานแลกเศษเงินเศรษฐีที่กรุงเทพเหรอ? เอาแค่ปัจจัย 4 อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่พักอาศัย ยารักษาโรค ตีเป็นเงินก็ใช้เวลาหาค่อนชีวิตแล้ว จะเอาที่ไหนไปนึกถึงคุณภาพชีวิตที่ดี ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ฟุ้งเฟ้อ