คิดล้ำหน้า! จีนพัฒนาโดรนกู้ภัย ‘ควบคุมด้วยสมอง’ ชี้เป้าหมายแม่นยำเหมือนเล่นเกมซ่อนหา

.
อากาศยานไร้คนขับขนาดเล็กหรือโดรน (drone) ถูกใช้งานอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน โดยเฉพาะปฏิบัติการค้นหาและกู้ภัยยามเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติอย่างแผ่นดินไหว ดินถล่ม และเรือล่ม
.
คณะนักวิจัยชาวจีนจึงมีแนวคิดเพิ่มประสิทธิภาพของโดรนกู้ภัย โดยการพัฒนาโดรนที่ควบคุมด้วยสมองมนุษย์ ซึ่งช่วยให้การระบุตำแหน่งผู้ประสบภัยแม่นยำยิ่งขึ้น แม้อยู่ท่ามกลางสภาพอากาศเลวร้ายจากภาวะฟ้าหลัวหรือพายุทรายที่มีทัศนวิสัยต่ำ
.
กลุ่มนักพัฒนาจากสถาบันเทคโนโลยีจรวดขนส่งแห่งประเทศจีน (CALT) ระบุว่าโดรนกู้ภัยรุ่นดังกล่าวสั่งการจากชุดอุปกรณ์สวมศีรษะ (headset) พร้อมขั้วไฟฟ้า ซึ่งตรวจจับคลื่นสมองด้วยเทคโนโลยีการตรวจคลื่นไฟฟ้าในสมอง (EEG)
.
คลื่นสมองของมนุษย์เปลี่ยนแปลงตามสิ่งที่เรากำลังกระทำและรู้สึกนึกคิด โดยคลื่นสมองจะมีความถี่ต่ำลงหากเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า เฉื่อยชา หรือเกียจคร้าน แต่จะมีความถี่เร็วขึ้นหากเราเริ่มรู้สึกตื่นตัว ตื่นเต้น หรือกระตือรือร้นเป็นพิเศษ
.
เมื่อผู้ใช้งานดูรูปถ่ายที่โดรนบันทึกและส่งตรงจากพื้นที่ประสบภัยพิบัติ เซนเซอร์ของชุดอุปกรณ์สวมศีรษะจะบันทึกและรวบรวมการเปลี่ยนแปลงของคลื่นสมอง ต่อจากนั้นระบบวิเคราะห์ข้อมูล EEG จะบอกพิกัดเป้าหมายแก่โดรน
.
“ผู้ใช้งานไม่จำเป็นต้องพูดหรือแสดงท่าทางใดๆ ออกมาเลย”
.
คณะนักวิจัยกล่าวว่าการติดตามคลื่นสมองไม่ใช่เรื่องหายากในปัจจุบัน แต่เครื่องมือของห้องปฏิบัติการจำนวนมากยังคงพบความยุ่งยากในการตีความคลื่นสมอง ซึ่งระบบควบคุมด้วยสมองสามารถชดเชยข้อบกพร่องเหล่านั้นได้
.
ระบบควบคุมด้วยสมองสามารถอ่านคลื่นสมองในระดับมิลลิวินาที (milliseconds) ทำให้โดรนสามารถระบุพิกัดเป้าหมายได้เกือบพร้อมกับตอนที่ผู้ใช้งานมองเห็นเป้าหมายจากรูปถ่าย
.
ปัจจุบันโดรนกู้ภัยส่วนใหญ่ใช้ระบบการจดจำรูปภาพ (image recognition) ซึ่งสามารถระบุพิกัดเป้าหมายหลังจากทำการเปรียบเทียบรูปภาพกับข้อมูลวัตถุที่เก็บรวบรวมอยู่ในระบบดังกล่าวเท่านั้น
.
อย่างไรก็ดี หากวัตถุเป้าหมายถูกบดบังบางส่วน หรือเกิดพายุทรายหรือหมอกหนาทึบที่ส่งผลกระทบต่อแสงสว่างในพื้นที่ประสบภัย โดรนกู้ภัยเหล่านั้นจะเผชิญความยากลำบากในการปฏิบัติภารกิจทันที
.
ทว่าโดรนกู้ภัยที่ควบคุมด้วยสมอง ซึ่งสามารถระบุพิกัดเป้าหมายด้วยความช่วยเหลือจากดวงตาของมนุษย์ผู้ใช้งาน สามารถมองเห็นสิ่งที่โดรนทั่วไปไม่สามารถตรวจจับได้ภายใต้เงื่อนไขอันสลับซับซ้อน
.
การเปรียบเทียบกับเกม “ซ่อนหา” อาจช่วยให้เข้าใจแนวคิดของโดรนกู้ภัยที่ควบคุมด้วยสมองยิ่งขึ้น โดยสมมติฝ่ายซ่อนแอบเผลอโชว์แค่เท้าออกมาจากที่ซ่อน ฝ่ายค้นหาสามารถระบุตัวตนของอีกฝ่ายในพริบตา แต่เครื่องจักรกลไม่อาจทำได้
.
ทั้งนี้ คณะนักวิจัยกล่าวว่าระบบควบคุมด้วยสมองจะเพิ่มขีดความสามารถด้านการระบุพิกัดเป้าหมายของโดรนให้มีความถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้นถึงร้อยละ 20