ชายสูงอายุยืนอยู่หน้าประตูบ้าน คงเป็นพ่อของเอก(?):มิติลี้ลับสัมผัสสยอง ตอน ผิดที่มีหลอน
เต๋า พนักงานบริษัทแห่งหนึ่งย่านบางแค วันนั้น เป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์ ปกติเต๋าและเพื่อน ๆ ก็มักจะชวนกันไปสังสรรค์เป็นประจำ ที่ผับแห่งหนึ่ง แถวท่าพระและทุกครั้งที่กินเหล้ากัน เต๋าก็จะนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองตลอด แต่คืนนั้นฝนตกหนักมาก ไม่มีรถแท็กซี่ขับผ่านหน้าร้านเลยสักคัน ในตอนนั้นตีสองกว่าแล้ว เพื่อนชื่อเอกขับรถไปเอง เห็นว่า ดึกมากแล้ว ซึ่งบ้านเต๋าอยู่ไกลมาก แถวบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี เอกเลยบอกเต๋าให้ไปนอนค้างที่บ้าน เต๋าเองก็ รู้สึกเมาและง่วงมาก เลยตัดสินใจไปค้างบ้านเอก
บ้านของเอกเป็นบ้านไม้สองชั้น ตั้งอยู่ท้ายซอย พอไปถึงเอกก็ลงไปเปิดประตูรั้วเพื่อเอารถเข้าบ้าน ฝนก็กำลังตกโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จังหวะที่เอก เปิดประตูรั้ว เต๋านั่งอยู่ในรถก็มองเข้าไปในรั้วบ้าน เห็นผู้ชายสูงอายุยืนอยู่หน้าประตูบ้าน คงเป็นพ่อของเอกมายืนรอ จนเอกวิ่งกลับเข้ามาในรถและค่อย ๆ ขับเข้าไป เต๋าพยายามมองหาชายแก่คนนั้น แต่ไม่เจอแล้ว ตอนนั้นรู้สึกมึนหัวเลยไม่ได้ถามอะไร พอรถเข้าไปจอดในโรงจอดรถ เอกก็พาเดินไปที่ ประตูบ้าน แล้วล้วงกุญแจในกระเป๋ามาไขประตู เต๋ารู้สึกแปลกใจว่า ก่อนหน้านี้มีคนในบ้านออกมายืนรอ แล้วทำไมต้องล็อคประตูด้วย แต่เต๋าก็ไม่ได้ถามอะไร
พอเอกเปิดประตูได้ เอกก็เดินนำเข้าไปและเปิดไฟในบ้าน เอกเดินนำหน้าไปทางห้องด้านหลังบ้าน จังหวะที่เดินตามเอกอยู่ เต๋าก็มองไปเห็นชายแก่ คนเดียวกับที่ยืน หน้าประตูบ้าน กำลังยืนอยู่ที่บันได ซึ่งเอกเดินนำไปแล้ว เต๋ารีบยกมือไหว้ แต่น่าแปลก ที่ชายแก่ไม่มี ปฏิกิริยาใด ๆ เขาจ้องมาแบบไม่ละสายตา จนเต๋าเดินผ่านไปสามสี่ก้าวแล้วเหลียวหลังกลับไปดู ปรากฎว่า ชายแก่ได้หายไปแล้ว เอกเดินไปหยุดที่ห้องติดกับครัว และบอกให้เต๋านอนในห้องนั้น ส่วนเอกนอนอีกห้อง ที่ติดกับบันได เอกเดินออกไปจากห้อง สักพักก็กลับมาพร้อมกับแก้วชาร้อน บอกให้จิบก่อนจะได้สร่างเมา จากนั้นเอกก็กลับไปนอน เต๋านั่งจิบชาแบบมึน ๆ พอจิบไปได้ครึ่งแก้ว ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เต๋ารีบลุกไปเปิดประตูเพราะคิดว่าเอกมา แต่ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่หน้าห้องเลยสักคน เต๋าปิดประตู แล้วเดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียง
แต่แล้วจู่ ๆ ไฟก็ดับลง จากนั้นประตูห้องก็เปิดออกอย่างช้า ๆ ร่างของชายแก่ยืนอยู่หน้าห้อง แสงจากด้านนอกส่องมาจนเห็นเป็นเงาดำ เต๋ารีบลุกขึ้นเพื่อจะเดินไป ถามว่ามีอะไรหรือเปล่า แต่เต๋าทำได้แค่ยืนขึ้นเท่านั้น ไม่สามารถก้าวขาเดินได้ ร่างชายแก่ค่อย ๆ เลื่อนเข้ามาทีละนิด ทีละนิด จนหน้าเกือบชิดกับหน้าของเต๋า ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยรอยย่น แต่ที่ใบหน้าฝั่งขวามีรอยแผลคล้ายกับถูกฟัน มันดูเหวอะหวะตั้งแต่ช่วงหางตาเป็นแนวยาวไปถึงมุมปาก กลิ่นคาวเลือดลอยโชยเข้าจมูก เต๋าหลับตาและกลั้นหายใจ ตอนนั้นไม่สามารถทำอะไรได้เลย เต๋าพยายามสวดมนต์ในใจ แต่ท่องยังไงก็วนไปวนมา เมื่อทำอะไรไม่ได้ เต๋าเลยคิดในใจว่าอย่าทำอะไรผมเลย แล้วผมจะทำบุญไปให้
