ประสบการณ์ มีแฟนฝรั่ง [18+]

จะเล่าต่อไปนี้ เป็นประสบการณ์และความรู้สึกส่วนตัวนะคะ ไม่ได้ต้องการมาชี้นำชี้แนะแนวทางอะไรใดๆ

ว่างๆเหงาๆ ขอเล่าหน่อยแล้วกัน
ส่วนตัวแล้วไม่เคยมีแฟนเป็นชาวต่างชาติมาก่อน ตลอดเวลาที่มีแฟนเป็นคนไทยจะคบกันไม่เคยเกิน 5 เดือนค่ะ
ไม่ผิดค่ะ 5 เดือน ไม่ใช่ 5 ปี สาเหตุหลักๆที่คบกันไม่ยืดยาวน่าจะเป็นเพราะเราติดเพื่อน ไม่ค่อยชอบไปไหนมาไหนกับแฟนสองต่อสอง
และเหตุผลต่างๆกันไปซึ่งเกิดจากตัวเราเองทั้งสิ้น ล่าสุดคือโสดยาวเลยค่ะ 4 ปี ตั้งแต่ยังไม่เข้ามหาลัย จนจบมหาลัย 55555
หน้าตาก็ทั่วๆไป มีคนเข้ามาหยอดอยู่บ่อย แต่เรารู้จุดประสงค์เค้านะว่าเค้าต้องการอะไร เพราะคนที่เข้ามาส่วนใหญ่
จะเจอกันตามแหล่งอโคจร ยอมรับว่าเลือกเยอะ เรื่องมาก จนลืมสำเหนียกหนังหน้าตาตัวเอง
เพื่อนๆก็จะคอยแซวตลอดว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน อยากเห็นหน้าแฟนจริงๆ พูดมาตั้งแต่เรียน ปี1 เลยค่ะ

พอจบปี 4 ก็ได้มีโอกาสไป work ที่เมกา (ขอข้ามประสบการณ์ในส่วนนี้ไปนะคะ มันไม่ใช่ประเด็นหลัก)
ก็ได้เจอกับชายเม็ดสีของตา ออกฟ้าๆเทาๆ เจอกันที่ทำงาน แต่เราอยู่คนละแผนกกัน วัยต่างกัน 1x ปี ถือว่าเยอะสำหรับเรานะ
แต่จะบอกว่าหน้าตาละอ่อนมาก กล้ามเป็นมัดๆ ซิกแพคก็มา เส้นเลือดที่แขนนี่เห็นชัดเลย

หลังจาก text กันไปกันมาระยะหนึ่ง ซึ่งไม่นานมาก ประมาณ 3 วัน 55555555 (อย่าเพิ่งมองเราแบบนั้นดิ)
เราก็ยอมออกไปนู่นนั่นนี่กับเค้า ไปกินข้าว ไปชอปปิ้ง ไปบ้านเค้า มาที่พักเรา เอาเพื่อนเราไปด้วยบ้าง ไปกันสองคนบ้าง
คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ด้วยความที่ไม่เก่งภาษาอยู่แล้ว ละเค้าพูดเร็วด้วย แรกๆเราก็ยิ้มรับอย่างเดียวค่ะ
หลังๆก็สวนกลับเป็นภาษาไทยเลย เค้าก็ไม่เข้าใจหรอก แต่เค้าพยายามเรียนรู้มากๆ มากกว่าที่เราพยายามเรียนภาษาเค้าอีก

จริงๆอยากจะเล่าให้ละเอียดกว่านี้นะคะว่าเค้าอายุเท่าไหร่ ทำงานอะไร เจอกันได้ยังไง มาจีบด้วยวิธีไหน
แต่แอบกลัวว่าจะมีเพื่อนมาเจอแล้วรู้ว่าเป็นเรา เลยขอกํกๆข้อมูลบางส่วนไว้แล้วกัน

เข้าเรื่องเลยนะ เราได้บอกเค้าไว้ว่าเรายังเวอนะ ไม่ต้องเชื่อก็ได้ ก็พูดดักไว้ก่อนเลยว่าไม่ต้องเชื่อก็ได้
ขนาดเพื่อนกันเอง บางคนยังไม่เชื่อเลย ด้วยบุคลิก ชอบไปปาตี้ อะไรต่างๆนาๆ แต่โอเค ไม่ว่ากัน

คืนแรกเลย ก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ เรื่องปกติของฝรั่ง(?) มันเป็นเรื่องธรรมดา(?)
ความรู้สึกตอนนั้นคือไม่หวงตัวเลย ทั้งๆที่ไม่เคยยอมให้ใครลุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวได้ขนาดนี้มาก่อน
คิดแค่ว่า เค้าเป็นฝรั่ง ไม่ใช่คนไทย (แล้วยังไง? ต่างกันยังไง? เออ อันนี้ก็ไม่รู้ บอกไม่ถูกเหมือนกัน)
ยอมให้เค้าทำทุกอย่าง กอดจูบลูบคลำซุกไซร้ลูบไล้เรือนร่าง ยกเว้นใช้เจ้าดิ๊ก
จังหวะนั้นอ่อนระทวยไปหมด แต่คือไม่เคยไง ก็ไม่รู้งาน ไม่รู้ว่าเราต้องเอนเตอเทนเค้ากลับยังไง
ซักพักเค้าจับมือเราให้ไปจับดิ๊กเค้า เห้ยยย คือแบบ ตื่นเต้นมาก ไม่รู้ว่าถือว่าเล็กหรือใหญ่เพราะเราไม่มีตัวเปรียบเทียบ
ก็เลื้อยๆไหลๆไปตามอารมณ์ คืนนั้นเค้าตั้งใจที่จะไม่ทำแบบนั้น เค้าบอกว่าถ้าเราไม่พร้อม เค้าก็จะไม่ทำ
ตอนนั้นไม่รู้หรอก ว่าจะมาไม้ไหน พูดงี้ใครๆก็พูดได้จริงป้ะ แต่ในใจก็รู้ว่าเค้าพร้อมที่จะควักมันออกมาได้ทุกเมื่อแล่ะ
แต่หลังจากคืนนั้น เราก็ไม่ได้ไปนอนค้างที่บ้านเค้าอีกเลย ไม่ใช่เป็นเพราะเราไม่อยากไปนะ
แต่เป็นเพราะเค้าไม่อยากให้เราไป เค้าให้เหตุผลว่า กลัวห้ามใจไม่ได้ กลัวทำให้เราไม่ไว้ใจ ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกเรา
ตอนนั้น แบบ ซาบซึ้งกับคำพูดมากๆเลย ด้วยสายตา สีหน้าท่าทาง (ที่ผ่านมา เจอแต่คนเจ้าชู้ คิดว่าดูสายตาออกนะ)

สุดท้ายแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็เสร็จเรา เห้ยยยยยย ไม่ใช่!
อะไรทำให้ตัดสินใจยอม.. อารมณ์ ความรัก ความสุข ความที่เค้าเป็นฝรั่ง(อันนี้ก็ยังงงว่าเกี่ยวอะไร) อะไรอีกดี อะไรที่มันอธิบายไม่ได้อะ
ครั้งแรกของเรา ครั้งแรกที่เจอเจ้าดิ้กของเค้า เจ็บ เจ็บมาก เค้าค่อยๆเล้าโลมตามสเต็ปไปก่อน
จนถึงขั้นยัด เค้าค่อยๆทำเบาๆแบบทะนุถนอมมาก (ไม่รู้คิดไปเองป่าวว่าเค้าถนอม หรือปกติมันก็ต้องเป็นงี้อยู่แล้วอะ)
ซึ่งยัดไม่เข้าจนต้องพูดออกมาว่า เจ็บ! (เคยสอนภาษาไทยคำนี้ไปแล้ว)
สิ่งที่อยากจะเล่ามันอยู่ตรงนี้ค่ะ จุดพีคเลย ทันทีที่พูดว่า "เจ็บ" เค้าหยุด แล้วโผตัวเข้าโอบกอดเรา พร้อมถามว่าโอเคมั้ย
ตอนนั้นคือโอเคมาก แต่ก็เจ็บมากเช่นกัน ไม่ได้อยากให้มันสะดุด แต่เราทนกับการเจ็บมาจุดนึงแล้ว จนทนไม่ไหวเลยต้องพูดออกมา
วันนั้นเลยจบแค่นั้น ใส่เสื้อผ้า นอนจ่ะ
หลังจากนั้นก็พยายามฝึกฝนภาคปฏิบัติกันเรื่อยๆ เป็นเวลา 2 อาทิตย์ ก่อนที่เราต้องกลับไทยแลนด์

