ป่ากล้วยผีดุ

        สินเป็นคนจังหวัดเลยหมู่บ้านที่สินอยู่เป็นหมู่บ้านเล็กๆติดกับภูเขาชาวบ้านแถวนั้นจะปลูกบ้านใกล้ๆกันและบ้านของสินก็อยู่หลังสุดท้ายโดยตั้งอยู่บนเนินเขาซึ่งเลยบ้านของสินไปจะเป็นไร่สวนของชาวบ้านและถัดจากบ้านสินลงมาเป็นบ้านของลุงตันแกอยู่กับเมียและลูกสาวชื่ออ้อยคนในหมู่บ้านจะสนิทและคุ้นเคยกันดี แต่บ้านสินจะสนิทกับบ้านลุงตันเพราะพ่อของสินเป็นเพื่อนกับลุงตัน ทำให้สินสนิทกับอ้อยด้วยเพราะอายุไล่เลี่ยกัน  ตอนนั้นอ้อยไม่ได้เรียนต่อพอจบ ป.6 ก็ช่วยลุงตันทำไร่ซึ่งไร่ของลุงตันอยู่ลึกสุดและติดกับป่าปกติสินจะไปนั่งเล่นบ้านลุงตันช่วงเย็นๆเพราะบ้านแกมีทีวีและขายของชำเล็กๆ น้อยๆ ในเย็นวันนั้นได้เกิดเรื่องขึ้น ขณะที่สินนั่งดูทีวีอยู่ที่แคร่หน้าบ้านของลุงตัน อยู่ๆ อ้อยก็กลับมาจากไร่แล้ววิ่งเข้าไปในบ้านอย่างเร็ว แล้วปิดประตูห้องดัง ปัง!  ทุกคนที่นั่งอยู่แถวนั้นตกใจ รีบหันไปดูว่าอ้อยเป็นอะไรลุงตันเดินไปเคาะเรียก แต่อ้อยก็ไม่เปิดประตู จนแม่ของอ้อยพูดขึ้นว่า “อีนี่ ผีเข้าละมั้ง” ทุกคนพากันหัวเราะโดยไม่ได้คิดอะไร 

        จากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงรื้อของดังมาจากในห้องของอ้อยข้าวของตกแตกจนแม่ของอ้อยต้องเดินไปเคาะเรียกแต่เหมือนเดิมอ้อยไม่เปิดประตูแม่ของอ้อยโมโหมากเลยพูดออกไปว่า “ถ้าไม่เปิดประตู เดี๋ยวถ้าเข้าไปได้ จะตีให้” เท่านั้นล่ะ เสียงรื้อของก็หยุดลงแล้วประตูก็เปิดออก จากจุดที่สินนั่งอยู่มองเข้าไปในบ้านจะเห็นประตูห้องของอ้อยพอดีเพราะเป็นบ้านหลังเล็กๆ สินลุ้นว่าแม่ของอ้อยจะทำยังไงต่อพอประตูห้องเปิดออก อ้อยก็เดินมาหน้าประตูแล้วมองแม่ด้วยสายตาดุดันสักพักตาของอ้อยก็กลิ้งกลอกไปมา มองซ้ายทีขวาทีจนแม่ของอ้อยถามว่า “มึงเป็นอะไรเนี่ย” อ้อยยืนนิ่งจ้องแม่แล้วพูดในสิ่งที่ทุกคนไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากอ้อย “กูไม่ใช่ลูกมึง” เท่านั้นล่ะ ทุกคนทำหน้าตกใจ ลุงตันรีบเดินเข้าไปเพราะคิดว่าต้องมีอะไรแปลกๆแน่แต่ยังไม่ทันจะเดินไปถึง อ้อยก็ถอยหลังเข้าห้อง ปิดประตูดัง ปัง !

