ย้อนรอยคดี "เพื่อนให้ยืมรถ" ความผิดเหมือนกัน แต่การตัดสินต่างกัน !!!

        หากย้อนกลับไปถามผู้ที่มีบทบาทเคยยื่นเรื่องต่อป.ป.ช.ให้ตรวจสอบที่มานาฬิกาหรูของพล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ดูเหมือนจะไม่มีใครเชื่อคำชี้แจงของรองนายกรัฐมนตรี ที่ระบุว่า นาฬิกาทุกเรือน เพื่อนให้ยืนมาใส่และส่งคืนทั้งหมดแล้ว ด้วยเหตุผลคล้ายกันว่า การซื้อนาฬิกาจำเป็นต้องเลือกขนาดที่พอดีกับเจ้าของ ขณะที่การตรวจสอบทรัพย์สินของป.ป.ช.ในอดีต ก็เคยมีคำชี้แจงจากผู้ถูกตรวจสอบคล้ายกันคือ  ทรัพย์สินเป็นของเพื่อนและให้ยืมมาใช้ และถือเป็นคดีตัวอย่างที่น่าสนใจสำหรับบรรทัดฐานในการทำคดีลักษณะนี้ของป.ป.ช.

        คดีที่ชัดเจนที่สุด คือ การตรวจสอบบัญชีทรัพย์สินของนายสุพจน์ ทรัพย์ล้อม อดีตปลัดกระทรวงคมนาคม  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในปี 2542 นายสุพจน์อ้างว่า นายเอนก จงเสถียร เพื่อนนักธุรกิจของภรรยา ให้ยืมใช้ รถยนต์ Volkwagen มูลค่า 2.9 ล้านบาท จึงไม่ได้ระบุรายการรถยนต์ไว้ในบัญชีทรัพย์สิน  แต่หลัง ป.ป.ช.ตรวจสอบพบว่ามีข้อมูลหลายอย่างไม่สัมพันธ์กัน เช่น การตรวจสอบพบว่า ผู้ยืม-ผู้ให้ยืม เพิ่งทำงานร่วมกันไม่ถึง 2 เดือน การให้ยืมสิ่งของมูลกว่าเกือบ 3 ล้านบาทจึงเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น ประกอบกับตรวจสอบพฤติการณ์การใช้ การซ่อม การเติมน้ำมันรถ  และพยานแวดล้อมอื่นๆ จนพบและเชื่อได้ว่า ข้อเท็จจริงไม่น่าจะเป็นไปตามที่นายสุพจน์กล่าวอ้าง ทำให้ป.ป.ช.ชี้มูลความผิดและส่งฟ้องตามกระบวนการ  นายสุพจน์จึงถูกตัดสินจำคุก 10 เดือน  ฐานปกปิดบัญชีทรัพย์สิน และตัดสิทธิ์ทางการเมือง 5 ปี  นี่ถือเป็นคดีตัวอย่างที่ทำให้เห็นกระบวนการตรวจสอบและการทำงานของป.ป.ช.ในคดีลักษณะนี้