เราไปอยู่แค่ 3 เดือน  รู้ว่ามันเป็นระยะเวลาที่สั้นมาก มากเกินกว่าที่จะมาเสียมันไปทั้งๆที่รักษามาตลอด
แต่สิ่งที่ทำให้เรามั่นใจในผู้ชายคนนี้ คงเป็นเราเท่านั้นที่สัมผัสได้ 
เราก็แอบกลัวนะว่าความรักครั้งนี้มันไม่ยืนยาว เรามาแล้วเราต้องกลับ เราอยู่ห่างกันคนละซีกโลก
ถ้าเรากลับแล้วก็ยากที่จะเจอกัน เค้าอาจจะต้องไปเจอใครใหม่เพราะหน้าที่การงานที่ง่ายต่อการพบเจอผู้คน
เราเองก็อาจจะต้องไปเจอใครใหม่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ถ้าหนักแน่นไม่พอ
แต่ ตั้งแต่กลับมา เรายังติดต่อกัน คุยกันทุกวัน วีโอคอลกันเรื่อยๆ 
บอกตรงๆ ยอมรับว่ารู้สึกแย่ เพราะบางทีที่เค้าทำงาน เราก็อยากเรียกร้องความสนใจ แถมเวลาไม่ตรงกันอีก
สตรองไม่พอจริงๆ เหงา เพราะคิดถึงเค้า คิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน การได้รับการเทคแคร์จากเค้า 
คือไม่เคยรู้สึกว่าได้รับสิ่งพวกนี้มากมายขนาดนี้จากแฟนคนไทยเลย

ย้ำ!! นี่คือประสบการณ์และความรู้สึกส่วนตัวนะคะ ชี้แนะอะไรได้ ตำหนิได้แต่อย่าแรงมากนะ
ไม่ได้มาบอกว่ามีแฟนเป็นคนไทยแล้วแย่ อันนี้มันแล้วแต่นิสัยส่วนตัวเนอะ เพราะคนที่ดีเราก็เจอ แต่เรารักษาเค้าไว้ไม่ได้เอง

สิ่งที่อยากจะขอเลย คือกำลังใจ หรือมาร่วมแบ่งปันประสบการณ์ชของคนมีแฟนคนละทวีป คนละซีกโลก รับมือกันยังไง
หรือใครเคยมีแฟนต่างชาติ เค้ามีนิสัยแบบไหนกันบ้าง ชอบคนไทยหรือต่างชาติ แบบไหนแซ่บกว่ากัน(ในทุกๆด้าน)
ปสก เรื่องบนเตียงบนโซฟาในห้องน้ำหรือริมหน้าต่างก็แชร์ได้นะคะ น้องจะเรียนรู้ไว้และนำไปปรับใช้
ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แฟนจะมาหาต้นปีหน้า บางทีก็คิดว่าเรื่องนี้ก็สำคัญสำหรับชีวิตคู่นะ(บางคนอาจไม่ยอมรับขอให้ข้ามไปค่ะ)