10 เรื่องสะเทือนใจที่โลกจะไม่มีวันลืม

1. A Protesting Buddhist Monk, 1963 พระภิกษุเผาร่างตนเอง 2506

ภาพโดย  Malcolm Browne ได้รับรางวัล Pulitzer

ในบางครั้งคนภายนอกจะรู้สึก
เศร้าสลดเสียใจมากกว่า
ภาพนี้สะเทือนใจคนทั้งโลก
เพราะเหตุผลหนึ่งเดียวเท่านั้นคือ
การประท้วงรัฐบาลเวียตนามใต้
พระภิกษุศาสนาพุทธจุดไฟเผาตนเอง
ท่านมรณภาพอย่างสงบ
ไม่มีอาการทุรนทุราย
หรือดิ้นรนหนีจากกองไฟ

หมายเหตุ

เมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 2506 พระภิกษุ Thich Quang Duc
เจ้าอาวาสวัดเทียนมู่  ได้จุดไฟเผาตนเอง
เพื่อประท้วงประธานาธิบดีโงดินห์เดียม
ที่นับถือศาสนาคริสต์อย่างบ้าคลั่ง
กดขี่ข่มเหงฆ่าพระสงฆ์ แม่ชี ชาวพุทธ
ทำลายล้างวัดวาอาราม พุทธศาสนา
หลังพิธีฌาปนกิจศพแล้ว
หัวใจของท่านไม่ไหม้ไฟ
ยังเก็บรักษาไว้เป็นที่เคารพสักการะ

ภาพ/เรื่องจาก http://goo.gl/hsQehz

2.  An Iraqi War Prisoner, 2003 เชลยศึกสงครามอิรัค 2547

ภาพโดย Jean-Marc Bouju/AP

นักโทษอิรัคพยายามปลอบโยนบุตรชายวัยสี่ขวบ
เด็กน้อยหวาดกลัวที่เห็นพ่อถูกคลุมหัวและถูกใส่กุญแจมือ
นายทหารในกองทัพจึงยอมทำตามคำร้องของเขา
ยอมไขกุญแจมือนักโทษเพื่อให้เขาโอบกอดปลอบลูกชายได้

3.  Bhopal Disaster, 1984 ภัยพิบัติเมืองโภปาล 2527

ภาพโดย  Raghu Rai, 1984

หนึ่งในอุบัติเหตุที่เลวร้ายที่สุด
การรั่วไหลของแก๊สที่เมืองโภปาล
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอินเดียปี 2527
ทำให้คนนับพันเสียชีวิต
ในภาพพ่อที่กำลังฝังศพลูกน้อย

อนุสรณ์สถานรำลึกภัยพิบัติ ภาพจาก http://goo.gl/3VEK9e



ถังก๊าซที่รั่ว ภาพจาก http://goo.gl/9v3ijC



การประท้วง ภาพจาก http://goo.gl/jyGPpS

หมายเหตุ

โศกนาฏกรรมที่โภปาล เมืองหลวงรัฐมัธยประเทศ อินเดีย
เป็นอุบัติเหตุจากโรงงานผลิตยาฆ่าแมลง Union Carbide
เกิดขึ้นกลางดึกวันที่ 2 ธันวาคม 2527
ถังบรรจุก๊าซเมทิลไอโซไซยาไนด์และสารพิษอื่น ๆ เกิดการรั่วไหล
ส่งผลกระทบกับประชาชนมากกว่า 500,000 คน

หน่วยงานท้องถิ่นรัฐมัธยประเทศได้ยืนยันจำนวนผู้ตายเบื้องต้น 2,259 คน
และผู้ตายที่เกี่ยวเนื่องกับการรั่วไหลของก๊าซ 3,787 คน
ในขณะที่หน่วยงานอื่นรัฐบาลอินเดียประมาณจำนวนผู้ตาย 15,000 คน
มีผู้ตายประมาณ 8,000 คนในสัปดาห์แรกหลังเกิดเหตุ

