ผู้ป่วยสาว เล่าประสบการณ์ ช่วงที่ย้ายมารักษาตัวอที่ รพ.สนามเชียงใหม่
ผู้ป่วยสาวท่านหนึ่งออกมาเล่าประสบการณ์ในช่วงที่ต้องย้ายมารักษาตัวอยู่ที่ รพ.สนามในจังหวัดเชียงใหม่
แชร์ประสบการณ์เข้าบ้าน AF วันแรกนะคะ เดินทางโดยรถส่วนตัวมามาโรงพยาบาลสนามคือที่ศูนย์แสดงสินค้าเองช่วงบ่ายค่ะ จอดรถไว้แล้วลากกระเป๋าเข้าบ้าน AF เลยค่ะ
มาถึงก็วัดความดัน วัดไข้ วัดอ๊อกซิเจน แล้วรอเอ๊กซเรย์ปอดเพื่อดูว่ามีภาวะแทรกซ้อนที่ปอดมั้ย ถ้ามีจะถูกส่งไปไปรพ.เครื่อข่ายเพื่อดูอาการอย่างใกล้ชิดค่ะ ทั้งหมดนี้รวมๆประมาณ1 ชม. ถึงว่าระบบจัดการดีมีประสิทธ์ภาพมากค่ะ
สำหรับผู้ป่วยที่เหลืออาการไม่หนัก และเฝ้าดูอาการ หลังจากทราบผลเรียบร้อยแจกยา ได้พาราลดไข้ แก้ไอละลายเสมหะ แก้แพ้ลดน้ำมูก แล้วก็รอเรียกขึ้นรถทีละ 8 คน จะมีรถสองแถวไปส่งทีโรงนอนค่ะ วันนี้มีการปรับเปลี่ยนโรงนอนกว่าจะได้เข้าโรงนอนเอา 17.00 เลยค่ะ
โรงนอนเว้นระยะได้อย่างดีไม่อึดอัดนะคะ มีแอร์ ห้องน้ำไม่ถึงกับแออัดคนเยอะมาก แต่ห้องอาบน้ำไม่เพียงพอจริงๆ ค่ะ คิวยาวมากเลยค่ะ แต่ก็ต้องทำใจนะคะ เป็นสิ่งที่ต้องยอมรับค่ะ
เจ้าหน้าที่ที่นี่ทุกคนคือใจเย็นมากพูดจาดีไม่หงุดหงิดใส่เราเลย กราบหัวใจพวกท่านทุกคนจริงๆค่ะ ฮีโร่ของพวกเราจริงๆ
ของใช้จำเป็นขนมาเลยค่ะ นี่ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาเลยค่ะ หมอนควรเอามาเพราะตอนนี้ไม่เพียงพอแล้ว คุณจะได้หมอนแบบหมอนแถมที่นอนปิคนิคจะนอนไม่สบายนะคะ ผ้าห่มควรเอามาด้วยค่ะ ผ้าเช็ดตัว ชุดชั้นใน เตรียมมาเหลือๆนะคะ ไม่มีการให้ซักตากใดๆนะคะ ผ้าปิดตาค่ะ เพราะตอนนี้ ดับไฟแล้วก็ต้องเปิดบางจุดและสว่างอยุ่ค่ะ ปลั๊กพ่วงควรมี ของใช้ส่วนตัวต่าง ชุดเตรียมมาด้วยนะคะ เพราะตอนนี้ชุดรพ.ไม่เพียงพอแล้วค่ะ และญาติสามารถเอาของมาฝากได้ตั้งแต่เวลา 9.30 -15.00 ค่ะ
อาหารถือว่าดีเลยนะคะ กักตัว10 กินยาที่ให้มาตามกำหนด วัดความดัน วัดไข้ วัดอ๊อกซีเจนในเลือด วันละ2ครั้งและส่งผลให้แพทย์ทางไลน์ ซึ่งผู้ที่เข้าโรงนอนเรียบร้อยจะได้แอดไลน์นี้ค่ะ
ตอนนี้ผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นรวมเร็วอย่างต่อเนื่องค่ะ หัวค่ำได้มีการเสริมเตียงกระดาษแล้ว รอบนี้เชื้อไม่ร้ายแรงก็จริงเหมือนเป็นหวัดธรรมดาเลย แต่มันแพร่กระจายเร็วมากระวังและรักษาตัวกันดีๆค่ะ
อาการเบื้องต้นที่เป็นคือ
วันแรกไอแห้ง
วันที่สองขึ้นมีไข้อ่อนๆผสม
วันที่สาม มีไข้ ไอ มีน้ำมูกที่โพรงจมูก แล้วปวดเบ้าตาหยิบๆ จึงเดินทางไปตรวจหาเชื้อและพบเชื้อค่ะ
หวังว่าเรื่องราวที่แชร์คงเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะคะ เราจะผ่านมันไปให้ได้ค่ะ