น้ำแข็งกับนาฬิกาทราย

นานมาแล้ว โลกเป็นเพียงวัตถุทรงกลมเรียบๆ เปล่าๆ 

ไม่มีอะไรอยู่เลยนอกจาก

น้ำแข็งก้อนใหญ่กับนาฬิกาทรายเรือนยักษ์

ที่มีปลายเปิดสามารถปล่อยทรายออกได้อย่างเดียว

น้ำแข็งกับนาฬิกาทรายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก

ร่วมทุกข์ร่วมสุขจนทั้งคู่เติบใหญ่เข้าสู่วัยหนุ่มสาว

ความงดงามของน้ำแข็ง ทำให้นาฬิกาทรายแอบชื่นชมหลงใหล

แต่ทุกครั้งที่พยายามแสดงความสนิทสนมใกล้ชิด

ความเย็นชาจากน้ำแข็งก็ทำให้นาฬิกาทรายต้องผิดหวังทุกทีไป 

วันหนึ่งนาฬิกาทรายทะเลาะกับน้ำแข็งอย่างรุนแรงถึงขั้นแตกหัก

นาฬิกาทรายร้องไห้เสียใจหนีไปอยู่อีกซีกโลก

หนึ่ง เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่านาฬิกาทรายกับน้ำแข็งก็ยังไม่คืนดีกัน

ต่างคนต่างอยู่คนละซีกโลก 

จนมาวันหนึ่งเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ 

ทำให้โลกจะต้องแตกออกเป็นสองส่วน

น้ำแข็งรู้ดีว่าถ้าโลกแตกเป็นสองส่วนแล้ว

ก็คงไม่ได้เจอกับนาฬิกาทรายตลอดกาล 

แต่ด้วยทิฐิที่มีอยู่ น้ำแข็งจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ

แทนที่จะออกตามหานาฬิกาทราย

ดวงจันทร์โคจรผ่านมา

น้ำแข็งจึงถามว่าอีกซีกโลกเป็นอย่างไรบ้าง

ดวงจันทร์บอกว่า นาฬิกาทรายกลับมาไม่ทันเพราะโลกกำลังจะแยก

จึงปล่อยทรายออกมาปกคลุมรอยแตกของโลก

เพื่อยึดไว้ไม่ให้แยกออกจากกัน

โดยหวังว่าจะได้กลับมาพบน้ำแข็งอีก

ทันทีที่รู้ น้ำแข็งก็รีบออกตามหานาฬิกาทราย........

สายเกินไป ทรายกำลังจะหมดจากตัวนาฬิกาแล้ว

เมื่อน้ำแข็งมาถึงก็ได้ยินเพียงคำพูดสุดท้ายจากปาก

ของนาฬิกาทราย "ฉันรักเธอ"

ความเย็นชาที่มีในตัวน้ำแข็งหมดลงทันที

น้ำแข็งจึงเริ่มละลายในขณะที่ทรายเม็ดสุดท้ายร่วงลงสู่พื้นดิน 

กลายเป็นน้ำทะเลที่อ่อนโยนคอยโอบอุ้มผืนทรายที่บริสุทธิ์ อยู่คู่กันมาจนทุกวันนี้