ในเดือนมิถุนายน 2553 หลังเกิดเหตุแล้วถึง 24 ปี
ศาลอินเดียได้ตัดสินว่า อดีตพนักงาน Union Carbide 7 คน
รวมทั้ง Warren Anderson อดีตประธานบริษัท
มีความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นเสียชีวิต
ตัดสินให้ลงโทษจำคุกคนละสองปี
พร้อมปรับคนละประมาณ 2,000 เหรียญสหรัฐ
ตามบทลงโทษขั้นสูงสุดตามกฎหมาย
แต่จำเลยทั้งแปดตายก่อนมีคำพิพากษา

สรุปย่อจากที่มา http://goo.gl/BFUKdS

Union Carbide CEO Warren Anderson  ภาพจาก http://goo.gl/NcltGi

4. Dorothy’s First Day, 1957 วันแรกในโรงเรียนของโดโรธี 2500

ภาพโดย  Douglas Martin, World Press Photo of the Year, 1957

การเหยียดสีผิวจากเพื่อนร่วมชั้นเรียนมัธยมศึกษาปลาย
ทำให้โดโรธีต้องลาออกเลยในวันแรกของการเข้าเรียน
หมายเหตุ ในสหรัฐอเมริกาสมัยก่อนยังมีการเหยียดสีผิว

5.  Earthquake in Turkey, 1983  แผ่นดินไหวในตุรกี 2526

ภาพโดย  Mustafa Bozdemir, World Press Photo of the Year, 1983

แม่ร่ำไห้กับศพลูกเธอทั้ง 5 คน

6.  Napalm Accident, 1972  ระเบิดเพลิง 2515

ภาพโดย Associated Press photographer, Nick Ut ไดัรับรางวัล Pulitzer

เรือบินทิ้งระเบิดเวียตนามใต้
ได้ทิ้งระเบิดเพลิงใส่ทหาร/ชาวบ้านของตนเอง
สร้างความเสียหาย/ภัยพิบัติในพื้นที่อย่างร้ายแรง

Phan Tai Kim Phuc เหยื่อวัย 9 ขวบ



Nick Ut-ช่างภาพ Kim Phuc - Dr. My Le ที่พยาบาลเธอ 2 วันหลังเกิดเหตุ



ภาพจาก http://goo.gl/Xzq8VM

7.  Photo of Omarya Sanchez, 1985  โอมาย่า ซานเช่ 2528

ภาพโดย  French Reporter, Frank Fournier

Omarya Sanchez วัย 13 ขวบติดอยู่ในโคลนที่บ้านตนเอง
เธอเพิ่งจะเข้านอนไม่นานนักก่อนที่ภูเขาไฟ Nevado Ruiz
จะระเบิดในปี 2527 ก่อให้เกิดภัยพิบัติตามมาในภายหลัง

8.  The Baby’s Hand, 1999  มือทารกน้อย 2542

ภาพโดย  Michael Clancey

มือเด็กที่คลอดแบบปกติไม่ได้
ภายใต้อุ้งมือหมอที่ประสบความสำเร็จ
ในการผ่าตัดทำคลอดเด็ก

9.  The Fall from the Window, 1975  ตกจากหน้าต่าง 2518

ภาพโดย Stanley Forman

แม่กับลูกพยายามหนีไฟไหม้
ด้วยการกระโดดลงมาด้านล่าง
เด็กน้อยรอดตายเพียงคนเดียว
โดยหล่นทับลงบนศพแม่ตนเอง

