จากงานวันคืนสู่เหย้ากลายมาเป็นวันหลอนที่สุดในชีวิต

ตั้งแต่มีเฟสบุ๊ค มีไลน์  มันก็ทำให้ผมได้เจอเพื่อนเก่าๆสมัยเรียนหลายคน
บางคนก็ไม่ได้เจอหน้ากันมาเป็นสิบๆปี บางคนก็เป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยประถม
หลายๆคนมีการมีงานทำที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแฟน มีสามี ที่ดี มีลูกที่น่ารัก
หลังจากรวมกลุ่มเพื่อนได้อยู่หลายปี  
วันหนึ่งก็มีกลุ่มเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ สมัยประถม จนถึงมัธยมปลาย
มาชวนผมไปงานเลี้ยงรุ่นที่โรงเรียนเก่า
มันเป็นคล้ายๆงาน คืนสู่เหย้า มากกว่าครับ เพราะไม่ได้เน้นว่ารุ่นไหนบ้างที่มากัน
ใครรวบรวมรุ่นตัวเองได้มากเท่าไหร่ ก็จองโต๊ะให้รองรับไปเท่านั้น
หลังจากเพื่อนๆมาชวนกัน ก็รวบรวมเพื่อนที่จะไปเจอกันในงานได้ราวๆ 20 คน
ก็เลยจองโต๊ะกับทางโรงเรียนไป สองโต๊ะ

แม้ว่าเพื่อนๆหลายๆคนที่คุยกันทางเฟส ทางไลน์กับผมประจำ ในกลุ่มที่ตั้งขึ้น
แต่พวกเราก็ยังไม่เคยนัดเจอกันเลยสักครั้ง
ครั้งนี้ก็เลยดูเหมือนเพื่อนๆจะเตรียมตัวกันเป็นการใหญ่พอสมควร
บางคนก็อวดผมทรงใหม่ บางคนก็ตัดชุดใหม่สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ
โพสอวดกันใหญ่ในเฟสบุ๊ค

พอถึงวันงาน
ผมมาทำงานกรุงเทพ ระยะทางจากกรุงเทพมุ่งหน้าไปที่โรงเรียนเก่าก็ราวๆสักสองสามชั่วโมงได้
พอช่วงเที่ยงๆผมก็ออกไปรับเพื่อนๆ ที่จะติดรถผมไปด้วย เพราะบางคนก็มาทำงานกรุงเทพเหมือนกัน
บางคนก็มาได้ครอบครัวที่นี่
พอไปถึงที่นัดหมาย ก็เจอเพื่อนๆนั่งคุยกันอยู่ 7-8 คน ต่างคนต่างดีใจ ที่ได้เจอกันอีก
"เฮ้ย... ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอแกอีก"
เสียงทักทายของเพื่อนๆดังขึ้น แล้วก็คุยกันจ่อกแจกจอแจเต็มร้าน
คุยกันได้สักพักพวกเราก็พากันเช็คดูว่ายังเหลือใครอีกที่ต้องรอ

เช็คไปเช็คมาก็มีคนพูดขึ้นว่า
ไอ้เปี๊ยกไง   กับ ไอ้ป๋องอีกคน
เพื่อนๆก็เลยบอกให้โทรไปตาม
หลังจากเพื่อนโทรเช็คแล้ว ก็สรุป ว่าไอ้เปี๊ยกเดี๋ยวมันจะขับรถตามไปเอง
ส่วนไอ้ป๋อง มันติดธุระอยู่ สักพักถึงจะเสร็จ  แต่มันไม่มีรถมา
เพื่อนก็เลยบอกว่า เดี๋ยวงั้นให้เปี๊ยกไปรับไอ้ป๋องมาด้วย
หลังจากตกลงกันได้แล้ว ก็พากันแยกย้ายออกเดินทาง
เพื่อนกลุ่มหนึ่งก็แยกไปกับรถอีกคัน
เพื่อนอีกกลุ่มก็แยกมากับรถผม
มีไอ้โชค แล้วก็ อีก สองสาว คือ ดาว กับ ฟาง
ขับรถออกมาได้สักพัก
พอเพื่อนมารวมกลุ่มกันเมื่อไหร่ ก็ไม่พ้นที่จะเม้าท์เรื่องไอ้เปี๊ยกกัน
คือ ไอ้เปี๊ยกมันเป็นเด็กเรียนเก่งมาก แต่มันมีนิสัยขี้หลีครับ
จีบเพื่อน จีบรุ่นน้องไปทั่ว จนหลายๆคนก็หมั่นไส้มัน
แต่มันก็เป็นคนเฮฮาดีครับ เพื่อนๆก็เลยชอบหยอกมัน
แล้วได้ยินข่าวว่าแฟนมันสวยมาก เพื่อนๆก็เลยพากันเม้าท์เรื่องมันกันใหญ่
คุยไปได้สักพัก เมื่อเพื่อนมาเจอกัน ความพิเรนก็เลยบังเกิด
อยู่ๆไอ้โชคก็เสนอไอเดียร์ขึ้น

