"กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์" แจ๊ค เดอะริปเปอร์เมืองไทย

ราวปี 2507-2508 มีข่าวหนังสือพิมพ์ เรื่องลูกชายคนขี่สามล้อที่ท่าน้ำนนท์คนหนึ่งสอบได้ทุนไปเรียนแพทย์ที่ประเทศอังกฤษ แต่แม้จะได้ทุนก็ไม่มีเงินมากพอที่จะไปใช้ชีวิตที่อังกฤษได้ เนื่องจากครอบครัวยากจนมาก เมื่อทราบข่าวดังนั้นประชาชนจำนวนมากจึงช่วยกันบริจาคเงินให้เด็กคนนั้นเพื่อนำไปเป็นทุนการศึกษาและใช้ชีวิตขณะเรียนแพทย์ที่อังกฤษจนในที่สุดเขาก็ได้ไปเรียนและเด็กคนนั้นก็คือ "กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์"กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์ เกิดเมื่อปี พ.ศ.2489 พื้นเพเป็นชาวอ.พร้าว จังหวัดเชียงใหม่ ก่อนจะย้ายมาอยู่กรุงเทพ แม้ทางบ้านจะยากจนแต่กู้เกียรติก็เป็นเด็กเฉลียวฉลาดและเรียนดี จนกระทั่งสอบได้ทุนไปเรียนแพทย์ที่อังกฤษด้วยวัย 18-19 ปี

ชีวิตของกู้เกียรติน่าจะไปได้สวย แต่ระหว่างที่เรียนอยู่เขากลับมีเรื่องมีราวทำร้ายร่างกายนักศึกษาหญิงและทะเลาะวิวาท ส่งผลให้ถูกไล่ออกจากการเป็นนักศึกษาแพทย์ในปี 2510 จากนั้นกู้เกียรติได้ทำงานผ่าพิสูจน์ศพอยู่ไม่นาน ก่อนจะกลับไทย และด้วยความที่พูดภาษาอังกฤษได้ดี เขาจึงเริ่มโดยการเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ แต่ไม่นานก็มาประกอบอาชีพไกด์ทัวร์

ไม่นานในเดือน ม.ค.ปี 2511 ดอร์ริต ฟอน ฮาเวน นางแบบชื่อดังระดับโลกชาวเดนมาร์ก วัยเพียง 23 ปี ก็ได้เดินทางมาเที่ยวประเทศไทยสมัยนั้นมีชาวต่างชาติไม่มากนักที่เดินทางมาท่องเที่ยวประเทศไทย เนื่องจากในสมัยก่อนชาวต่างชาติมองประเทศไทยว่ายังล้าหลังป่าเถื่อนอยู่ แต่ดอร์ริตสนใจประเทศไทยมาก จึงได้เดินทางมาท่องเที่ยว

จนกระทั่ง 21 ม.ค.2511 ที่ถนนแก่งคอย-ตาลเดี่ยว อ.ตลิ่งชัน จ.สระบุรี ชาวบ้านที่สัญจรไปมาริมถนนก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อได้พบศพผู้หญิงคอเคเซียนผิวขาวผมสีบลอนด์ หนอนหงายอยู่ริมถนน รูปร่างของเธอสมส่วนสวยงาม แต่สิ่งสยอสยองที่พบคือคอมีแผลถูกปาดลึกยาว ถูกกรีดใบหน้า ปาก จมูก และถูกยิงที่หน้าอกหนึ่งนัด ศพอยู่ในสภาพเปลือย พบร่องรอยการทำอนาจารและคราบอสุจิ บริเวณที่พบศพมีกองเลือดเล็กๆอยู่ แต่ไม่พบเสื้อผ้าหรือข้าวของที่จะยืนยันตัวตนของผู้ตายได้

ในวันต่อมาคือ วันที่ 22 ม.ค. 2511 เมื่อข่าวแพร่ออกไป สถานกงศุลเดนมาร์กทราบข่าวจึงติดต่อทางการไทยว่าน่าจะเป็นนางแบบสาวชื่อดัง ดอริตต์ ฟอน ฮาเวน เนื่องจากรูปพรรณสัณฐานใกล้เคียง และได้นำหลักฐานหนังสือเดินทาง ประวัติการทำฟัน ภาพถ่ายแบบ เอามาเทียบดูกับศพก็ยืนยันว่าเป็นดอริตต์แน่นอน