จนเต๋าก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ หู เสียงนั้นยิ่งทำให้เต๋ากลัวจนขนลุกไปหมด แต่พอสิ้นเสียงหัวเราะ เต๋าก็รู้สึกว่ามีคนผลักหน้าอก จนตัวเอน ลงไปบนที่นอน ช่วงนั้นเองที่เต๋าสามารถขยับแขนขาได้ พอเต๋าลืมตาขึ้นก็พบว่า ไฟในห้องได้ติดขึ้นแล้ว และประตูห้องก็ปิดอยู่ด้วย ทุกอย่างรอบตัวดูปกติทุกอย่าง แต่ เต๋ายังกลัวไม่หาย เลยเดินออกไป เคาะประตูห้องของเอกและขอนอนด้วยคน เอกอยู่ในอาการงัวเงีย แต่ก็ให้เต๋าเข้าไปนอนด้วย
จนช่วงสายของอีกวัน เอกตื่นมาเห็นว่าเต๋ายังหลับ เลยไม่ได้ปลุก และออกไปซื้อกับข้าวที่ตลาด พอกลับมาบ้านก็ไม่เจอเต๋าแล้ว จึงได้โทรหา ปรากฎว่าเต๋าอยู่บนรถแท็กซี่ โดยกำลังเดินทางกลับบ้าน และได้เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้เอกฟัง แถมช่วงเช้าตอนที่เอกออกไปซื้อของ ขณะที่เต๋าหลับอยู่ก็รู้สึกว่า มีใครมากระชากข้อเท้าทั้งสองข้างจนสะดุ้งตื่น เอกได้ฟังก็นึกถึงปู่ทันที ซึ่งปู่เป็นคนขี้เล่น แต่แกตายไป หลายปีแล้ว เพราะถูกลูกหลง วัยรุ่นตีกันหน้าปากซอยแต่แกเข้าไปห้ามทำให้ ถูกมีดฟันเข้าที่ใบหน้าเต็ม ๆ แม้จะมีคนพาไปส่งโรงพยาบาลแล้วแต่ก็ยื้อชีวิตแกไว้ไม่ได้ เพราะเสียเลือดมาก
ซึ่งหลังจากปู่ตาย เอกก็อยู่บ้านคนเดียวมาตลอด เพราะพ่อแม่แยกทางกันและแต่งงานมีครอบครัวใหม่ ซึ่งปกติเวลาอยู่บ้าน เอกก็เคยได้ยินเสียงดังก๊อกแก๊กอยู่ในบ้านบ้างเหมือนกัน บางทีก็ได้กลิ่นคาวเลือด แต่เอกไม่เคยเห็นปู่ เลยไม่ได้รู้สึกกลัวอะไร หลังจากวันนั้นเต๋าก็ไม่กล้าไปนอนค้างบ้านใครอีกเลย เพราะไม่รู้ว่า วิญญาณบรรพบุรุษของบ้านหลังนั้น จะยินยอมให้คนอื่นไปนอนค้างหรือเปล่า
เต๋า พนักงานบริษัทแห่งหนึ่งย่านบางแค วันนั้น เป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์ ปกติเต๋าและเพื่อน ๆ ก็มักจะชวนกันไปสังสรรค์เป็นประจำ ที่ผับแห่งหนึ่ง แถวท่าพระและทุกครั้งที่กินเหล้ากัน เต๋าก็จะนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองตลอด แต่คืนนั้นฝนตกหนักมาก ไม่มีรถแท็กซี่ขับผ่านหน้าร้านเลยสักคัน ในตอนนั้นตีสองกว่าแล้ว เพื่อนชื่อเอกขับรถไปเอง เห็นว่า ดึกมากแล้ว ซึ่งบ้านเต๋าอยู่ไกลมาก แถวบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี เอกเลยบอกเต๋าให้ไปนอนค้างที่บ้าน เต๋าเองก็ รู้สึกเมาและง่วงมาก เลยตัดสินใจไปค้างบ้านเอก
บ้านของเอกเป็นบ้านไม้สองชั้น ตั้งอยู่ท้ายซอย พอไปถึงเอกก็ลงไปเปิดประตูรั้วเพื่อเอารถเข้าบ้าน ฝนก็กำลังตกโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จังหวะที่เอก เปิดประตูรั้ว เต๋านั่งอยู่ในรถก็มองเข้าไปในรั้วบ้าน เห็นผู้ชายสูงอายุยืนอยู่หน้าประตูบ้าน คงเป็นพ่อของเอกมายืนรอ จนเอกวิ่งกลับเข้ามาในรถและค่อย ๆ ขับเข้าไป เต๋าพยายามมองหาชายแก่คนนั้น แต่ไม่เจอแล้ว ตอนนั้นรู้สึกมึนหัวเลยไม่ได้ถามอะไร พอรถเข้าไปจอดในโรงจอดรถ เอกก็พาเดินไปที่ ประตูบ้าน แล้วล้วงกุญแจในกระเป๋ามาไขประ