"เฮ้ย.. พวกเรามาแกล้งไอ้เปี๊ยกกันไหม"

ผมก็เลยถามไอ้โชคไปว่า  
"แกล้งมันมาตั้งแต่ ม.4 ยัน ม.6 หมดมุกจะแกล้งมันแล้ว ยังมีมุกใหม่อีกหรือวะ"
ไอ้โชคก็บอกว่า "มีซิ เรามาแกล้งหลอกผีมันเอาไหม"
ผมก็ถามว่า "หลอกยังไง"
ไอ้โชคก็พูดขึ้นว่า  
"เดี๋ยวข้าจะโทรไปหาไอ้เปี๊ยกแล้วก็บอกมันว่ารถเสีย จะขอติดรถมันไปด้วย ให้มันมาแวะรับหน่อย"
"แล้วจากนั้น ก็ให้พวกเอ็งโทรไปหามัน บอกว่าข้าตายแล้ว"
"พอมันเชื่อ เดี๋ยวข้าจะโทรไปทำเป็นผีหลอกมันเอง"
พอไอ้โชคพูดจบ ทั้งดาวกับฟางก็ ส่งเสียงดีใจ
"ดีๆ เราเอาด้วย... 555555555"

หลังจากนั้น ไอ้โชคก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยก
พอไอ้เปี๊ยกรับสาย
พวกเราในรถพากันเงียบ เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

ไอ้โชคก็ถามไปว่า ทำอะไรอยู่
ไอ้เปี๊ยกก็ตอบมาว่า กำลังจะไปรับไอ้ป๋อง
แล้วไอ้โชคก็เลยบอกให้ไอ้เปี๊ยกแวะมารับมันด้วย รถมันเสีย
ไอ้เปี๊ยกก็บอกว่าได้ๆ
แล้วก็เลยนัดกันว่าจะให้มันมารับตรงไหน

พอวางหูเสร็จ พวกเราก็ขำก๊ากขึ้นมาด้วยความที่อั้นขำไว้จนหน้าแดง
หลังจากนั้น ประมาณ สิบนาที ไอ้โชคก็บอกให้ฟางโทรไปหาไอ้เปี๊ยก
ฟางรีบรับมุกทันที "โอเค" ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์มาโทรหาไอ้เปี๊ยก
พวกเราก็รีบเงียบ เงี่ยหูฟังอีก

พอเปี๊ยกรับสาย
เสียงฟางก็พูดขึ้นเหมือน ตกใจ
"เปี๊ยกหรือ เรา ฟางนะ ... "
เปี๊ยกมันก็ตอบกลับมา แบบคนขี้หลีอีกตามเคย "ว่างัย ฟางสุดสวย"
เสียงฟางทำเสียง... ตื่นเต้นขึ้น
"เปี๊ยก นายรู้ข่าวไอ้โชคยัง"
เปี๊ยก็ตอบมาว่า " อืมรู้แล้ว รถมันเสีย นี่กำลังจะไปรับมัน"
แล้วฟางก็รีบพูดสวนไปว่า
"ไม่ใช่นะ.. เมื่อกี้น้องที่รู้จักเขาโทรมาบอกเราว่าไอ้โชคมันตายแล้วนะ"
เสียงไอ้เปี๊ยกเงียบไปพักหนึ่ง
ตอนนั้นพวกเรากลั้นขำซะจนหน้าแดงไปหมด
แล้วไอ้เปี๊ยกก็พูดขึ้นมา
"ไอ้โชคมันตายเมื่อไหร่"
ฟางก็ตอบไปว่า
"เห็นน้องเขาบอกว่า ตายตั้งแต่เมื่อคืน ขับรถชนประสานงานตายคารถเลย"
เสียงไอ้เปี๊ยกตอบกลับมา
"ไม่ใช่แล้ว ข่าวมั่วหรือเปล่า เราพึ่งคุยกับมันไปเมื่อกี้เอง"

"เฮ้ย... มันไม่เชื่อวะ" ผมนึกในใจ

ไอ้โชคก็เลยส่ง ซิกให้ ฟางรีบวางหู
ฟางก็เลยพูดว่า
"อ้าวหรือ งั้นเดี๋ยวเราลองเช็คดูกับทางญาติมันก่อนนะ"

พอวางหูเสร็จ
ก็ฮากันขึ้นอีก เสียงไอ้โชคสมทบขึ้น

"แม่..ง  หลอกมันยากวะ ดูมันไม่ตกใจเลย"

นั้นนะซิ  5555555555

นั่งรอไปเกือบๆ 10 นาที คราวนี้ไอ้โชคก็ให้ดาวโทรไปบ้าง
พอไอ้เปี๊ยกรับสาย
"ว่างัยดาว ชวนชิม"

เสียงดาว ทำเป็นเสียงเข้ม ดูจริงจังพูดขึ้นว่า
"เปี๊ยก..    ไอ้โชคตายแล้วนะ"
ไอ้เปี๊ยกรีบตอบกลับมา
"ใครบอกเธอ ฟางหรือ ฟางก็พึ่งโทรมาบอกเราเมื่อกี้"

ดาวรีบตอบกลับ
"เปล่านะ  พี่สาวมันโทรมาบอกเราเองเลย"
เสียงไอ้เปียกเงียบไปทันที
ก่อนมันจะพูดขึ้นว่า
"งั้นหรือ เดี๋ยวเราโทรกลับนะ เราทำธุระก่อน"

พอวางสาย
พวกเราก็ขำขึ้นมากันใหญ่อีก
เฮ้ยคราวนี้ดูน้ำเสียงมันจริงจังขึ้นแล้วนะ
สักพัก
อยู่ๆโทรศัพท์ไอ้โชคก็ดังขึ้น
ไอ้โชคจับโทรศัพท์มาดู แล้วก็พูดว่า

"เฮ้ย... ไอ้เปี๊ยกมันโทรมาเว้ย"

เราก็ยิ่งพากันขำกัน

เสียงดาวรีบพูดขึ้น
"ปิดเครืองเลย ปิดเครื่องเลย"

ไอ้โชคก็บอกว่า
"ไม่ได้เดี๋ยวมันรู้ตัว เดี๋ยวปิดเสียงก็พอ"

แล้วหลังจากนั้นไอ้เปี๊ยกมันก็วางสายไป
แล้วมันก็โทรมาใหม่
โทรมาแล้ววางอยู่อย่างนั้น หลายรอบ
พอไม่มีใครรับอยู่หลายครั้ง มันก็เลยไม่โทรมา

รอไปเกือบๆสิบกว่านาที คราวนี้ตาผมบ้างแล้ว
ผมรีบโทรไปหาเปี๊ยก
พอมันรับสาย ผมก็ถามเปี๊ยกไปว่า

"เปี๊ยก รู้ข่าวไอ้โชคตายหรือยัง"

ไอ้เปี๊ยกตอบกลับมา  " อืม พึ่งรู้จากดาว"
ผมก็ถามต่ออีกว่า  "แล้วจะเอางัยดีวะ มันกระทันหันไม่ได้เตรียมตัวเลย"
เสียงเปี๊ยกก็ตอบกลับมาว่า
"อืม.. คงไปเจอกันที่งานคืนนี้ก่อนแหละ แล้วค่อยบอกเพื่อนๆอีกที"

"...์ มันเชื่อแล้ว ผมนึกในใจ"

พอวางหูเสร็จ
คราวนี้ ทุกคนก็ต่างเม้าท์กันใหญ่ ไอ้เปี๊ยก เสร็จแน่  55555555
หัวโกร๋นแน่เอ็ง..555555

ขับรถไป  
รออยู่เกือบๆ ยี่สิบนาที
คราวนี้ไอ้โชค ขยับ จับโทรศัพท์ขึ้นมา
ทุกคนก็ลุ้น ว่ามันจะทำยังไงต่อ
แล้วมันก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยก
เสียงโทรศัพท์มันดัง
ตุ๊ด...ส    ตุ๊ส...... ตุ๊ส....

ดังไปเกือบสิบครั้ง

อ้าว มันไม่รับสายวะ

เสียงไอ้โชคบ่นขึ้น แล้วมันก็กดวางหูไป

เอาใหม่ เอาใหม่  

ว่าแล้วไอ้โชคก็กดโทรไปอีก

แต่ก็เหมือนเดิม ไม่มีใครรับสาย
พวกเราที่ลุ้นอยู่ ก็เลยคลายความเกร็งลง ถอนหายใจกันยกใหญ่

ขับมาสักพักใหญ่ ตอนนั้นบ่ายสามโมงเย็นแล้ว
หลังจากที่ทุกคนงีบหลับไปไม่รู้ตัว
เสียงไอ้โชค งวงเงีย งวงเงียขึ้นมา

"อ้าว... ใกล้จะถึงแล้วหรือวะ "
"ยังแกล้งไอ้เปี๊ยกไม่เสร็จเลย สงสัยป่านนี้มันขับตามพวกเรามาใกล้จะถึงแล้วมั้ง"

พูดจบก็ตามมาด้วยเสียงงวงเงีย งวงเงีย ของสองสาว

พอตื่นมาได้สักพัก ไอ้โชคก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยกอีก
เสียงดังตุ๊ส... ตุ๊ส... เหมือนเดิม ไม่มีใครครับสาย

ไอ้โชคก็กดวางหูไป

"เฮ้ย.. มันเป็นไรวะ ไม่รับสาย"

แล้วโชคก็บอกให้ ฟางโทรไปหาไอ้เปี๊ยกดูซิ
ฟางก็โทรไปที่เบอร์ไอ้เปี๊ยก  ก็ดังเหมือนกันแต่ไม่มีใครรับสาย

ดาวก็เลยพูดขึ้นว่า
"งั้นเราโทรเอง"
แล้วก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยกอีกคน  แต่ก็เหมือนเดิม ไม่มีใครรับสาย

พอมันไม่รับสาย เสียงไอ้โชคก็เริ่มหงุดหงิด
"สงสัยมันจะกลัวจนขี้ขึ้นสมองไปแล้วมั้งนี่"

ว่างแล้วมันก็กดโทรไปหาไอ้เปี๊ยกอีกครั้ง
พอมันดัง ตุ๊ส.. ตุ๊ส.. ได้สองครั้ง
ก็มีคนรับสาย..

เอ้ย... มันรับแล้ว ผมนึกในใจ

เสียงไอ้โชครีบพูดขึ้นทันที
"ไอ้เปี๊ยก ถึงไหนแล้ววะ"

แล้วเสียงปลายสายก็ตอบกลับมาเป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้
"พี่เปี๊ยก  พี่เปี๊ยก เสียแล้ว ฮือ.... ฮือ... ฮือ.."

พอได้ยินผมก็ตกใจมาก
เสียงดาวกับฟางร้อง เฮ้ย..! ขึ้นด้วยความตกใจเหมือนกัน
ไอ้โชคเสียงสั่นตะกุตะกัก ถามกลับไปว่า
"ไอ้เปี๊ยกมันเป็นอะไร  มันตายเมื่อไหร่"
เสียงปลายสายก็ตอบกลับมาว่า
"เสียเมื่อกี้นี่เอง.. พี่เขาช็อคหมดสติ พามาส่งโรงพยาบาล หมอพึ่งมาบอกว่าพี่เขาไปแล้ว ฮือ...ฮือ..."

วินาทีนั้น อึ้ง เงียบกันไปทั้งคัน

จนผมทำอะไรไม่ถูกเลย

โปรดติดตามตอนต่อไป