        ลุงตันมองหน้าเมียแบบงงๆยังไม่ทันจะทำอะไรเสียงกรี้ดก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงกระแทกผนังบ้านสินเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มจะแย่ลงเลยลุกขึ้นไปดู ลุงตันรีบพังประตูเข้าไป สินยืนอยู่ด้านหลังเห็นภาพในห้องแล้วยืนตาค้างอ้อยปีนขึ้นไปนั่งอยู่หลังตู้เสื้อผ้าดวงตากลายเป็นสีแดงลุงตันเห็นท่าไม่ดี รีบวิ่งไปห้องตัวเอง สักพักก็วิ่งกลับมาพร้อมกับสร้อยพระ แล้วบอกให้ทุกคนช่วยกันจับตัวอ้อย พอจับขาได้อ้อยก็สะบัดออกจนลุงตันต้องหาเชือกมาแล้วพยายามมัดขาทั้งสองข้างแล้วหิ้วลงมาวางบนพื้นห้อง พอได้จังหวะลุงตันก็เอาสร้อยพระคล้องคออ้อย พอคล้องเสร็จอ้อยก็กรี้ดดังลั่นแล้วนอน แน่นิ่งไป สินรู้สึกแปลกใจมากเพราะตัวของอ้อยเย็นเฉียบ หลังจากนอนนิ่งอยู่พักใหญ่ อ้อยก็ลืมตาขึ้น และถามว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนอ้อยจะจำอะไรไม่ได้เลยพอเห็นว่าอ้อยกลับมาเป็นคนเดิม ลุงตันก็แกะ เชือกที่มัดมือมัดเท้าของอ้อยออกแล้วถามว่าไปทำอะไรมา

        อ้อยเล่าว่า ช่วงบ่ายออกไปถางหญ้าในไร่แล้วเดินเลยไร่ไปตรงป่ากล้วยเห็นว่ามีหัวปลีอยู่แต่มันสูงเลยโค่นต้นกล้วยเพื่อจะเอาหัวปลีกลับมาทำทอดมันหัวปลีกินลุงตันได้ยินที่อ้อยบอกก็ตกใจเพราะเคยมีคนเฒ่าคนแก่บอกว่าป่ากล้วยท้ายไร่มีผีดุไม่ค่อยมีใครเข้าไปแถวนั้นถ้าไม่จำเป็นสินเองก็เคยได้ยินเรื่องผีดุเหมือนกัน แถมยังเคยเข้าไปตัดใบตองด้วยแต่ไม่เคยโค่นต้นกล้วยอย่างที่อ้อยทำ หลังจากนั้นสามวันอ้อยก็มีอาการแบบเดิมอีกเก็บตัวอยู่ในห้องและร้องกรี้ดลั่นบ้านจนพ่อต้องเรียกหมอผีมาช่วย หมอผีคนแรกที่มาเป็นคนแถวบ้านแต่ทำอะไรไม่ได้เลยอ้อยยังคงมองตาขวางและรื้อข้าวของเหมือนเดิมจนลุงตันปรึกษากับญาติซึ่งไปทำงานอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ญาติเลยพาหมอผีฝั่งเขมรมาช่วยดู ซึ่งได้ผลดีมาก แถมยังได้รู้ด้วยว่าที่อ้อยถูกผีเข้าก็เพราะไปตัดต้นกล้วย ที่มีผีตายทั้งกลมสิงอยู่หมอผีบอกว่าเป็นคนลาวตายทั้งกลมที่ถูกฝังศพไว้ใต้โคนต้นกล้วยนั้นมานานแล้วต้นหนึ่งเป็นแม่ส่วนอีกต้นเป็นลูกแต่กอกล้วยนั้นจะขึ้นแค่สองต้นเท่านั้น พอต้นลูกถูกโค่นทิ้งแม่ของเขาเลยมาสั่งสอนอ้อยซึ่งเขาไม่ได้จะทำอันตรายถึงแก่ชีวิตแค่อยากสั่งสอนเท่านั้นหลังจากหมอผีเขมรกลับไปอ้อยก็ไม่อาการผิดปกติอีกและอ้อยจำได้ว่ากอกล้วยที่โค่นไปหนึ่งต้นนั้นเป็นแบบที่หมอผีเขมรบอก คือขึ้นคู่กันสองต้นเท่านั้น ในขณะที่กออื่นจะแตกหน่อขึ้นเบียดกันหลายต้น พอเรื่องของอ้อยถูกพูดต่อๆ กันไป คนที่ได้ฟังต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าหมอผีเขมรนี่เก่งที่สุดแล้วและสินเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน