โลกสีน้ำเงินดวงนี้อาจมีหลายเรื่องที่ไม่ยุติธรรม ต่มีเรื่องหนึ่งที่ทุกคนเสมอภาคกัน คือ....

สำหรับคนหนุ่มสาวที่ชอบผัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยเพราะคิดว่าชีวิตยังมีเวลาเหลือเฟือ ก็ควรรู้ว่าไม่มีใครรับประกันได้ว่าจะมีวันพรุ่งนี้หรือไม่

ข่าวดีคือ หากบริหารเวลาเป็น เราจะไม่ต้องเสียเวลาเปล่าเลยสักนาทีเดียวในชีวิต ทุกวินาทีในชีวิตของเราจะใช้อย่างเหมาะสม

การจัดการเวลาไม่ใช่เรื่องซับซ้อนยากเย็น สิ่งแรกคือต้องรักเวลาที่มี เมื่อรักเวลาที่มี รู้คุณค่าเวลาที่มี เสียดายเวลาที่มี ก็ไม่เสียมันไปกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ไม่ฆ่าเวลา ไม่ใช้เวลาไปกับเรื่องที่ไม่เกิดประโยชน์ ขณะเดินทางก็สามารถทำงานได้ คิดงาน หรือจะใช้เป็นเวลาหลับสักงีบก็ได้

ลองคิดดู เวลาก็เหมือนลูกสาวของเรา เราจะยอมยกเธอให้ไอ้หนุ่มเฮงซวยหรือ?

การใช้เวลาไปกับเรื่องที่ไม่เกิดประโยชน์กับการใช้เวลากับเรื่องที่ดูจะไม่ก่อให้เกิดงาน เป็นคนละเรื่องกัน ยกตัวอย่างเช่น การนอนพักผ่อนไม่ใช่เรื่องเสียเวลา หากทำให้ร่างกายดีขึ้น แต่การนอนเล่นเพราะไม่รู้จะทำอะไรเป็นเรื่องเสียเวลา

ที่น่าขันก็คือ คนบางคนประหยัดเวลาโดยการไม่ตรงต่อเวลา! นั่นคือผิดนัดโดยเจตนา เพราะเดาว่าฝ่ายที่นัดไม่ตรงเวลา นี่ไม่ใช่การจัดการเวลาที่เหมาะสม เพราะมันทำให้เขานิสัยเสียไปด้วย

แน่ละ การรอคอยนัดเป็นการเสียเวลาเปล่า เหมือนเปิดก๊อกน้ำให้มันไหลโดยไม่ทำประโยชน์ เพียงแต่เปลี่ยนมุมมองนิดเดียว ก็สามารถทำให้เวลารอคอยกลายเป็นเวลาที่มีประโยชน์ทันที

เมื่อมีนัดก็ไปก่อนเวลานัดหมายสักครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมง แล้วใช้เวลาที่ไปก่อนนั้นทำงาน เวลาที่ไปก่อนนัดหมายจึงไม่ใช่เวลารอคอยอีกต่อไป แต่เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของเวลาทำงาน ด้วยวิธีนี้ นอกจากจะได้เครดิตว่าเป็นคนที่ตรงต่อเวลาแล้ว ยังไม่เสียเวลาเลยสักนาทีเดียว

เวลาก็เหมือนพลังงานน้ำมัน การรู้จักผ่อน-เหยียบคันเร่งถูกจังหวะ น้ำมันจำนวนลิตรเท่ากันก็อาจขับเคลื่อนรถยนต์ไปได้ไกลกว่า

และนี่ก็คือการใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า

วินทร์ เลียววาริณ