แม่ไปขายของเก็บกระเป๋าเงินเปล่าได้ เด็กนศ.มาตามหาแม่ก็แอบเอาเงิน 1 พันใส่ไปให้ด้วยแล้วหลังจากนั้น…

เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวดีๆ จากเว็บไซต์ต่างประเทศที่ได้นำเสนอเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่ง โดยเรื่องราวมีอยู่ว่า.. แถวๆ หน้าสถานีรถไฟในเมือง มีแผงลอยมาตั้งขายกันมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือป้าหวัง เทียบกับคนขายของแถวนั้นแล้วป้าหวังอายุมากที่สุด อีกไม่กี่วันแกก็จะ 60 แล้ว

จริงๆ แล้วคนแก่อายุขนาดป้าหวังควรจะได้อยู่สบายๆที่บ้าน เวลาว่างๆก็ไปเดินเล่นในสวน ไปวัด แต่ป้าหวังกลับไม่โชคดีแบบนั้น แถมแกยังไม่มีแม้แต่เวลาจะช่วยลูกชายดูแลหลาน ซึ่งนี่ก็เป็นปัญหาหนักอกของแก เพราะลูกชายแกปีนี้ย่างเข้า 30 แล้วแต่ยังไม่แต่งงาน

ทุกวันพอคิดถึงเรื่องลูกชาย ป้าหวังกับลุงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ พูดถึงลูกชายแก ก็ไม่ใช่พวกไม่เอาการเอางาน หลังจากเรียนจบ เขาก็ทำงานอยู่ในเมือง ปกติก็ทำโอทีจนดึกดื่น แถมยังเป็นคนกตัญญู ในสายตาของแกกับสามี ลูกชายทำอะไรก็ดี ขยันทำงาน ที่ทำโอทีดึกดื่นก็เพื่อหาเงิน มาแบ่งเบาภาระพ่อแม่

ป้ากับลุงรู้ว่า ที่ลูกชายไม่มีแฟนสักที เพราะผู้หญิงสมัยนี้วัตถุนิยม จะให้รักกันแค่ไหนก็เอาชนะเงินทอง สินสอดไปไม่ได้ ลูกชายเองก็มีแฟนมาหลายคน ล้วนเป็นคนต่างจังหวัด แต่พอพูดถึงเรื่องแต่งงาน ก็เรียกร้องสินสอดเงินทองมากมาย แล้วลูกชายแกทำงานเก็บเงินมาไม่กี่ปี จะไม่มีเงินเก็บอะไรมากมาย

หลายๆครั้งที่ลูกชายปิดปังพวกแกเรื่องที่เลิกกับแฟน เขาไม่อยากให้พ่อแม่เป็นกังวลกับเรื่องแต่งงานของตัวเอง แต่ลุงกับป้าจะไปทนมองเห็นลูกชายไม่เป็นฝั่งเป็นฝาสักทีได้ยังไง เพราะงั้นลุงกับป้าก็เลยมาเปิดแผงขายของกันหน้าสถานีรถไฟ ทุกวันป้าหวังจะเข็นรถมาหลายกิโล บางทีเพื่อให้ได้ทำเลดีๆแกก็ต้องออกมาแต่เช้ามืด วันนึงก็ไม่ได้จะขายได้เงินสักเท่าไหร่ แต่สองสามีภรรยาสาบานไว้ว่าต่อให้ต้องขายชีวิตก็ต้องให้ลูกชายแต่งงานให้ได้

แม้ว่าป้าหวังจะลำบาก แต่แกไม่เคยเอาเปรียบใคร ในสายตาพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้น ป้าหวังเป็นคนแก่ที่ใจดีมาก

อีกไม่นานก็จะตรุษจีนแล้ว วันนี้ป้าหวังก็เข็นรถมาตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อให้ทันเวลาที่คนไปทำงาน คนผ่านไปมามากมาย แค่ตอนเช้าป้าหวังก็ขายได้เงินไม่น้อย แกดีใจมาก แถวหน้าสถานีรถไฟ คนเดินผ่านไปมาพลุกพล่าน ทำให้มีโจรขโมยไม่น้อย พวกเขาจะเล็งนักท่องเที่ยว แล้วก็ไปล้วงเอากระเป๋าของนักท่องเที่ยวคนนั้นไปได้ ป้าหวังเจอกระเป๋าสตางค์เปล่าๆในถังขยะเป็นประจำ เมื่อเห็นในกระเป๋าตังค์มีบัตรต่างๆของนักท่องเที่ยว ก็อดไม่ได้ที่จะด่าว่าพวกลักขโมย แล้วก็เอากระเป๋าสตางค์ใส่ไว้ในรถเข็น ออกมาเที่ยวแบบนี้ไม่เหลือบัตรประจำตัวอะไรเลยจะทำยังไง ป้าหวังคิดหวังให้นักท่องเที่ยวที่กระเป๋าหายกลับมา แกจะให้เอาคืนให้เจ้าของ

