สโมสรนิสิตรัฐศาสตร์ จุฬาฯ ทำพิธีเกษียณเพื่อแม่บ้านของคณะ สร้างภาพจำที่ดีๆ ให้แก่กัน
สโมสรนิสิตรัฐศาสตร์ จุฬาฯ เข้าไปไหว้มอบดอกไม้ พวงมาลัย ภาพวาด ของที่ระลึก ให้กับแม่บ้านคณะที่เกษียณ ซึ่งปกติแล้ว พิธีเกษียณ จะทำกันแค่ อาจารย์ หรือเจ้าหน้าที่คณะ ถือเป็นการให้เกียรติแม่บ้านที่เหนื่อยเพื่อนิสิตมานานไม่น้อยไปกว่าตำแหน่งอื่นๆ ค่ะ สร้างความประทับใจให้กับผู้คนที่ได้พบเห็นโดยทั่วไปเป็นอย่างมาก
วันนี้ สโมสรนิสิตรัฐศาสตร์ ในฐานะตัวแทนนิสิตคณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ ได้มาแสดงความขอบคุณคุณป้านางและคุณป้าอีกท่าน...
โพสต์โดย สโมสรนิสิตรัฐศาสตร์ จุฬาฯ เมื่อ วันพุธที่ 30 กันยายน 2020
เปิดใจกับบทสัมภาษณ์แบบเจาะลึกกับ 'ป้านาง' แม่บ้านประจำคณะรัฐศาสตร์จุฬาฯ
“... เด็กๆ ที่นี่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีนะ พูดจริงๆ แต่ละรุ่นจะเคารพเรา ทักทายป้าอย่างนั้นอย่างนี้ บางทีเราจำเด็กแทบไม่ได้แล้ว แต่เขายังจำเราได้ ...”
.
บทสัมภาษณ์นี้เป็นส่วนหนึ่งของโปรเจกต์ Human of Singhdam ที่ สโมสรนิสิตรัฐศาสตร์ ตั้งใจนำเสนอเรื่องราวผู้คนภายในคณะที่เราอาจไม่รับรู้เรื่องราวมาก่อน และนี่คือบทสัมภาษณ์สุดท้ายเกี่ยวกับชีวิตวัยทำงานของ “ป้านาง” ที่อยู่คอยดูแลความสะอาดคู่จุฬาฯ มากว่า 40 ปี และมาใช้ชีวิตการทำงานช่วงสุดท้ายที่คณะรัฐศาสตร์
.
.
“ป้าจบชั้น ป.4 บ้านป้าอยู่สุรินทร์... เราเป็นเด็กบ้านนอกไง เห็นรถวิ่งเข้ากรุงเทพฯ ก็อยากจะไปบ้าง ป้าเลยหนีออกจากบ้านว่าจะมาหางานทำในกรุงเทพฯ แต่ดันไปพลาดท่าไหนไม่รู้ไปตกที่ระยองแทน (หัวเราะ) ก็ต้องทำงานอยู่ที่ระยองหลายปี แล้วค่อยเข้ามาหางานทำที่กรุงเทพฯ ก็มาได้งานที่จุฬาฯ เลย”
.
“พอมาทำวันแรกนี่ไข้แตกเลย แทบตาย งานหนักมาก ตอนนั้นเราก็เด็ก ไม่เคยเจองานหนัก ตอนอยู่บ้านนอกอย่างมากก็ทำไร่ทำนาเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย แต่เราก็กลัวจะอดตาย กลัวไม่มีกิน ตอนมาใหม่ก็มากวาดใบไม้ใบหญ้าแถวคณะอักษรฯ แล้วทำที่ศาลาพระเกี้ยว แล้วก็หอประชุมใหญ่ นานเท่าไหร่นี่จำไม่ได้แล้ว สมัยก่อนแถวหอประชุมมันมีต้มเข็มขนาดใหญ่รอบเสาธง ป้าก็ใช้รถลากลากออก เพื่อเขาจะได้มาปลูกต้นจามจุรีกัน อะไรป้าก็รับทำหมดขอแค่ได้เงินเลี้ยงปากท้อง ป้าไม่เกี่ยง หนักเอาเบาสู้ทุกอย่าง ป้าทำงานมา 40 ปี ตั้งแต่ลูกสาวยังเล็ก ตอนนั้นได้ค่าแรงวันละ 110 บาท คุณชวนยังเป็นนายกฯ อยู่เลย ตั้งแต่สมัยยังไม่เห็นหน้าเห็นตาหนูๆ กันเลย ป้าอยู่มาจนรอบมหาวิทยาลัยแล้ว ทั้งฝั่งเล็กฝั่งใหญ่ป้าก็อยู่มาหมด จนพวกเด็กๆ รู้จักป้าหมดแล้ว”
.
“เด็กๆ ที่นี่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีนะ พูดจริงๆ แต่ละรุ่นจะเคารพเรา ทักทายป้าอย่างนั้นอย่างนี้ บางทีเราจำเด็กแทบไม่ได้แล้ว แต่เขายังจำเราได้ เด็กบางคนไปเที่ยวนะ ไปเที่ยวญี่ปุ่นน่ะ เขาก็ซื้อของหอบกลับมาฝากป้าด้วย ซื้อเสื้อ ซื้อของมาให้ หรือไม่ก็ตอนที่อยู่หอประชุมใหญ่ พวกเด็กๆ จะมาเล่นละครต่างๆ ก็จะรู้จักป้าเยอะ เมื่อก่อนมันมีเพลง มันมีงานอะไรประมาณนี้ บางทีมีงานรับเสด็จฯ เราก็มาชวนเพื่อนๆ ทำความสะอาดแต่งห้องรอบหอประชุม เช็คดูความเรียบร้อย แม่บ้านมันก็อย่างนี้แหละ มันก็ไม่ได้มีอะไรวิเศษวิโส”
.
“ตอนนี้อายุ 64 ปีแล้ว เป็น 40 ปีที่ทำรอบจุฬาฯ เลย แต่มาทำงานอยู่ที่คณะรัฐศาสตร์ได้ 4 ปี ตอนนี้แม้จะเลยอายุ 60 ปีมาแล้ว แต่เขาให้อยู่ต่อได้ ป้าก็เลยอยู่ต่อมาเรื่อยๆ ดูแลโถงอาคาร ห้องประชุม เวลามีประชุมมีกิจกรรมอะไร ชั้น 2 หรือชั้น 11 ก็มีบ้าง แต่ป้าจะดูแลรวมๆ ทั้งหมด ความผูกพันธ์กับที่นี่ก็มีนะ แต่เราไม่ได้ยึดติดหรอก เรารู้แค่ว่าถึงเวลาเราก็ไป อยู่ที่นี่ก็เห็นความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเมื่อก่อนตึกนี่ (ตึก 3) ยังไม่มีนะ ตึกบรมฯ ตึกมหามกุฏก็ยังไม่ได้สร้าง เมื่อก่อนตรงนี้ (หลังคณะ) ยังเป็นคลองอยู่เลย แต่ละที่ที่เคยทำอยู่ก็ไม่แตกต่างนะ เด็กที่เห็นกันว่าดื้อๆ ก็ไม่ดื้อกันนะ เป็นกันเอง ทั้งบุคลากร ครู อาจารย์ก็เป็นกันเอง ตลอดระยะเวลาที่ทำงานก็โอเค ตั้งแต่อยู่ที่คณะนี้นะ หรืออยู่ที่อื่นมา ป้าทะเลาะกับคนอื่นไม่เป็น”
.
“ตอนอยู่กรุงเทพฯ ป้าอยู่กับพี่สาวที่เป็นอัมพฤกษ์เดินไม่ค่อยได้ ลุกขึ้นไม่ค่อยได้ ก็ต้องช่วยเขาช่วยอาบน้ำอะไรอย่างนี้น่ะ ซื้อข้าวซื้อน้ำให้กิน ส่วนถ้าถามว่างานที่ทำมามีเงินเก็บเพียงพอไหม ก็ไม่ค่อยมีหรอก โดยมากมันก็พอเสียค่าน้ำค่าไฟ แต่จริงๆ มันไม่พอ ไม่พอเลยนะ ได้วันละ 350 บาท ป้าพูดตรงๆ เลยว่า 350 บาทนี่ไม่พอนะ แล้วป้าใช้จ่ายไม่ใช่น้อยๆ เลย ทั้งค่าเดินทาง ค่ากิน มันก็ต้องประหยัด ค่ารถวันหนึ่งไปกลับก็ราว 27 บาทแล้ว และนี่ก็ยังไม่ถึงบ้านนะ ต้องต่อรถไปอีกหน่อย นี่แหละชีวิตมันแบบทำงานได้เพียงแค่พอค่าน้ำค่าไฟ แต่ละเดือนไม่เหลือเงินเก็บ”
.
“ป้าตัดสินใจเกษียณปีนี้ ป้าไม่ทำแล้ว ป้าเหนื่อยแล้ว ไม่เอาแล้ว ป้าว่ามันไม่ไหว มันเหนื่อย ขึ้นรถขึ้นราตั้งไกล บ้านป้าอยู่บางซื่อ ตื่นก็ต้องตื่นเช้า ตื่นทีจะมาถึงที่นี่ต้องกะว่าอย่างไรจะต้องไม่ให้เกิน 6 โมง บางครั้งก็ต้องตื่นตี 4 ตี 5 บ้าง มาถึงก็เริ่มงานเลย มาจัดแจงเคลียร์พื้นที่ให้ลูกๆ ก่อน จะได้เข้าคณะกันได้สะดวกสบาย จัดให้มันเรียบร้อยก่อน โดยมากป้าจะมาเคลียร์ชั้น 2 ก่อน แล้วก็ขึ้นไปเคลียร์ชั้น 11 แล้วก็ลงมาตึก 1 ทำแบบนี้ทุกวัน อาทิตย์หนึ่งก็ 5 วัน หลังเกษียณแล้ว ป้าก็ว่าจะไปอยู่บ้าน ป้าว่าจะพักแล้ว ไปอยู่กับลูกสาว เมื่อก่อนตอนลูกสาวเรียนอยู่เราก็ทำงานแบบพอส่งเขาได้บ้าง บางทีมันได้น้อยแต่เราก็ส่งตามน้อย ตอนนี้เขาก็เรียนจบแล้ว เขาก็จะมาพาป้าไปอยู่ด้วยกัน”
.
“สุดท้าย ก็ฝากนิสิตรุ่นปัจจุบัน ขอให้เป็นเด็กดี ช่วยดูแลคนแก่หน่อยก็แล้วกัน ช่วยดูแลพ่อแม่ เป็นเด็กดีของพ่อแม่นะ”
.
– ป้านาง แม่บ้าน คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
.
.
นักศึกษาคนไหนสนใจจะทำไปทำบ้างก็ได้นะ นับว่าเป็นภาพความน่ารักที่ชวนให้ประทับใจดีค่ะ