พ่อกับแม่เข้าใจผิด!!! พ่อแม่บอกให้เรียนตามที่บอก จะได้จบมาทำงานดีๆ

พ่อกับแม่เข้าใจผิด!!!

พ่อแม่บอกให้ตั้งใจเรียน จะได้จบมาทำงานดีๆ บอกให้ขยันๆทำงานมากๆ จะได้มีเงินเดือนสูงๆ

ไปโรงเรียนครูก็บอกเราแบบเดียวกับพ่อแม่เลย!!

3 ปีเรียนอนุบาล

6 ปีเรียนประถม

6 ปีเรียนมัธยม

4 ปีเรียนมหาวิทยาลัย

รวม 19 ปีเรียนมาเกือบตาย

หมดเงินไปไม่รู้เท่าไร จบมา..เป็นขี้ข้าห้องแอร์เงินเดือน 15,000!!

เจ้านายแม่งก็หน้าหม้อ เพื่อนร่วมงานแม่งก็ขี้อิจฉา ไหนจะลูกค้างี่เง่า!!

ทนๆๆๆๆ

ทนมา3ปี กะจะหาที่ทำงานใหม่

พอได้อ้าววววชิบหาย!! ที่ใหม่แม่งก็ไม่ต่างจากที่เก่า เราแค่เปลี่ยนที่ทุกข์!!

ตื่นมาแทนที่จะได้กินกาแฟอ่านหนังสือที่ชอบก่อน ต้องรีบร้อนวิ่งไปหาเครื่องตอกบัตร!!

เที่ยงอยากแดกร้านโปรดแม่งก็ไกล ทำได้แค่กินข้าวแกงข้างออฟฟิตเพราะกลัวกลับเข้างานไม่ทันเวลา!

อยากออกจากงานวันละ3เวลาหลังอาหารก็ทำไม่ได้เพราะ... เสือกผ่อนรถ ไหนจะค่าบัตรเครดิตอีก2-3ใบ ลาออกไปมีหวังกลับไปนั่งรถเมล์เหมือนเดิม!!

ชีวิตค่อยๆเดินลงทะเล ทีละก้าว

ผ่านไป 10 ปี มีลูกยิ่งต้องระวัง ตกงานมาไม่ใช่เราคนเดียวที่อดตาย

ไปทำงานด้วยความจำยอม เจ้านายจะโขกสับยังไงก็ต้องทน

แต่ก็แปลกอีกนะ....

เราเจอแบบนี้มา เราก็ดันไป สอนลูกเราต่ออีกว่า "ตั้งใจเรียนนะโตขึ้นจะได้ทำงานดีๆ"

สุดท้ายพอเราตายห่าไป เราไม่ได้ทิ้งอะไรใว้ให้ลูกเลย แต่เราทิ้งลูกจ้างไว้ให้โลก เอาไว้ทำงานเป็นขี้ข้าให้บริษัทคนอื่นให้คนอื่นร่ำรวย . . . นั่นก็คือ ลูกของเรา นั่นเอง!!

คิดง่ายๆนะ

อาเฮียร้านจักรยาน ตายห่าไป เขาทิ้งกิจการร้านจักรยานใว้ให้ลูก ลูกรุ่นต่อไปเป็น...เถ้าแก่

ลุงดำ ทำงาน ร้านจักรยานของอาเฮีย ลุงดำแม่งตายห่าไป ลุงดำจะมีอะไรทิ้งใว้ให้ลูก?

คนจะรวยคนจะจน มันไม่ได้ต่างกันที่จำนวนเงิน มันต่างกันที่วิธีคิด!!

คุณอยากเห็นตัวเองตอนอายุ 60 เป็นยังไงมันขึ้นอยู่กับการคิดการทำในวันนี้

เลิกทำให้คนอื่นรวย แล้วหันมาทำให้ตัวเองรวย แล้วก็อย่าเสือกมาโชว์โง่ ด้วยการบอกว่า ค้าขายไม่เป็น ทำธุรกิจไม่เป็น ออกมาจากท้องแม่...เอาไม่เป็นทำไมตอนนี้...เอาเป็นแม่งทุกท่า??? เรียนรู้ ศึกษา สิครับ

เริ่มจากสิ่งที่ตัวเองชอบอยากทำ ทำแล้วมีความสุข แรกๆอาจจะเจ๊ง เจ๊งก็ช่างมันยิ่งเจ๊งยิ่งเก่ง เหมือนหัดขี่จักรยานนั้นแหละ ต้องมีล้มบ้าง

เลือกเอา . . . จะล้มตอนนี้ตอนที่ยังมีแรงลุกได้เร็วหรือล้มตอนอายุ 60 ล้มมานี่ตายห่าเลยนะ

..... ไอ้ฉัด เรื่องจริง

เครดิต : ติ๊ก สิริทัศน์ สมเสงี่ยม