10. Vulture Waiting for the Malnutritioned Child to Die, 1994  อีแร้งรอกินศพเด็กที่อดอยากใกล้ตาย 2537

ภาพโดย Kevin Carter ไดัรับรางวัล Pulitzer ประเภทสารคดี1994





ภาพจาก https://goo.gl/89uocp

หนึ่งในภาพที่สะเทือนใจชาวโลก
ก่อให้เกิดการวิพากวิจารณ์กันอย่างกว้างขวาง
เกี่ยวกับนิยามมนุษยธรรม/
จริยธรรมที่พึงมีของช่างภาพ
ช่างภาพรายนี้ฆ่าตัวตายในภายหลัง
แม้ว่าจะได้รับรางวัลจากภาพนี้

หมายเหตุ

ในวันที่ 11 มีนาคม 2536 Kevin Carter
ได้ร่วมเดินทางไปที่ซูดานกับกองทัพสหประชาชาติ UN
เพื่อแจกจ่ายอาหารให้ชาวซูดาน
ขณะที่กำลังถ่ายภาพชาวบ้านที่อดอยากหิวโหย
ที่มุ่งหน้ามารับอาหารที่ศูนย์แจกจ่ายอาหาร
มีอีแร้งบินร่อนลงในพื้นที่ใกล้เคียง
ช่างภาพรายนี้บอกแต่เพียงว่า
มันเป็นหน้าที่ที่ต้องถ่ายภาพนี้
ถ่ายภาพแล้วต้องเดินจากไป

ภาพนี้ได้ขายให้ New York Times
มีการตีพิมพ์เผยแพร่วันที่ 26 มีนาคม 2536
แล้วแพร่กระจายไปตามสื่อต่าง ๆ ทั่วโลก
ผู้คนนับหลายร้อยคนได้ติดต่อสอบถาม
New York Times ถึงชะตากรรมเด็กน้อยรายนี้
แต่ New York Times ระบุว่า  ไม่ทราบว่า
เด็กคนนี้เดินไปถึงศูนย์แจกจ่ายอาหารหรือไม่

แต่ João Silva  ช่างภาพหนังสือพิมพ์โปรตุเกส
ที่ปักหลักอยู่ในอัฟริกาใต้
ได้ร่วมเดินทางกับ Carter ไปยังซูดาน
ให้สัมภาษณ์อีกแง่มุมหนึ่งกับนักเขียน/ผู้สื่อข่าวญี่ปุ่น
Akio Fujiwara ที่ได้ตีพิมพ์หนังสือชื่อว่า  Fujiwara
โดยมีภาพหน้าปกเป็นเด็กชายคนนี้

โดย Silva ได้เล่าว่า เรื่องราวทั้งหมดนี้เกิดขึ้น
ในช่วงเดินทางไปซูดานร่วมกับกองกำลังบรรเทาทุกข์ UN
ขณะที่เรือบินจอดแถบตอนใต้ของซูดาน
ในวันที่ 11 มีนาคม 2536 เจ้าหน้าที่ UN
บอกว่าเรือบินจะขึ้นบินอีกใน 30 นาทีข้างหน้า
เวลาที่จำกัด/เพียงพอกับการแจกจ่ายอาหาร
ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งไปรอบ ๆ เพื่อถ่ายภาพ
ขณะที่เจ้าหน้าที่ UN แจกจ่ายข้าวโพด
พวกผู้หญิงในค่ายผู้อพยพลี้ภัย
ต่างออกมาจากโรงเรือนไม้ชั่วคราวมายังเรือบิน
Silva ได้วิ่งไปถ่ายภาพพวกนักรบกองโจร
ขณะที่ Carter อยู่ไม่ไกลจากเรือบินเพียง 12 ฟุตเล็กน้อย

Silva เล่าว่า Carter รู้สึกตกใจมาก
ในครั้งแรกที่เห็นภาพการอดอยาก/ขาดอาหาร
และได้ถ่ายภาพเด็กที่อดอยาก/ขาดอาหารจำนวนมาก
Silva ได้ถ่ายภาพเด็ก ๆ ตามพื้นดินที่กำลังร้องไห้
แต่ภาพไม่ได้ตีพิมพ์เผยแพร่
ขณะที่พ่อแม่เด็ก ๆ ต่างยุ่งอยู่กับ
การไปรับแจกอาหารจากเรือบิน
จึงต้องทอดทิ้งเด็ก ๆ ไว้เป็นการชั่วคราวในช่วงเวลาสั้น ๆ

