ทศพิธราชธรรม บทที่ ๑๖ สมเด็จพระนารายณ์มหาราช

เรื่อง/ภาพ เดชา เวชชพิพัฒน์

        ไทยเคยเป็นเหมือนเค้กรสเด็ดขาด

มีสามชาติจ้องกินจ้องแบ่งสรร

ฮอลันดาฝรั่งเศสตาเป็นมัน

ร่วมประชันอังกฤษคิดครอบครอง

        มุ่งเป็นใหญ่เป็นเจ้าแห่งค้าขาย

มุ่งทำลายภูวดลให้หม่นหมอง

ให้ราชินทร์สิ้นศักดิ์เป็นสำรอง

ให้ยกย่องนับถือเป็นคริสตัง

        ใช้ปืนไฟปืนดำเข้าห้ำหั่น

ใช้กำปั่นกำชัยตามมุ่งหวัง

ใช้ก้าวร้าวก้าวเหนือแท่นบัลลังก์

ใช้โอหังโอฬารรุกรานไทย

        มเหศวรต้องมหัจฉริยะ

จึงปะทะปะทังประคองไหว

ทั้งไม้แข็งไม้อ่อนผ่อนหนักไป

เพื่อคงไว้เอกราชแต่นั้นมา

        ทรงตอบความเป็นลายลักษณ์เป็นอักษร

ที่ให้ถอนเปลี่ยนนับถือศาสนา

สองพันอีกสองร้อยปีเป็นเวลา

ที่ราชาอุบาสกอุปการ

        จะให้เปลี่ยนเป็นภาระพระเป็นเจ้า

ความเทียมเท่าทุกมนุษย์ในสงสาร

พอพระทัยในเคารพทุกวงการ

เปรียบประมาณสมบูรณ์แห่งบูชา

        สมเด็จพระนารายณ์มหาราช

ทรงเปรื่องปราดราชสาส์นชาญภาษา

เปลี่ยนสงครามเป็นสัมพันธ์ด้วยวาจา

ปรับฐานากรุงศรีศิวิไลซ์

        พระเจ้าหลุยส์ยกย่องเป็นน้องข้า

เจษฎาวางพระองค์นิรัติศัย

พระเจ้ากรุงฝรั่งเศสไม่ใช่ใคร

เป็นเพื่อนใหม่ฐานะเท่าเทียมกัน

        ทรงจัดการต่างชาติได้อยู่หมัด

จึงยืนหยัดสวัสดิ์สุขทั่วเขตขัณฑ์

ทั้งการค้าปกครองร่วมประชัน

คุณอนันต์แก่ไพร่ฟ้าประชาชี

        ทรงปราบปรามเมืองเล็กเมืองน้อยใหญ่

รวมกรุงไกรไพศาลสมกรุงศรี

เมาะตะมะอีกหงสาวดี

เหล่าไพรีย่างกุ้งสิเรียมแดน

        เป็นยุคทองของกวีแสนสามารถ

นามศรีปราชญ์ปฏิภาณท่านสุดแสน

อีกจินดามณีเป็นแก่นแกน

เป็นแบบแผนตำราภาษาไทย

        โอ้ต้นจ้นวังนารายณ์เป็นสักขี

หลายร้อยปีเป็นพยานร่วมสมัย

จันทรพิศาลจันทร์แห่งใจ

พระหทัยแน่วแน่แก่แผ่นดิน