ท้องนภาที่ไกลห่าง

ผมที่เริ่มต้นเขียนโปรแกรมโดยที่ไม่รู้ว่าต้องเริ่มอย่างไร เหมือนตามหาซากเรือไททานิค ตามเทือกเขาตะนาวศรี5555 ตอนนั้นใช้เพียงไฟในใจที่ชัดเจนและแน่วแน่ ทุ่มเทมาก เพียงเพราะหลงใหลในสิ่งที่เรียกว่าแฮค คลำทางที่มืดมัวด้วยแสงจากใจที่จะไม่ดับในปีนี้แน่ๆ(เพราะถ้าดับในปีนั้น ตอนนี้ใครจะมาเขียนบล็กละ5555)

ผมเริ่มจับจุดและได้หาช่องทางการเรียนรู้เพิ่ม อย่างกลุ่ม Programmer thai blood และ สมาคมโปรแกรมเมอร์ประเทศไทย (ต้องขอบคุณทั้ง2กลุ่มมา ณ ที่นี้ด้วยครับ) ผมใช้ความอายุน้อยของผมชิงความได้เปรียบ(ตอนนั้น12ขวบแล้วครับ ประมาณป.6กลางๆเทอม)ที่จะเรียนรู้ด้วยอายุยังน้อย และผมก็ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่ผมเรียกว่าอาจารย์....