แพทย์นิติเวชศิริราชชันสูตรศพพร้อมทำบันทึกอย่างละเอียดว่าผู้ตายมีผมสีบลอนด์ยาว 53 ซม. ขนคิ้วสีทอง ตาสีฟ้า ขนหัวเหน่าสีทอง และพบขนหัวเหน่าสีดำ 2 เส้นปะปนอยู่ที่อวัยวะเพศของผู้ตายด้วย การตรวจยืนยันเบื้องต้นพบคราบอสุจิใต้หัวนมข้างซ้ายมีรอยกระสุนขนาด .22 (ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 5 มิลลิเมตร) ซึ่งมีขนาดเล็กมาก แพทย์ผ่าตัดบริเวณบาดแผลช่วงแรกไม่พบกระสุน แต่กระสุนไม่ได้ทะลุร่างออกไป เมื่อเอ็กซ์เรย์จึงพบว่ากระสุนอยู่ที่กระดูกสันหลัง ในกระเพาะอาหารยังเหลืออาหารที่กินไป เป็นก๋วยเตี๋ยว

เมื่อทราบว่าอาหารมื้อสุดท้ายเป็นก๋วยเตี๋ยวตำรวจจึงไปสืบที่แก่งคอย สระบุรี บริเวณตลาดซึ่งใกล้กับสถานที่ท่องเที่ยวบริเวณที่พบศพ ว่ามีพ่อค้าแม่ค้าก๋วยเตี๋ยวร้านไหนเคยเห็นหน้าดอริตต์หรือไม่ และมากับใคร จนกระทั่งไปพบแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวคนนึงซึ่งบอกว่า"จำได้ค่ะ ฝรั่งสวยๆคนนี้มากินร้านฉันเองล่ะมากับผู้ชายไทยตัวเล็กคนนึง ผู้ชายไทยคนนี้พูดภาษาอังกฤษกับฝรั่งได้ดี และที่จำได้เพราะผู้ชายคนนี้สั่งก๋วยเตี๋ยวกับฉันแปลกมากคือสั่งว่า เอาก๋วยเตี๋ยวสองชาม เอาแบบแฉะๆ”
แต่กระนั้นตำรวจก็ยังไม่สามารถจับกุมชายไทยผู้ต้องสงสัยได้

จนกระทั่งวันหนึ่งในเดือนมี.ค. 2511 มีชายคนหนึ่งอ้างว่าเป็นเจ้าชายจากประเทศจอร์แดนชื่อ “เจ้าชายโมลินา” นำแทรฟเวลเลอร์เช็ค (traveller cheque) ของ American Express จำนวน 63 ฉบับมาขึ้นเงินกับธนาคาร เป็นสกุลเงินโครนของเดนมาร์ก ตีเป็นเงินไทยขณะนั้นราว 24,000 บาท

เนื่องจากเงิน 24,000 บาทในยุคนั้นเป็นเงินก้อนโต ธนาคารจึงต้องการทราบว่าแทรฟเวลเลอร์เช็คทั้ง 63 ฉบับนั้นมาจากที่ใด และเมื่อตรวจสอบก็พบว่าชื่อผู้ซื้อเช็คนั้นไม่ตรงกับชื่อเจ้าชายโมลินาผู้นำเช็คมาขึ้นเงิน ธนาคารจึงปฏิเสธการจ่ายเงิน และขอดู passport ของเจ้าชายแต่ก็ไม่มีมาให้ตรวจสอบ ครั้นจะขอหลักฐานอื่นก็ได้รับการบ่ายเบี่ยง ธนาคารจึงแจ้งตำรวจ ซึ่งเมื่อทำการติดต่อเพื่อสอบสวนก็ต้องประหลาดใจเนื่องจากเจ้าชายโมลินาจากจอร์แดนคนนี้พูดภาษาไทยได้ และเมื่อสืบลึกลงไปก็ได้การว่าแท้จริงแล้วผู้ที่อ้างตัวเป็นเจ้าชายนี้เป็นคนไทย ชื่อนาย “กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์”

ตำรวจจึงเอาเช็คทั้งหมดไปตรวจสอบว่าแท้จริงแล้วเจ้าของเป็นใคร และพบว่าชื่อเจ้าของที่แท้จริงของแทรฟเวลเลอร์เช็คจำนวน 63 ฉบับที่กู้เกียรติเอามาขึ้นเงินเป็นชื่อของดอริตต์ ฟอน ฮาเวน นั่นเองตำรวจจึงทำการสอบสวนกู้เกียรติถึงที่มาของแทรฟเวลเลอร์เช็ค กู้เกียรติอ้างว่าได้เช็คมาจาก ดอริตต์จริงแต่อ้างว่า ดอร์ริตจ่ายให้เป็นค่าจ้างนำเที่ยว

สรุปว่าไกด์ที่นำเที่ยวดอริตต์เป็นเวลาหลายวันก่อนที่เธอจะถูกสังหารคือกู้เกียรตินี่เอง
แต่ตำรวจก็ทำการคุมตัวกู้เกียรติไว้แล้วไปตามสืบที่โรงแรมสเตชั่น โรงแรมที่ดอริตต์พักอยู่ขณะมาเที่ยวที่เมืองไทย ทางโรงแรมยืนยันว่าเคยเห็นกู้เกียรติมารับดอริตต์ออกไปเที่ยวจริง แต่หลังจากมีข่าวว่าดอร์ริตตาย ก็ไม่เห็นกู้เกียรติอีกเลย

ตำรวจจึงไปตรวจค้นที่พักของกู้เกียรติ พบรถยนต์ฟอร์ดคันนึงซึ่งเป็นรถที่ใช้รับส่งดอริตต์ไปเที่ยว แล้วก็ใช้ขนศพเธอไปทิ้งด้วย ในรถพบคราบเลือดกับวัตถุพยานอื่นๆ รวมทั้งพบปืนพกที่เป็นปืนปากกา ณ ที่พักของกู้เกียรติด้วย กระสุนในปืนปากกาเมื่อนำไปทดลองยิงดูแล้วมีชนิดและขนาด .22 ตรงกับที่พบในศพของ Dorrit von Haven จึงเป็นหลักฐานมัดตัวกู้เกียรติ เรืองฤทธิ์อย่างแน่นหนา

จากการวิเคราะห์คาดว่าหลังจากดอริตต์มาเป็นลูกทัวร์ของกู้เกียรติได้หลายวัน จิตใจที่วิปริตของกู้เกียรติก็เริ่มก่อตัวขึ้น เขาเริ่มวางแผนจะข่มขื่นนางสาวนางแบบ ด้วยการชักชวนเธอมาที่บ้านพัก แผนเขาสำเร็จ แต่เขาคิดว่าหากปล่อยเธอไปเธออาจเอาความผิดของเขาไปบอกคนอื่นก็ได้ ดังนั้นเขาจึง “ฆ่า”เธอด้วยความสะใจ โดยใช้อาวุธปืนยิงเข้าที่หน้าอกเธออย่างเลือดเย็น พร้อมด้วยการใช้มีดผ่าตัดที่เขาชำนาญเป็นอาวุธสังหารร่วม

ในคดีฆาตกรรมดอริตต์ นั้น กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์ถูกพิพากษาประหารชีวิต แต่ให้การเป็นประโยชน์กับคดี จึงลดโทษเหลือจำคุกตลอดชีวิตแต่ในช่วงที่ต้องรับโทษจำคุกตลอดชีวิต กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์ ในฐานะนักโทษนั้นไม่ได้แสดงความโหดร้ายใดๆเลย เขาเป็นนักโทษที่ความประพฤติดีมาก นักโทษในคุกรักใคร่เขา เพราะเขาให้ความช่วยเหลือนักโทษคนอื่นเสมอ อีกทั้งสอนภาษาอังกฤษให้นักโทษในคุกด้วย

ดังนั้นกู้เกียรติ เรืองฤทธิ์ ก็ได้รับการอภัยโทษเรื่อยมา และในที่สุดก็ถูกปล่อยตัวในปี2520 เนื่องจากประพฤติตัวดี
แต่ในปี 2523 ก็เกิดคดีประหลาดเมื่อมีคนร้ายบุกไปแผนกนิติเวชโรงพยาบาลตำรวจและแผนกนิติเวชโรงพยาบาลจุฬากลางดึก และได้ตัดขโมยชิ้นส่วนศพ เช่น แขน เท้า ของศพคนตาย หายไปอย่างลึกลับจากห้องเก็บศพ โดยเป็นศพผู้หญิงทั้งหมด และพบร่องรอยการข่มขืนศพด้วย

ภายหลังมีการพบชิ้นส่วนดังกล่าว ถูกบรรจุไว้ในกล่องทิ้งอยู่ข้างถนนราวกับขยะ จากการตรวจสอบพบว่าชิ้นส่วนถูกตัดอย่างชำนาญ คนร้ายจะต้องมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องแพทย์เท่านั้นจึงปฏิบัติการได้แบบนี้และในเวลาเดียวกันมีพนักงานสาวคนหนึ่งแจ้งความว่าถูกชายคนหนึ่งแทงที่หน้าอกจนสาหัสปางตายเนื่องจากแผลที่แทงนั้นห่างจากหัวใจเพียงนิดเดียวเท่านั้น ก่อนเกิดเหตุชายคนดังกล่าวพยายามจะล่วงละเมิดทางเพศหญิงคนดังกล่าวก่อนจะเกิดเหตุแทงกัน

แต่เมื่อสืบสวน ตำรวจก็พบว่าผู้ที่ทำการขโมยชิ้นส่วนศพกับคนมี่ก่อเหตุแทงผู้หญิงนั้นเป็นคนเดียวกันและสามารถจับตัวได้ ซึ่งคนร้ายคนดังกล่าวมีชื่อว่า “ฟรานซิส ก. เรืองฤทธิ์”และเมื่อตรวจสอบประวัติของนาย ฟรานซีส ก.เรืองฤทธิ์ ตำรวจต้องตกตะลึง เนื่องจากนายฟรานซิส ก.เรืองฤทธิ์ ก็คือกู้เกียรติ เรืองฤทธิ์นั่นเอง ซึ่งเหตุที่เกิดขึ้นนี้บ่งถึงความผิดปกติทางจิตของเขาชัดเจน
กู้เกียรติต้องถูกจำคุกอีกครั้ง แต่โทษคราวนี้เขาจำคุกเพียง 5 ปีเท่านั้น ก็ออกจากคุกบางขวางแล้วหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยและไม่ได้ยินข่าวเขาอีกเลย

จนกระทั่งเมื่อวันที่ 28 ต.ค. 2542 เจ้าหน้าที่ตำรวจ สน.บางนา ได้รับแจ้งว่ามีหญิงสาวหายตัวไป และสงสัยว่าจะถูกกักตัวอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง จึงเดินทางไปตรวจสอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเริ่มจาก นางมาเรียม ใจหวัง อายุ 33 ปี ทำงานอยู่ที่บริษัทประเสริฐมอเตอร์ย่านสำโรง ได้ไปรับจ้างแปลเอกสารตอนเย็นหลังเลิกจากงานประจำที่บริษัท ณ ห้างหุ้นส่วนจำกัด “แดงคาคลินิก*” บ้านเลขที่ 549 หมู่บ้านเปรมฤทัย เขตประเวศ

จนวันเกิดเหตุนางมาเรียม ใจหวังไม่กลับบ้าน สามีของเธอสงสัยมากว่าภรรยาหายไปไหน จึงไปตามที่บริษัทซึ่งนางมาเรียมทำงานประจำอยู่ เพื่อนร่วมงานก็บอกว่ามาเรียมเลิกงานก็ออกไปทำงานพิเศษต่อตั้งแต่เย็นวาน สามีจึงไปตามที่แดงคาคลินิก ที่ทำงานพิเศษของมาเรียมผู้เป็นภรรยา เมื่อกดออด ก็มีชายเจ้าของบริษัทคนลงมาเปิดประตูเจ้าของห้างหุ้นส่วนจำกัดแดงคาคลินิกคนนั้น ชื่อว่า “ฟรานซิส ก. เรืองฤทธิ์”สามีของมาเรียมถามนายฟรานซิสถึงภรรยาตัวเอง แต่ได้รับการปฏิเสธว่ามาเรียมไม่ได้มาที่นี่ แต่ท่าทางมีพิรุธ สามีขอเข้าไปดูในออฟฟิศก็ไม่อนุญาตให้เข้าไป สุดท้ายสามีของมาเรียมจึงแจ้งตำรวจ เมื่อตำรวจไปค้นก็เจอศพของนางมาเรียม ใจหวัง ถูกรัดคอตายอยู่ที่ชั้นลอยของแดงคาคลินิกนั่นเอง

นาย ฟรานซิส ก.เรืองฤทธิ์ (กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์) ให้การกับตำรวจในขั้นแรกว่า นางมาเรียมผู้ตาย เป็นลูกจ้างของเขามารับจ้างแปลเอกสารเป็นบางครั้งบางคราวเป็นงานอดิเรก เมื่อคืนมีงานมาก ดึกดื่นถึงจะเสร็จ เขาเลยให้เธอนอนค้างบ้าน รุ่งเช้าจู่ๆ เธอก็เป็นศพ ไม่รู้ว่าเธอตายเพราะสาเหตุใด

แน่นอนเจ้าหน้าที่ตำรวจสน.บางนา ไม่เชื่อคำให้การของนาย ฟรานซิส ก.เรืองฤทธิ์ (กู้เกียรติ เรืองฤทธิ์) ประกอบกับประวัติในอดีต อีกทั้งหลักฐานหลายๆ อย่าง เช่น วีดีโอหนังลามกหลายสิบม้วน ภาพเปลือยหญิงสาวหลายคน หนังสือโป๊ใต้ดิน ภาพศพจากนิตยสารแนวอาชญากรรม

แต่หลักฐานมัดตัวที่สุดคงจะเป็นผลการชันสูตรนางมาเรียม ที่พบว่ามียานอนหลับอยู่ในกระเพาะอาหารของเธอ แต่นายฟรานซิส ปฏิเสธข้อกล่าวหาไม่ยอมรับสารภาพเหมือนคดีแรกๆ ที่เกิดขึ้น แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ต้องถูกจำคุกอีกครั้ง
แต่ปัจจุบันมีหนังสือบางเล่มที่มีชื่อ ฟรานซิส ก. เรืองฤทธิ์ เป็นผู้ร่วมแต่งหรือแปลโผล่มาให้เห็น ซึ่งบอกได้ว่าฟรานซิสหรือกู้เกียรติ คงจะได้รับการปล่อยตัวแล้ว

นอกจากนี้ยังมีผู้อ้างว่าได้พบกับฟรานซิสหรือกู้เกียรติในช่วงราวปี 2549-2550 ซึ่งผู้พบกล่าวว่าเขาไม่ได้มีท่าทีโหดร้ายก้าวร้าวแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังสั่งสอนให้ความช่วยเหลือผู้อื่นด้วย คนจำนวนมากจึงมองว่ากู้เกียรติโดยพื้นฐานไม่น่าจะเป็นคนชั่วร้ายแต่อย่างใด หากแต่มีอาการผิดปกติทางจิต และที่ก่อเหตุแต่ละครั้งก็เนื่องมาจากอาการทางจิตกำเริบ

ปัจจุบันไม่มีใครทราบที่อยู่ของฟรานซิสหรือกู้เกียรติ หากเขามีชีวิตอยู่ ปัจจุบันก็คงอายุย่าง 70 ปี แต่ไม่นานนี้มีผู้กล่าวว่าเคยพบเขาที่ย่านแคราย นนทบุรี และมีผู้พบกู้เกียรติไปใช้บริการโรงพยาบาลเอกชนย่านนนทบุรี น่าคิดว่าหากเขาไม่มีอาการทางจิตเลยและเรียนจบแพทย์ที่อังกฤษ ชีวิตของเขาจะเป็นเช่นใด
ปล.รูปดอริตต์ และกู้เกียรติ