ภาพเด็กชายคนนี้ถูกถ่ายโดย Carter
ขณะที่อีแร้งยืนอยู่ด้านหลังเด็กชายคนนี้
ในการจับภาพทั้งคู่นี้
Carter ต้องระมัดระวังไม่ให้อีแร้งตื่นตกใจแล้วบินหนีไป
ภาพนี้ถ่ายในระยะห่างประมาณ 10 เมตร
และถ่ายอีก 2-3 ภาพก่อนไล่อีแร้งไปให้พ้น

ในเวลานั้นมีช่างภาพสเปน 2 รายที่อยู่ในบริเวณนั้น คือ
José María Luis Arenzana กับ
Luis Davila แต่ทั้งคู่ไม่รู้จักกับ Kevin Carter
พวกเขาต่างถ่ายภาพในบริเวณเดียวกัน
เรื่องนี้มีการเล่าหลายครั้งแล้วว่า
ที่ศูนย์แจกจ่ายอาหาร
จะมีเหล่าอีแร้งชุมนุมกันที่บริเวณหลุมขยะ

พวกเราเดินทางจาก Pepe Arenzana ถึง Ayod
ที่เป็นศูนย์แจกจ่ายอาหารให้ชาวบ้านเดินทางมารับ
พื้นที่ปลายสุดชุมชนจะเป็นที่ทิ้งขยะ/ส้วมชาวบ้าน
ขณะที่เด็ก ๆ ต่างอ่อนแออดอยาก/ขาดอาหาร
ต่างเดินไปข้างหน้าทำให้เกิดภาพว่าพวกเขากำลังจะตาย
ในภาพจะเห็นว่ามีอีแร้งรอคอยเหยื่ออยู่ใกล้กับเด็ก
แต่ถ้าสังเกตให้ดีแล้วระยะห่างของเด็กชายกับอีแร้ง
มุมกล้องทำให้เกิดภาพลวงตา
เพราะทั้งคู่อยู่ห่างกันประมาณ 20 เมตร

วันที่ 27 กรกฏาคม 2537 Kevin Carter
ได้ขับรถยนต์ไปที่ Braamfonte
ใกล้กับ the Field and Study Centre
สถานที่เขาชื่นชอบตอนวัยเด็ก
แล้วจัดการพันเทปรอบท่อยาง
แยงเข้าไปในท่อไอเสียรถยนต์กะบะ
แล้วจ่อท่อยางเข้ามาในหน้าต่างรถยนต์ด้านคนขับ
พร้อมกับเดินเครื่องยนต์เป็นการฆ่าตัวตาย
ด้วยพิษก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์
จบชีวิตในวัย  33 ปี  นี่คือจดหมายลาตายบางตอน

" ผมมีความสุขโดยไม่จำต้องมี โทรศัพท์ ค่าเช่าบ้าน
เงินช่วยเหลือเด็ก เงินจ่ายหนี้ เงิน !!!
ผมถูกหลอกหลอนไปกับความทรงจำที่ลืมไม่ลง
การฆ่าคนและศพ  ความโกรธแค้นและความเจ็บปวด
การอดอยาก/ขาดอาหารหรือเด็กที่ได้รับบาดเจ็บ
จากการกระทำของพวกคนบ้าที่มีความสุข(พวกซาดิสท์)
บ่อยครั้งที่เป็นตำรวจ/เพชรฆาตนักฆ่า
ถ้าผมโชคดี ผมคงจะได้ไปอยู่ร่วมกับ Ken

(เพื่อน Bang Bang Club ถูกยิงตาย 18 เมษายน 2537
Ken ชื่อฆาตกรคนแรกของโลกในคัมภีร์ไบเบิ้ล)