สุดหดหู่ แม่ทักแชทยืมเงินครู ซื้อข้าวสารให้ลูก พิษโควิดสุดลำบาก

คุณครูที่เป็นลูกศิษย์โพสขึ้นเฟสบุคส่วนตัว อ่านแล้วจุกจนขอเอามาแชร์ ปิดชื่อคุณครูหน่อยเพื่อความเป็นส่วนตัว

COVID-19 กระชากทุกสิ่งที่อยู่ใต้พรมออกมาให้เห็นว่าสังคมไทยสุดแสนจะเหลื่อมล้ำ คนไม่มีจะกินคือไม่มีจริง ๆ การตัดสินใจอะไรที่ไม่เคยมองเห็นพวกเขาเลย ไม่ว่าเป็นการตัดสินใจโดยตั้งใจ/ไม่ตั้งใจ รู้ประสา/ไม่รู้ประสา ล้วนเป็นการตัดสินใจที่เลือดเย็นมาก

คนไม่เคยจน หรือคนที่ทำเป็นลืมไปแล้วว่าตัวเองเคยจนคงยากที่จะเริ่มต้นด้วยความเข้าใจ แต่ถ้าใช้ความเป็นมนุษย์ในตัวรับรู้ รับฟังให้มาก ๆ อย่าติดกับดักอคติเหมารวม เช่น คนจนคือคนขี้เกียจ คนเราเกิดมาไม่เท่ากันหรอก ฯลฯ ท่านจะได้ยิน และมองเห็น

เหนืออื่นใด บทบาทคุณครูในโรงเรียนทั้งเมืองกรุงและต่างจังหวัด ไม่ใช่แค่ครูฟา ครูโค้ช romanticised อะไรหรอก ครูก็เป็นครูนั่นแหละ ที่เป็นฟา เป็นโค้ช มันแค่หนึ่งในร้อยบทบาทที่คนทำงานในวิชาชีพครูเขาต้องแบกรับ

ไม่ใช่แค่ลูกศิษย์ที่ต้องดูแล ปกป้อง เคียงข้าง​ ส่งเสริม ช่วยเหลือ พัฒนา แต่พ่อแม่ผู้ปกครอง คนในชุมชน คนทำหน้าที่ครูก็ต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วย

กราบหัวใจครูทุกคนที่ทำงานกันหนักมาก ๆ ในช่วงเวลาที่มืดมิด และหนักหน่วงที่สุดช่วงหนึ่งของสังคมไทย