สวัสดีค่ะฉันชื่อ นาโอมิ ฉันเป็นเด็กสาวบ้านนอกมาจากชนบท เติบโตมาในตระกูลที่ไม่ได้ร่ำรวยมากแต่ก็ไม่ถึงกับยากจน ฉันเป็นสาวน้อยบ้านนอกที่โตมาด้วยความดูแลจากญาติทุกคนที่คอยเลี้ยงดูฉันน้าๆเป็นแม่ฉันหมด และโตมาพร้อมกับนิสัยโก๊ะๆ ใครต่างก็เรียกฉันว่ายายโก๊ะ นิสัยนี้ฉันไม่แน่ใจว่าได้จากใครมา รู้ตัวอีกทีฉันก็เป้นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด และเป็นนิสัยที่แก้ไม่หาย ฉันคิดว่ามันคงฝั่งลึกอยู่ใน DNA ของฉันแล้วหล่ะ (แอบอมยิ้ม 😊) 

ตอนที่ 1

เสียงนาฬิกาปลุก : กริ๊ง กริ๊ง - ดังขึ้น ในขณะที่ สาวน้อยกำลังนอนหลับ

...เห้อเช้าละหรอเนี่ย บิดขี้เกียจ นาโอมิตื่นมาพร้อมกับความงัวเงีย และความหิว จ๊อกๆ (เสียงท้องร้อง) อุยยย...(นาโอมิเอามือลูบท้อง) หิวข้าวละสินะเนี่ย ตื่นมาก็หิวเลย(แอบอมยิ้ม)

นาโอมิ : โอ๊ะ...ตายละ 09.00 โมงละ มันสายละนี่ ฉันต้องรีบไปทำงานละสินะ ( รีบคว้ากระเป๋าที่อยู่บนโต๊ะ และวิ่งออกจากห้องทันที)

        บนถนน ณ เวลานี้รถติดมาก ในใจของนาโอมิเต็มไปด้วยความกังวล และบ่นพรึมพรำภายในใจ ตายแน่เลย บอสฆ่าฉันแน่ๆ วันนี้วันแรกด้วยสิ (แอบบ่นออกมาเบาๆ แม่รู้คงรักฉันน่าดู ขยันทำงานสุดๆ (พูดไปแอบหัวเราะไป) + (ยิ้มแบบเจือนๆ)

**** เสียงโทรศัพท์ดัง กริ๊ง กริ๊ง ... สายเข้า นาโอมิ ****

        โอ้วววว ตายละ บอสโทรมา ซวยละสิ ( พูดด้วยน้ำสียงตกใจ และคิดในใจจะรับไม่รับดี เอาไงดี ฮือออ.. บอสอย่าฆ่าหนูนะ *เหงื่อของเธอเริ่มออกไม่รู้ว่าเพราะอากาศร้อนหรือกลัวบอส*)

.....กดรับโทรศัพท์....

นาโอมิ : ค่ะ บอส

บอสผู้เย็นชา : นาโอมิ อยู่ไหนครับ (ด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่ )

นาโอมิ : ค่ะ บอสใกล้ถึงละค่ะ รถติดม๊ากกกเลยค่ะ ( สีหน้าไม่ค่อยดี และน้ำเสียงที่สูงและค่อยๆเบา)

บอสผู้เย็นชา : ครับ ( ด้วยน้ำเสียงที่นิ่งมาก ) และตัดสายไป

นาโอมิ : เอ่อ ยังงี้ก็ได้หรอเนี่ย ( โมโหนิดๆ ) ตัดสายแบบนี้เลยหรอ บอสนะบอส ใจร้ายชะมัด

............ ณ ที่ทำงานของนาโอมิ ...........

นาโอมิ : เห้อออ ถึงซะที ( ด้วยอาการเหนื่อยและหอบ )  เธอรีบวิ่งเข้าไปรายงานตัว

ขณะที่กำลังผลักประตูเข้าไป ทันใดนั้น บอสผู้เย็นชาก็กำลังมุ่งหน้ามาที่ประตูที่เธอกำลังเข้าไป ...

นาโอมิ : อุ๊ปส์....บะบะบอส เอ่อ (ตกใจหนักมากและรีบจัดระเบียบร่างกาย ) สวัสดีค่ะบอส

บอสผู้เย็นชา : ครับ ( ด้วยท่าทีที่นิ่งอีกตามเคย ) แล้วเดินจากไป

นาโอมิ : ค่ะ ( ยืนนิ่งและอึ้งด้วยท่าทีของบอส และก้มหน้าไม่สมตา จนบอสเดินลับตาไป )

คุณเรียว : สวัสดีครับคุณ นาโอมิ  ( ฝ่ายบุคคล )

นาโอมิ : สวัสดีค่ะ คุณ...เอ่อ (จำชื่อไม่ได้) คิดในใจเค้าชื่ออะไร โอ้วฉันจำไม่ได้

คุณเรียว : ผมเรียวครับ เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคล

นาโอมิ : อ๋อคุณเรียว ค่ะสวัสดีค่ะ วันนี้ให้นาโอมิทำอะไรค่ะ

คุณเรียว : จริงๆวันนี้คุณต้องเข้าสัมภาษณ์กับบอสก่อนครับ บอสอยากคุยกับคุณก่อน แต่...

นาโอมิ : แต่ อะไรหรอค่ะ

คุณเรียว : บอสเค้ารอคุณไม่ไหวเค้าต้องรีบไปคุยงานกับหุ้นส่วนครับ เค้าก็เลย...

นาโอมิ : ค่ะ (คอตก) ขอโทษนะค่ะ คุณเรียว แล้วทำยังไงดีค่ะ บอสคงโกรธฉันแน่เลย

คุณเรียว : ครับไม่เป็นไรหรอกครับ เดี่ยวบอสน่าจะเข้ามาช่วงเย็น

นาโอมิ : แน่ใจนะค่ะคุณเรียวว่าไม่เป็นไร เมื่อกี้มันดูไม่โอเคเลย ตอนที่เค้าเดินสวนฉันไป  เค้าจะไลฉันออกมั้ยค่ะเนี่ยวันแรกก็แย่ซะแล้ว (ก้มหน้าและหมดหวัง)

คุณเรียว : ไม่หรอกครับบอสไม่เคยโกรธใคร เกลียดอย่างเดียวครับ

นาโอมิ : ห๊ะ เกลียดเลยหรอค่ะ น่ากลัวกว่าโกรธอีก

คุณเรียว : หัวเราะ – ผมล้อเล่นครับ ไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวได้รู้จักกับบอสก็จะรู้ครับว่าบอสเค้าใจดีมาก ถึงลุคเค้าจะดูน่ากลัวนิ่งๆแบบนั้น แต่เค้าออ่อนไหวสุดๆเลยครับ

นาโอมิ : ค่ะ (น้ำเสียงเย็นๆ) หวังว่าเค้าจะอยากรู้จักฉันนะค่ะ (ด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ)

คุณเรียว : เดี๋ยวระหว่างนี้ผมให้คุณนาโอมิช่วยงานน้องๆ ไปก่อนนะครับระหว่างรอบอสกลับมา

นาโอมิ : ได้ค่ะคุณเรียว (น้ำเสียงมีความหวังอีกครั้ง) 

------นาโอมิเดินเข้าไปจับมือคุณเรียว ยิ้มกว้างด้วยแววตาเป็นประกายและท่าทางที่สดใส ด้วยความดีใจมากๆ------

คุณเรียว : อะอะเอ่อ ครับๆ ไม่เป็นไรครับ  ( เขิลเล็กน้อย )

 

------------------ 18.00 เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว -----------------

นาโอมิ : เลือบไปดูนาฬิกา โอ๊ะ ตายละ หกโมงเย็นแล้วนี่ (ตกใจ และกังวลที่จะเจอกับบอส)

นาโอมิก็ตั้งใจทำงาน แต่ในใจคิดถึงแต่เรื่องบอสด้วยความรู้สึกผิดของเธอ แต่เวลาผ่านแล้ว จนใกล้จะเลิกงาน บอสก้ยังไม่มา ยิ่งทำให้เธอคิดไปกันใหญ่ว่าตัวเองทำผิด และบอสคงไม่อยากเจอ คงอยากไล่ฉันออก

คุณเรียว : นาโอมิครับ 21.00 แล้วกลับบ้านได้แล้วครับ เลิกงานแล้ว ออฟฟิตจะปิดละครับ

นาโอมิ : อ๋อ ค่ะๆ แล้ว...(น้ำเสียงเศร้า)

คุณเรียว : อ่อ บอสหรอครับ เมื่อกี้โทรมาบอกผมแล้ว บอสยังคุยงานไม่เสร็จ คงจะมาพรุ่งนี้ครับ

นาโอมิ : อ๋อ ค่ะ แล้วเค้าได้บอกอะไรถึงฉันมั้ยค่ะ

คุณเรียว : อ๋อ เค้าบอกว่าพรุ่งนี้อย่าสายนะครับ แค่นี้ละครับ

นาโอมิ : อ๋อ(ด้วยท่าทีดีใจ) ค่ะ ขอบคุณค่ะ นึกว่าเค้าจะไล่ฉันออกซะแล้ว (พูดไปหัวเราะไป )

คุณเรียว : หัวเราะ - ครับ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ

นาโอมิ : ค่ะ วันนี้ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ

คุณเรียว : ครับ ไม่เป็นไรเลย ( ยิ้มๆ )

นาโอมิ : ค่ะ งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะคุณเรียว ( ด้วยท่าทางที่สดใสอีกครั้ง ของเธอ )

 นาโอมิเดินกลับห้องด้วยความดีใจ แต่ในใจก็แอบกังวลนิดหน่อย

นาโอมิ : เย้ๆ บอสก็ไม่ใจร้ายเท่าไหร่หรอกเนอะ ยังฝากมาบอกด้วย ( นาโอมิเดินบ่นกับตัวเอง )  พรุ่งนี้จะไม่สายละค่ะ บอสสสสสสสสส (ตะโกนเสียงดัง )

ติดตามตอนต่อไปค่ะ ... มีเวลาจะมาลงเรื่อยๆนะค่ะ พึ่งเริ่มเขียนเลย มาจากเรื่องบางส่วนค่ะ อิอิ