ว่ากันว่า...ชีวิต

เธอคิดเหมือนฉันไหม?
ใครบ้างไม่อยากมีชีวิตที่สดใส ใครบ้างไม่อยากมีชีวิตที่สมหวัง?
ต่อเรื่องบางเรื่องในชีวิต แม้จะรู้ความจริงก็ยังต้องจำใจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
ต่อคนบางคนที่เข้ามาในชีวิต คำพูดที่อยู่ในใจกับคำพูดที่พูดออกไปมันกลับเป็นหนังคนละม้วนเดียวกัน

ว่ากันว่า สะดุดตอครั้งหนึ่งก็รู้สึกตัวครั้งหนึ่ง หกล้มครั้งหนึ่งก็ตื่นตัวครั้งหนึ่ง
ว่ากันว่า บางคนที่ร้องไห้เก่ง พอผ่านบททดสอบชีวิตไปนานวัน ทั้งๆที่หัวใจร้องไห้แต่น้ำตากลับไม่มีให้ไหล
ว่ากันว่า ชีวิตช่างเป็นตาชั่งที่เที่ยงตรงที่สุด เพราะชีวิตคอยพิสูจน์คุณค่าของทุกคนบนโลกใบนี้ เมื่อตอกฝาโลงจึงรู้ว่าใครกันที่มีค่าหนักดั่งขุนเขา หรือใครกันที่ไร้ค่าเบาดั่งขนนก
ว่ากันว่า ชีวิตนั้นคือครูที่เก่งกาจที่สุด จากคนๆหนึ่งที่อ่อนแอและเปราะบาง เมื่อผ่านช่วงพายุลมฝนถาโถม แรกเริ่มที่ร้องแรกแหกกระเชอ สุดท้ายกลับเยือกเย็น กลายเป็นคนที่สุขุมลุ่มลึก

ออกจากทุกข์กันบ้างนะ ด้วยการฝึกปลดเปลื้องบางสิ่งที่ไม่จำเป็นในชีวิตออกบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวที่ไม่เป็นเรื่องที่เก็บดองเอาไว้จนจิตใจบูดเน่า คำพูดบางคำพูด สีหน้าท่าทางของใครบางคนที่ไม่มีค่าแม้แต่จะให้ระลึกคิด หรือแม้แต่ความติดสุขในแต่ละวัน เพราะบางสิ่งที่อุปโลกน์กันว่าเป็นความสุขนั้น บางครั้งกลับเป็นเหตุแห่งความทุกข์ตัวเบิ้มเลยนะเออ

.....
นุสนธิ์บุคส์