น้ำตา และชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ของ เช ยอง ซอก ' โดย จอน by Minou

โค้ชเช เช ยอง ซอก กับ'น้องเทนนิส'พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจ ผู้พิชิตเหรียญทองกีฬาเทควันโดในเอเชียนเกมส์ 2018

'โค้ชเช'หนุ่มชาวเกาหลีวัย 41 ปี ผู้ทุ่มเททั้งชีวิตให้เทควันโดไทย สามารถสร้างฮีโร่นักกีฬาเทควันโดไทยในการแข่งขันระดับโอลิมปิกให้กับประเทศไทยถึง 3 คน คือ วิว – เยาวภา บุรพลชัย สอง-บุตรี เผือดผ่อง และ เล็ก – ชนาธิป ซ้อนขำ ล่าสุด'น้องเทนนิส-พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจชิงเหรียญทองสำเร็จในเอเชียนเกมส์2018

 

 

30 เมษายน ปี 1974 หนุ่มน้อยคนหนึ่ง ลืมตาดูโลกครั้งแรกในชีวิต ณ กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ครอบครัวของเขา ตั้งชื่อให้เขาว่า “เช ยอง ซอก (Choi Young Seok)”

ครอบครัวของ เช ยอง ซอก มีทั้งหมด 5 คน นั่นคือ คุณย่า, คุณพ่อ, คุณแม่, พี่สาว และ ตัวเขา อันที่จริง เจ้าหนูเช คงมีชีวิตที่ดีกว่านี้ หากคุณพ่อของเขา ซึ่งเป็นวิศวกร ไม่เสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งปอด ตั้งแต่อายุ 39 ปี ในขณะที่ เช ยอง ซอก อายุได้เพียง 7 ปี เท่านั้น 

กว่า 2 ปี ที่คุณพ่อต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ครอบครัวของเขาต้องใช้จ่ายเยอะมาก จนทำให้การเงินเกิดปัญหา คุณแม่ของเช ยอง ซอก ที่เป็นแม่บ้าน ต้องพยายามหาเลี้ยงลูกสองคนด้วยการทำงานที่โรงงานทำขนม แล้วพอพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า เธอก็จะไปทำงานเป็นแม่บ้านตามบ้านต่างๆ ทำให้ ลูกชาย กับ ลูกสาว ต้องถูกเลี้ยงด้วยคุณย่า มากกว่าโตมาด้วยไออุ่นของพ่อ และแม่

เช ยอง ซอก มองคุณแม่ที่ตรากตรำทำงานอย่างหนักเพื่อลูก โดยที่เขามักจะเห็นคุณแม่ปาดน้ำตาบ่อยครั้ง เพราะทนไม่ได้ที่เห็นลูกต้องอยู่กันอย่างลำบาก 

"เชตั้งใจเรียน และคิดเสมอว่า เขาอยากทำให้คุณแม่สบาย ในวันที่คุณพ่อไม่อยู่แล้ว"

เช ยอง ซอก ชื่นชอบกีฬาเทควันโด เขาสัมผัสอะไรบางอย่างที่มีเสน่ห์ในกีฬาชนิดนี้ เขาเรียนรู้ เขาฝึกฝน และเขาตั้งใจ

คุณแม่ของ เช เห็นลูกชายชอบกีฬาชนิดนี้ จึงทำงานให้หนักขึ้น เพื่อส่งให้เขาไปเรียนเทควันโดของสถาบันเอกชน ทั้งที่ต้องใช้เงินที่มากขึ้น เธอก็ยอม

 

เขาซ้อมเทควันโด วันละ 3 เวลา เช้า บ่าย และค่ำ เป็นเช่นนี้ทุกวัน 

ทุกครั้งที่เหนื่อย หรือท้อ เขาจะเงยหน้าเพื่อขอกำลังใจจากคุณพ่อ และก้มลงมองหน้าคุณแม่ที่เหนื่อยยิ่งกว่า

“โชคชะตา กลัวความพยายามอยู่เสมอ”

เช ยอง ซอก พาตัวเองเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ในฐานะนักกีฬาเทควันโด ซึ่งทำให้เขาแบ่งเบาภาระเรื่องค่าเล่าเรียนได้ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ครอบครัวของเขาไม่ต้องใช้เงิน เพราะยังมีรายจ่ายอื่นๆ จากการเข้ามหาวิทยาลัย 

เขารู้ว่า เงินนั้นได้มาจากการทำงาน 

เงินไม่ได้ร่วงลงมาจากฟากฟ้า 

อยากได้เงินก็ต้องทำงาน

เชตัดสินใจทำงานก่อสร้าง แบกอิฐ ขนหิน ผสมปูน เททราย เขาทำทุกอย่างที่ได้เงิน เพื่อการเรียน เพื่อคุณแม่ เพื่อครอบครัว โดยเขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อรับจ้างส่งหนังสือพิมพ์ด้วย 

 

เขาไม่เคยเก็บเงินไว้กับตัว เขาไม่เคยเลือกสบาย ทั้งที่ครอบครัวกำลังลำบาก นี่คือ “เช ยอง ซอก” ผู้ชายที่คิดแต่ให้ และใจเป็นครู

เช ยอง ซอก ได้เงินมาก้อนแรกจากการทำงานหนัก เกือบ 1 แสนบาท เขานำเงินทั้งหมดให้คุณแม่ เพื่อใช้จ่ายทุกอย่าง น้ำ ไฟ ค่าเล่าเรียน ค่าเช่าบ้าน ค่าอาหาร… เขาไม่เคยอายหรอก ที่ต้องทำงานแบบนี้ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ในวัยเดียวกัน ได้เที่ยวตามประสาวัยรุ่น เขาจะอายยิ่งกว่า หากเป็นผู้ชายอกสามศอกแท้ๆ แต่ไม่ทำอะไรเลยเพื่อครอบครัว

ครั้งหนึ่งในชีวิตของ เช ยอง ซอก ครอบครัวของเขาเคยโดนยึดเครื่องซักผ้าไป เนื่องจากค้างการผ่อนจ่ายต่อบริษัท นั่นคือภาพจำที่ทำให้เขาคิดมาตลอดว่า เขาต้องพยายามให้มากกว่านี้ เขาต้องเดินทางไปทำงานที่เมืองนอก เพื่อหาเงินให้ได้เยอะๆ เพื่อให้คุณแม่อยู่สุขสบาย 

เช ยอง ซอก เป็นทหารตามกฏหมายของเกาหลีใต้ หลังเรียนจบ แล้วเขาก็ตัดสินใจไปเป็นโค้ชกีฬาเทควันโด ให้กับทีมชาติบาห์เรน จำนวนสัญญา 2 ปี 

หลังจากบรรทัดนี้ ผมขออนุญาตใช้คำว่า “โค้ชเช”

โค้ชเช ได้รายได้ที่บาห์เรน เดือนละ 4,000 ดอลลาร์ (ประมาณ 1.2 แสนบาท) 

เขาโอนเงินครึ่งนึงทุกเดือนให้กับคุณแม่   

เขาบอกคุณแม่เสมอว่า เขาอยู่สุขสบาย ทั้งที่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลย 

โค้ช เช ยอง ซอก มีปัญหาเรื่องการปรับตัวให้เข้ากับสภาพอากาศที่มีอุณหภูมิปกติ 48–50 องศาเซลเซียส ทำให้ซ้อมได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไร

หลังจากนั้น อีกเพียง 1 ปีครึ่ง โค้ชเช ต้องกลับประเทศเกาหลีใต้ก่อนกำหนด ที่จะหมดสัญญาอีกแค่ 6 เดือน ด้วยเหตุผลเดียวที่สามารถดึงเขาออกจากสมาธิในการทำงานทุกอย่างได้

“คุณแม่ของเขา เสียชีวิต”

คุณแม่ของโค้ชเช เสียชีวิตช่วงที่เขาทำงานในประเทศบาห์เรน ด้วยโรคไขมันในเลือดสูง และโรคหัวใจ 

ภายหลัง โค้ชเช มาทราบอีกว่า คุณแม่เป็นหนี้ธนาคารกว่า 1 ล้านบาท เนื่องจากนำเงินมาใช้จ่ายภายในบ้าน และลงทุนเช่าแผงขายผลไม้กับเนื้อหมูในตลาด โดยหลังจากงานศพ ญาติก็ช่วยเหลือเขาด้วยการจ่ายชำระหนี้ให้จนหมด โดยเขาสัญญาว่าจะใช้คืนโดยเร็วที่สุด (ปัจจุบัน ใช้หนี้หมดเรียบร้อย)

“โค้ชเช อยู่ในช่วงเวลาสับสน

เขาสูญเสียคุณแม่ ที่เป็นทุกอย่างในชีวิต

เขาทิ้งทุกอย่าง ทิ้งงาน ทิ้งอนาคต ทิ้งเทควันโด

และเขาเริ่มดื่มเหล้า”

“เขาดื่มแอลกอฮอล์ทุกวัน ทุกวัน เป็นเวลา 2 เดือนเต็ม

ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่า มันไม่เคยล้างแผลใจให้ได้สะอาดหรอก”

ปี 2002 สมาคมเทควันโดแห่งประเทศไทย ติดต่อสหพันธ์เทควันโดสากล เพื่อให้จัดหาโค้ชเทควันโดมาฝึกสอนนักกีฬาไทย และโค้ชเช คือตัวเลือกคนนั้น

“โค้ชเช ปฏิเสธในตอนแรก เขาไม่อยากไปทำงานต่างประเทศแล้ว

เขาเลือกบาห์เรน เพราะคุณแม่

เมื่อคุณแม่ไม่อยู่ เขาจะเลือกประเทศไทยไปทำไม”

จนกระทั่ง เช ยอง ซอก ในวัย 27 ปี ถามตัวเองที่กำลังเศร้าหมอง

“ถ้าคุณแม่มาเห็นเราในสภาพแบบนี้ เขาคงผิดหวังน่าดู เราไม่ควรทำให้คุณแม่ต้องผิดหวัง”

1 กุมภาพันธ์ 2002 โค้ชเช ยอง ซอก บินข้ามน้ำข้ามทะเลมายังดินแดนที่เขาไม่เคยมา เพื่อสอนกีฬาประจำชาติของเกาหลีใต้ ให้กับคนที่นั่น

ที่นั่นเป็นพื้นที่ที่ใหญ่พอสมควร มีผู้คนมากมาย มีวัฒนธรรมที่ดี มีคำทักทายว่า "สวัสดี" บนพื้นที่รูปร่างคล้าย “ด้ามขวาน”

"ผู้คนที่นั่นเป็นกันเอง และรักโค้ชเช"

ที่นั่นคือ “ประเทศไทย”

16 ปีครึ่ง นานมากเกินกว่าที่ใจเขาคิดไว้ตอนแรก 

โค้ช เช ยอง ซอก ยังคงอยู่ที่นี่ และทำงานในหลายหน้าที่

เขาเป็นครู 

เขาเป็นโค้ช 

เขาเป็นเพื่อน

เขาเป็นพี่

เขาเป็นเสมือนพ่อ 

ของนักกีฬาเทควันโด้ ทีมชาติไทย

โค้ชเช พาทีมชาติไทย ก้าวขึ้นสู่แรงกิ้งอันดับต้นๆ ของโลก ทั้งที่ 16 ปีที่แล้ว ก่อนเขามา ทีมชาติไทย ยังเรียกได้ว่าเพิ่งตั้งไข่ในกีฬาชนิดนี้ด้วยซ้ำ

 

เขาสร้างนักกีฬาดีกรีเหรียญ โอลิมปิก เกมส์ หลายท่าน (ไม่เคยพลาดเหรียญตั้งแต่โอลิมปิก ปี 2004)

เขาสร้างนักกีฬาดีกรีเหรียญทอง เอเชี่ยนเกมส์ หลายคน (ได้เหรียญทองทุกครั้งตั้งแต่ เอเชี่ยนเกมส์ 2010)

เขาไม่เคยเกรงใจใคร หากต้องประท้วง เพื่อปกป้องสิทธิ์ที่พึงได้ของลูกศิษย์ทุกคนบนสนามแข่งขัน แม้จะต้องประท้วงกับชาติตัวเอง หรือเสียเงินประท้วงก็ทำมาแล้ว (โค้ชเช เคยไม่พอใจคำตัดสินของกรรมการ และใช้เงินสดของตนเองจำนวน 200 ดอลลาร์สหรัฐฯ เพื่อวางประกัน ขอให้มีการนำวิดีโอเทปมาตัดสิน จนทำให้นักกีฬาเยาวชนของทีมชาติไทย พลิกกลับมาคว้าเหรียญได้ในการแข่งขันเทควันโด เยาวชนชิงแชมป์โลก เมื่อปี 2010)

ปลายปี 2017 คุณย่าของโค้ชเช ที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่ยังเล็ก ได้เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา ในวัย 98 ปี และนั่นคือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ หลังจบจากศึก เอเชี่ยนเกมส์ 2018 “โค้ชเช” ตกเป็นข่าวอีกครั้งเรื่องของสัญชาติ ที่เขาตัดสินใจเตรียมสละสัญชาติเกาหลีใต้ เพื่อเปลี่ยนมาถือสัญชาติไทยแทนที่ เนื่องจาก “ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว” ที่ประเทศเกาหลีใต้ 

โค้ชเช มีครอบครัวที่ประเทศไทย ลูกชายของเขาเกิดเมื่อตอนที่เขาคุมทีมชาติไทย และเรียนอยู่ที่ประเทศไทย โดยมีภรรยาคอยดูแล และเริ่มคุ้นชินกับการใช้ชีวิตในเมืองไทยแล้ว

โค้ชเช มีชื่อไทย ที่นักกีฬาเรียกกันว่า “ชัยศักดิ์”

แต่ไม่ว่า เขาจะชื่ออะไรก็ตาม 

“โอปป้าคนนี้ ได้หัวใจของคนไทยไปเรียบร้อยแล้ว”

 

 

.... ด้วยความบังเอิญ ผมไปเจอบทความเชิง QA จากลิงค์ goodlifeupdate .com/healthy-mind/inspiration/1326.html นี้ ทำให้จำได้ว่า ผมมีหนังสืออัตชีวประวัติของโค้ชเชอยู่ที่บ้าน เลยพอรับรู้ และจำได้ระดับหนึ่งว่า ชีวิตของโค้ชเชในช่วงแรกนั้น ค่อนข้างลำบาก จึงกลายเป็นไอเดียที่ทำให้ผมตัดสินใจเรียบเรียงงานชิ้นนี้ขึ้นมา