อนาถใจชาติประชาธิปไตยที่เท่าเทียม!! หญิงสหรัฐและหญิงจีนทะเลาะยื้อแย่งขวดเปล่าไปขายต่อ
กลางถนนในนครนิวยอร์ก หญิงชาวสหรัฐและหญิงจีนทะเลาะยื้อแย่งขวดเปล่าที่ทิ้งไว้ริมถนนเพื่อเอาไปขายต่อ เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้ว
สตรีอเมริกันคนนี้ชื่อว่า “ซูซาน” อายุ 62 ปี เธอจบปริญญาด้านวิทยาศาสตร์ เคยทำงานกับไมโครซอฟท์ คอมแพค ไอบีเอ็มและบริษัทไอทีชั้นนำ แต่หลังเกษียณอายุ เงินบำนาญไม่พอเลี้ยงชีพจึงต้องเก็บขยะขาย
ซูซานบอกว่าไม่อยากให้ใครมาเห็นเธอในสภาพนี้ จากคนที่เคยได้โบนัสในยุคที่ “วินโดว์” เพิ่งเริ่มต้นครองตลาดทั่วโลก แต่วันนี้เธอต้องทำงานข้างถนนเพราะรัฐสวัสดิการไม่เพียงพอ
งานเก็บขวดเก็บกระป๋องในสหรัฐเป็นงานสุจริตที่มีคนหันมาทำมากขึ้น ถึงแม้จะดูสกปรกแต่ก็ไม่ใช่คนเร่ร่อน มีเครื่องรับขยะรีไซเคิลอยู่มากมายโดยให้เงินขวดละ 5 เซนต์ แต่เพื่อป้องกันการทะเลาะยื้อแย่ง จึงมีกฎจำกัดให้แต่ละคนนำขวดกระป๋องมาขายได้ไม่เกินคนละ 240 ขวด และเครื่องแต่ละเครื่องจะจ่ายเงินได้ไม่เกิน 12 ดอลลาร์ต่อครั้ง
หญิงชาวจีนที่ทะเลาะกับซูซานชื่อ “ลี่ลี่” เธอพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ พูดได้แต่ภาษากวางตุ้ง เธอมักเอาขวดกระป๋องไปขายที่ไชน่าทาวน์ เพราะคนที่นี่มีไมตรีมากกว่า ช่วยเหลือกันและกัน ที่นี่มีคนจีนทำงานเก็บขวดกระป๋องมากมาย บางคนตกงานเพราะโรงงานย้ายไปที่อื่น บางคนเคยเปิดร้านอาหารแต่ล้มละลาย บางคนถูกไล่ออกจากโรงงานทอผ้า ไม่ว่าจะได้สัญชาติสหรัฐหรือไม่ แต่ทุกคนเคยมีงานมีการทำมาก่อน
ดึกแล้ว ลี่ลี่ลากรถเก็บขวดกระป๋องไปที่ไชน่าทาวน์ แต่สถานที่รับซื้อปิดแล้ว เธอจึงไปที่ลานจอดรถใต้ดิน ที่นี่มีชายญี่ปุ่นที่ใช้ชื่อว่า “จอห์น” เขาจะช่วยรับฝากขวดกระป๋องเอาไว้จนถึงรุ่งเช้า ลี่ลี่กลับไปยังที่พักด้วยความเหน็ดเหนื่อย
เธอพักในห้องเล็กๆ ในนิวยอร์ก ห้องขนาดไม่ถึง 20 ตารางเมตร อยู่กัน 7 คน พอเข้าประตูก็จะเจอห้องครัวและห้องน้ำ ที่นอนเป็นเตียง 2 ชั้น เตียงชั้นบนนอน 3 คน เตียงชั้นล่างนอน 4 คน เสียงกรนแข่งกันดังสนั่น ลี่ลี่นั่งอ่านจดหมายที่ส่งมาจากบ้านเพียงลำพัง
นิวยอร์กคือมหานครของสหรัฐ ผู้คนมากมายแข่งขันกันไม่หยุดหย่อน แต่มีคนไม่น้อยที่ถูกทอดทิ้งไว้ในจุดที่ต่ำที่สุด
ลี่ลี่แทบไม่ได้นอน พอฟ้าสางเธอก็ต้องออกไปเก็บขวดกระป๋องอีก จอห์นเป็นชาวญี่ปุ่นมาจากเมืองโอซากา เขาถูกให้ออกจากงานและกลายเป็นคนเร่ร่อนอยู่พักใหญ่ สุดท้ายได้มาอยู่ในกลุ่มคนเก็บขยะ เขาเคยทำงานด้านคอมพิวเตอร์ที่ตึกเวิร์ดเทรดเซนเตอร์ แต่พอตึกถูกระเบิด เขาก็ไม่มีงานทำอีก จอห์นรับหน้าที่เฝ้าขวดกระเป๋า เขามีไม้กระบอกอันหนึ่ง เอาไว้ใช้ไล่โจรที่จะมาขโมยขวดกระเป๋าในตอนกลางคืน
ลี่ลี่เคยเรียนทำผม เธอมักตอบแทนจอห์นด้วยการตัดผมโนหนวดเคราให้ เพราะที่สหรัฐตัดผมครั้งหนึ่งต้องใช้เงินอย่างน้อย 40 ดอลลาร์
ชมคลิป