ฉัน .... ผู้เข้าใจผิดเอง

หลังจากที่ได้มีโอกาสอยู่กับตัวเอง และ ได้พิจารณา ทบทวน พินิจพิเคราะห์ อย่างไม่เข้าข้างตัวเอง ก็สามารถสรุปได้ความว่า

การเป็นเพื่อนสนิทกัน มันต้องขึ้นอยู่กับความรักและความคิดถึงของทั้งสองฝ่าย

แต่ในกรณีของเรา หากคิดทบทวนให้ดี เราจะพบว่า

เราเองน่ะแหละ ที่เป็นฝ่ายติดต่อไปหาเค้าโดยเค้าไม่เคยติดต่อมาเลย

เราเองน่ะแหละ ที่เป็นฝ่ายนัดพวกเค้าออกมากินข้าว หากเราไม่นัด ก็จะไม่ได้มาเจอกัน และถ้าเราไม่ได้เป็นคนนัด เราก็จะไม่ได้รับการชวนไปในนัดนั้นๆ

เราเองน่ะแหละ เป็นฝ่ายเอาตัวไปสนิทกับพวกเค้า ทั้งทั้งที่เค้าไม่ได้รู้สึกสนิทกับเราเลย

เราเองน่ะแหละ ที่ไปนำเสนอความช่วยเหลือให้พวกเค้า ทั้งทั้งที่พวกเค้าไม่ได้ร้องขอ ไม่เคยร้องขอ เพราะเช่นนั้นมันก็ไม่แปลกอะไรที่พวกเค้าจะบอกว่า การที่เราไปช่วยเหลือพวกเค้า หรือ การไปเป็นเพื่อนที่ดีกับพวกเค้า คือ การสร้างภาพ นั่นเอง และไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรู้สึกดีด้วยเลย

จริงของพวกเค้า

เราเองน่ะแหละ เข้าใจผิดไปเอง

ขอโทษนะ เพื่อนรักของเรา