ประมาณบ่าย 3 กว่าๆ ป้าหวังก็เห็นเด็กนักศึกษาคนนึงสะบายกระเป๋าแบคแพคเดินผ่านมา ใส่เสื้อผ้าดูเป็นคนมีตังค์ แต่ดวงตาทั้งสองข้างกลับแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าร้องไห้มา ป้าหวังเห็นเด็กนักศีกษาคนนั้นกวาดตามองไปตามพื้น ก็รู้ว่าคงโดนเอากระเป๋าสตางค์ไป โชคดีที่ก่อนหน้านี้ป้าหวังเก็บกระเป๋าได้ เปิดออกมาดูบัตรก็เห็นว่าเป็นนักศึกษาคนนั้น ก็เลยเรียกเขาเข้ามา

“พ่อหนุ่มโดยเอากระเป๋าสตางค์ไปใช่มั้ย ลองดูซิว่านี่บัตรของพ่อหนุ่มรึเปล่า?” ป้าหวังยื่นบัตรให้เขา หลังเด็กนักศึกษาเห็น ก็ดีใจมาก เขารู้ว่าป้าหวังคือคนดี ขโมยคงไม่เอาบัตรมาคืนให้เขาเอง ก็เลยร้องไห้โฮออกมาพร้อมว่า : “คุณป้าครับ นี่บัตรของผม ขอบคุณมากครับ ถ้าไม่มีบัตรประชาชนใบนี้วันนี้ผมคงกลับบ้านไม่ได้”

“พ่อหนุ่มจำไว้นะ เวลาออกจากบ้านต้องระวังทรัพย์สินของตัวเองให้ดี” ป้าหวังพูดพลางก็ยื่นกระเป๋าสตางค์คืนให้ นักศึกษาหนุ่มรับไป เขารู้อยู่แล้วว่าเงินข้างในคงโดนขโ มยเอาไปหมดแล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเปิดดู แต่แล้วก็ต้องอึ้ง ในนั้นมีเงินอยู่ 1,000 ขโมยไม่น่าจะทิ้งไว้นี่นา “ป้าครับ” ชายหนุ่มมองป้าหวัง น้ำตานอง

“พ่อหนุ่ม วันนี้ป้าไม่ได้ขายได้มากมายอะไร มีให้พ่อหนุ่มได้แค่พันเดียวเอาเงินนี้ไปซื้อตั๋วกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วง” ป้าหวังพูด

“คุณป้าใจดีจัง ขอบคุณมากครับ ผมจะต้องตอบแทนบุญคุณป้าให้ได้” พูดจบ ชายหนุ่มก็น้ำตาไหลอีกรอบก่อนเดินจากไป

พอเด็กนักศึกษาพ้นตาไป แม่ค้าแผงข้างๆก็พูดขึ้นว่า “ป้าหวัง วันนี้ป้าขายได้ยังไม่เท่ากับให้ไอ้หนุ่มนั่นไปเลยมั้ง”

“อือ เด็กมันน่าสงสาร อีกไม่กี่วันก็จะตรุษจีนแล้ว ถ้าไม่กลับบ้านที่บ้านก็คงเป็นห่วง” ป้าหวังไม่เสียใจที่ให้เงินไป

หลังตรุษจีนผ่านไป นักท่องเที่ยวก็เริ่มเดินทางไปสถานที่ต่างๆ ป้าหวังก็เข็นรถออกมาขายของตั้งแต่เช้าตรู่เช่นเคย หลังจากถึงหน้าสถานีรถไฟได้ไม่นาน ก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งมาหา : “คุณป้ามาแล้ว ผมไม่รู้จะติดต่อป้ายังไง ก็เลยมาคอยที่นี่ แต่รถไฟผมจะออกแล้ว ถ้าป้ายังไม่มา ผมก็คงไม่ได้เจอ”

ป้าหวังเห็นหน้าเด็กหนุ่มก็จำได้ คือเด็กนักศึกษาที่แกเคยช่วยไว้ : “พ่อหนุ่มมีอะไรรึ รถจะออกแล้วไม่ใช่หรือ รีบไปเร็วๆสิ อย่ามามัวโอ้เอ้” เด็กหนุ่มหยิบถุงเล็กๆออกมาจากกระเป๋า แล้วบอกกับป้าหวังว่า : “คุณป้าครับ ขอบคุณที่ช่วยผมไว้ นี่เป็นของฝากจากบ้านผม ผมให้ป้า” พูดจบเด็กหนุ่มก็รีบวิ่งจากไป มองเห็นเด็กหนุ่ม ป้าหวังก็ชื่นใจ แล้วก็ค่อยๆเปิดถุงออกดู พอเห็นของข้างในแกก็ต้องตะลึง นอกจากของฝากแล้ว ยังมีเงินอีก 1 แสน

บทเรียนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าเราจริงใจกับใคร ด้วยใจที่บริสุทธ์ ทำดีโดยไม่หวังผลตอบแทน วันนึงฟ้ามีตาผลตอบแทนที่ไม่คาดคิดและสิ่งดีๆก็จะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง