จับตา คปภ. กำราบแก๊งรับจ้างทำเคลม ประกันภัย หากิน “ประวิงสินไหม”

แก๊งรับจ้างทำเคลม ออกอาละวาด หากินจากรับมอบอำนาจจาก ผู้เอา ประกันภัย ร้องเรียนค่าสินไหม รับค่าดำเนินการเป็นผลตอบแทน

 นับเป็นประเด็นร้อนในช่วงนี้ที่เดียว กรณี “แก๊งรับจ้างทำเคลม” ออกอาละวาดหากินจากการเที่ยวไปอาศัยกรรมวิธี “รับมอบอำนาจ” จาก “ผู้เอาประกันภัย” หรือ “ผู้เสียหาย” ด้วยวิธีการแบบเดิมๆ โดยอาศัยที่ตัวเองมีความช่ำชอง และรู้เส้นสนกลในเกี่ยวกับกฎหมาย และการร้องเรียนค่าสินไหมทดแทนกับบริษัท ประกันภัย อยู่แล้ว มาเดินเรื่องให้กับผู้เอา ประกันภัย หรือผู้เสียหาย โดยได้รับค่าดำเนินการเป็นผลตอบแทน

ที่ผ่านมา “แก๊งเคลมสินไหม” จะมุ่งไปที่การเคลมสินไหม รถยนต์ สด หรือรายใหม่ๆ ที่เป็นคดีความตามโรงพักเวลาเกิดอุบัติเหตุ ก็จะเป็นเคสให้เพื่อหากินเอากับค่า “ขาดประโยชน์รายวัน” จากการขาดโอกาสในการใช้ รถยนต์ เป็นรายวัน ซึ่งรถส่วนใหญ่ซ่อมค้างอยู่ในอู่ซ่อมรถยิ่งนานเท่าใด ก็จะเรียกค่าขาดประโยชน์เอากับบริษัท ประกันภัย หนัก คิดเป็นรายวันจำนวนมากขึ้นได้เท่านั้น ซึ่งที่ผ่านมาได้สร้างความร่ำรวยและเป็นกอบเป็นกำให้แก๊งรับจ้างทำเคลมเหล่านี้ ที่กระจัดกระจายทั้ง กทม.และตามจังหวัดต่างๆ ไม่น้อยทีเดียว

ทำให้ระยะหลังๆ มานี้ “บริษัทประกันภัย” เริ่มตื่นตัวและระมัดระวังกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ วิวัฒนาการหรือกรรมวิธีของแก๊งรับจ้างทำเคลนจึงเปลี่ยนไป เมื่อช่องทางตีบตัมและบริษัท ประกันภัย ตื่นตัวมากขึ้น ก็หันไปขุดเอา “เคลมสินไหมเก่า” ออกเที่ยวหากินเอากับบริษัทประกันวินาศภัยกันจ้าละหวั่น โดยมีการให้ “ส่วนแบ่ง” กับผู้เสียหาย ที่ยอมเซ็นมอบอำนาจให้ภายหลังเมื่อเรียกร้องค่าสินไหมกับบริษัท ประกันภัย รายนั้นได้สำเร็จ

โดยแก๊งรับจ้างทำเคลมเหล่านี้ ว่ากันว่าเหมือนกับนกรู้ หรือเป็น “อดีตพนักงานสินไหม” ของบริษัทที่ถูกไล่ออก หรือให้ออกจากงาน ไปก่อนหน้านี้แล้ว ส่วนหนึ่งที่ชี้ช่องให้ เพราะมิฉะนั้นแล้วคงไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ผู้เสียหายรายไหนที่บริษัท ประกันภัย จ่ายไม่ครบถ้วนตามกฎหมายอย่างแน่นอน

และอีกส่วนหนึ่งน่าจะมาจาก “คนในเครื่องแบบ” ที่นอกรีตและเคยสัมผัสกับเคลม ประกันภัยรถยนต์ ของผู้เสียหายมาก่อน ร่วมให้การสนับสนุนให้ข้อมูลด้วยก็อาจเป็นได้ จึงทำให้แก๊งรับจ้างทำเคลมมีฐานข้อมูลลูกค้าเป็นอย่างดีก็อาจเป็นได้ จึงทำให้มีการขุด “เคลนสินไหม ประกันภัยรถยนต์ เก่า” ออกมาหากินกับ “ค่าปลงศพ” คนตาย ขึ้นมาอีกระลอก

ทั้งนี้ต้องยอมรับว่า บริษัท ประกันภัย ส่วนใหญ่ที่ผ่านมาต่างก็พลาดกันเอง เพราะแต่เดิมเวลาเกิดเหตุ รถยนต์ ชนกันและมีผู้เสียชีวิต หากมี ประกันภัยรถยนต์ ภาคสมัครใจประเภทชั้นหนึ่ง ซึ่งบริษัทที่รับ ประกันภัย ดันไปเจรจาชดใช้ค่าสินไหมให้กับผู้เสียชีวิตกันไม่ครบถ้วนกระบวนความ โดยได้จ่ายตามสิทธิของพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ (พ.ร.บ.) เป็นเงินสินไหม 2 แสนบาท และจ่ายค่าสินไหมภาคสมัครใจ ในกรณีค่าอุปการะ หรือขาดไร้ อีก 2 แสนบาท

ซึ่งตามหลักการแล้ว คปภ.ได้ระบุในกฎหมาย ให้ชดใช้ขั้นต่ำต้อง “ไม่ต่ำกว่า 3 แสนบาท” ซึ่งเท่ากับเป็นเงินสินไหมที่บริษัท ประกันภัย ไม่ยอมชำระให้ครบถ้วนตามกฎหมายอีก 1 แสนบาท จาก “ช่องโหว่” ตรงนี้เอง ทำให้บริษัท ประกันภัย ชะล่าใจคิดว่า มีการตกลงและจ่ายค่าสินไหมให้กับผู้เสียหายไปจนครบแล้ว ไม่คิดว่าจะถูกรื้อฟื้น “เคลมเก่า” นำมาใช้หากินของแก๊งรับจ้างทำเคลมได้อีก

หรือไม่เรียกร้องค่าสินไหมที่บริษัท ประกันภัย จ่ายไม่ครบในทางตรง บางทีแก๊งรับจ้างทำเคลมบางแก๊ง ก็จะนำเคลมเก่าๆ ที่จ่ายขาดไปนั้น มาเป็นเครื่องมือต่อรองเพื่อเรียกร้องให้บริษัท ประกันภัย อะลุ่มอล่วยจ่ายสินไหมหรือเคลมใหม่ๆ เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนกันก็มี สุดท้ายก็เลยเป็นเหตุให้แก๊งรับจ้างทำเคลมเลยไปขุดรื้อคดีเคลมเก่าๆ ที่ไม่ชำระสินไหมให้ถูกต้อง มาเรียกร้องเอากับบริษัท ประกันภัย ทั้งๆ ที่หากกรณีเรียกร้องดังกล่าว เป็นผู้เสียหายเรียกร้องและได้รับเงินจากบริษัท ประกันภัย คืนตามสิทธิที่ควรได้ตามกฎหมายจริงๆ ก็นับเป็นเรื่องดีไป แต่หากเป็นแก๊งรับจ้างทำเคลมเหล่านั้นได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ไปโดยปริยาย ก็ไม่เป็นการสมควรอย่างยิ่ง

ประเด็นต่างๆ เหล่านี้ บริษัท ประกันภัย ต่างๆ ก็ล้วนทราบถึงเส้นสนกลในเป็นอย่างดี แต่จะทำอย่างไรได้ เพราะหากบริษัท ประกันภัย รายไหนไม่ยินยอมจ่าย ก็จะถูกแก๊งรับจ้างทำเคลมเหล่านั้น เอาบทลงโทษเรื่องของการ “ประวิงค่าสินไหม” มาเล่นงาน โดยโทษปรับหนักทีเดียว พร้อมทั้งยังมีการปรับรายวันย้อนหลังนับตั้งแต่วันที่จ่ายสินไหมไม่ครบอีกต่างหากด้วย

ซึ่งที่ผ่านมา ได้มีบริษัท ประกันภัยรถยนต์ ยักษ์ใหญ่ตกเป็นเหยื่อ เมื่อไม่จ่ายก็โดนค่าปรับหนักรวมเบ็ดเสร็จฟาดเคราะห์ไปรายละ 3 ล้านบาทบ้าง หรือ 5 ล้านบาทบ้าง กระทั่งเวลานี้บริษัท ประกันภัย รายใหญ่บางบริษัท ฮึดฮัดไม่ยอมถูกปรับกับโทษปรับประวิงรายวัน ก็พากันเข้าคิวกันชี้แจงกับทาง คปภ.แต่ละวันแน่นเอี้ยดทีเดียว

ในส่วนเคลมรายใหม่ แต่ละบริษัท ประกันภัย ต้องมาสังคายนาระเบียบวิธีการในการจ่ายเคลมสินไหมกันใหม่ โดยมีการออกคำสั่งให้จ่ายค่าขาดไร้ผู้อุปการะให้ครบถ้วนไม่ต่ำกว่า 3 แสนบาท ตามที่ คปภ.กำหนด ส่วนหากทายาทคิดว่ายังไม่พอและอยากจะเรียกร้องเพิ่มเติมอีก แม้ว่าในตัวกรมธรรม์บางฉบับของ ประกันภัยรถยนต์ ชั้นหนึ่งภาคสมัครใจ จะระบุความคุ้มครองจ่ายให้สูงถึง 1 ล้านบาท

แต่เนื่องจาก “ฐานานุรูป” ของผู้เสียชีวิตแตกต่างกันออกไป บริษัทจึงนำมาเป็นเหตุในการจ่ายสินไหมไม่เต็ม 1 ล้านบาท โดยต่อไปนี้แต่ละบริษัทจะให้เจ้าหน้าที่ทำหนังสือลายลักษณ์อักษรว่า สาเหตุใดถึงจ่ายไม่ได้ แจ้งให้ทายาทผู้เสียชีวิตได้รับทราบด้วย ซึ่งจะเห็นได้ว่า บริษัท ประกันภัยรถยนต์ ต่างก็มีการปรับเปลี่ยนวิธีการจ่ายเคลมสินไหมขนานใหญ่ทีเดียว

เพราะฉะนั้น ตัวบทกฎหมายที่กำหนดบทลงโทษประวิงสินไหม ถือเป็นอาวุธพิฆาตบริษัท ประกันภัย ในทางปฏิบัติได้ผลจริงๆ แต่ทว่า ต้องดูเจตนารมย์หรือเนื้อในของการออกประกาศเรื่องนี้ออกมา โดยฉบับแรกออกมาในสมัย “นายการุณ กิตติสถาพร” ยังเป็นอธิบดีกรมการประกันภัย ซึ่งได้กำหนดโทษปรับประวิงสินไหมไว้ขั้นสูงสุดไม่เกิน 5 แสนบาท จากเดิมที่ไม่เคยมีมาก่อน โดยจ่ายสินไหม พ.ร.บ.ฯ ต้องจ่ายภายใน 15 วัน ซึ่งล้มลุกคลุกคลานกว่าประกาศนี้จะเข้าที่เข้าทาง และกว่าจะทำความเข้าใจให้พนักงานบริษัท ประกันภัย จ่ายค่าสินไหม พ.ร.บ.ฯ ภายใน 15 วันได้ ใช้เวลาเป็นปีๆ ทีเดียว กระทั่งมาตอนหลังเมื่อปี 2559 ก็มีการแก้ไขประกาศเรื่องประวิงค่าสินไหมออกมาอีก ซึ่งก็ไม่ต่างจากเดิม เพียงแต่มีการร่างให้มันชัดเจน และกระชับมากขึ้น

สำหรับบทกำหนดโทษประวิง ในกฎหมายได้ระบุไว้ในพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย มาตรา 36 ห้ามมิให้บริษัทประกันประวิงการจ่ายสินไหมและคืนเบี้ยประกัน โดยให้ยึดการประกาศประวิงค่าสินไหมที่ คปภ.กำหนด พร้อมกับได้กำหนดโทษใน มาตรา 88 โทษปรับสูงสุดไม่เกิน 5 แสนบาท หากเป็นความผิดต่อเนื่อง ให้ปรับรายวันไม่เกิน 2 หมื่นบาท ตลอดระยะเวลาที่ยังฝ่าฝืนอยู่ ซึ่งทุกวันนี้ส่วนใหญ่ทั่วๆ ไปจะปรับกันอยู่ที่ 1.5 แสนบาท โดยไม่ปรับ 5 แสนบาทขั้นสูงสุด ยกเว้นประวิงสินไหมติดต่อกัน 3-4 ครั้ง ก็จะถูกปรับเพิ่มเป็น 3 แสนบาท หรือ 4 แสนบาท กระทั่ง 5 แสนบาท ตามลำดับของโทษสูงสุด ซึ่งขึ้นอยู่กับคณะกรรมการเปรียบเทียบปรับ ที่มีปลัดกระทรวงการคลังเป็นประธานคณะนี้เป็นผู้พิจารณา

ต่อเรื่องนี้ หนึ่งในนักกฎหมายของสมาคมประกันวินาศภัยไทย กล่าวว่า เรื่องนี้ทางคณะกรรมการเปรียบเทียบปรับและ คปภ. ต้องทบทวนเรื่องนี้เหมือนกัน การออกประกาศออกมา ก็ต้องให้เวลาธุรกิจได้มีการปรับตัว และทำความเข้าใจในระเบียบปฏิบัติ ซึ่งใช้เวลาไม่น้อย หลายปีทีเดียว โดยในกรณีของเคลมเก่าๆ ที่ผ่านมาแล้ว ไม่สมควรจะถูกหยิบนำมาลงโทษปรับ โดยเฉพาะเรื่องเคลมเก่า ที่มีการตกลงค่าสินไหมและจ่ายกันไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งๆ ที่ถือเป็นความพอใจ และสมัครใจในการเจรจาค่าสินไหมของทายาทผู้เอา ประกันภัย และบริษัท ประกันภัย โดยเฉพาะมีเรื่องของฐานานุรูปมาเกี่ยวข้อง

จากกรณีดังกล่าว ถือเป็นโจทย์ใหญ่ที่ คปภ.ต้องหาหนทางสกัดกั้นพวกแก๊งรับจ้างทำเคลมขนานใหญ่ทีเดียว เพื่อไม่ให้อาศัยเรื่องโทษประวิงจ่ายสินไหมนำมาเป็นเครื่องมือออกหากินกันระบาดเช่นนี้ โดยควรจะผลักดันให้ “ประชาชน” ได้รับค่าสินไหมเต็มเม็ดเต็มหน่วย ตามสิทธิอันพึงได้รับอย่างครบถ้วน น่าจะเป็นเรื่องที่เหมาะสมกว่า